Nederlanders dit weekend

Pech hoort erbij, geluk dwing je af. Sommige renners vallen ‘nooit’ of hebben ‘nooit’ malheur op een slecht moment. Maar dit weekend zat het allemaal wel heel erg tegen! Het valt allemaal in het niet bij de teleurstelling die ik voelde bij de val van Kruijswijk in de giro, maar toch lang gelden dat ik zo gebaald heb van een combinatie van incidenten (vanmiddag uren zitten wachten tot het bericht over Kelderman zou binnenkomen waarvan je wist dat het zou gaan komen). Gelukkig hebben onze symathieke en genetisch superieure zuiderburen wel naar behoren gepresteerd.

Inderdaad teleurstellend, maar het zijn nog maar de eerste pannenkoeken. Deze wedstrijden kan ik me i.i.g. nooit herinneren over een paar maanden. Wie won ook alweer Het Nieuwsblad? Het seizoen begint pas bij Milaan - San Remo.

Kelderman valt onderhand vaker letterlijk weg uit een ronde, dan dat hij uitrijdt. We moeten in het vervolg maar doen alsof hij niet bestaat, tot na de finish van de laatste etappe

Poels, Kelderman,
Sverre Pedersen overtrof ze beiden op dramatische wijze.

Kruijswijk is voorzover mij bekend het afgelopen weekend niet gevallen. Dat is in ieder geval een meevaller

Gesink ook niet gevallen, maar reed ergens anoniem in de achterhoede. Bizar wielerwereld met al die zieke of gevallen renners.

He enige dat helpt in al deze miserie is een potje janken. Lucht goed op.

Een meevaller

Het is beslist meer dan veelbelovend

Zonde van Kelderman. Stond er mooi voor, met nog een tijdrit in het verschiet.

Lichtpunt is natuurlijk de knappe vierde plaats van Mathieu van der Poel in de eerste wereldbeker MTB gisteren in Stellenbosch!

Kelderman sleutelbeen trouwens.

Van Baarle en Langeveld prima uit een zware Parijs - Nice gekomen. Die zullen in orde zijn op de Vlaamse en Noordfranse keien.

Bij Kruijswijk is de val redelijk vaak een logisch gevolg van het té ver gaan in zijn zwakte (het afdalen).
Poels zie ik niet als een veelvaller.
Gesink ook niet, maar als Gesink valt dan is er vrijwel altijd schade.
Kelderman lijkt een combinatie van een veelvaller die ook nog eens grote schade oploopt.

Het is geen typisch Nederlands probleem.
Contador (gestopt).
Zakarin.
Thomas.
Van Garderen.

Gelukkig heeft Patrick Roest het WK Allround op z'n naam weten te schrijven.

Bij skaatsen ben ik dan weer tegen de Nederlanders, die winnen al genoeg. Jammer dat Pedersen viel.

Het leven is een reeks van toeval, alternerend tussen pech en geluk. Hoe zo'n reeks uitpakt bewijst de 1% verdeling in het huidige kapitalistische systeem. Maar dit weekend was ik een beetje (veel) een (zak) Japanner. Een grote heldin, maar klein van stuk, leerde het niet te benijden Nederlandse feestvierdersvolk een lesje in nederigheid. Vooral twee bijna minieme momenten sprongen er daarbij uit: telkens als Miho Takagi van het ijs afstapte, keerde ze zich met haar gezicht naar de ijsbaan, maakte een respectvolle buiging, om dan pas werkelijk het ijs te verlaten. Toen Miho Takagi de wereldtitel binnen had, werd haar een theemuts toegeworpen als ware het een uitnodiging van carnavalslustige supporters om als marionet in hun feestje te gaan figureren. Ze bedankt beleefd voor de eer, en gaf de muts terug.

Naast (zak)Japanner was ik ook een beetje Noor, en huilde mee met de coach. Zoveel tragedie paste eerder bij oude Grieken dan bij wedergeboren Vikingen.

