Hoe is er gefietst in het voorjaar ? Een terugblik

Hoe hebben we gefietst?

Beschouwing De eerste helft van het wielervoorjaar zit erop. Wat hebben we gezien, wie hebben er gepresenteerd en hoe deden de Nederlandse renners het?

Door: Bart Jungmann


Er is de afgelopen dagen veel geklaagd over de koers. Eén woord keerde daarin telkens terug: wachten. De ene favoriet wachtte op wat de andere favoriet zou doen en andersom. Zonder actie geen reactie en daarom werd elke wedstrijd pas in de finale beslist. Het wielrennen, per definitie een sport van de beweging, ging kapot aan wachten.

Is dat zo? Het gold in elk geval niet voor Luik-Bastenaken-Luik, zondag de laatste in de reeks van voorjaarswedstrijden. Al ruim voor de aankomst probeerde met name de ploeg van Astana de koers hard te maken, daarin gesteund door die van Tinkoff en Orica.

Oppervlakkige beschouwing leert dat het allemaal tot niets leidde. De wachtende Valverde trok gewoon aan het langste eind. Maar dat is nu eenmaal een van die wetmatigheden in een onrechtvaardige sport als wielrennen. Je eet eerst het bordje van de ander leeg, dan pas begin je aan het eigen bord.

Wie het wedstrijdverloop nauwkeuriger bekijkt, ziet dat de aanvallende tactiek beslist gevolgen had. Toen Valverde eenmaal aan zijn eigen bord moest beginnen, waren die van veel concurrenten al van tafel.

In de Ronde van Vlaanderen loonde de aanval overigens wel. Alexander Kristoff reageerde alert op een uitbraak van Niki Terpstra en bezorgde zichzelf daarmee uiteindelijk de overwinning. Overigens werd die aanval al ingezet op de Kruisberg, toch 23 kilometer voor de finish.

Kortom, het viel best mee met dat afwachtende rijden, zeker in het breder verband van de Omloop Het Nieuwsblad, de E3-Prijs en Dwars door Vlaanderen. En dan nog. De wachtende liefhebber werd bijna altijd beloond met een spetterend slotakkoord. De prachtige comeback van Degenkolb in Parijs-Roubaix en de verraderlijke wespensteek van Kwiatkowski in Amstel Gold Race, ze liggen in het geheugen opgeslagen.


De winnaars

Drie wielrenners zijn dit voorjaar in de eendaagse wedstrijden tot volle bloei gekomen, eentje deed dat zelfs opnieuw. Van de vier wedstrijden die vanuit historisch perspectief het predicaat 'monument' dragen, werden er twee gewonnen door John Degenkolb. Hij is de eerste onder gelijken.

Degenkolb won Milaan-Sanremo in een woedende eindsprint en hij won, zoals gezegd, Parijs-Roubaix in een moedige actie. De 26-jarige Duitser wordt elk jaar beter. Van een sprinter uit de subtop heeft hij zich opgewerkt tot een echte klassiekerrenner, groot in veelzijdigheid en koelbloedig als afmaker.

Vergeleken met hem is de één jaar oudere Alexander Kristoff al bijna een laatbloeier te noemen. Vorig jaar deed de Noor pas voor het eerst van zich spreken met een overwinning in Milaan-Sanremo en een paar ritzeges in de Tour.

Dit jaar werd hij tweede op de Via Roma in Sanremo, maar was vervolgens ruim een week lang onverslaanbaar met zes op zeven zeges. Kristoff won bijna alles in Driedaagse De Panne en vervolgens ook de Ronde van Vlaanderen en de Scheldeprijs.

Alexander Kristoff en John Degenkolb lijken op elkaar. Stevige en onverzettelijke kerels zijn het, de enige kapitein bovendien op hun eigen schip. Zoals bij Giant-Alpecin alles is gericht op Degenkolb, zo zetten ze bij Katjoesja alle kaarten op Kristoff.



Bij het Spaanse Movistar was de tactiek al even eendimensionaal gericht op Alejandro Valverde. Misschien is dat wel de belangrijkste les die valt te trekken uit de maand april. Houd als ploeg slechts rekening met één scenario en verspil geen krachten aan een gedeeld kopmanschap. Kennelijk is de algemene controle in de koers zo groot dat zoiets opbreekt.

