Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
Hein Verbruggen overleden
Gepost door Sub Culture
bloeddoping, hemotocriet waardes, bloedtransfusies zaken waar je mee van doen hebt gehad en dan overlijden aan leukemie.isn´t it ironic. Sterkte aan de nabestaanden. Is er verantwoordelijk voor dat greg nu een legende is wim
Bij het vertrek van Hein Verbruggen bij de UCI: een lepe visionair met dictatoriale trekjes
Hein Verbruggen overleed vandaag op 75-jarige leeftijd. De sportbestuurder werd vooral bekend (en berucht) door zijn voorzitterschap van de internationale wielerunie UCI. Hij gaf leiding aan die organisatie in de gloriedagen van Lance Armstrong, die zeven keer de Tour de France won maar later veelvuldig dopinggebruik bekende. Dit schreef de Volkskrant in 2005, toen Verbruggen afscheid nam van de wielersport. 'Hij vertelt niet altijd de waarheid, maar hij liegt ook niet. Hij manipuleert'
Door: Marije Randewijk / Volkskrant in 2005
Dat hij niet luid wordt bejubeld bij zijn afscheid, interesseert hem niet. Dat zijn grote betekenis voor de sport door sommigen wordt geminimaliseerd, daar lacht hij om. Voor schouderklopjes heeft Hein Verbruggen het al die jaren niet gedaan.
Heeft iemand hem ooit op foto's zien pronken met grote sportsterren of andere interessante figuren? Zijn macht als voorzitter van de internationale wielerunie (UCI) heeft hij nooit oneigenlijk aangewend. Alle cadeaus die hij kreeg en niet kon weigeren, liggen keurig opgeslagen in de kelder van het UCI-kantoor.
Zijn rug is altijd recht gebleven, in welk bestuur hij ook zitting nam. Ze kunnen hem niet verwijten dat hij het al die jaren voor zichzelf deed. Ooit noemde een Spaanse ploegleider hem de Saddam Hoessein van de wielersport. Verbruggen was er immuun voor. Zoals voor alle aantijgingen die hij de laatste maanden over zich kreeg uitgestort, of ze nu van Dick Pound, Sylvia Schenk of Patrice Clerc afkomstig waren.
Zolang ze zijn integriteit maar niet in twijfel trokken. Dat zijn organisatie gisteren voor een Zwitserse rechtbank moest uitleggen dat ze niet corrupt is, zoals de Spaanse bond beweert, tast zijn eergevoel aan. De claim van de Spanjaarden werd overigens afgewezen. 'Als sport een politiek spel wordt, wordt hij opstandig. Daar kan Hein heel slecht tegen', zegt Joop Atsma, voorzitter van de Nederlandse wielerunie (KNWU) en een van zijn beste vrienden.
Samen hebben ze vaak gediscussieerd over de raakvlakken tussen de politiek en zijn rol in de sport. 'Hij is niet geschikt voor de politiek. Hij is een rasonderhandelaar, maar een politicus moet ook iedereen meekrijgen, mensen kunnen overtuigen, en rekening houden met de grootst mogelijke minderheid. Dat doet hij liever niet', zegt het CDA-Kamerlid.
Niet stilstaan
Zijn tegenstanders roemen zijn intelligentie en bijdrage aan de professionalisering van de sport. Het hoofdkantoor van de UCI groeide onder zijn leiding van vier naar veertig werknemers. Maar in zijn regeerperiode werd iedereen gedwongen op zijn sneltrein te springen. Stilstaan is de grootste frustratie van een visionair.
Atsma: 'Hij is eigenzinnig, doelgericht, ambitieus en zakelijk. Hein stelt doelen en poogt die zo effectief mogelijk te realiseren. Dat botst weleens. Ik denk dat er in de wielersport niemand is die nooit ruzie met hem heeft gehad.'
Met Verbruggen is het slecht ruziemaken. 'Hij vertelt niet altijd de waarheid, maar hij liegt ook niet. Hij manipuleert', zegt Angelo Zomegnan, de baas van de Ronde van Italië.