Verder was ik vooral gewoon een Hollandse wielersupporter die moeilijk kon verkroppen dat er geen enkele landgenoot een rol van betekenis speelde in de finale etappes van P-N en T-A. Er rest geen vraag wat de mens kan doen nadat hij gevallen is: opkrabbelen en verder ploeteren. De een valt vaker dan de ander. Wie denkt dat valpartijen evenredig worden verdeeld onder het voortsnellende peloton heeft niets van ... het lot begrepen.

Maar de aller allergrootste der groten trad dit weekend van feestgedruis op als 'n bijna anonieme nederige bloemist.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 12/03/2018 12:33 door Bromertà.

Bromertà Schreef:
-------------------------------------------------------

>
> Maar de aller allergrootste der groten trad dit
> weekend van feestgedruis op als 'n bijna anonieme
> nederige bloemist.

Dat de in het Olympisch Stadion aanwezige Mart door de commentatoren werd aangeduid als de Eric Heiden onder de sportjournalisten heb ik nog meegekregen. Maar deelde hij ook bloemen uit?

En dan te bedenken, dat ik het allemaal alleen maar heb kunnen volgen van horen zeggen.
Rust roest, dacht Horsie, dus gaf hij de voorkeur aan eigen training versus de ontknoping op de 10 kilometer schaatsen.
Altijd als Horsie er niet bij is dan gebeurt er iets raars. Het lot van Horsie.
Bijna 9 jaar geleden bewust het sensationele WR 200m in Berlijn ontlopend en nu dus de aftocht van een eeuwige alleskunner. De cirkel is rond.

Golfbewegingen > Changing of the Guards.

We zien binnen een jaar Icarus, die ineens vleugellam op de tartan baan neerdaalt, MV Augusta die op de Mont Ventoux niet meer vooruit is te branden, Froome die oh zo puffend de eindstreep haalt, een ijskoningin met een blik om bang van te worden, die steeds vaker het net niet meer haalt, een slanke Tsjechische, die steeds bleker haar rondjes rijdt, zelfs een schaatster met de Walnoot leeftijd weet zich niet meer te plaatsen en dan ineens Sven met een "zwabberlichaam van 25 jaar topsport", die iemand bij zijn achtste deelname niet de WK titel gunde, een titel, die hij zelf al 9 keer had gewonnen. Het ging verkeerd du moment, dat hij dat lieve meisje of vrouw, verantwoordelijk voor het binnenhalen van transponders of iets dergelijks zo U wilt, straal voorbij liep. De intergalactische moderatoren onthouden zo iets en zien hun kans als Horsie van honk is.

Zou je het lot kunnen be(grijpen) met een zakjapanner? De vacature voor een nieuwe Einstein staat nog steeds open.

En dan de valdrama's. Een steeds terugkerend thema,
Ik mag het van Luijt niet meer zeggen, maar d'n Eddy zei het toch erg treffend: "Het is d'n fiets die U rijdt".
De moderne fiets wil altijd maar als een pijl recht vooruit en is moeilijk van zijn lijn af te brengen.
Meer dan vroeger is het dan No time to think en boem.

Maar de tijd stond ineens stil, toen Ard & Keessie, geïnterviewd door onze enige sportbabe, haar begonnen te bewieroken zodat haar wangen op bevel van Ard flink begonnen te blozen. "Jij bent niet minder dan De Mart, maar wel veel gemakkelijker in de omgang".

Tjappie2 Schreef:
-------------------------------------------------------
> Bromertà Schreef:
> --------------------------------------------------

> > Maar de aller allergrootste der groten trad dit
> > weekend van feestgedruis op als 'n bijna
> anonieme
> > nederige bloemist.
>
> Dat de in het Olympisch Stadion aanwezige Mart
> door de commentatoren werd aangeduid als de Eric
> Heiden onder de sportjournalisten heb ik nog
> meegekregen. Maar deelde hij ook bloemen uit?

