Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
101st Giro d'Italia (2.UWT) 11e etappe
Gepost door Cecchini
Stage 11 » Assisi › Osimo (156k)
Parcours (bron Wielerflits)
De elfde etappe van de Giro d’Italia is een eerbetoon aan Michele Scarponi. De Italiaan verloor vorig jaar het leven bij een ongeval. Om hem te eren doorkruist het peloton Filottrano, de plaats waar het noodlot toesloeg. De finish is op de 1,7 kilometer lange slotmuur van Osimo.
Assisi naar Osimo, kort samengevat een rit van 156 kilometer met een heuvelachtige finale. Assisi is een historische stad, opgericht in de Villanovaperiode, met 28 duizend inwoners. De basiliek van San Francesco staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Vier keer eerder maakte Assisi deel uit van het Giro-peloton en het waren niet de minste namen die hier zegevierden: Bruno Zanoni (1978), Bernard Hinault (1982), Tony Rominger (1995) en Joaquim Rodriguez (2012). Sterker nog, door zijn overwinning wist Purito het roze te veroveren, dat hij later nog af moest staan aan Ryder Hesjedal.
De etappe is een eerbetoon aan een veel te vroeg gestorven Giro-strijder. Vanuit het fabelachtige Assisi gaat het via de Passo Cornello en Valico Di Pietra Rossa naar Filottrano, daar waar Michele Scarponi vorig jaar – vlak voor de start van de Giro – noodlottig om het leven kwam. Als eerbetoon aan Scarpa, die de Giro won in 2011, doorkruist het peloton Filottrano, met als scherprechter de gelijknamige muur. Deze 1,8 kilometer lange kuitenbijter, die dit jaar als scherprechter diende van een etappe in Tirreno-Adriatico, kent pieken tot 16%.
Het is een opstapje naar de finale naar het middeleeuws ogende Osimo, met de Via Costa del Borgo (300 meter aan maximaal 16%) en de 1,7 kilometer lange slotmuur van vierde categorie als aperitiefjes. De laatste rechte lijn is 300 meter lang. Kan Astana zijn gesneuvelde ploegmaat op de best mogelijke manier eren? De winnaar zal in de voetsporen treden van de Fransoos Robert Forest en Moreno Argentin, die hier in respectievelijk 1987 en 1994 de handen ten hemel mochten heffen. De organisatie geeft aan dat de wegen breed zijn, maar het asfalt zal op bepaalde punten versleten zijn.
Start: 13.20 uur:
Finish 17.02 tussen en 17.26 uur
In startplaats Assisi neemt in de loop van de ochtend de kans op neerslag toe bij een temperatuur van 18° C. Er staat weinig wind. In aankomstplaats Osimo wordt eveneens regen voorspeld, maar de neerslagkans is afgenomen aan het eind van de middag. Voor de kijkers thuis begint de Giro-uitzending op Eurosport 1 om 13:00 met een voorbeschouwing. Daarna is vanaf 13:15 de koers rechtstreeks te volgen.
Assisi
Osimo
Algemeen Klassement
1 Yates Simon Mitchelton-Scott 20 43:42:38
2 Dumoulin Tom Team Sunweb 0:41
3 Pinot Thibaut Groupama - FDJ 0:46
4 Pozzovivo Domenico Bahrain Merida Pro Cycling Team 1:00
5 Carapaz Richard Movistar Team 1:23
6 Bennett George Team LottoNL-Jumbo 1:36
7 Dennis Rohan BMC Racing Team 2:08
8 Bilbao Pello Astana Pro Team ,,
9 Woods Michael Team EF Education First-Drapac p/b Cannondale 2:28
10 Froome Christopher Team Sky 2:30
Parcours (bron Wielerflits)
De elfde etappe van de Giro d’Italia is een eerbetoon aan Michele Scarponi. De Italiaan verloor vorig jaar het leven bij een ongeval. Om hem te eren doorkruist het peloton Filottrano, de plaats waar het noodlot toesloeg. De finish is op de 1,7 kilometer lange slotmuur van Osimo.
Assisi naar Osimo, kort samengevat een rit van 156 kilometer met een heuvelachtige finale. Assisi is een historische stad, opgericht in de Villanovaperiode, met 28 duizend inwoners. De basiliek van San Francesco staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Vier keer eerder maakte Assisi deel uit van het Giro-peloton en het waren niet de minste namen die hier zegevierden: Bruno Zanoni (1978), Bernard Hinault (1982), Tony Rominger (1995) en Joaquim Rodriguez (2012). Sterker nog, door zijn overwinning wist Purito het roze te veroveren, dat hij later nog af moest staan aan Ryder Hesjedal.