Kenmerkend voor zijn eigenzinnigheid is de manier waarop hij zichzelf in de jaren zestig binnenpraatte op Nijenrode. Vanwege zijn magere schoolresultaten kreeg hij geen beurs. Verbruggen schreef een brief aan Frans-Jozef van Thiel, de toenmalige voorzitter van de Tweede Kamer en bestuurslid van Nijenrode.
Over zijn toekomst hoefde hij zich daarna geen zorgen meer te maken. 'Hein is een sympathieke kerel die altijd precies weet wat hij wil', zegt Eddy Beugels. De Limburger leerde Verbruggen in 1970 kennen toen hij als renner een contract kreeg bij Mars-Flandria. Ze werden vrienden. Beugels adviseerde in die jaren de toenmalige marketingadviseur van de chocoladefabrikant in de profsectie van de KNWU zitting te nemen. Het was de compensatie van een eigen carrière die nooit van de grond kwam. Zijn moeder vond fietsen veel te gevaarlijk.
Visie
Verbruggen legde zich erbij neer. Hij maakte in het peloton snel naam als bestuurder en bekleedde tal van functies alvorens hij in 1991 voorzitter werd van de UCI. Zijn fortuin verdiende hij vooral als onafhankelijk bedrijfsadviseur. Of zoals wielerdier Herman Krott het zegt: 'Die man heeft visie tentoongespreid waar Wim Kok, die ook op Nijenrode heeft gestudeerd, nog een puntje aan kan zuigen.'
Hij is moeilijk van zijn stuk te brengen. Maar het verwijt dat hij als een dictator regeerde, vindt hij ongegrond. Een besluit neemt hij nooit zonder dat hij zijn adviseurs heeft geraadpleegd.
Die beschuldigingen komen slechts voort uit emoties, meent de 64-jarige Helmonder. En emoties tellen niet voor een topbestuurder, die kijkt alleen naar de cijfers.
Hij luistert naar argumenten, maar gruwt als gevoelens in de discussie een rol spelen. 'Verbruggen zei tegen me: dit is een mannenwereld, je past je maar aan. Dat was zijn belangrijkste argument in onze discussie', zegt Sylvia Schenk, de vrouw die tal van klachten bij de ethische commissie van de UCI deponeerde en door Verbruggen voor de rechter is gedaagd.
Schenk haalde bij de UCI het bloed onder de nagels van Verbruggen vandaan door de werkwijze van de organisatie openlijk aan de orde te stellen. Zo vindt de juriste en voormalig voorzitster van de Duitse bond Pat McQuaid niet de beste kandidaat om de Nederlander op te volgen.
Schenk: 'Verbruggen zei dat hij mij een plaats in de UCI had bezorgd, dus verwachtte hij dat ik hem en McQuaid zou steunen. Hij zei dat hij geen tegenstemmen tolereerde, dat hij unanimiteit verwachtte. Alsof een tegenstem een nederlaag voor de voorzitter was.'
Verbruggen reageerde laconiek. Hij ziet er geen brood in tijd te verspillen aan mensen die op bestuurlijk niveau niets hebben gepresteerd. Steeds vaker won de straatvechter het van de diplomaat.
'Hij wil altijd winnen'
'Het was soms moeilijk werken met hem', vindt ook Patrick Lefevere, manager van Quick Step en voorzitter van de vereniging van wielerploegen. 'Hij moest altijd nog een vliegtuig halen en zat nooit een vergadering uit. Dat neigt naar minachting voor je gesprekpartners. Je kunt wel slimmer zijn, maar je moet ook slim genoeg zijn dat niet te laten merken.'
'Hij wil altijd winnen. Hij kiest voor de aanval zonder over de gevolgen na te denken. Maar dat zal wel typisch Nederlands zijn, dat doen jullie in het voetbal ook altijd', beweert Manolo Saiz, de ploegleider van Liberty Seguros. Het is zijn kracht en tegelijkertijd zijn zwakte, vindt de Spanjaard, die overigens graag had gezien dat Verbruggen was aangebleven als voorzitter. 'Zijn waarheid propageert hij vaak als dé waarheid.'
