Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
101st Giro d'Italia (2.UWT) 10e etappe
Gepost door Cecchini
Stage 10 » Penne › Gualdo Tadino (239k)
Parcours
De week begint met een heuvelachtige etappe richting het in de provincie Peruglia gelegen Gualdo Tadino. Het is met 239 kilometer de langste rit van de Giro. De 15.000 inwoners eren tot op de dag van vandaag hun wielerheld Adolfo Leoni. De in 1970 gestorven sprinter zegevierde in de jaren 40 en 50 maar liefst zeventien keer in Il Giro, en won in 1942 Milaan-San Remo. Wie mag zich in één adem noemen met deze legende?
De etappe begint direct met een zware klim vanuit Penne. De Fonte della Creta (tweede categorie) is 21,3 kilometer lang en kent een piek op 1254 meter, wat direct ook het hoogste punt is van deze dag. Na een lange afdaling begint een uitgebreide fase van op-en-neer over lichte heuvels. 56 kilometer na het vertrek ligt nog een klim van derde categorie. In het middenstuk van de koers liggen nog twee tussensprints, waar hoogstwaarschijnlijk de vluchters alle punten en bonusseconden zullen grijpen.
De lange heuvelzone wordt dertig kilometer voor de eindstreep afgesloten met nog een klim. Na de steile muur van Annifo gaat het in dalende lijn richting Gualdo Tadino. De finale is zeer technisch, dus oppassen voor de mannen die gaan strijden om de winst. In de laatste anderhalve kilometer liggen nog vier (meer dan) haakse bochten. De finishstraat is ruim 500 meter lang.
Start: 11.05 uur
Finish: Tussen 16.53 en 17.34 uur
Weer en TV
Het peloton wacht dinsdag weer een regenachtige dag. De weergoden hebben met zo’n veertien graden Celsius en ongeveer tien millimeter regen weinig goeds in petto voor de renners. Voor de kijkers thuis begint de Giro-uitzending op Eurosport 1 om 13:00.
PENNE
Gualdo Tadino
Algemeen Klassement na 9e etappe
1 Yates Simon Mitchelton-Scott 20 37:37:15
2 Chaves Johan Esteban Mitchelton-Scott 0:32
3 Dumoulin Tom Team Sunweb 0:38
4 Pinot Thibaut Groupama - FDJ 0:45
5 Pozzovivo Domenico Bahrain Merida Pro Cycling Team 0:57
6 Carapaz Richard Movistar Team 1:20
7 Bennett George Team LottoNL-Jumbo 1:33
8 Dennis Rohan BMC Racing Team 2:05
9 Bilbao Pello Astana Pro Team ,,
10Woods Michael Team EF Education First-Drapac p/b Cannondale 2:25
Parcours
De week begint met een heuvelachtige etappe richting het in de provincie Peruglia gelegen Gualdo Tadino. Het is met 239 kilometer de langste rit van de Giro. De 15.000 inwoners eren tot op de dag van vandaag hun wielerheld Adolfo Leoni. De in 1970 gestorven sprinter zegevierde in de jaren 40 en 50 maar liefst zeventien keer in Il Giro, en won in 1942 Milaan-San Remo. Wie mag zich in één adem noemen met deze legende?
De etappe begint direct met een zware klim vanuit Penne. De Fonte della Creta (tweede categorie) is 21,3 kilometer lang en kent een piek op 1254 meter, wat direct ook het hoogste punt is van deze dag. Na een lange afdaling begint een uitgebreide fase van op-en-neer over lichte heuvels. 56 kilometer na het vertrek ligt nog een klim van derde categorie. In het middenstuk van de koers liggen nog twee tussensprints, waar hoogstwaarschijnlijk de vluchters alle punten en bonusseconden zullen grijpen.
De lange heuvelzone wordt dertig kilometer voor de eindstreep afgesloten met nog een klim. Na de steile muur van Annifo gaat het in dalende lijn richting Gualdo Tadino. De finale is zeer technisch, dus oppassen voor de mannen die gaan strijden om de winst. In de laatste anderhalve kilometer liggen nog vier (meer dan) haakse bochten. De finishstraat is ruim 500 meter lang.
