Beste Sep Vanmarcke, ga eens linkeballen

Beste Sep Vanmarcke, ga eens linkeballen



Sep Vanmarcke (26) geldt als een typische Vlaming, stil en beleefd. Mooie eigenschappen, alleen ongeschikt om het peloton mee te domineren. Terwijl dat toch zijn roeping lijkt, het liefst zondag in de Ronde van Vlaanderen. Tijd voor een open brief om dit kind van Wortegem bij de les te krijgen. Ga eens linkeballen.

Door: Bart Jungmann 4 april 2015, 02:00

Lees verder

[www.volkskrant.nl]

Goh, ik herinner me een Omloop en een Eneco waarin Sep behoorlijk linkebalde .....tegen een eigen ploegmaat
gr Ton DUK

Ik kan het stuk niet lezen - vreemd genoeg ook niet na registratie, k*tkrant! - maar de intro klopt al niet. Alsof iemand die stil is en beleefd niet zou kunnen linkeballen. Zou Jungmann wel eens van Davide Rebellin gehoord hebben?

Beste Sep Vanmarcke, ga eens linkeballen

Sep Vanmarcke (26) geldt als een typische Vlaming, stil en beleefd. Mooie eigenschappen, alleen ongeschikt om het peloton mee te domineren. Terwijl dat toch zijn roeping lijkt, het liefst zondag in de Ronde van Vlaanderen. Tijd voor een open brief om dit kind van Wortegem bij de les te krijgen. Ga eens linkeballen.


Wanneer deze open brief als krantenpapier in brievenbussen valt, bent u nog ruim 24 uur verwijderd van uw meesterproef. Om kwart over tien begint zondag de Ronde van Vlaanderen, een wedstrijd zo groot dat de Vlamingen stikken in superlatieven. Was Vlaanderen een land, dan zou de Ronde een nationale feestdag zijn.

Er rust dus een immense druk op u, al was het maar omdat drievoudig winnaar Tom Boonen er niet bij zal zijn. Gans het gewest rekent op u, Sep Vanmarcke. Maar ook de ploeg, de Nederlandse versie van Lotto, zit om een succesje verlegen. Het zou u gegund zijn. Zoveel hartstocht op de fiets, zelden vertoond. In u fietst de liefhebber mee en hij kan nog winnen ook.

Eigenlijk koerst u te graag, zegt iemand die het kan weten. Dat lijkt een raar verwijt. Hoe kan een wielrenner te graag koersen? Maar het is wel uw achilleshiel. Altijd die volledige overgave op de fiets. U raast langs 's heren wegen als een enthousiaste windhond met de eindstreep als een vette kluif. Die onstuimigheid maakt van u een geliefd coureur, maar ook een dankbare prooi voor de concurrentie. Uw kracht is uw zwakte.


Onmogelijke spagaat

Woensdag was er een bijeenkomst georganiseerd in een Gents hotel, in een zaal die Magnolia heet. De Vlaamse media waren op oorlogssterkte uitgerukt om de favorietenrol er nog eens in te wrijven en er tegelijkertijd vraagtekens bij te zetten. Een onmogelijke spagaat. Hoe blijft een mens daarbij overeind?

Gelukkig lijkt u, een lange vent met stevig postuur, tegen een stootje te kunnen. Met beide voeten stevig in het hoteltapijt geplant, glimlachte u voor het oog van de camera de hoge verwachtingen weg en relativeerde de twijfels. Uw fijnzinnige ironie houdt u op de been, zoveel is zeker.

De benen waren woensdag nog zwaar van de stormachtige editie van Gent-Wevelgem, een paar dagen eerder. Maar met wat extra rust kwam dat heus wel goed. 'Ik kom er wel', aldus stelde u het oog van de camera gerust. Zo'n compact zinnetje is typerend. Grootspraak is u vreemd, maar er is evemin reden om verstoppertje te spelen.

Een lieve jongen, zegt Nico Verhoeven, gevraagd naar overeenkomsten met uw landgenoot Edwig Van Hooydonck. Met hem, tweevoudig winnaar van de Ronde van Vlaanderen, fietste Verhoeven ruim twintig jaar geleden in dezelfde ploeg. Nu is hij uw ploegleider.