Uitgerekend dat is altijd het grootste probleem van Verbruggen geweest, vindt Zomegnan, een van de dwarsliggers van de Protour. Met zijn collega's van de Tour en de Vuelta verstiert de Italiaan nu het afscheid van de voorzitter.
'Verbruggen is een topmanager, iemand die begrijpt dat tijden veranderen. Maar hij bekijkt alles met een commerciële blik', zegt Zomegnan. 'Maar sport is niet alleen marketing en fietsen al helemaal niet. Je kunt niet iets wat al honderd jaar goed gaat achteloos aan de kant schuiven omdat jij denkt dat op een andere manier sneller geld kan worden verdiend.'
De voorzitter wilde met de Protour een mooie erfenis achterlaten, maar uitgerekend de dit jaar ingevoerde nieuwe kalender en de polemiek over zijn opvolging hebben de sport in een diepe crisis gestort. Dat mag Verbruggen zichzelf ook aanrekenen, vindt Lefevere.
Die Protour moest vorig jaar worden doorgedrukt zodat Verbruggen met een gerust hart weg kon, meent de Belg. 'Hij heeft het geforceerd, dreigementen geuit en deadlines gesteld. Dat heeft een averechts effect gehad.
'Hij is een sterke figuur, een visionair, maar met dictatoriale trekjes. De wielersport is door alle affaires op een soap gaan lijken. We zijn in een impasse beland. Daardoor vertrekt hij niet door de voordeur, zoals had gemoeten, maar door de achterdeur.'
Zijn conclusie over Verbruggen, die zich als voorzitter van de coördinatiecommissie van het IOC gaat toeleggen op de Spelen van Peking in 2008, is hard: 'Verbruggen had een ander afscheid in gedachten dan de mensen die daarvoor moesten zorgen. Dat is hem duur komen te staan.'
Hein Verbrggen juichend bij de winst van Joop tijdens het WK
Hein Verbruggen overleed vandaag op 75-jarige leeftijd. De sportbestuurder werd vooral bekend (en berucht) door zijn voorzitterschap van de internationale wielerunie UCI. Hij gaf leiding aan die organisatie in de gloriedagen van Lance Armstrong, die zeven keer de Tour de France won maar later veelvuldig dopinggebruik bekende. Dit schreef de Volkskrant in 2005, toen Verbruggen afscheid nam van de wielersport. 'Hij vertelt niet altijd de waarheid, maar hij liegt ook niet. Hij manipuleert'
Door: Marije Randewijk / Volkskrant in 2005
Dat hij niet luid wordt bejubeld bij zijn afscheid, interesseert hem niet. Dat zijn grote betekenis voor de sport door sommigen wordt geminimaliseerd, daar lacht hij om. Voor schouderklopjes heeft Hein Verbruggen het al die jaren niet gedaan.
Heeft iemand hem ooit op foto's zien pronken met grote sportsterren of andere interessante figuren? Zijn macht als voorzitter van de internationale wielerunie (UCI) heeft hij nooit oneigenlijk aangewend. Alle cadeaus die hij kreeg en niet kon weigeren, liggen keurig opgeslagen in de kelder van het UCI-kantoor.
Zijn rug is altijd recht gebleven, in welk bestuur hij ook zitting nam. Ze kunnen hem niet verwijten dat hij het al die jaren voor zichzelf deed. Ooit noemde een Spaanse ploegleider hem de Saddam Hoessein van de wielersport. Verbruggen was er immuun voor. Zoals voor alle aantijgingen die hij de laatste maanden over zich kreeg uitgestort, of ze nu van Dick Pound, Sylvia Schenk of Patrice Clerc afkomstig waren.
Zolang ze zijn integriteit maar niet in twijfel trokken. Dat zijn organisatie gisteren voor een Zwitserse rechtbank moest uitleggen dat ze niet corrupt is, zoals de Spaanse bond beweert, tast zijn eergevoel aan. De claim van de Spanjaarden werd overigens afgewezen. 'Als sport een politiek spel wordt, wordt hij opstandig. Daar kan Hein heel slecht tegen', zegt Joop Atsma, voorzitter van de Nederlandse wielerunie (KNWU) en een van zijn beste vrienden.