Start: 11.05 uur
Finish: Tussen 16.53 en 17.34 uur
Weer en TV
Het peloton wacht dinsdag weer een regenachtige dag. De weergoden hebben met zo’n veertien graden Celsius en ongeveer tien millimeter regen weinig goeds in petto voor de renners. Voor de kijkers thuis begint de Giro-uitzending op Eurosport 1 om 13:00.
PENNE
Gualdo Tadino
Algemeen Klassement na 9e etappe
1 Yates Simon Mitchelton-Scott 20 37:37:15
2 Chaves Johan Esteban Mitchelton-Scott 0:32
3 Dumoulin Tom Team Sunweb 0:38
4 Pinot Thibaut Groupama - FDJ 0:45
5 Pozzovivo Domenico Bahrain Merida Pro Cycling Team 0:57
6 Carapaz Richard Movistar Team 1:20
7 Bennett George Team LottoNL-Jumbo 1:33
8 Dennis Rohan BMC Racing Team 2:05
9 Bilbao Pello Astana Pro Team ,,
10Woods Michael Team EF Education First-Drapac p/b Cannondale 2:25
.Oorlog in het Carrera-team: de Giro van 1987
De huidige stand in de Giro doet me enigszins denken aan de Giro van 1987 waarin 2 ploeggenoten om de winst streden. Vooralsnog wijst niets er op, dat Chaves en Yates elkaar in de wielen rijden, maar als je ergens 2e in het klassement komt te staan zal er diep van binnen niet het oproer gaan kraaien ? Nog mooier zou het zijn dat Adam Yates nu 2e had gestaan. Een heroische broedertwist zou de wielersport weer een welkome impuls kunnen geven.
Daarom nog maar eens het verhaal over de oorlog tussen Roberto Visentini en Stephen Roche in de Giro van 1987. Uit "Het is Koers"
Bestolen voelde hij zich. Die Noord-Europeanen hadden geen greintje respect voor hem gehad. Eigenlijk al vanaf het begin, maar wat ze in deze Giro hadden geflikt, daar lustten de honden geen brood van. Verraad. Nog zo’n woord dat in hem opkwam.
Roberto Visentini had de Giro d’Italia van 1986 gewonnen. In de bergetappe naar Foppolo reed hij Saronni uit het wiel en veroverde hij het roze. De hele laatste week droeg hij het roze – met de gratie en klasse die hij van nature uitstraalde.
Visentini kwam uit een welgestelde familie. Zijn vader had fortuin gemaakt als uitvaartondernemer, maar Roberto was geenszins van plan het bedrijf over te nemen. In plaats daarvan stortte hij zich op het wielrennen. En de vrouwen, want Roberto was gezegend met een mooi gezicht en dat wilde hij weten ook.
In 1987 was Visentini’s Carreraploeg ongetwijfeld de beste ploeg in koers in de Ronde van Italië, met toprenners als Stephen Roche, Guido Bontempi en Claudio Chiappucci en meesterknecht Eddy Schepers. Roche, die na een val in 1986 lange tijd was uitgeschakeld, was sterker dan ooit. Visentini had zijn zinnen gezet op de Giro. Roche zou drie weken voor hem knechten; later dat jaar mocht hij voor eigen kansen rijden in de Tour de France. De ambitie van Visentini reikte vooralsnog niet verder dan winnen in eigen land.
‘Droomstart voor Roberto’, kopte La Gazzetta dello Sport nadat Visentini de proloog in Sanremo had gewonnen. In het tweede deel van de eerste etappe, een daaltijdrit (!) vanaf de Poggio naar Sanremo, pakte Stephen Roche de winst. Een paar dagen later onderstreepte de Carrera-ploeg zijn superioriteit door de ploegentijdrit te winnen, het roze ging naar Roche. Visentini maakte zich nog weinig zorgen. De trui was in de ploeg en Roche zou hij in de bergen wel achter zich laten. De Ier dacht daar inmiddels al anders over. Op de vraag van een journalist wie de kopman was, antwoordde Roche dat de tijd dat wel zou uitwijzen.
De eerste bergetappe verraadde al iets van Roche’s plannen: hij sprong weg uit een groep waarin de favorieten zaten, pakte 30 seconden, maar werd teruggehaald door ploeggenoot Visentini, die de andere kanshebbers gangmaakte. Roche was geïrriteerd, maar hij was er nu zeker van dat hij kort kon rijden in deze Ronde.