De Nederlanders



Vorig jaar kon rond deze tijd de vlag uit voor het Nederlandse wielrennen. Niki Terpstra bezegelde zijn status als sluwe en strijdlustige coureur met een zege in Parijs-Roubaix. Moreno Hofland en Tom-Jelte Slagter kondigden zichzelf als beloften aan met knappe overwinningen in Parijs-Nice.

Dit voorjaar was schraalhans keukenmeester. In het geval van Terpstra moet worden gezegd dat hij vooral net mis greep. De ene keer moest hij zijn meerdere erkennen in een oppermachtige collega, de andere keer geloofden ploeggenoten niet onvoorwaardelijk in zijn kansen. Per saldo leek Terpstra niet veel minder dan het seizoen daarvoor.

Dat geldt wel voor het algemene beeld. Als Nederland zijn spreekwoordelijke woordje mee sprak, dan was het in de embryonale fase van de koers. Die rol hebben de nieuwelingen van Roompot gretig naar zich toe getrokken. Zodra het erom spande, kwamen hun landgenoten zelden of nooit meer in beeld.

Ziekte en pech zijn veel gehoorde excuses geweest in de maand april, en in een enkel geval privéleed. Vooral voor Lotto-Jumbo waren de druiven zuur. Voor aanvang van Luik-Bastenaken-Luik zei directeur Richard Plugge dat hij om die reden niemand iets kon verwijten. Na afloop meende ploegleider Merijn Zeeman dat excuses niet tellen in de topsport. Een evaluatie schijnt aanstaande te zijn.

Toch een paar kanttekeningen bij dit mooie verhaal:

Gent - Wevelgem is doorgaans het lelijk eendje van het WT-voorseizoen. Dit jaar dankzij het extreme weer de mooiste koers tot nu toe. Hoe slechter het weer, hoe meer kans op een boeiende koers. Het vele mooie weer in dit voorjaar is een belangrijke verklaring voor het lang gesloten blijven van veel koersen.

Het peloton werd dit voorjaar behoorlijk geteisterd door valpartijen. En van de niet-geblesseerden werden nog heel wat renners getroffen door het dit jaar hardnekkige griepvirus.
Zeker voor de Nederlandse renners zijn blessures of ziekte toch wel heel bepalend geweest voor de magere prestaties. Op Terpstra na zijn volgens mij alle potentiële kanshebbers hier in meerdere of mindere mate door getroffen. Het zal mij worst zijn of dat nu wel of niet een geldig excuus is. Het is m.i. gewoon de verklaring voor het magere voorjaar.

"Misschien is dat wel de belangrijkste les die valt te trekken uit de maand april. Houd als ploeg slechts rekening met één scenario en verspil geen krachten aan een gedeeld kopmanschap"
De winnaar heeft achteraf altijd gelijk. Toch vind ik deze stelling dubieus. In de AGR had BMC meer kans gemaakt op succes bij een andere keuze, in de Omloop gold het zelfde voor Etixx. Om maar een paar relativeringen aan te brengen.
Daarnaast is ook nogal van belang over welke renners je als team kunt beschikken.

Als afsluiter van het wielervoorjaar bracht Sporza Nick Nuyens, Johan Museeuw, Michel Wuyts en Karl Vannieuwkerke bijeen om na te praten in een speciale Extra Time Koers. Deel 1: wie was de man van het seizoen?


[sporza.be]



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 28/04/2015 10:03 door rustdag.

Ik vond het een voorjaar zoals alle andere. Met schitterende koersen en tegenvallende. De mens is geneigd wanneer hij terugkijkt naar het verleden juist die mooie koersen te herinneren. Vooral meneer Ducrot doet net alsof vroeger iedere LBL of RvV uitliep op een fantastische strijd vanaf km 1.
Over een aantal jaar zal van dit seizoen alleen Gent Wevelgem onthouden worden, en dat is prima. Ik vond verder de RvV aardig, PR en LBL waren ook best te doen. De AGR was wederom een teleurstelling, MsR viel me ook niet mee.

Eens met je kanttekeningen. Een extra kanttekening: een andere reden voor het lang gesloten blijven van koersen is volgens mij de nivellering die heeft plaatsgevonden oftewel de verbreding van de 'subtop'. De grote ploegen hebben vaak tot diep in de finale nog knechten die de koers voor hun kopman kunnen controleren. Klassiekers worden steeds meer een soort van ploegentijdritten, lichtelijk gechargeerd uiteraard.

