Wie helpt der Jan

Van Kwaad tot Erger

Nauwelijks een week nadat hij op Mallorca werd opgepakt voor het verstoren van een feestje bij de buren, is Jan Ullrich opnieuw met het gerecht in contact gekomen. Hij werd in Frankfurt opgepakt voor de mishandeling van een prostituee.
De Duitse sensatiekrant Bild kwam met het nieuws naar buiten. Ullrich werd vanochtend opgepakt door de politie van Frankfurt nadat een feestje met een prostituee uit de hand was gelopen. De ex-Tourwinnaar zou de vrouw fysiek hebben mishandeld en werd opgepakt voor slagen en verwondingen. En dat nauwelijks een week nadat hij op het Spaanse eiland Mallorca, waar Ullrich een woning heeft, was binnengevallen op een feestje bij zijn buurman, de regisseur/acteur Til Schweiger. Hierbij zouden klappen zijn gevallen, wat leidde tot een interventie van de Spaanse politie.

Ullrich liet nadien weten dat de drank- en drugsproblemen het gevolg waren van het vertrek van zijn ex-vrouw met de kinderen naar Duitsland. “Ik laat me zo snel mogelijk opnemen voor mijn drank- en drugsprobleem”, aldus Ullrich. “Voor mijn kinderen wil ik me herpakken. Sinds het vertrek van mijn ex-vrouw heb ik hen nog amper gezien.”

Het toeval wil dat Ullrich uitgerekend vandaag in therapie wilde gaan voor zijn verslavingen. Dat zal vermoedelijk nog eventjes worden uitgesteld.

Damn. Als dit waar is... wat een zielig stuk schorem.

Tja renners die al op piepjonge leeftijd door de directe omgeving op een voetstuk worden geplaatst, niks geweigerd wordt en wie het sportief allemaal voor de wind gaat..
Uiteindelijk leef je in een andere werkelijkheid en na de actieve sportcarrière, financieel onafhankelijk leef je in een soort waan van straffeloosheid.

Hopelijk herpakt Ullrich zich in het leven, anderen verging het minder goed.

Er zijn natuurlijk duizenden topsporters die een dergelijke levensloop hebben en die na hun carrière brave huisvaders en -moeders worden. Met andere woorden: karakter en instelling spelen een veel grotere rol dan de door jou aangedragen factoren.

Na een paar dagen Frankfurt en na vooral veel op terrasjes gezeten te hebben, wat dronken in je bolide rondrijden, misschien een kort fietsritje om nog een ietsje in vorm te blijven en na weer een nieuwe polsklok gekocht te hebben gaat het gewoon jeuken. En niet alleen in het kruis. Frankfurt is zo dodelijk saai.

Frankfurt saai? Dan ben je er vast nog nooit geweest. Maar waarom zou je ook, als je Ede, Apeldoorn en Nunspeet in de buurt hebt.

Hetzelfde karakter dat Ullrich in staat stelde zijn wielersuccessen te behalen zit hem nu in de weg om zijn levensproblematiek te meesteren.
Dit laatste was trouwens tijdens zijn sport carrière al duidelijk. De Otto Hamburgers van deze wereld kijken altijd met de meest onverholen bewondering naar de exploits van sommige topsporters. In het geval van Der Ulle dus naar The best that never was. Maar weinigen beseffen ten koste van wat

Misschien zijn Gesink en Mollema daarom wel niet de aller besten. Ze zijn zo fokke normaal.

Horsie heeft het kijken naar topsport vaak gezien als het kijken in de ziel van de topsporters.
Vanavond een hoogspringster, die steeds ruzie zocht met zichzelf. Waarom? Waarschijnlijk omdat ze de zekerheid heeft dat ze niet van zichzelf kan winnen.

En dan een benjamin van 17, die Europees kampioen werd op het atletieknummer van de EPO, althans dat was eens.
Waarom? Omdat zijn twee broers, die in dezelfde finale stonden, ooit al eerder Europees kampioen zijn geworden.

Er zijn duizenden mensen die Frankfurt niet saai vinden.

Klopt helemaal.

Klopt, zij die in Emmen, Hoofddorp, Zoetermeer en Beilen resideren dwepen met het immer sfeervolle Frankfurt.

Alsof ik thuiskom! is een vaak gehoord compliment van de inwoners van bovengenoemde Neerlandse gezelligheidsmetropolen tijdens een bezoek aan het Duitse plezierparadijs aan de azuurblauwe Main.