In de elfde etappe, met finish bergop, heroverde Visentini een handjevol seconden op de Ier. Bij een val in de massasprint van de voorgaande etappe had Roche verwondingen aan zijn knie opgelopen en dat speelde hem nu parten. Visentini maakte er handig gebruik van.
In de door regen overspoelde tijdrit twee dagen later had Visentini opnieuw een grootse dag. Hij won de etappe, zette Roche op meer dan twee minuten en pakte het roze. Il futuro sembra luminoso per Roberto.
Twee dagen later waren de rollen echter volledig omgedraaid. Visentini beleefde een klassieke jour sans. Zoals hij er nog maar zelden een had beleefd. Johan van der Velde won de bergetappe naar Sappada, met Toni Rominger, Stephen Roche en Robert Millar in zijn kielzog. Visentini verloor vele minuten in de slotklim, waar hij geparkeerd stond. Zigzaggend en geholpen door duwende toeschouwers reed hij omhoog.
Tijdens de etappe had Visentini ploegleider Davide Boifava bij zich geroepen. Of Roche niet een beetje rustiger aan kon doen. Boifava aarzelde, maar gaf Roche uiteindelijk orders om te temporiseren. De Ier weigerde; Boifava zag zich genoodzaakt zijn knechten jacht te laten maken op hun eigen ploeggenoot. Wat volgde was chaos. De domestiques hadden geen zin om achter Roche te rijden, maar een woedende Visentini maakte hen stuk voor stuk uit voor rotte vis. Boifava begon koortsachtig naar bondgenoten te zoeken (‘Rij je mee? Wij betalen!’), maar het baatte niet. Visentini verloor veel tijd – en de roze trui. In de slotklim reed hij zonder knechten naar de streep.
In het hotel brak de hel los. Visentini was kwaad op zijn knechten. En op Roche. Roche op zijn beurt was boos op Boifava, Visentini en de knechten. Alleen de Belg Eddy Schepers koos de kant van Roche. De Ier dreigde de Ronde te verlaten, maar een nachtelijk bezoek van Carrera-directeur Tito Tachella bracht hem op andere gedachten. Niemand van het team zou tot het einde van de Giro met de pers praten, en de vijftiende etappe moest iedereen maar snel vergeten. Dat Visentini zijn racefiets na de etappe met een zaag te lijf wilde gaan, vertelde hij de pers pas jaren later. Het kostte Boifava de grootste moeite hem de daad uit zijn hoofd te praten.
Niet dat de volgende etappe in pais en vree werd verreden. Roche had nu niet alleen te maken met openlijke vijandschap binnen zijn eigen team, ook het Italiaanse publiek keerde zich tegen hem. De tifosi bespuugden hem, stompten hem op zijn rug en slingerden de meest vreselijke verwensingen naar zijn hoofd. Alleen een escorte van Schepers links en Robert Millar rechts van Roche kon voorkomen dat de fans hem daadwerkelijk aanvielen. Visentini en Roche praatten niet meer met elkaar en deden gedurende de volgende etappes hun best elkaar te negeren.
Visentini trok zich intussen weinig aan van het spreekverbod en praatte gewoon met de pers. Zijn boodschap: Roche en Schepers moeten na de Giro gestraft worden door Carrera en als hij de kans zou krijgen Roche op zijn knieën te krijgen in de laatste bergetappes van deze Giro, zou hij dat zeker doen. Fagor en Panasonic reden trouwens in dienst van Roche, had de pers dat wel gemerkt? Roche’s repliek in de Gazzetta was fraai: ‘Roberto is op zijn hoofd gevallen in de Ronde van het Baskenland. Daarom lult hij er soms zo volkomen naast.’
Etappe 21. Roberto Visentini hing uitgeput over zijn stuur. Millar, Roche en Lejaretta hadden hem in de vernieling gereden, nadat hij door een val achterop was geraakt. De tijdrit van de volgende dag zou beslissen wie de Giro zou winnen. Maar die winnaar heette in elk geval niet Roberto Visentini.
In de tijdrit op de slotdag bleef Visentini zelfs aan de kant. Met zijn arm in het gips. Roche sloeg hard toe en won de rit met grote overmacht. De Giro was voor hem.