Volgens mij slaat Jungmann de spijker op zijn kop in zijn analyse, alleen hangt hij zijn verhaal op aan het verkeerde thema. Aanvallen of wachten is al jaren een uitgekouwde discussie. Waar het om draait is de ploegen die wel leverden door alles op 1 kopman te spelen (Katjoesja, Movistar, Giant-Alpecin en in mindere mate Sky) en de ploeg (? of de kopman) die faalde (BMC).

Ook mee eens.

Ik volg het wielrennen al vrij lang.
En als ik zo terugkijk zijn er in mijn beeld altijd wel grote ploegen geweest die erg dominant waren.
Vaak was dat echter op één bepaald onderdeel.
Voor mijn gevoel zijn die verschillen tussen sterke en zwakkere teams de laatste tijd sterk aan het toenemen, en voeren de sterke teams steeds meer op elk onderdeel de boventoon. Vooral door de enorme verschillen in budget.
Als de sterkste teams overal (potentiële) kopmannen kunnen inlijven, en als knechten inzetten, vermindert logischerwijze het aantal teams dat op één van de onderdelen een rol van betekenis kan spelen.

"..Prachtig, als de sterkste teams met hun sterkste renners in alle belangrijke koersen aan de start verschijnen...", wordt in verschillende varianten door de Tinkovs van deze tijd gekraaid.
Het lijkt mij een enorme verarming voor de sport.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 28/04/2015 11:43 door JW.

BMC had toch juist een uitgesproken kopman voor de Vlaamse (Van Avermaet) en voor de Waalse klassiekers (Gilbert). De eerste presteerde naar verwachting en de tweede had te veel last van een val.

Met zelfmedelijden bereikt een renner niets. Er zijn renners die bij wijze van spreken bij een beetje malheur vragend naar de dokter kijken of het nog wel verstandig is om door te koersen, daarentegen zijn er ook renners die dood van de fiets vallen voordat ze aan de klink van de medische auto meegesleurd worden. Ooit zag ik een renner na een val met niet meer dan wat schaafwonden over z'n fiets gebogen. [hyperdepiep]Wachtend op de dokter, die hem over de rug aaide en hem lieve woordjes in het oor fluisterde, waarna hij z'n tocht tot halverwege volbracht. Thuis waren ze trots op hem. Zo dapper en vooral verstandig gestreden.[/hyperdepiep]

Valverde reed MSR, ging rechtdoor naar Catalonië, hield zich een dag een beetje in, en won vervolgens alles wat ie winnen wilde. Waarschijnlijk zelfs meer dan ie had durven dromen. Uit welk potje hij snoept, weet niemand, maar hij is voor de duvel noch de controles bang. Vermoeidheid, griep, aanstelleritis, zelfmeelij, jours sans, komen niet voor in de achtertuin van Alejandro, laat staan zijn bovenkamer.
Lotto.nul heeft de schijn iets teveel zachtheid te koesteren en die sneue Zeeman zou eens een jaartje z'n waffel moeten houden, zowel voor als na een wedstrijd. Laten we vooral nu even het droomplan uit de hoge hoed van de high performance manager ( deze woorden komen met heel veel tegenzin uit het toetsenbord - welk bescheiden wezen noemt zich in hemelsnaam een "hoge prestatie directeur"? ) toch nog maar even in het geheugen vasthouden: Gesink en Ten Dam gaan wat laten zien, dames en heren.

U bent gewaarschuwd.

En de NOS evalueert in wat engere zin de klassiekermaand ...

Mat en saai typeren de klassiekermaand

Weinig spanning, teleurstellende prestaties van de Nederlandse renners en de draaikonterij van UCI-voorzitter Brian Cookson. De voorbije weken waren geen promotie voor de wielersport, zo oordelen de NOS-analytici Maarten Ducrot en Danny Nelissen.

"De renners waren vooral bezig met controleren, verdedigen, niet willen verliezen", zegt Ducrot. "Er waren heel weinig jongens bezig met winnen. Dat is teleurstellend en uiterst saai om af en toe naar te kijken."
Geen aanval-, maar afvalkoers

"Een beetje mat", typeert analyticus Danny Nelissen het wielerjaar tot nu toe. "Ik vond Parijs-Roubaix een fantastische koers, maar eigenlijk reden ze achter elkaar aan en zaten we naar een afvalkoers te kijken."