De etappe is een eerbetoon aan een veel te vroeg gestorven Giro-strijder. Vanuit het fabelachtige Assisi gaat het via de Passo Cornello en Valico Di Pietra Rossa naar Filottrano, daar waar Michele Scarponi vorig jaar – vlak voor de start van de Giro – noodlottig om het leven kwam. Als eerbetoon aan Scarpa, die de Giro won in 2011, doorkruist het peloton Filottrano, met als scherprechter de gelijknamige muur. Deze 1,8 kilometer lange kuitenbijter, die dit jaar als scherprechter diende van een etappe in Tirreno-Adriatico, kent pieken tot 16%.
Het is een opstapje naar de finale naar het middeleeuws ogende Osimo, met de Via Costa del Borgo (300 meter aan maximaal 16%) en de 1,7 kilometer lange slotmuur van vierde categorie als aperitiefjes. De laatste rechte lijn is 300 meter lang. Kan Astana zijn gesneuvelde ploegmaat op de best mogelijke manier eren? De winnaar zal in de voetsporen treden van de Fransoos Robert Forest en Moreno Argentin, die hier in respectievelijk 1987 en 1994 de handen ten hemel mochten heffen. De organisatie geeft aan dat de wegen breed zijn, maar het asfalt zal op bepaalde punten versleten zijn.
Start: 13.20 uur:
Finish 17.02 tussen en 17.26 uur
In startplaats Assisi neemt in de loop van de ochtend de kans op neerslag toe bij een temperatuur van 18° C. Er staat weinig wind. In aankomstplaats Osimo wordt eveneens regen voorspeld, maar de neerslagkans is afgenomen aan het eind van de middag. Voor de kijkers thuis begint de Giro-uitzending op Eurosport 1 om 13:00 met een voorbeschouwing. Daarna is vanaf 13:15 de koers rechtstreeks te volgen.
Assisi
Osimo
Algemeen Klassement
1 Yates Simon Mitchelton-Scott 20 43:42:38
2 Dumoulin Tom Team Sunweb 0:41
3 Pinot Thibaut Groupama - FDJ 0:46
4 Pozzovivo Domenico Bahrain Merida Pro Cycling Team 1:00
5 Carapaz Richard Movistar Team 1:23
6 Bennett George Team LottoNL-Jumbo 1:36
7 Dennis Rohan BMC Racing Team 2:08
8 Bilbao Pello Astana Pro Team ,,
9 Woods Michael Team EF Education First-Drapac p/b Cannondale 2:28
10 Froome Christopher Team Sky 2:30
Franco Chioccioli
Afgelopen zondag zag ik in andere tijden sport een aflevering over de avonturen van Erik Breukink in de Giro d'Italia. De meeste aandacht ging gek genoeg niet uit naar de Giro van 1988, waarin de Breuk die monsterloijke sneeuwetappe over de Gavia won. Nu lijkt me daar langzamerhand alles ook wel over gezegd, en dus was de focus op de Giro van 1989 ook niet zo gek eigenlijk. Die Giro had Breukink eigenlijk gewoon moeten winnen, ware het niet dat hij op 20 km van de meet met nog een nietig colletje van de 3e categorie op het menu plots getroffen werd door een hongerklop die zijn weerga niet kent in de historie van de wielersport. Zelden zo'n zielig hoopje mens over de finish zien komen die dag als Breukink. De slechte dag van Chaves viel daarbij nog in het niet.
Breukink kort voor de hongerklop
In diezelfde aflevering van Andere Tijden kwam vaak een Italiaanse toprenner uit die tijd aan het woord. Franco Chioccioli werd zowel in de Giro van 1988 als die van 1989 vijfde in het Algemeen Klassement, en was de leider in het Algemeen Klassement op de dag dat Breukink de Gavia overwon. En wat een mooie foto is er gemaakt van Franco toen hij die dag zwaar onderkoeld over de finish kwam. Ik kwam daarnaast nog een mooi tekenend verhaal over Chioccioli tegen op het internet (Wielersite).
Ik herinner me dat ik er met een schok naar keek toen ik in mei 1991 op televisie Franco Chioccioli in de Ronde van Italië zag rijden. Fausto Coppi in kleur, dacht ik. Zowel zijn zit op de fiets als zijn wat muisachtige koppie deden sterk denken aan de fameuze campionnissimo uit de veertiger en vijftiger jaren, die overleed toen Franco precies 130 dagen oud was. Alleen de kleuren detoneerden, want Coppi dat was zwart/wit.