Goeddoeme, dat heb ik ook al gemist.
Ted-Jan Bloemen reed zeker als een bloemist rond, maar die zal wel niet bedoeld zijn.

Eric Heiden heb ik ook altijd heel erg bewonderd, maar of hij zo schoon is geweest?
Nochtans heeft hij een enorme marge om niet desondanks een GOAT te zijn.

Probeer je maar een beetje bij het fietsen te houden...

Bromertà Schreef:
-------------------------------------------------------
> De een valt vaker dan de ander. Wie denkt dat
> valpartijen evenredig worden verdeeld onder het
> voortsnellende peloton heeft niets van ... het lot begrepen.

Dat is wel een hele ferme ontkenning van het stukje eigen verantwoordelijkheid. Alsof het lot allesbepalend is. Het aantal valpartijen door eigen schuld ligt boven de 0%. Of het op 20% of op 39,56% ligt daar zal iedereen zijn eigen gevoel over hebben. Maar het is geen 0.

Er zit een kern van waarheid in jouw betoog, in zoverre dat een groep van 200 wielrenners op een dun stukje asfalt (met daarbij wind, slechte parcourskennis, tegengestelde belangen, vermoeidheid, verminderd zicht etc. etc.) zal leiden tot zo veel golfbewegingen en touches in het peloton. Met als gevolg dat er dagelijks honderden potentiële valpartijen zijn. Uiteindelijk bepaalt het geluk en/of het toeval welke situaties uitmonden in een narrow escape en welke situaties uitmonden in een valpartij.

Net als in het normale leven waar 'nature' en 'nurture' iets zeggen over wat je kunt bereiken, is dat niet het hele verhaal. De vrije wil mag dan een illusie worden genoemd, dat betekent niet dat je niet hoeft te werken aan je zwakke punten.

Ben je een slechte daler? Kijk waar het aan ligt. Is het inzicht hoe je bochten aansnijdt, is het lef, is het onwetendheid over een aerodynamische houding? Leg het probleem in kaart en werk aan verbetering. Ben je een dromer en heb je moeite om gefocust te blijven? Onderzoek dan welke legale middelen er zijn om je gefocusd te houden, vind een knecht die jou wakker houdt, train op focus in combinatie met tijd en vermoeidheid. Kortom: doe er iets aan.

Noren langs (en trouwens ook op) ijsbanen zijn lieden waar je niet al te veel medelijden mee hoeft te hebben.

Horsie is back Schreef:
-------------------------------------------------------

>
> Zou je het lot kunnen be(grijpen) met een
> zakjapanner? De vacature voor een nieuwe Einstein
> staat nog steeds open.
> (...)

>
> Maar de tijd stond ineens stil, toen Ard &
> Keessie, geïnterviewd door onze enige sportbabe,
> haar begonnen te bewieroken zodat haar wangen op
> bevel van Ard flink begonnen te blozen. "Jij bent
> niet minder dan De Mart, maar wel veel
> gemakkelijker in de omgang".

De kans dat de nieuwe Einstein opstaat vanuit de redactieruimte van Studio Sport lijkt me een meer dan reële mogelijkheid. Daar weet met het immers als geen ander: Zit Mart 5 minuten op je schoot dan lijkt het wel een uur te duren, zit Dione een uur op je schoot dan lijkt het slechts 5 minuten.

Zijn er beelden van de val van Kelderman? Ik lees overal 2x gevallen, maar niet waarom.

De o zo beladen en door cultuur gevormde buiging van Miho Takagi is voor mij het ultieme bewijs dat zij tot in 't diepst van haar vezels begrijpt wat 't lot werkelijk betekent. Welk rationeel (denkend zou een pleonasme zijn ) wezen buigt er nou voor een ijsbaan? Dat is toch absurd? Juist waar het ongerijmde en tegenstrijdige het schedeldak binnenwandelt, ontstaat het besef van een kosmisch bewustzijn: men aanvaardt wat komt, en prijst wat was, zonder slachtofferschap of heldendom.