Renners waren bezig met controleren, verdedigen en niet willen verliezen. En weinig die wilden winnen.
Maarten Ducrot

Vooral de slimste renners waren volgens Ducrot het sterkst, zoals Ian Stannard bij Omloop het Nieuwsblad. Het lukte de Brit om drie renners van Etixx - Quick-Step in de luren te leggen, inclusief Niki Terpstra. "Dan zie je ook tegengestelde belangen. Terpstra dacht wel even te winnen, nou dus niet", aldus Nelissen.

Ook tijdens de Ronde van Vlaanderen bleef het vuurwerk uit, toen Terpstra risicoloos in een man-tegen-manduel met Alexander Kristoff naar de finish reed en vervolgens in de laatste meters tamelijk eenvoudig werd geklopt door de Noor. "Een sprinter die meegaat in de aanval. Hetzelfde gold voor Degenkolb. In Milaan-Sanremo niet op kop gereden en toch doet hij het, net zoals in Parijs-Roubaix", zegt Ducrot.

Hollands drama

Toch was Terpstra de beste Nederlander van het voorjaar. "De rest was er niet", stelt Nelissen vast. "Boom liet zich even zien in Roubaix en Vlaanderen, maar reed toch te afwachtend."

"We hadden wel wat meer mogen verwachten van Mollema en Slagter", aldus Nelissen. Hij vindt Mollema's tweede plaats in Tirreno-Adriatico geen graadmeter. "Het moet in de grote klassiekers gebeuren en daar was hij er niet. En voor dat jaarsalaris had hij er wel moeten staan."
Cookson

Ducrot en Nelissen zijn tot slot verbaasd over de handelswijze van de UCI, die na een lange procedure de Astana-ploeg in leven hield. De UCI dreigde de licentie van het team in te trekken, omdat het anti-dopingprogramma niet in orde zou zijn, maar uiteindelijk bleef het bij loze dreigementen en maakt Astana de komende maanden gewoon weer deel uit van het peloton.

Cookson heeft een te grote broek aangetrokken en die zakt nu af.
Danny Nelissen

"Cookson probeerde het met juridische middelen op te lossen, maar hij krijgt niets voor elkaar", meent Ducrot.

Nelissen gaat nog een stap verder. "Als Cookson zo'n stoere man is die iets wil veranderen, had hij het voor de rechter moet laten komen. Dan weten we waar we aan toe zijn en dat is nu niet gebeurd. Cookson heeft een te grote broek aangetrokken en die zakt nu af."

[nos.nl]

Maar geen winst. Mijn punt is: Bij Movistar, Katjoesja en Giant levert de enige kopman, bij BMC niet (mn Amstel).

ALS ze in de Amstel NIET alles op Gilbert hadden gezet, en Van Avermaet een paar keer hadden laten overnemen, had Gilbert MEER kans gehad, èn had van Avermaet meer kans gehad.

Het enige moment om NIET alles op 1 kopman te zetten - dat bedoelde ik. (Daar komt dan nog bij dat Gilbert niet van Matthews afkwam, die trouwens ook niet won.)

En Zonneveld in het AD dan ook maar even aan het woord laten:

Het eerste deel van het wielerseizoen zit erop. Wie of wat viel er op? Dit zijn de tien trends, modegrillen en hoofdpersonen van het voorjaar.

1. BETON
Wat er aan de hand is met Marcel Kittel, weet niemand: hij en zijn vetkuif zijn al maanden niet gesignaleerd. Maar de Duitser werd dit voorjaar amper gemist bij de ploeg van Giant-Alpecin. Ze wonnen niet heel veel bij Giant, maar áls er werd gewonnen, dan telde de zege meteen voor tien. John Degenkolb gebruikte zijn betonnen beentjes om Milaan-San Remo te winnen, en daarna ook nog Parijs-Roubaix. Zes jaar nadat de ploeg van Iwan Spekenbrink werd uitgelachen tijdens de Tour de France staan er twee monumenten op het palmares.

2. NOG MEER BETON
Het was sowieso het voorjaar van de betonnen poten. De Noor Alexander Kristoff (drie meter hoog, twee meter breed, ontbijt met sneldrogend cement en kinderkopjes) denderde als een pletwals door Vlaanderen. Hij won de Ronde van Vlaanderen, de Driedaagse De Panne en de Scheldeprijs.