Zes weken later won Roche de Tour de France en aan het eind van de zomer ook het WK. Visentini won nooit meer een grote koers en zette in 1990 een punt achter zijn carrière.
Door Leon Geuyen
Léon Geuyen doet iets met internet bij een uitgever. Verzint ideeën. Voert ze nog uit ook. Ook bekend als drummer van The Gasoline Brothers, de band die in 2009 dankzij überfan Koos Moerenhout een hype werd in het wielerpeloton. Sinds 2010 heeft hij weer een racefiets.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/05/2018 20:45 door Cecchini.
De huidige stand in de Giro doet me enigszins denken aan de Giro van 1987 waarin 2 ploeggenoten om de winst streden. Vooralsnog wijst niets er op, dat Chaves en Yates elkaar in de wielen rijden, maar als je ergens 2e in het klassement komt te staan zal er diep van binnen niet het oproer gaan kraaien ? Nog mooier zou het zijn dat Adam Yates nu 2e had gestaan. Een heroische broedertwist zou de wielersport weer een welkome impuls kunnen geven.
Daarom nog maar eens het verhaal over de oorlog tussen Roberto Visentini en Stephen Roche in de Giro van 1987. Uit "Het is Koers"
Bestolen voelde hij zich. Die Noord-Europeanen hadden geen greintje respect voor hem gehad. Eigenlijk al vanaf het begin, maar wat ze in deze Giro hadden geflikt, daar lustten de honden geen brood van. Verraad. Nog zo’n woord dat in hem opkwam.
Roberto Visentini had de Giro d’Italia van 1986 gewonnen. In de bergetappe naar Foppolo reed hij Saronni uit het wiel en veroverde hij het roze. De hele laatste week droeg hij het roze – met de gratie en klasse die hij van nature uitstraalde.
Visentini kwam uit een welgestelde familie. Zijn vader had fortuin gemaakt als uitvaartondernemer, maar Roberto was geenszins van plan het bedrijf over te nemen. In plaats daarvan stortte hij zich op het wielrennen. En de vrouwen, want Roberto was gezegend met een mooi gezicht en dat wilde hij weten ook.
In 1987 was Visentini’s Carreraploeg ongetwijfeld de beste ploeg in koers in de Ronde van Italië, met toprenners als Stephen Roche, Guido Bontempi en Claudio Chiappucci en meesterknecht Eddy Schepers. Roche, die na een val in 1986 lange tijd was uitgeschakeld, was sterker dan ooit. Visentini had zijn zinnen gezet op de Giro. Roche zou drie weken voor hem knechten; later dat jaar mocht hij voor eigen kansen rijden in de Tour de France. De ambitie van Visentini reikte vooralsnog niet verder dan winnen in eigen land.
‘Droomstart voor Roberto’, kopte La Gazzetta dello Sport nadat Visentini de proloog in Sanremo had gewonnen. In het tweede deel van de eerste etappe, een daaltijdrit (!) vanaf de Poggio naar Sanremo, pakte Stephen Roche de winst. Een paar dagen later onderstreepte de Carrera-ploeg zijn superioriteit door de ploegentijdrit te winnen, het roze ging naar Roche. Visentini maakte zich nog weinig zorgen. De trui was in de ploeg en Roche zou hij in de bergen wel achter zich laten. De Ier dacht daar inmiddels al anders over. Op de vraag van een journalist wie de kopman was, antwoordde Roche dat de tijd dat wel zou uitwijzen.
De eerste bergetappe verraadde al iets van Roche’s plannen: hij sprong weg uit een groep waarin de favorieten zaten, pakte 30 seconden, maar werd teruggehaald door ploeggenoot Visentini, die de andere kanshebbers gangmaakte. Roche was geïrriteerd, maar hij was er nu zeker van dat hij kort kon rijden in deze Ronde.
In de elfde etappe, met finish bergop, heroverde Visentini een handjevol seconden op de Ier. Bij een val in de massasprint van de voorgaande etappe had Roche verwondingen aan zijn knie opgelopen en dat speelde hem nu parten. Visentini maakte er handig gebruik van.
In de door regen overspoelde tijdrit twee dagen later had Visentini opnieuw een grootse dag. Hij won de etappe, zette Roche op meer dan twee minuten en pakte het roze. Il futuro sembra luminoso per Roberto.