De in Castelfranco geboren Italiaan was toen al negen jaar prof en hoewel ik zijn naam wel kende had hij zich niet goed in mijn geheugen genesteld. Hij was een coureur die vooral in eigen land tot zijn recht was gekomen, want buiten de laars had hij nog niet zoveel klaargespeeld. ‘De kleine Coppi’, zoals hij in Italië werd genoemd bleek een hele reeks van die Italiaanse semi-klassiekers op zijn naam te hebben staan, die buiten Italië weinig bekend zijn. Voordat hij de Giro op zijn naam schreef was hij als eens negende, zesde, twee keer vijfde en een keer derde geweest, dus helemaal verrassend was zijn overwinning nou ook weer niet.
Nadat hij had gewonnen liet hij zich wat vaker in het buitenland zien en in 1992 debuteerde hij in de Tour de France met winst in een etappe en een zestiende plaats in het eindklassement. Hij won in de Giro totaal zeven ritten, waarvan drie in zijn succesjaar 1991. Twee daarvan waren zware bergritten en als je hem dan dansend op de pedalen door een haarspeldbocht zag gaan, was de gelijkenis met Coppi meer dan treffend. Hij zal daar zelf tot vervelens toe mee geconfronteerd zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat dat gaat vervelen. Hoeveel renners mogen zich echt met Coppi vergelijken, al is het in het geval van Franco alleen maar qua gelijkenis?
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/05/2018 23:00 door Cecchini.
Afgelopen zondag zag ik in andere tijden sport een aflevering over de avonturen van Erik Breukink in de Giro d'Italia. De meeste aandacht ging gek genoeg niet uit naar de Giro van 1988, waarin de Breuk die monsterloijke sneeuwetappe over de Gavia won. Nu lijkt me daar langzamerhand alles ook wel over gezegd, en dus was de focus op de Giro van 1989 ook niet zo gek eigenlijk. Die Giro had Breukink eigenlijk gewoon moeten winnen, ware het niet dat hij op 20 km van de meet met nog een nietig colletje van de 3e categorie op het menu plots getroffen werd door een hongerklop die zijn weerga niet kent in de historie van de wielersport. Zelden zo'n zielig hoopje mens over de finish zien komen die dag als Breukink. De slechte dag van Chaves viel daarbij nog in het niet.
Breukink kort voor de hongerklop
In diezelfde aflevering van Andere Tijden kwam vaak een Italiaanse toprenner uit die tijd aan het woord. Franco Chioccioli werd zowel in de Giro van 1988 als die van 1989 vijfde in het Algemeen Klassement, en was de leider in het Algemeen Klassement op de dag dat Breukink de Gavia overwon. En wat een mooie foto is er gemaakt van Franco toen hij die dag zwaar onderkoeld over de finish kwam. Ik kwam daarnaast nog een mooi tekenend verhaal over Chioccioli tegen op het internet (Wielersite).
Ik herinner me dat ik er met een schok naar keek toen ik in mei 1991 op televisie Franco Chioccioli in de Ronde van Italië zag rijden. Fausto Coppi in kleur, dacht ik. Zowel zijn zit op de fiets als zijn wat muisachtige koppie deden sterk denken aan de fameuze campionnissimo uit de veertiger en vijftiger jaren, die overleed toen Franco precies 130 dagen oud was. Alleen de kleuren detoneerden, want Coppi dat was zwart/wit.
De in Castelfranco geboren Italiaan was toen al negen jaar prof en hoewel ik zijn naam wel kende had hij zich niet goed in mijn geheugen genesteld. Hij was een coureur die vooral in eigen land tot zijn recht was gekomen, want buiten de laars had hij nog niet zoveel klaargespeeld. ‘De kleine Coppi’, zoals hij in Italië werd genoemd bleek een hele reeks van die Italiaanse semi-klassiekers op zijn naam te hebben staan, die buiten Italië weinig bekend zijn. Voordat hij de Giro op zijn naam schreef was hij als eens negende, zesde, twee keer vijfde en een keer derde geweest, dus helemaal verrassend was zijn overwinning nou ook weer niet.
Nadat hij had gewonnen liet hij zich wat vaker in het buitenland zien en in 1992 debuteerde hij in de Tour de France met winst in een etappe en een zestiende plaats in het eindklassement. Hij won in de Giro totaal zeven ritten, waarvan drie in zijn succesjaar 1991. Twee daarvan waren zware bergritten en als je hem dan dansend op de pedalen door een haarspeldbocht zag gaan, was de gelijkenis met Coppi meer dan treffend. Hij zal daar zelf tot vervelens toe mee geconfronteerd zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat dat gaat vervelen. Hoeveel renners mogen zich echt met Coppi vergelijken, al is het in het geval van Franco alleen maar qua gelijkenis?