Wars van allures

Overeenkomsten bleken er in overvloed te zijn, zowel fysiek als mentaal. Allebei lang en rossig, allebei renners die het uiterste uit zichzelf halen, allebei wars van allures, allebei gekozen voor een Nederlandse ploeg en allebei lieve jongens dus.

Van Hooydonck zegt dat hij destijds beter was geworden van die Nederlandse benadering. De vermenging van culturen had hem sterker gemaakt en toch met beide benen op de grond gehouden. Vlaamse bescheidenheid in combinatie met Hollands zelfbewustzijn.

Iets dergelijks is volgens Verhoeven ook met u gaande sinds uw komst in 2012 bij wat toen nog Rabobank heette. Verbaal sterker geworden. Maar in het geven van orders, en dat wordt verwacht van een kopman, valt er nog veel te winnen.

Op uw leeftijd, 26 jaar, had Edwig Van Hooydonck al twee keer de Ronde van Vlaanderen gewonnen. Hij noemt zichzelf meer een afmaker, terwijl u uitblinkt in regelmatigheid. Toch een verschil dus, al is Van Hooydonck wel zo lief om er aan toe te voegen dat de concurrentie nu veel groter is.


Bleiten om een koersfiets

U gaf woensdag aan trots te zijn op die regelmatigheid. Dat typeert u, op en top een sportman die collega's en leidinggevenden niet graag teleurstelt. Ook dit seizoen heeft u steeds voorin mee gestreden, zelfs als de pech u parten speelde. Het zegt alles over de strijdvaardigheid, maar roept twijfels op over uw koersinzicht in de beslissende fase.

U komt uit een deel van Vlaanderen, waar veel plaatsnamen met dezelfde letters eindigen: Wortegem, Wevelgem, Waregem, Anzegem. Het zou een gedicht van Paul van Ostaijen kunnen zijn. Het is het vlakke Vlaanderenland, waar het onbarmhartig hard kan waaien en eenzame fietsers vanzelf sterk worden. Opgegroeid in Wortegem, woonachtig in Anzegem. U bent een honkvast type.

Broer Ken Vanmarcke vertelt dat ze bij u thuis allemaal zot waren van de koers. Vader fietste, zijn vier kinderen gingen het ook doen en u, het nakomertje, was misschien wel de fanatiekste. Paar maanden gevoetbald, maar elk weekeinde bleiten om een koersfiets. Bleiten is Vlaams voor janken, maar dat weet u natuurlijk. U moest ook zo intens bleiten na de tweede plaats in Parijs-Roubaix in 2013.


Hartstocht

Op uw 7de kreeg u een eerste fietsje. Vijf jaar later reed u zondagmorgen eerst met de cyclotoeristen een rondje van 90 kilometer. Daarna ging het 's middags op de fiets naar de koersen van broers of zus en 's avonds op het doodlopende straatje voor de deur nog talloos vaak de eindsprint nadoen. Die hartstocht is er dus altijd geweest.

Weet u nog de Kattenkoers, 2008? Samen met Ken in een kopgroep van zes man. Omdat jullie voor verschillende ploegen reden, hadden de anderen niet in de gaten dat ze te maken hadden met twee broers. Ken demarreerde en u, algemeen beschouwd als de sterkste in koers, hield de benen stil. Ken won, u werd tweede. Mooiere ereplaats nooit meer behaald.

Met Ken traint u nu nog alle dagen door dat gedicht van Paul van Ostaijen. Volgens hem zijn er niet veel wielrenners die zo goed op kasseien rijden als u. En danseuse op de Koppenberg, dat is weinigen gegeven. Hij vertelde dat er vaak kasseienstroken liggen tussen weg en fietspad. En daar fietst u dus kilometers overheen, voor de lol.

Ploegleider Walter Planckaert was de eerste die uw mogelijkheden onderkende als professional en hij is lange tijd de enige geweest in België. Na twee jaar Topsport Vlaanderen maakte u in 2011 de overstap naar het Amerikaanse Garmin, waar u een jaar later doorbrak met de zege in Omloop Het Nieuwsblad. Voorop met de ongenaakbare Tom Boonen, verraste u vriend en vijand met een eindsprint die blijk gaf van ontembare wilskracht.

Toch liep het bij Garmin niet helemaal naar wens. Niet echt een collectief en nooit het volledige vertrouwen gekregen van de ploegleiding. Op een moment dat de financiële bron leek uit te drogen, was een overstap naar Radioshack in de maak.