Twee dagen later waren de rollen echter volledig omgedraaid. Visentini beleefde een klassieke jour sans. Zoals hij er nog maar zelden een had beleefd. Johan van der Velde won de bergetappe naar Sappada, met Toni Rominger, Stephen Roche en Robert Millar in zijn kielzog. Visentini verloor vele minuten in de slotklim, waar hij geparkeerd stond. Zigzaggend en geholpen door duwende toeschouwers reed hij omhoog.
Tijdens de etappe had Visentini ploegleider Davide Boifava bij zich geroepen. Of Roche niet een beetje rustiger aan kon doen. Boifava aarzelde, maar gaf Roche uiteindelijk orders om te temporiseren. De Ier weigerde; Boifava zag zich genoodzaakt zijn knechten jacht te laten maken op hun eigen ploeggenoot. Wat volgde was chaos. De domestiques hadden geen zin om achter Roche te rijden, maar een woedende Visentini maakte hen stuk voor stuk uit voor rotte vis. Boifava begon koortsachtig naar bondgenoten te zoeken (‘Rij je mee? Wij betalen!’), maar het baatte niet. Visentini verloor veel tijd – en de roze trui. In de slotklim reed hij zonder knechten naar de streep.
In het hotel brak de hel los. Visentini was kwaad op zijn knechten. En op Roche. Roche op zijn beurt was boos op Boifava, Visentini en de knechten. Alleen de Belg Eddy Schepers koos de kant van Roche. De Ier dreigde de Ronde te verlaten, maar een nachtelijk bezoek van Carrera-directeur Tito Tachella bracht hem op andere gedachten. Niemand van het team zou tot het einde van de Giro met de pers praten, en de vijftiende etappe moest iedereen maar snel vergeten. Dat Visentini zijn racefiets na de etappe met een zaag te lijf wilde gaan, vertelde hij de pers pas jaren later. Het kostte Boifava de grootste moeite hem de daad uit zijn hoofd te praten.
Niet dat de volgende etappe in pais en vree werd verreden. Roche had nu niet alleen te maken met openlijke vijandschap binnen zijn eigen team, ook het Italiaanse publiek keerde zich tegen hem. De tifosi bespuugden hem, stompten hem op zijn rug en slingerden de meest vreselijke verwensingen naar zijn hoofd. Alleen een escorte van Schepers links en Robert Millar rechts van Roche kon voorkomen dat de fans hem daadwerkelijk aanvielen. Visentini en Roche praatten niet meer met elkaar en deden gedurende de volgende etappes hun best elkaar te negeren.
Visentini trok zich intussen weinig aan van het spreekverbod en praatte gewoon met de pers. Zijn boodschap: Roche en Schepers moeten na de Giro gestraft worden door Carrera en als hij de kans zou krijgen Roche op zijn knieën te krijgen in de laatste bergetappes van deze Giro, zou hij dat zeker doen. Fagor en Panasonic reden trouwens in dienst van Roche, had de pers dat wel gemerkt? Roche’s repliek in de Gazzetta was fraai: ‘Roberto is op zijn hoofd gevallen in de Ronde van het Baskenland. Daarom lult hij er soms zo volkomen naast.’
Etappe 21. Roberto Visentini hing uitgeput over zijn stuur. Millar, Roche en Lejaretta hadden hem in de vernieling gereden, nadat hij door een val achterop was geraakt. De tijdrit van de volgende dag zou beslissen wie de Giro zou winnen. Maar die winnaar heette in elk geval niet Roberto Visentini.
In de tijdrit op de slotdag bleef Visentini zelfs aan de kant. Met zijn arm in het gips. Roche sloeg hard toe en won de rit met grote overmacht. De Giro was voor hem.
Zes weken later won Roche de Tour de France en aan het eind van de zomer ook het WK. Visentini won nooit meer een grote koers en zette in 1990 een punt achter zijn carrière.
Door Leon Geuyen
Léon Geuyen doet iets met internet bij een uitgever. Verzint ideeën. Voert ze nog uit ook. Ook bekend als drummer van The Gasoline Brothers, de band die in 2009 dankzij überfan Koos Moerenhout een hype werd in het wielerpeloton. Sinds 2010 heeft hij weer een racefiets.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/05/2018 20:45 door Cecchini.