3. DE EEUWIGE JEUGD VAN ALEJANDRO
Hij is al 35, maar daar was niet veel van te merken. In de heuvelklassiekers was Alejandro Valverde (op de foto rechts met zijn gezin) de baas. Behalve in de Amstel Gold Race dan, daar werd de Spanjaard 'slechts' tweede. In de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik hield hij zijn tegenstanders aan een lijntje. Ze mochten een stukje bij hem wegrijden, als snuffelende hondjes, maar zodra de streep in zicht kwam trok Valverde de riem strak en haalde hen in alsof ze er niet stonden.

Ook meteen maar even noemen: Richie Porte. De Australiër was de beste ronderenner van het voorjaar. Hij positioneerde zichzelf er bij de Sky-ploeg meteen mee in de positie van reserve-Froome.

4. HET GROTE WACHTEN
Je kreeg er bij tijd en wijlen een punthoofd van. Koers kijken was soms net als in de file staan op een regenachtige dinsdagmorgen: saaaaaaaaai. In het huidige wielrennen staat te vroeg aanvallen gelijk aan sportieve zelfmoord en dus werd er vooral veel gewacht. De favorieten roerden zich vaak pas diep in de finale. Eén voordeel: je kon de afgelopen weken met gerust hart een middagdutje doen zonder veel te missen van de koers.

5. DE UITZONDERING OP DE REGEL: GENT-WEVELGEM
Nu al de mooiste koers van het jaar. Misschien wel van de afgelopen tien jaar.

6. NUL NAKKES NADA
Het seizoen is al maanden onderweg, maar nog altijd is er niet één renner van de Nederlandse Lotto-ploeg met zijn handen in de lucht over de streep gereden. Dat is nogal karig. Maar ergens ook wel logisch. Er was minder budget dan de jaren hiervoor en dus vertrokken renners als Bauke Mollema, Lars Boom en Theo Bos. En daarnaast trokken de renners van Lotto continu de verkeerde balletjes. Het regende maandenlang breuken, infecties, hersenschuddingen, kneuzingen en lekke banden. Het seizoen moet nu gered worden in de Tour.

7. VALPARTIJEN
Vorig jaar lagen ze al met tientallen tegelijk op het asfalt. En dit jaar zette de trend door: valpartijen, valpartijen en nog meer valpartijen. Ze crashten in massasprints, ze vielen tegen ijzeren paaltjes, ze werden onderuit gereden door neutrale materiaalwagens en cameramotoren. Begin april stond de botbreukenteller al op 75. Dat zijn cijfers die bij het tv-programma Jackass horen. Niet bij topsport.

8 ASTAJA
Eerst was het Astaja, toen Astanee, toen weer Astaja, toen Astanee en uiteindelijk toch Astaja. De UCI maakte zichzelf belachelijk door maanden te goochelen met de toekenning van de licentie aan de Astana-ploeg. Meer en meer werd Astanagate een soap met allerlei politieke spelletjes achter de schermen. De winnaar van het politieke spel werd uiteindelijk teambaas Alexander Vinokoerov. De verliezer was de geloofwaardigheid van de sport.

9. HOEZO: 'T WAS NIKS?
Het was weer niks met de Nederlandse wielrenners. Althans, dat was de tendens in de publieke opinie. In werkelijkheid viel dat nogal mee. Nee, Niki Terpstra won dit voorjaar niet weer Parijs-Roubaix. Maar hij werd wel tweede in de Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem en Omloop Het Nieuwsblad. Tom Dumoulin versloeg Tony Martin in de tijdrit van de Ronde van het Baskenland, Bauke Mollema werd tweede in het eindklassement van Tirreno-Adriatico en Wout Poels won er een etappe. In het klassement van de WorldTour staat Nederland vierde. Slecht? Nou, nee.

10. ER KAN NOG EEN WIELRENNER KOMEN
Het was het voorjaar waarin de voorrangsregels bij spoorwegovergangen veranderden. Waar voorheen renners stopten voor treinen, was het dit jaar andersom. In de Ronde van Vlaanderen voor beloften reden renners onder de slagbomen door, net als in de onder-23-versie van Luik-Bastenaken-Luik. En in Parijs-Roubaix gaven de profs het goede voorbeeld: het hele peloton deed alsof de slagbomen er niet stonden. De bestuurder van de naderende TGV moest zijn ankers maar uitgooien. Dat was terecht natuurlijk. Wat doet zo'n trein daar op de tweede zondag van april? Alsof de wereld gewoon doordraait tijdens Parijs-Roubaix.