Wielrenners lijken me gemiddeld genomen toch extremer / avontuurlijker / onrustiger dan vele andere sporters. Of zoals Bert Wagendorp 14 jaar geleden schreef:

De tragische held past bij het wielrennen, meer dan bij hockey of zwemmen. In de historie van het korfbal ontbreekt de Icarus-mythe van de vlucht naar de zon en de dodelijke val – in het wielrennen bestaat hij in talloze varianten. De genadeloosheid van de sport trekt karakters aan die het risico adoreren – zoiets moet het zijn. De renner kijkt verlangend uit naar de top van de berg en stort zich daarna met evenveel genoegen weer naar beneden.

Koppizoektwachtwoord Schreef:
-------------------------------------------------------
> Frankfurt saai? Dan ben je er vast nog nooit
> geweest. Maar waarom zou je ook, als je Ede,
> Apeldoorn en Nunspeet in de buurt hebt.

Lees mijn bericht maar eens bij het eerdere topic over Ullrich. En ben wel ooit in Frankfurt geweest voor mijn werk.
Ik heb toen op de luchthaven spullen van het Superbike circus overgeladen op een ander vliegtuig. Motoren in flightcases. 40 uur aan een stuk zonder slaap en met slecht vreten doorwerken om vervolgens met dat vliegtuig naar Jakarta mee te reizen en daar de hele heisa weer uit de kist te trekken. Dus had geen tijd om een Reeperbahn te doen helaas.

En bij koud regenweer is het helemaal een feest. Tot sluitingstijd in de Burger King rondhangen, zalig.

Quote
veluweracer
Reeperbahn

Haal jij niet twee steden door elkaar?

Door elkaar halen, uit elkaar trekken, beide sowieso, tegen vergoeding, dagelijkse praktijk op de Reeperbahn.

Hoe weet jij dat zo goed?
Oh, wacht..



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 11/08/2018 15:28 door El Chaba.

Die observatie lijkt me voornamelijk ingegeven door de romantische inborst van Wagendorp in combinatie met zijn liefde voor wielrennen.

Ik herinner me een aflevering van SBS (Australia, dus niet die pulpzender uit Nederland) uit april 2017. Er worden een olympisch basketbalster, een Australian Rules-footballer, een olympisch zwemster, een olympisch schoonspringer en een olympisch atlete/bobsleester geïnterviewd over hun ervaringen met het zwarte gat.

Kortom, ik denk dat topsporters ongeacht welke sport ze beoefenen een bepaald karakter hebben (noodzakelijk voor het beoefenen van topsport) dat hen grote successen brengt, maar tegelijkertijd enorm kwetsbaar maakt.

Voor de liefhebber een (ook Australische) studie: hier

Uit de samenvatting: "Overall, 46.4% of athletes were experiencing symptoms of at least one of the mental health problems assessed. Percentages meeting criteria for mental disorders were similar to previous epidemiological studies of both international athlete and community samples: depression (27.2%), eating disorder (22.8%), general psychological distress (16.5%), social anxiety (14.7%), generalised anxiety disorder (7.1%), and panic disorder (4.5%).

Overigens vind ik dit soort zaken (het zwarte gat) totaal niet iets om romantisch over te doen, en ik vind dat (in het geval het Nederlanders betreft) NOC*NSF hier iets (of meer) aan moet doen.

Je kun a la Wagendorp fantastische stukken uit je pen laten vloeien met zinsneden als "de Icarus-mythe van de vlucht naar de zon en de dodelijke val" of "tragische held", maar m.i. kom je dan gevaarlijk dicht bij historici zoals Stephen Ambrose die oorlog voorstellen als een optocht van helden, zonder rekenschap te geven van het leed dat dit met zich meebrengt.

Maar goed, ik ben ook wel een beetje een watje



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 11/08/2018 16:39 door Tjappie2.

Goed stuk, zit zeker wat in.
Overigens denk ik dat (culturele) afkomst er ook wat mee te maken heeft. Mensen die uit een (zeer) arm milieu komen en ineens met beroemdheid en de daarmee (vaak) gepaarde rijkdom te maken krijgen, krijgen - in het algemeen uiteraard - vaker te maken met mentale problemen dan mensen die uit een wat minder arm nest komen. Zoals het spreekwoord al zegt: "Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen".

Klopt. Er is natuurlijk geen Reeperbahn in Jakarta.

Overigens is er volgende week alweer die Cyclassic in Frankfurt. Jeweetwel, het lelijke zusje van de jaarlijkse wedstrijd op 1 april, Rundum den Henninger Turm in Hamburg.

Eens met Tjappie en Chaba. Het is niet romantisch en de afkomst is zeker een factor (zie nu ook met Barbie). Ik denk dat je de invloed van doping/drugs ook niet moet onderschatten.

Wie is Barbie?