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/05/2018 23:00 door Cecchini.
Er zijn van die dagen dat je Giro-organisator Vegni wel kunt kussen omdat hij zo’n prachtige etappe heeft uitgetekend
Column Peter Winnen
Er zijn van die dagen dat alles klopt. Je hangt voor een televisiescherm domweg gelukkig te wezen. Je kunt Giro-organisator Vegni wel kussen omdat hij zo’n prachtige etappe heeft uitgetekend. Je bent in staat de regisseurs en vooral de cameramensen van de RAI te trakteren op bladen bier omdat ze beelden leveren die niet zouden misstaan in een natuurdocumentaire op Arte. Het enige dat onvervuld blijft is een verlangen naar een nog grotere flatscreen, maar dat is het dan ook.
Ik heb het over de etappe van afgelopen zondag, naar Gran Sasso d’Italia. Gran Sasso, de grote steen. Ikzelf was er nooit, niet als renner, en niet als vakantieganger. Maar ik weet zeker dat ik er in de laatste hoedanigheid zal zijn geweest voordat ik sterf.
Lange etappe, behoorlijk geaccidenteerd, venijn in de staart. Traditioneel vroege vlucht die traditioneel ten dode is opgeschreven. De vluchtgroep valt uit elkaar. Niemand vertrouwt de ander op de ongelooflijk lange stijging naar de finish. Beelden vanuit de helikopter: sportieve kaalslag in desolate landschappelijkheid. Het drama voltrekt zich in voorhistorische traagheid. Als een renner landschap wordt ben ik verkocht.
Tijd zat om via de telefoonbrowser meer te weten te komen over Gran Sasso. Paus Johannes Paulus II kwam hier in het geheim skiën, lees ik. Na diens dood schonk kardinaal Stanislaw Dziwisz een beetje van de paus z’n bloed aan de lokale gemeenschap om te bekrachtigen hoezeer deze van het bergachtige gebied had gehouden.
Ik kan niet meteen terugvinden in wat voor verpakking het bloed werd overhandigd. Was het in een gouden schaaltje of gewoon in een glazen buisje? In elk geval, de Poolse godzoeker was op Gran Sasso.
Eén vluchter blijft over, malend als een dier. Een laag en haast artistiek camerashot: op de voorgrond twee kuiten, in de verre hoogte daarachter de steen waar het naar toe moet. In mijn hoofd begint een virtuele speler aan het voortreffelijke wielerliedje De Rode Vod van Alex Roeka. Een knecht besluit voor eigen kans te gaan omdat zijn lief hem ertoe heeft aangezet. Roeka laat in het midden of de vermetele als eerste de top van de steen bereikt, maar hij laat hem uitroepen ‘daarginder, daarboven woont God’.
De vluchter van de RAI bereikt niet als eerste de top van Gran Sasso. Het is de met overschot koersende Simon Yates in zijn roze truitje die domweg vergeet alle grauw uitgeslagen klassementsrijders een nog veel goddelijker oor aan te naaien.
Column Peter Winnen
Er zijn van die dagen dat alles klopt. Je hangt voor een televisiescherm domweg gelukkig te wezen. Je kunt Giro-organisator Vegni wel kussen omdat hij zo’n prachtige etappe heeft uitgetekend. Je bent in staat de regisseurs en vooral de cameramensen van de RAI te trakteren op bladen bier omdat ze beelden leveren die niet zouden misstaan in een natuurdocumentaire op Arte. Het enige dat onvervuld blijft is een verlangen naar een nog grotere flatscreen, maar dat is het dan ook.
Ik heb het over de etappe van afgelopen zondag, naar Gran Sasso d’Italia. Gran Sasso, de grote steen. Ikzelf was er nooit, niet als renner, en niet als vakantieganger. Maar ik weet zeker dat ik er in de laatste hoedanigheid zal zijn geweest voordat ik sterf.
Lange etappe, behoorlijk geaccidenteerd, venijn in de staart. Traditioneel vroege vlucht die traditioneel ten dode is opgeschreven. De vluchtgroep valt uit elkaar. Niemand vertrouwt de ander op de ongelooflijk lange stijging naar de finish. Beelden vanuit de helikopter: sportieve kaalslag in desolate landschappelijkheid. Het drama voltrekt zich in voorhistorische traagheid. Als een renner landschap wordt ben ik verkocht.