Wat hebben we nu weer aan onze fiets hangen!. Een ambetant artikeltje weder, De Jungmann doet het. Jungmann gaat linea directa terug naar de School voor Kopij. In Utrecht hebben ze vast nog wel een stereotype nietszeggende linoleum vloer nodig om prietpraat nog holler mee te laten klinken.

Hoe hebben we gefietst? - We, we, we. Wat nou we? Gefíetst? Wat lúlt die kerel. Dubbel negatief is in deze zeker niet positief.

Beschouwing De eerste helft van het wielervoorjaar zit erop. Wat hebben we gezien, wie hebben er gepresenteerd en hoe deden de Nederlandse renners het? - Nondedju, Bart, wie hebben er gepresenteerd? Vertel het onsje meer of minder.

Door: Bart Jungmann - Yeiehie Fakking Ha.

Er is de afgelopen dagen veel geklaagd over de koers. - Maanden Bart, jaren. Tenminste we-ken.

Eén woord keerde daarin telkens terug: wachten. - Niet ook de, het of een? Het kwam wellicht een keer langs, wachten, maar is natuurlijk al met al een infantiele benaming voor het bedoelde begrip. Goed, je doet willen inleiden.

De ene favoriet wachtte op wat de andere favoriet zou doen en andersom. - Ze wachtten op de 'laatste' helling.

Het wielrennen, per definitie een sport van de beweging, ging kapot aan wachten. - Per definitie een sport van beweging? Wablief? Heb je dit zelf bedacht Jungmann of staat het ergens in een Pim, Frits en Ida? En omdat ze nu wachten bewegen ze niet meer?

Is dat zo? - Ja, althans waar jij op denkt te doelen.

Het gold in elk geval niet voor Luik-Bastenaken-Luik, zondag de laatste in de reeks van voorjaarswedstrijden. - Jawel.

Al ruim voor de aankomst probeerde met name de ploeg van Astana de koers hard te maken, daarin gesteund door die van Tinkoff en Orica. - Probeer het wezenlijke verschil met een vroege vlucht, de volgens jou embryonale fase van de koers, te duiden. Als er niet door daadwerkelijke favorieten en/of niet in grote getale wordt aangevallen heeft het op het koersverloop weinig invloed. Dikke pluim voor hen die wel iets probeerden maar het heeft de koers nauwelijks beïnvloed.

Oppervlakkige beschouwing leert dat het allemaal tot niets leidde. - Klopt!

De wachtende Valverde trok gewoon aan het langste eind. Maar dat is nu eenmaal een van die wetmatigheden in een onrechtvaardige sport als wielrennen. Je eet eerst het bordje van de ander leeg, dan pas begin je aan het eigen bord. Wie het wedstrijdverloop nauwkeuriger bekijkt, ziet dat de aanvallende tactiek beslist gevolgen had. Toen Valverde eenmaal aan zijn eigen bord moest beginnen, waren die van veel concurrenten al van tafel. - Wat? Huh? Geleuter over bordjes. Alle door valpartijen van tafel geveegde bordjes bedoel je?

In de Ronde van Vlaanderen loonde de aanval overigens wel. Alexander Kristoff reageerde alert op een uitbraak van Niki Terpstra en bezorgde zichzelf daarmee uiteindelijk de overwinning. Overigens werd die aanval al ingezet op de Kruisberg, toch 23 kilometer voor de finish. - Ja, tóch 23 kilometer voor de finish! Knoop die kilometers in uw inmiddels naar alle kanten van uw kop schietende kijkers! (Dat Etixx Niki deze 23 kilometers als een slaafse monnik mee toog, wachtte, teneinde zijn hachje ten twee te bedelen had veel weg van een sprintetappe)

Kortom, het viel best mee met dat afwachtende rijden... - Omdat ze in de Ronde van Vlaanderen op 9/10e van de koers een keer hebben aangevallen?

....zeker in het breder verband van de Omloop Het Nieuwsblad, de E3-Prijs en Dwars door Vlaanderen. - Ok, ok. Weliswaar zijn dat alleen semi-klassieke kasseikoersjes en spitste je (gehoorde) klaagzangen over de koers vooral toe op de laatste weken dagen, hier heb je toch wel een puntje. Al is het jammer dat je Gent-Wevelgem vergeten bent.