JW Schreef:
-------------------------------------------------------
>het venijn zit m.i. in de start
Poëtisch
-------------------------------------------------------
>het venijn zit m.i. in de start
Poëtisch
Uit Slogblog Wielerblog - Fred van Sogteren
Als ik de naam Stephen Roche hoor of lees denk ik direct aan dat voor hem uitzonderlijke jaar 1987. De mentaal kwetsbare en blessuregevoelige Ier zat dat jaar alles mee. Hij won de Giro, de Tour en als klap op de vuurpijl ook nog het wereldkampioenschap.
De Belg Eddy Schepers was een ploeggenoot van Roche. Schepers was een van die talenten die na het afscheid van Eddy Merckx dreigde te bezwijken onder de verwachtingen, omdat hij als amateur de Tour de l’Avenir had gewonnen.
De Belg twijfelde daardoor hevig aan zichzelf, want hij slaagde er maar niet in als prof door te breken. Tot er een telefoontje kwam uit Italië van Davide Boifava, de ploegleider van de sterke Italiaanse ploeg Carrera.
Of hij er à raison van een gigantisch salaris iets voor voelde om als knecht van Stephen Roche en Roberto Visentini voor de door een spijkerbroekenfabrikant gesponsorde topploeg te komen rijden.
Schepers hapte direct toe en maakte kennis met de wankelmoedige Ier. ‘Het was net zo’n twijfelkont als ik en het klikte tussen ons’, vertelde hij me eens in zijn weelderige tuin waar hij bezig was een megalomaan tuinhuis te bouwen in de stijl van een Romeins paleis.
Roche en Schepers werden dikke vrienden, want hoewel de Belg niet overtuigd was van zijn eigen kwaliteiten, slaagde hij er wel in om Roche over diens vele dieptepunten heen te praten.
In de Ronde van Italië van dat voor Roche zo gedenkwaardige jaar 1987 werden de kaarten van de Carrera-formatie geheel op Visentini gezet. Roche was echter in supervorm en in de eerste zware bergrit toonde hij zijn grote klasse door van kop af iedereen los te rijden, de etappe met overmacht te winnen en de roze trui te grijpen.
Een kopgroep van zes ontstond en Visentini kon slechts aanklampen. Tot hij onvermijdelijk moest lossen. Boifava gebood Schepers zich af te laten zakken om Visentini weer bij de kopgroep te brengen.
De Belg ging naast Roche rijden, en vroeg: "als gij nu zegt dat u voor mijn toekomst gaat zorgen, dan blijf ik bij u." Roche antwoordde: "Eddy ik zorg voor u." Schepers bleef bij Roche tot woede van Boifava.
Die avond daalde de helikopter van de Carrera-directie op het gazon voor het hotel en de heren eisten dat Roche en Schepers hun koffers zouden pakken en direct vertrekken. Boifava weigerde met de vraag: "ge kunt de roze trui toch niet wegsturen?"
De directie haalde bakzeil en Roche won de Giro en vergaarde daardoor zoveel zelfvertrouwen dat hij ook in de Tour en het WK dat jaar de allerbeste was.
Roche hield, vertrok aan het eind van het seizoen naar Fagor en nam Schepers mee. Het niveau van 1987 heeft de Ier echter nooit meer gehaald, maar in dat ene jaar heeft hij zich gelijkwaardig getoond aan de allergrootsten uit de geschiedenis van het cyclisme.
Zijn zoon Nicholas is ook een heel goede coureur geworden, maar haalt het toch bij lange na niet bij zijn vader die aan één seizoen genoeg had om legendarisch te worden.
Eddy Schepers
Als ik de naam Stephen Roche hoor of lees denk ik direct aan dat voor hem uitzonderlijke jaar 1987. De mentaal kwetsbare en blessuregevoelige Ier zat dat jaar alles mee. Hij won de Giro, de Tour en als klap op de vuurpijl ook nog het wereldkampioenschap.
De Belg Eddy Schepers was een ploeggenoot van Roche. Schepers was een van die talenten die na het afscheid van Eddy Merckx dreigde te bezwijken onder de verwachtingen, omdat hij als amateur de Tour de l’Avenir had gewonnen.