Samen hebben ze vaak gediscussieerd over de raakvlakken tussen de politiek en zijn rol in de sport. 'Hij is niet geschikt voor de politiek. Hij is een rasonderhandelaar, maar een politicus moet ook iedereen meekrijgen, mensen kunnen overtuigen, en rekening houden met de grootst mogelijke minderheid. Dat doet hij liever niet', zegt het CDA-Kamerlid.
Niet stilstaan
Zijn tegenstanders roemen zijn intelligentie en bijdrage aan de professionalisering van de sport. Het hoofdkantoor van de UCI groeide onder zijn leiding van vier naar veertig werknemers. Maar in zijn regeerperiode werd iedereen gedwongen op zijn sneltrein te springen. Stilstaan is de grootste frustratie van een visionair.
Atsma: 'Hij is eigenzinnig, doelgericht, ambitieus en zakelijk. Hein stelt doelen en poogt die zo effectief mogelijk te realiseren. Dat botst weleens. Ik denk dat er in de wielersport niemand is die nooit ruzie met hem heeft gehad.'
Met Verbruggen is het slecht ruziemaken. 'Hij vertelt niet altijd de waarheid, maar hij liegt ook niet. Hij manipuleert', zegt Angelo Zomegnan, de baas van de Ronde van Italië.
Kenmerkend voor zijn eigenzinnigheid is de manier waarop hij zichzelf in de jaren zestig binnenpraatte op Nijenrode. Vanwege zijn magere schoolresultaten kreeg hij geen beurs. Verbruggen schreef een brief aan Frans-Jozef van Thiel, de toenmalige voorzitter van de Tweede Kamer en bestuurslid van Nijenrode.
Over zijn toekomst hoefde hij zich daarna geen zorgen meer te maken. 'Hein is een sympathieke kerel die altijd precies weet wat hij wil', zegt Eddy Beugels. De Limburger leerde Verbruggen in 1970 kennen toen hij als renner een contract kreeg bij Mars-Flandria. Ze werden vrienden. Beugels adviseerde in die jaren de toenmalige marketingadviseur van de chocoladefabrikant in de profsectie van de KNWU zitting te nemen. Het was de compensatie van een eigen carrière die nooit van de grond kwam. Zijn moeder vond fietsen veel te gevaarlijk.
Visie
Verbruggen legde zich erbij neer. Hij maakte in het peloton snel naam als bestuurder en bekleedde tal van functies alvorens hij in 1991 voorzitter werd van de UCI. Zijn fortuin verdiende hij vooral als onafhankelijk bedrijfsadviseur. Of zoals wielerdier Herman Krott het zegt: 'Die man heeft visie tentoongespreid waar Wim Kok, die ook op Nijenrode heeft gestudeerd, nog een puntje aan kan zuigen.'
Hij is moeilijk van zijn stuk te brengen. Maar het verwijt dat hij als een dictator regeerde, vindt hij ongegrond. Een besluit neemt hij nooit zonder dat hij zijn adviseurs heeft geraadpleegd.
Die beschuldigingen komen slechts voort uit emoties, meent de 64-jarige Helmonder. En emoties tellen niet voor een topbestuurder, die kijkt alleen naar de cijfers.
Hij luistert naar argumenten, maar gruwt als gevoelens in de discussie een rol spelen. 'Verbruggen zei tegen me: dit is een mannenwereld, je past je maar aan. Dat was zijn belangrijkste argument in onze discussie', zegt Sylvia Schenk, de vrouw die tal van klachten bij de ethische commissie van de UCI deponeerde en door Verbruggen voor de rechter is gedaagd.
Schenk haalde bij de UCI het bloed onder de nagels van Verbruggen vandaan door de werkwijze van de organisatie openlijk aan de orde te stellen. Zo vindt de juriste en voormalig voorzitster van de Duitse bond Pat McQuaid niet de beste kandidaat om de Nederlander op te volgen.