En dan nog. - En wat dan nog?

De wachtende liefhebber werd bijna altijd beloond met een spetterend slotakkoord. - Aha.

De prachtige comeback van Degenkolb in Parijs-Roubaix en de verraderlijke wespensteek van Kwiatkowski in Amstel Gold Race, ze liggen in het geheugen opgeslagen. Liggen in het geheugen opgeslagen? Bij mij staat de zege van Degenkolb geborduurd in mijn denkdarm. De verraderlijke wespensteek van Kwiatkowski zweeft al bij het grof vuil in het Verzet der Darmzwerken. De twee in een zin noemen geeft in elk geval veel blijk van wielerverstand.

Alexander Kristoff en John Degenkolb lijken op elkaar. Stevige en onverzettelijke kerels zijn het, de enige kapitein bovendien op hun eigen schip. Zoals bij Giant-Alpecin alles is gericht op Degenkolb, zo zetten ze bij Katjoesja alle kaarten op Kristoff. - Mwoah, Paolini won Gent-Wevelgem.

Misschien is dat wel de belangrijkste les die valt te trekken uit de maand april. Houd als ploeg slechts rekening met één scenario en verspil geen krachten aan een gedeeld kopmanschap. Kennelijk is de algemene controle in de koers zo groot dat zoiets opbreekt. - Cirkelredenering. De ploegen die op één kopman gokken doen dit omdat hij een der topfavorieten is. De ploegen die dit niet doen, ontberen zo'n renner. Hoe de ploegen met meerdere kopmannen het vervolgens aanpakten is een ander verhaal. Een treurige maar logische ontwikkeling.

Nota bene: hoelang was het geleden er geen enkele renner solo is aangekomen in de 5 grotere klassiekers?

Alle winnaars van de klassiekers dit seizoen hebben dat niet of nauwelijks aan (luxe-) knechten te danken, laat staan dat ze die überhaupt hebben.

De vazallen van Degenkolb in MSR en PR kun je gerust enigszins sloeberig noemen. Zeker is dat aan die figuren niet al te veel dukaten gekwijt zijn. Valverde in Luik? Een sterk team maar geen van de acht was in een ander team ook maar schaduwfavoriet geweest voor LBL. Kwiatkowski had T. Martin en Alaphilippe. De eerste had op zichzelf geen kans gemaakt, de tweede is een plots ontluikend talent. Bij Katoesja zit naast Kristoff Paolini. Tsja.

Waarom konden alle teams die wel op volle oorlogssterkte opereerden hier niets aan doen? En welke teams waren het?

Ik ben Oleg.

Ik weet uit welk potje!

Ik heb met de twee (Crackhead d'Affairmaat & Schelp Fluglzwaan) afgesproken dat ze het volgend jaar voor de derde keer op rij doen waarop we dan zelf kunnen aanschouwen hoe Fluglzwaan d'Affairmaat verscheurt op de Cauberg.

Prikdude Schreef:
-------------------------------------------------------

> Nota bene: hoelang was het geleden er geen enkele renner solo is aangekomen in de 5 grotere klassiekers?

Dit is alles wat mijn brein kan onthouden van deze Prikdude eruptie.

Waaruit maar eens voor de zoveelste keer blijkt dat Nelissen en Ducrot - als ook Zonneveld - helemaal niets begrijpen van juridische zaken. Op zich helemaal niet erg, maar wees dan verstandig en matig je daar ook geen oordeel over aan. Maar goed enkele prikkers hier hebben daar ook nog wel eens last van.

Bedankt hiervoor - leuk om zien. Moest wel vreselijk lachen om de reactie nadat Valverde nog genoemd werd als mogelijke man van het voorjaar. "Dat is een ander specialisme!" Vervolgens bleef Degenkolb, immers winnaar van twee monumenten, de beste man van het afgelopen voorjaar.

Kijk naar de UCI ranking en u ziet wie mijn man van het voorjaar was: Piti is een gigantische valsspeler, maar hij komt er mee weg en dus mag je dat niet zo schrijven. Toch doe ik het. Hij stonk, en hij stinkt nog altijd. Gigantisch talent? Ongetwijfeld een begenadigd atleet - maar hij weet heel goed waar Horner de mosterd haalde. Op deze manier gaat hij gewoon nog een paar jaar door.
Van mij hoeft het niet.