De Belg twijfelde daardoor hevig aan zichzelf, want hij slaagde er maar niet in als prof door te breken. Tot er een telefoontje kwam uit Italië van Davide Boifava, de ploegleider van de sterke Italiaanse ploeg Carrera.
Of hij er à raison van een gigantisch salaris iets voor voelde om als knecht van Stephen Roche en Roberto Visentini voor de door een spijkerbroekenfabrikant gesponsorde topploeg te komen rijden.
Schepers hapte direct toe en maakte kennis met de wankelmoedige Ier. ‘Het was net zo’n twijfelkont als ik en het klikte tussen ons’, vertelde hij me eens in zijn weelderige tuin waar hij bezig was een megalomaan tuinhuis te bouwen in de stijl van een Romeins paleis.
Roche en Schepers werden dikke vrienden, want hoewel de Belg niet overtuigd was van zijn eigen kwaliteiten, slaagde hij er wel in om Roche over diens vele dieptepunten heen te praten.
In de Ronde van Italië van dat voor Roche zo gedenkwaardige jaar 1987 werden de kaarten van de Carrera-formatie geheel op Visentini gezet. Roche was echter in supervorm en in de eerste zware bergrit toonde hij zijn grote klasse door van kop af iedereen los te rijden, de etappe met overmacht te winnen en de roze trui te grijpen.
Een kopgroep van zes ontstond en Visentini kon slechts aanklampen. Tot hij onvermijdelijk moest lossen. Boifava gebood Schepers zich af te laten zakken om Visentini weer bij de kopgroep te brengen.
De Belg ging naast Roche rijden, en vroeg: "als gij nu zegt dat u voor mijn toekomst gaat zorgen, dan blijf ik bij u." Roche antwoordde: "Eddy ik zorg voor u." Schepers bleef bij Roche tot woede van Boifava.
Die avond daalde de helikopter van de Carrera-directie op het gazon voor het hotel en de heren eisten dat Roche en Schepers hun koffers zouden pakken en direct vertrekken. Boifava weigerde met de vraag: "ge kunt de roze trui toch niet wegsturen?"
De directie haalde bakzeil en Roche won de Giro en vergaarde daardoor zoveel zelfvertrouwen dat hij ook in de Tour en het WK dat jaar de allerbeste was.
Roche hield, vertrok aan het eind van het seizoen naar Fagor en nam Schepers mee. Het niveau van 1987 heeft de Ier echter nooit meer gehaald, maar in dat ene jaar heeft hij zich gelijkwaardig getoond aan de allergrootsten uit de geschiedenis van het cyclisme.
Zijn zoon Nicholas is ook een heel goede coureur geworden, maar haalt het toch bij lange na niet bij zijn vader die aan één seizoen genoeg had om legendarisch te worden.
Eddy Schepers
En een Astana voor het ploegenklassement 
ton duk Schreef:
-------------------------------------------------------
> en het schrikbeeld dat uwes schetste over Oomen in
> de 2e groep kan hopelijk ontzenuwd worden ??
> gr
Ja.
Van Twitter geplukt:
#Giro101 73km raced so far and groups are scattered all over the road. 12 riders are left in the break, 1'30" ahead of the Maglia Rosa group which contains @tom_dumoulin, @ChadHaga, @SamOomen + @laurenstendam. The rest of our guys are in a group at 3'31".
-------------------------------------------------------
> en het schrikbeeld dat uwes schetste over Oomen in
> de 2e groep kan hopelijk ontzenuwd worden ??
> gr
Ja.
Van Twitter geplukt:
#Giro101 73km raced so far and groups are scattered all over the road. 12 riders are left in the break, 1'30" ahead of the Maglia Rosa group which contains @tom_dumoulin, @ChadHaga, @SamOomen + @laurenstendam. The rest of our guys are in a group at 3'31".
[www.sportnews.to] kan je meekijken
Kijk inmiddels tv. Dank
Ja, als hij morgen snel moet lossen op naar de Tour 
Dumoulin heeft toch een flinke smak gemaakt. Last van een knie. Poeh, afwachten wat dat brengt morgen. Hopelijk heeft hij nu zijn portie pech gehad of komt er nog een poepstop ? 
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.