Tjappie2 Schreef:
-------------------------------------------------------
> Horsie is back Schreef:
> --------------------------------------------------

> > Zou je het lot kunnen be(grijpen) met een
> > zakjapanner? De vacature voor een nieuwe Einstein staat nog steeds open.
> > (...)
>

> > Maar de tijd stond ineens stil, toen Ard &
> > Keessie, geïnterviewd door onze enige sportbabe, haar begonnen te bewieroken zodat haar wangen op bevel van Ard flink begonnen te blozen. "Jij
> bent niet minder dan De Mart, maar wel veel gemakkelijker in de omgang".
>
> De kans dat de nieuwe Einstein opstaat vanuit de redactieruimte van Studio Sport lijkt me een meer dan reële mogelijkheid. Daar weet met het immers
> als geen ander: Zit Mart 5 minuten op je schoot dan lijkt het wel een uur te duren, zit Dione een uur op je schoot dan lijkt het slechts 5 minuten.

Er zit wel heel veel dark energy in jou, meer dan de te verwachten 26%, zoals ik gisteren vernam.
Op de schoot bij Dorus. "Poesie mauw, poesie mauw" blijft toch onaantastbaar.

Bromertà Schreef:
-------------------------------------------------------
> De o zo beladen en door cultuur gevormde buiging
> van Miho Takagi is voor mij het ultieme bewijs dat
> zij tot in 't diepst van haar vezels begrijpt wat
> 't lot werkelijk betekent. Welk rationeel (denkend
> zou een pleonasme zijn ) wezen buigt er nou voor
> een ijsbaan? Dat is toch absurd? Juist waar het
> ongerijmde en tegenstrijdige het schedeldak
> binnenwandelt, ontstaat het besef van een kosmisch
> bewustzijn: men aanvaardt wat komt, en prijst wat
> was, zonder slachtofferschap of heldendom.

Mooi gezegd, hoe je er verder over wilt denken, maar ik denk dan vilein, een driejarige toddler buigt niet voor haar Engels.

Ik weet het eerlijk gezegd niet. Maar in het verlengde daarvan zou het wel interessant zijn om te vernemen of hij bij de eerste of tweede val een breuk opliep. Was het bij de eerste dan zou dat een volgende val namelijk wel (gedeeltelijk) verklaren.

Eerlijk gezegd heb ik de indruk dat sommige lieden op dit prikbord nogal geobsedeerd zijn door valpartijen en elk minimaal detail willen uitvergroten op zoek naar een "verklaring." Met name als het Nederlanders betreft. Als die verklaring dan past in het vooringenomen beeld van in hun ogen wankele of misschien zelfs labiele renner dan moet daar volgens de deskundigheid van deze bankzittende wegkijkers aan gewerkt gaan worden. Van enige empathie of bewondering op grond van doorzettingsvermogen en het verbijten van de pijn om de finish toch nog te bereiken is geen enkel bewijs. Triest.

Tjappie2 Schreef:
-------------------------------------------------------
> Ik weet het eerlijk gezegd niet. Maar in het
> verlengde daarvan zou het wel interessant zijn om
> te vernemen of hij bij de eerste of tweede val een
> breuk opliep. Was het bij de eerste dan zou dat
> een volgende val namelijk wel (gedeeltelijk)
> verklaren.

Een interessante gedachte van een interessante denkerd.
Luijt vindt dat ik moet gaan fietsen, dat doe ik dan zo dadelijk. Ook interessant.

Bromertà Schreef:
-------------------------------------------------------
> Eerlijk gezegd heb ik de indruk dat sommige lieden
> op dit prikbord nogal geobsedeerd zijn door
> valpartijen en elk minimaal detail willen
> uitvergroten op zoek naar een "verklaring." Met
> name als het Nederlanders betreft. Als die
> verklaring dan past in het vooringenomen beeld van
> in hun ogen wankele of misschien zelfs labiele
> renner dan moet daar volgens de deskundigheid van
> deze bankzittende wegkijkers aan gewerkt gaan
> worden. Van enige empathie of bewondering op grond
> van doorzettingsvermogen en het verbijten van de
> pijn om de finish toch nog te bereiken is geen
> enkel bewijs. Triest.