Loyaliteit boven alles

Maar op hetzelfde moment kwam ploegbaas Johan Bruyneel in zwaar weer vanwege zijn misleidende praktijken met Lance Armstrong. Exit Radioshack, want u houdt niet van misleiding. Gold trouwens ook voor Edwig Van Hooydonck. Die moest in zijn tijd evenmin van doping weten.

Van wat er verder nog aan offertes op tafel lag, koos u uiteindelijk voor Rabobank. Daar klapte de boel een paar weken later ook. Een gelukkige hand van transfers heeft u dus niet. Maar loyaliteit staat boven alles. U had bijvoorbeeld naar het Belgische Lotto gekund toen de volgende geldschieter Belkin de toekomst van de ploeg opnieuw op het spel zette. Toch bleef u om nu, met beperktere mogelijkheden, de belangen van de Nederlandse Lotto te dienen.

De trouw wordt dezer dagen, uw dagen nota bene, beloond. Gans het raderwerk staat tot uw dienst. Nieuwe fiets van de sponsor gekregen, speciaal ontwikkeld voor de kasseienklassiekers. Ploeggenoten op tijd in vorm om u tot dienst te zijn. Dat bleek zondag wel in Gent-Wevelgem.


Verbaasd

Des te onbegrijpelijker was het dat u in Gent-Wevelgem telkens vooraan reed, terwijl daarachter de gele helmpjes zichtbaar waren van Tankink en co. Uw trainer Luc Wante steekt zijn verbazing daarover niet onder stoelen of banken. In zijn woorden: waarom hebben die jongens zo hard getraind als je ze toch niet gebruikt? Grotere kans om Gent-Wevelgem te winnen, zal er vermoedelijk niet meer komen. Maar u had zichzelf al opgebrand toen de oude vos Paolini met de eer ging strijken.

Wante kent u en uw mogelijkheden beter dan wie ook. Uw vader heeft hem in 2007 persoonlijk benaderd als trainer en raadsman. Dat is hij al die jaren gebleven. Een joviale man en niet eentje die van zijn hart een moordkuil maakt. Hij noemt u een typische Vlaming, stil en beleefd. Wil niemand tot last zijn. Dat zijn schitterende eigenschappen, maar niet als je een peloton de baas wenst te blijven.

Tot nu toe had u min of meer een vrije rol in de ploeg met Lars Boom als interne rivaal om het kopmanschap. Met zijn vertrek komt het er op aan u zelf te verheffen. U moet iets meer een rotzakske worden, zegt Wante.

Een groter probleem is uw instinct. Zodra de koers openbreekt, komt u in een trance en lijkt u alle raadgevingen te vergeten. Anderhalve week geleden ging u in de E3-Prijs voluit in de aanval op de Paterberg. U slipte weg, moest met uw voet aan de grond zetten om in balans te blijven. Daarbij raakte het plaatje onder uw rechterschoen in het ongerede, zodat u op anderhalve kracht verder moest. Daardoor was u machteloos toen even verderop, op de Kwaremont, de wedstrijd werd beslist.


Woensdag zei u in zaal Magnolia dat het brute pech was geweest. Volgens Wante was het meer dan dat. De ploegleiding had uitdrukkelijk gewaarschuwd dat het gootje op de Paterberg nat en onberijdbaar was. De opdracht luidde daarom: eerste meters op de kasseien, pas daarna de goot in. Kennelijk kreeg uw druistige karakter toch weer de overhand bij het opdraaien van de Paterberg en vergat u alle goede raad.

Laat dat een les zijn voor zondag in de Ronde van Vlaanderen. Stel dat het met de favorieten kop over kop naar de finish gaat in Oudenaarde, doe dan eens rustig aan. Een eindstreep is geduldig, die kan best een minuutje wachten. Onderdruk de instincten, sla een beurt over, laat de anderen het vuile werk opknappen. Ga eens linkeballen.

Veel succes en vergeet u niet te bleiten bij winst? Edwig Van Hooydonck heeft er in 1989 eeuwige roem mee vergaard.

Uiteraard volledig mee eens Iedere coureur zou oneindig moeten linkeballen.