Wat een belezende en aanvallende bijdrage van prikdude.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 28/04/2015 14:22 door Hangmat.

En dan ook nog wel leuk voor alle "deskundigen":

[www.nu.nl]

Weet iemand waarom Zonneveld er zijn doel van heeft gemaakt om altijd over Astana te schijven? AG2R heeft meer doping gevallen gehad de laatste jaren met drie epo gevalletjes. Of sky met Locke, henao en knaven?

Er waren vijf gevalletjes bij Astana in een paar maanden.

Kop-van-jutterij, moraalriddervoer, het gilde van de wijzende vingertjes.

Gewoon precies zo negeren als Cookson dat doet.

Ik kan toch niets juridisch verkeerd ontdekken.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 28/04/2015 18:08 door Massimo.

Het gaat uiteindelijk toch om de knikkers, om winst.

2005: 22 x winst tot en met 28 april, waarvan 8 x .1 en hoger
2006: 24 x winst tot en met 28 april, waarvan 7 x .1 en hoger
2007: 20 x winst tot en met 28 april, waarvan 5 x .1 en hoger
2008: 22 x winst tot en met 28 april, waarvan 10 x .1 en hoger
2009: 10 x winst tot en met 28 april, waarvan 3 x .1 en hoger
2010: 20 x winst tot en met 28 april, waarvan 8 x .1 en hoger
2011: 22 x winst tot en met 28 april, waarvan 13 x .1 en hoger
2012: 17 x winst tot en met 28 april, waarvan 9 x .1 en hoger
2013: 20 x winst tot en met 28 april, waarvan 9 x .1 en hoger
2014: 34 x winst tot en met 28 april, waarvan 20 x .1 en hoger
2015: 20 x winst tot en met 28 april, waarvan 10 x .1 en hoger

We zijn vorig jaar erg verwend, zowel qua kwantiteit als kwaliteit. Dit jaar is gemiddeld qua kwantiteit en iets bovengemiddeld qua kwaliteit. Daarnaast zijn er dus ook veel worldtour punten behaald. Geen reden tot klagen dus.

lodjan Schreef:
-------------------------------------------------------

> We zijn vorig jaar erg verwend, zowel qua
> kwantiteit als kwaliteit.

Je hebt soms van die jaren dat alles meezit. Voor Nederland was dat 2014 . Maar erg representatief voor de sterkte van het Nederlandse wielrennen is zo'n jaar natuurlijk niet. Nederland blijft een B-land want grote koersen worden amper gewonnen.

Nederland hoort tussen plaats 5 en 10 van de landenranking. Spanje, Italië, België en Frankrijk moeten traditioneel hoger aangeslagen worden.

Vreemd genoeg staan Frankrijk en het voorkeursland van Sehnsucht in de WT-ranking toch nog onder Nederland. Dan doet Nederland het als B-land beslist niet slecht....

Tja ik hou het toch op 2. Daarnaast bij de opleidingsploeg drie jongetjes, misschien wel uit families die al generaties lang enkel ellende kennen en door het wielrennen is uit die ellende kunnen komen. Dat soort gevallen ga je altijd houden, en neem het ze eens kwalijk. Wat me irriteert is dat bij Astana al doel redenerend altijd alkes er bij moet worden gehaald, tot aan scarponi toe. Doe dat dan idd ook met millar, hesjedal, dekker, vaughters, Vandevelde etc etc

Omloop was, zoals altijd, cool
KBK, zoals altijd, kut
Strade Bianche > om de vingers bij af te likken
PN, redelijk gezapig
TA, een aardige ronde
MSR was saaiig
DdV redelijk overbodig en niet serieus genomen, leuke winnaar though
E3 een leuke koers!
GW ongeevenaard, nostalgisch, episch
RvV een rotparcours en toch wel saaie wedstrijd
PR relatief gesloten doch interessante koers waar de sterkste man gewonnen heeft
FB een beetje een leegloper
AGR verschrikkelijke koers waar het anti-wielrennen overheerst
FW Groundhog day
LBL relatief gesloten doch interessante koers waar de sterkste man gewonnen heeft

Algeheel oordeel 6-

Catalunya en Baskenland niet echt kunnen volgen



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 28/04/2015 20:02 door malheur.

verkeerde plek.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 29/04/2015 22:59 door Walnoot.

Nu op Canvas.
[www.canvas.be]