Dat valt toch wel mee? Ik neem aan dat de meerderheid van de prikkers hier bewondering heeft voor het doorzettingsvermogen van wielrenners, ongeacht nationaliteit. Wat dat betreft vind ik Kelderman juist een voorbeeld: die val in de tour van 2015 (dus niet die in de regen van 2016) vond ik nu echt het prototype van een smak waarbij ik het niet meer had verwacht dat ie nog verder zou gaan.

Bromertà Schreef:
-------------------------------------------------------
> De o zo beladen en door cultuur gevormde buiging
> van Miho Takagi is voor mij het ultieme bewijs dat
> zij tot in 't diepst van haar vezels begrijpt wat
> 't lot werkelijk betekent. Welk rationeel (denkend
> zou een pleonasme zijn ) wezen buigt er nou voor
> een ijsbaan? Dat is toch absurd? Juist waar het
> ongerijmde en tegenstrijdige het schedeldak
> binnenwandelt, ontstaat het besef van een kosmisch
> bewustzijn: men aanvaardt wat komt, en prijst wat
> was, zonder slachtofferschap of heldendom.

Je kan het zien als een omarming van het lot: ik zie het eerder als een vorm van respect voor materie, in dit geval ijs.

Over de val van Kelderman las ik dat pal voor hem twee renners met de sturen in mekaar haakten.
Na zijn val probeerde hij het peloton snel weer te achterhalen.
Misschien nam hij daarbij te veel risico, in elk geval kwam hij daarbij opnieuw ten val.
Waarna het sprookje uit was.
En Tinuz een nieuwe huilbui kreeg.
Volgens mij zijn er geen beelden van.

Bij Sunweb kunnen ze wel zijwieltjes monteren. Of is dat mechanische doping?
Voor de gele brigade is een familieverpakking Fluimucil noodzaak. Sir Bradley kan ze vast helpen

hahah Ik heb het inmiddels redelijk kunnen verwerken.
Zelden zoveel sportieve pech in de koers meegemaakt. De val van Kruijswijk in de Giro was voor mij nog wel wat heftiger. Daar heb ik een jaar last van gehad.

Mee eens dat die val van Kruijswijk nog van heel ander kaliber was.
Na zo veel jaren niets de eindprijs van een grote ronde binnen handbereik en dan zo'n tegenslag !

Gelukkig heeft Dumoulin inmiddels die zaak rechtgezet.

Zag gisteren toch een wonderbaarlijk mooi schouwspel in de lucht. Duizenden lichtjes. Reflecterende witte buikjes in de laagstaande zon.
Nu vraag ik me af, hoe vaak komt het nu voor dat de een de ander raakt en naar beneden tuimelt (zogenaamd crasht).
Of moeten we die vergelijking helemaal niet maken, mensen hebben nu eenmaal niet de one-track mind van dieren. Ze zijn eigenwijzer.
Wist U overigens, dat er ook Florence Nightingale mieren bestaan? Boeie.

Orakel Schreef:
-------------------------------------------------------
>
> Het is geen typisch Nederlands probleem.
> Contador (gestopt).
> Zakarin.
> Thomas.
> Van Garderen.

Gaviria

Heel triest inderdaad.

Het was het weekend van de Nederlandse sleutelbeenfracturen



Door: Peter Winnen

Een paard heeft geen sleutelbeenderen, las ik, en kan ze dus ook niet breken. Wie zich erin verdiept komt onvermoede dingen tegen. Zo weet ik nu dat het sleutelbeen het eerste bot is dat zich begint te verharden in de baarmoeder, reeds vanaf de vierde tot zesde week van de zwangerschap. Het is ook het laatste bot dat stopt met groeien; de uiteindelijke vorm en lengte wordt pas na het twintigste jaar bereikt.