Tijd zat om via de telefoonbrowser meer te weten te komen over Gran Sasso. Paus Johannes Paulus II kwam hier in het geheim skiën, lees ik. Na diens dood schonk kardinaal Stanislaw Dziwisz een beetje van de paus z’n bloed aan de lokale gemeenschap om te bekrachtigen hoezeer deze van het bergachtige gebied had gehouden.
Ik kan niet meteen terugvinden in wat voor verpakking het bloed werd overhandigd. Was het in een gouden schaaltje of gewoon in een glazen buisje? In elk geval, de Poolse godzoeker was op Gran Sasso.
Eén vluchter blijft over, malend als een dier. Een laag en haast artistiek camerashot: op de voorgrond twee kuiten, in de verre hoogte daarachter de steen waar het naar toe moet. In mijn hoofd begint een virtuele speler aan het voortreffelijke wielerliedje De Rode Vod van Alex Roeka. Een knecht besluit voor eigen kans te gaan omdat zijn lief hem ertoe heeft aangezet. Roeka laat in het midden of de vermetele als eerste de top van de steen bereikt, maar hij laat hem uitroepen ‘daarginder, daarboven woont God’.
De vluchter van de RAI bereikt niet als eerste de top van Gran Sasso. Het is de met overschot koersende Simon Yates in zijn roze truitje die domweg vergeet alle grauw uitgeslagen klassementsrijders een nog veel goddelijker oor aan te naaien.
En dan Ten Dam die ineens bedenkt dat ie nog voor Unibet gereden heeft.
Tjappie2 Schreef:
-------------------------------------------------------
> Wanneer iemand hier tegen de klok van vier een
> link zou kunnen plaatsen naar een (goed werkende)
> live-stream kent mijn dankbaarheid weliswaar
> grenzen, maar wel in die mate dat het eurosceptici
> de haren ten berge doet rijzen.
Eigenlijk altijd wel een werkende live-stream op [tiz-cycling.racing]
Op dit moment doet ie het sowieso
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/05/2018 15:27 door Man zonder hamer.
-------------------------------------------------------
> Wanneer iemand hier tegen de klok van vier een
> link zou kunnen plaatsen naar een (goed werkende)
> live-stream kent mijn dankbaarheid weliswaar
> grenzen, maar wel in die mate dat het eurosceptici
> de haren ten berge doet rijzen.
Eigenlijk altijd wel een werkende live-stream op [tiz-cycling.racing]
Op dit moment doet ie het sowieso
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/05/2018 15:27 door Man zonder hamer.
Top! Dank je
Jeroen van wie?
Ik weet wie je bedoelt hoor
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/05/2018 16:38 door Sjorsoll.
Ik weet wie je bedoelt hoor
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/05/2018 16:38 door Sjorsoll.
Edit: Bromertà denkt nu geloof ik dat ik mezelf een compliment geef met deze emoticons.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 17/05/2018 01:04 door Sjorsoll.
Andere Peter Schreef:
-------------------------------------------------------
> Het is ook helemaal niet erg. Maar het was wel
> geestig dat je kort daarna vroeg: 'zei ik iets
> verkeerds dan?'
>
> Je Nederlands is een stuk beter dan dat van velen
> die het wel als moedertaal hebben. Je kunt je nu
> gevleid neervlijen.
>
> Er is maar één manier om stijl en steil uit
> elkaar te houden. Imprinting. Daarom struikel ik
> er ook over. In mijn hersenen is het negatieve
> imprinting en die moet ongedaan gemaakt worden.
Als je Google Afbeeldingen opzoekt voor Imprinting krijg je heel andere dingen te zien.
Maar je hebt gelijk, het is een complex begrip.
-------------------------------------------------------
> Het is ook helemaal niet erg. Maar het was wel
> geestig dat je kort daarna vroeg: 'zei ik iets
> verkeerds dan?'
>
> Je Nederlands is een stuk beter dan dat van velen
> die het wel als moedertaal hebben. Je kunt je nu
> gevleid neervlijen.
>
> Er is maar één manier om stijl en steil uit
> elkaar te houden. Imprinting. Daarom struikel ik
> er ook over. In mijn hersenen is het negatieve
> imprinting en die moet ongedaan gemaakt worden.
Als je Google Afbeeldingen opzoekt voor Imprinting krijg je heel andere dingen te zien.
Maar je hebt gelijk, het is een complex begrip.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.