Schenk: 'Verbruggen zei dat hij mij een plaats in de UCI had bezorgd, dus verwachtte hij dat ik hem en McQuaid zou steunen. Hij zei dat hij geen tegenstemmen tolereerde, dat hij unanimiteit verwachtte. Alsof een tegenstem een nederlaag voor de voorzitter was.'
Verbruggen reageerde laconiek. Hij ziet er geen brood in tijd te verspillen aan mensen die op bestuurlijk niveau niets hebben gepresteerd. Steeds vaker won de straatvechter het van de diplomaat.
'Hij wil altijd winnen'
'Het was soms moeilijk werken met hem', vindt ook Patrick Lefevere, manager van Quick Step en voorzitter van de vereniging van wielerploegen. 'Hij moest altijd nog een vliegtuig halen en zat nooit een vergadering uit. Dat neigt naar minachting voor je gesprekpartners. Je kunt wel slimmer zijn, maar je moet ook slim genoeg zijn dat niet te laten merken.'
'Hij wil altijd winnen. Hij kiest voor de aanval zonder over de gevolgen na te denken. Maar dat zal wel typisch Nederlands zijn, dat doen jullie in het voetbal ook altijd', beweert Manolo Saiz, de ploegleider van Liberty Seguros. Het is zijn kracht en tegelijkertijd zijn zwakte, vindt de Spanjaard, die overigens graag had gezien dat Verbruggen was aangebleven als voorzitter. 'Zijn waarheid propageert hij vaak als dé waarheid.'
Uitgerekend dat is altijd het grootste probleem van Verbruggen geweest, vindt Zomegnan, een van de dwarsliggers van de Protour. Met zijn collega's van de Tour en de Vuelta verstiert de Italiaan nu het afscheid van de voorzitter.
'Verbruggen is een topmanager, iemand die begrijpt dat tijden veranderen. Maar hij bekijkt alles met een commerciële blik', zegt Zomegnan. 'Maar sport is niet alleen marketing en fietsen al helemaal niet. Je kunt niet iets wat al honderd jaar goed gaat achteloos aan de kant schuiven omdat jij denkt dat op een andere manier sneller geld kan worden verdiend.'
De voorzitter wilde met de Protour een mooie erfenis achterlaten, maar uitgerekend de dit jaar ingevoerde nieuwe kalender en de polemiek over zijn opvolging hebben de sport in een diepe crisis gestort. Dat mag Verbruggen zichzelf ook aanrekenen, vindt Lefevere.
Die Protour moest vorig jaar worden doorgedrukt zodat Verbruggen met een gerust hart weg kon, meent de Belg. 'Hij heeft het geforceerd, dreigementen geuit en deadlines gesteld. Dat heeft een averechts effect gehad.
'Hij is een sterke figuur, een visionair, maar met dictatoriale trekjes. De wielersport is door alle affaires op een soap gaan lijken. We zijn in een impasse beland. Daardoor vertrekt hij niet door de voordeur, zoals had gemoeten, maar door de achterdeur.'
Zijn conclusie over Verbruggen, die zich als voorzitter van de coördinatiecommissie van het IOC gaat toeleggen op de Spelen van Peking in 2008, is hard: 'Verbruggen had een ander afscheid in gedachten dan de mensen die daarvoor moesten zorgen. Dat is hem duur komen te staan.'
Hein Verbrggen juichend bij de winst van Joop tijdens het WK
Het hemd is bij jou wel erg nader dan de rok, Wim De Craene.
In de Bijbel hadden ze het daar al over. Pete Seeger maakte daar een driekwart eeuw hierdoor geïnspireerd ook al een beroemde song over.
En the Byrds niet te verwarren met de birds van Bro & Luijt zongen daar een halve eeuw geleden ook over. Ook Bob Dylan deed wel eens iets in die richting.
In de Bijbel hadden ze het daar al over. Pete Seeger maakte daar een driekwart eeuw hierdoor geïnspireerd ook al een beroemde song over.
En the Byrds niet te verwarren met de birds van Bro & Luijt zongen daar een halve eeuw geleden ook over. Ook Bob Dylan deed wel eens iets in die richting.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.