Ooit, in het ziekenhuis van Huy, vertelde een jonge arts me dat een mens zijn sleutelbeenderen heel goed kon missen - alleen vogels zouden er iets aan hebben, maar dat lijkt me achterhaald. Ik was naar dat ziekenhuis getransporteerd na een val op de rechterschouder in de Waalse Pijl. Het sleutelbeen was overigens niet gebroken, alleen maar uit de schouder gescheurd. Later is nog eens de kop van die toch al zwevende tak gebroken, en nooit meer vastgegroeid.

Het was het weekend van de Nederlandse sleutelbeenfracturen. Wout Poels kwakte in Parijs-Nice tegen de grond, Wilco Kelderman in Tirreno-Adriatico: krak. Beiden waren niet kansloos voor de eindoverwinning. Beiden waren ook in voorbereiding voor het nog veel serieuzere werk: Giro en/of Tour. Een vervelend oponthoud?

Op een appje van mijn kant antwoordde Wout: 'Een plaatje erop en gaan met die banaan'.

Ik herinner me wijlen dokter Derweduwen uit het Belgische Mol, specialist in het terug in elkaar schroeven van vooral motorcrossers. Ik meldde me eens bij hem met een gebroken linkersleutelbeen. Hij zette er geen plaatje op. Het gif van de narcose kon beter vermeden worden. Het wielerseizoen was toch bijna afgelopen. Plaatjes waren voor degenen die haast hadden.

Dit weekend was ik met een aantal generatiegenoten in een zogenaamd wielercafé in Raalte. Natuurlijk ging het op bepaald moment over de kwetsbaarheid van sleutelbeenderen. Theo de Rooy had er zes keer eentje gebroken. Ikzelf twee keer, Steven Rooks nul keer.

Rooks gaf een verklaring voor de nul-score: heel vroeger had hij op judo gezeten en daar geleerd een val op te vangen. Daar zat wat in. Hoewel mijn reflexen dik in orde waren heb ik het ook vaak verzucht: had ik maar op judo gezeten.

Helaas voor wielrenners is een sleutelbeen niet dikker dan een rib. Er komt vast nog een tijd dat preventief onbreekbare 3D geprinte exemplaren worden geplaatst.

Dat 2D-model heeft dus geen moer met de column van Winnen te maken, en vind ik een nogal goedkope manier van aandachtstrekkerij. De kop van Winnen toont de mens die niet ongeschonden uit de flipperkast van de tijd is gekropen.


Vraag me af of Rooks werkelijk op judo heeft gezeten. Het gerucht ging dat ie voor z'n 18e nooit verder kwam dan de begrenzing van het café. Welke middelen hij daarna tot zijn dagelijkse kost rekende is nagenoeg bekend.

Bromertà Schreef:
-------------------------------------------------------
> Dat 2D-model heeft dus geen moer met de column van
> Winnen te maken, en vind ik een nogal goedkope
> manier van aandachtstrekkerij. De kop van Winnen
> toont de mens die niet ongeschonden uit de
> flipperkast van de tijd is gekropen.
>
>
> Vraag me af of Rooks werkelijk op judo heeft
> gezeten. Het gerucht ging dat ie voor z'n 18e
> nooit verder kwam dan de begrenzing van het café.
> Welke middelen hij daarna tot zijn dagelijkse kost
> rekende is nagenoeg bekend.

Heel respectvol weer van Bromertà, hij heeft het over een 2D-model, alsof hij het over 2D hartecho's heeft.
De foto van Peter Winnen is ook niet helemaal gelukt, want waar zit nou zijn sleutelbeen?

De grote GB (niet die van Mapei) zou bij het aanschouwen van deze dame ongetwijfeld fluisteren "Had mijn vrouw maar één zo'n sleutelbeen."

Dit is Riri van Barbados

Column klopt sowieso niet. Ik ken namelijk wel een paard met sleutelbeenderen..



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/03/2018 19:06 door El Chaba.