Volgens mij is Vanmarcke juist gediend bij een ongenadig harde koers. Zoals Jungmann aangeeft: zijn instinct is niet zijn grootste kwaliteit. Linkeballers kunnen dat alleen doen, omdat ze precies weten hoe. Paolini kwam weg met niet meer over te nemen in Wevelgem. Andere renners zouden op kop gedwongen zijn.

Vanmarcke heeft denk ik aan Devolder (ook al zo'n 'ik ga aan en ik ben er mee weg dier') een natuurlijke bondgenoot. Als Lotto en Trek de koers op de hellingen echt in handen durven nemen, en van ver open te breken hebben ze meer kans dan lang wachten en door Kristoff of een andere snelle man geslacht te worden.

Niet te lang linkeballen dus.

Oef, tjonge jonge, als zo'n brief op mijn deurmat zou vallen zou ik er spontaan de fik in steken. Zeker, een overwinning is Vanmarcke van harte gegund, maar vooral als ie op z'n eigen karakteristieke manier tot stand komt: stil en beleefd, zachtaardigheid hand in hand met brute kracht. Soms krijg ik bijna meelij met de fragiel ogende fiets tussen die machtige poten. Afijn, mooier kan de wielerliefhebber het niet wensen. Ik duim voor Vanmarcke en in stilte doe ik er een schietgebedje bij. O ja, Dylan van Baarle mag als meest onverwachte renner ook wel van me winnen. Terpstra, beter van niet.

Niet te lang linkeballen dus.

En daar ben ik het mee eens.
De concurrentie is sterk, met veel serieuze kanshebbers. Daarvan kan er maar één winnen, de rest - hoe sterk ook - verliest.
Je kunt deze koers op honderd manieren verliezen,

Als Vanmarcke verliest, dan liever niet als de linkeballer die gokt op inspanningen van mederenners en dan erachter komt dat die niet willen..
Als hij verliest, dan liever in stijl, in het harnas, vechtend ten onder gaan.

Maar ik denk dat Sep, mits pech hem bespaard blijft, morgen "gewoon" gaat winnen.

Zo heeft iedereen zijn sympathietjes en antipathietjes.
Niki Terpstra is een steengoed coureur met zijn hart op de goede plaats, ik zou hem de zege zeker gunnen.
Dylan van Baarle natuurlijk ook, maar zullen we daar nog een paar jaar op wachten?

Sep, koning van de regelmaat, zou hem de zege morgen absoluut gunnen.
Anderzijds staat die nul op de zegeteller bij Lotto Jumbo zo schattig.

Greg morgen en Sep volgende week zondag.

Dat mag zeker, 2 renners met een heel hoge gunfactor. Althans, bij mij.

Gans het gewest rekent op u, Sep Vanmarcke. Maar ook de ploeg,
de Nederlandse versie van Lotto, zit om een succesje verlegen.

De Ronde van Vlaanderen winnen, een succesje?

- - - - - - - - - - - - - - - - -

Cecchini, dank voor het posten.

Als Sep morgen gaat linkeballen, wint Kristoff. De koers wordt dan niet hard genoeg om 'm eraf te rijden.

Het is dat ik anderhalve week geleden nog Rammen & Vlammen heb doorgebladerd, het nieuwe lijfblad van de katholieke kerk, maar anders was dit met afstand het verschrikkelijkste wat ik in een jaar onder ogen had gekomen. Wat een doffe geitenvlaai. Degene die Jungmann nog aanhoudt moet een van de dragers zijn die de (papieren) krant met pek en veren het vervlogene in placht te jassen. Jungmann zelf valt niet heel veel te verwijten, zuurstofgebrek tijdens de geboorte neem ik aan?

Bij mij ook, teken ik voor!

[Spaak: Pardon? Doe even normaal.]



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 06/04/2015 01:05 door Spaak.

Jeeuj, een column van de J-man. Zou hij tegenwoordig weleens wel de wedstrijden en/of renners volgen waar hij het over heeft? Valt me mee dat hij het niet over Van Merkel of iets dergelijks heeft. Eindredactie van de krant zal wel verbeterd zijn.

Vanmarcke is overigens een ijzersterke coureur, maar ook een die op de belangrijkste momenten vaak ergens een probleem heeft. Gelukkig had hij dat al voordat hij naar de supermartkploeg kwam, anders zou ik daar nog een verband moeten gaan trekken.