Aanvallen om te verbeteren

Dit topic werd bij mij gisteren getriggerd door onderstaande post van Tinuz in het P-N topic:

Wilco Kelderman erg matig... Dat hele mumbo-jumbo.nl komt vooralsnog erg bleekjes voor de dag, wellicht op Vanmarcke na.
Zit geen pit in, niks.

Mijn eerste gedachte was, "ja, nogal wiedes, als je (nog) niet goed bent hoe kan je dan met pit rijden?"

Daarover verder mijmerend, bedacht ik mij ineens dat dat helemaal niet waar hoeft te zijn. Twee voorbeelden van het tegendeel schoten mij al vrij snel te binnen, Thomas Voeckler en Vincenzo Nibali. Beiden trekken, juist ook als ze (nog) niet goed zijn, toch vaak in de aanval met schijnbaar maar één doel, namelijk om zich op die manier te verbeteren voor de daaropvolgende koersen. Althans, ik dénk dat zij dat doen vooral om die reden.
Anyway, sowieso hulde voor die manier van koersen!

Boom zag ik dat gisteren overigens ook doen in P-N en Gilbert ook al eerder. Volgens mij ook allebei bewust met het doel zich (extra) te verbeteren richting de koersen waarin zij er willen staan en niet zozeer omdat ze echt denken een serieuze kans te maken om te winnen.

Iemand nog meer voorbeelden van renners die op die manier te werk gaan of klets ik sowieso onzin en doen die renners dat helemaal niet om 'te verbeteren' maar omdat ze bijvoorbeeld serieus denken een kans te maken om te winnen of omdat ze nou eenmaal lijden aan de Ziekte van Ludo Dierckxsens of om misschien een andere reden?

Talansky vandaag

Flens vandaag.

Aanvallen = spelen = plezier = waarvoor je het zou moeten doen.

Kelderman is was niet in de positie om aan te vallen en die positie lijkt hij inmiddels over het algemeen ook een beetje voorbij, helaas. Zijn schaarse WT-punten zijn te belangrijk geworden voor de ploeg.
Gilbert is in het begin van zijn loopbaan een beter renner geworden door aan te vallen, te spelen. Zichzelf te slijpen, tegen te komen, het vak te leren. Of zijn strapatsen tegen de verveling afgelopen week hem veel beter gemaakt hebben is te betwijfelen, slechter is hij er in elk geval niet van geworden en het toegeven aan de spelende renner in hem zal hem vast goed hebben gedaan.

Vermoed dat het eerder een mentale dan fysieke zaak is. En ik vraag me af waarom er zo ontzettend veel ploegleiders en renners zijn die aan een vast stramien vast houden. Neem LottoNL. Helemaal niet aanvallen in Parijs-Nice (vaak wordt dan nog verdedigd dat het niet zo eenvoudig is er zo maar bij te geraken maar daar was deze week absoluut geen sprake van). Wel al twee keer mee in de Tirreno. Waar zit dat verschil hem in? In verschillende visies van de ploegleiding?
Nee, in het feit dat ze in Parijs-Nice denken mee te doen voor top 5 en daar blijkbaar het moraal, de speelsheid en zeg gerust wat melodramatisch zelfs de dromen van een 8-koppig team van dichtsnoeren door alles in het teken van die top 5 van Kelderman te stellen (en in piepkleine mate voor de top 7 noteringen van Hofland). Parijs-Nice is geen Tour. Het is zelfs geen Roubaix of Luik. In de Tirreno hebben ze weer niemand voor het klassement (doch wel iemand die óók zevende kan worden in de sprint (heuvelop)) en spelen ze de mislukte houdini door elke dag mee te zitten. Juist in het contrast wordt een slecht signaal afgegeven. Teveel pretentie tegenover voortijdige overgave.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 13/03/2015 18:10 door Prikdude.

Tony Martin doet dit soms ook, lekker in de vuelta stukje solo trainen. Op het eind werd het wel serieus.

Boonen zo ook. Vooral mannen die weten dat er 1000en kijkers specifiek op hen rekenen zonder van hun vormpeil op de hoogte te zijn. Daarnaast doen ook veel renners het in 'hun' koersen uit een gevoel van verantwoordelijkheid. Zelfs raas ik wel eens met slechte benen tegen de wind in door de flevopolder als strafkamp, maar dat is weer iets anders.

LottoNL ligt als enige Nederlandse ploeg hier sterk onder het vergrootglas (ook bij mij) en als de resultaten dan achter blijven bij de verwachtingen pakt dat niet vrolijk uit voor de ploeg.
De vergelijking tussen het rijden van de ploegen in beide koersen vind ik wel boeiend.
Het oordeel over de in P-N gehanteerde tactiek pakt bij mij toch anders uit.
De ploeg had er groot belang bij in deze WT-koersen punten te pakken. Met Kelderman in de spits in de zwakker bezette P-N leek die aanpak van te voren kansrijk. Alle ballen op Kelderman leek me dan ook een verdedigbare tactiek. Die zou m.i. ook weinig kritiek hebben opgeleverd als Kelderman nu rond de vijfde plaats zou staan, en nog in kansrijke positie voor een mooie eindklassering.
Nu dat er niet meer in lijkt te zitten, en ook Hofland niet sterk genoeg bleek voor een uitschieter, valt dat hele plan in duigen.
Verloren ronde voor de ploeg, tenzij Kelderman vandaag of morgen zijn goede benen terug heeft.

Door mee te gaan in vrijwel kansloze vluchtgroepen in de T-A doet de ploeg hier het maximaal haalbare om toch nog wat publiciteit mee te pikken. Een logische keuze als je geen kans hebt mee te doen voor de hoofdprijzen.

Inderdaad, dat is gewoon masochisme.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/03/2015 13:03 door El Chaba.