Dat weet je best maar waarschijnlijk wil je het niet weten..
(idem hier)

Tjappie2 Schreef:
-------------------------------------------------------
> Die observatie lijkt me voornamelijk ingegeven
> door de romantische inborst van Wagendorp in
> combinatie met zijn liefde voor wielrennen.
>
> Ik herinner me een aflevering van SBS (Australia,
> dus niet die pulpzender uit Nederland) uit april
> 2017. Er worden een olympisch basketbalster, een
> Australian Rules-footballer, een olympisch
> zwemster, een olympisch schoonspringer en een
> olympisch atlete/bobsleester geïnterviewd over
> hun ervaringen met het zwarte gat.
>
> Kortom, ik denk dat topsporters ongeacht welke
> sport ze beoefenen een bepaald karakter hebben
> (noodzakelijk voor het beoefenen van topsport) dat
> hen grote successen brengt, maar tegelijkertijd
> enorm kwetsbaar maakt.
>
> Voor de liefhebber een (ook Australische) studie:
> [url=http://www.jsams.org/article/S1440-2440%2814%
> 2900075-9/abstract]hier[/url]
>
> Uit de samenvatting: "[i]Overall, 46.4% of
> athletes were experiencing symptoms of at least
> one of the mental health problems assessed.
> Percentages meeting criteria for mental disorders
> were similar to previous epidemiological studies
> of both international athlete and community
> samples: depression (27.2%), eating disorder
> (22.8%), general psychological distress (16.5%),
> social anxiety (14.7%), generalised anxiety
> disorder (7.1%), and panic disorder (4.5%).[/i]
>
> Overigens vind ik dit soort zaken (het zwarte gat)
> totaal niet iets om romantisch over te doen, en ik
> vind dat (in het geval het Nederlanders betreft)
> NOC*NSF hier iets (of meer) aan moet doen.
>
> Je kun a la Wagendorp fantastische stukken uit je
> pen laten vloeien met zinsneden als "de
> Icarus-mythe van de vlucht naar de zon en de
> dodelijke val" of "tragische held", maar m.i. kom
> je dan gevaarlijk dicht bij historici zoals
> Stephen Ambrose die oorlog voorstellen als een
> optocht van helden, zonder rekenschap te geven van
> het leed dat dit met zich meebrengt.
>
> Maar goed, ik ben ook wel een beetje een watje

Opgeslokt worden door een zwart gat duurt toch wat korter dan 12 jaar. Voordat je het weet wordt je niet of beter nooit meer gezien.
Der Ulle als toerist de Giro van 2006 begonnen en toch winnend afgesloten kreeg daarna de teleurstelling van zijn leven omdat hij niet de TDF mocht rijden bij afwezigheid van zijn eeuwige kwelgeest Lance Armstrong.

De scheiding na ongetwijfeld ook niet altijd gelukkige tijden en weggehouden te worden van zijn kind (?) lijkt me de trigger van het latere onheil.
Drank- en drugsproblematiek in combinatie met een gemankeerd karakter heeft de uitwerking van een tikkende tijdbom,

Wat is er met Haussler?

Klaus?

Om eerlijk te zijn weet ik niet echt wie Barbie is. Eén of ander beroemdheidje, begrijp ik. Maar beroemd om wat? En ik heb opgevangen dat ze niet spoort. Nou ja, laat verder ook maar. Dat mens is sneu en niet van belang. Hopelijk doet ze wel aan anticonceptie. Zoiets mag zich niet voortplanten.

Frederik D. Schreef:
-------------------------------------------------------
> Om eerlijk te zijn weet ik niet echt wie Barbie
> is. Eén of ander beroemdheidje, begrijp ik. Maar
> beroemd om wat? En ik heb opgevangen dat ze niet
> spoort. Nou ja, laat verder ook maar. Dat mens is
> sneu en niet van belang. Hopelijk doet ze wel aan
> anticonceptie. Zoiets mag zich niet voortplanten.

Hier ontspoort ook iemandum. Zal wel weer de ironie voorbij zijn.

Eigenlijk past hier alleen maar een you toep vid bij. Van het meisje, dat haar moeder wil wijsmaken, dat ze het hele huis heeft vol gekliederd, omdat haar Barbie dat zo graag wilde en dat ze zelf wel honderd keer heeft tegengeworpen, dat dit toch echt niet kon, maar desondanks...



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 11/08/2018 23:43 door Horsie is back.

merijntje mortirolo Schreef:
-------------------------------------------------------
>

Quote
veluweracer
> Reeperbahn
>

>
> Haal jij niet twee steden door elkaar?

Behoorlijk. De wijk van lichte zeden in Frankfurt is het Bahnhofsviertel(Google). Ik had het over die van Hamburg. Nogal een verschil want laatstgenoemde stad is juist helemaal niet saai.

De voormalige Duitse topwielrenner Jan Ullrich is opgenomen in een verslavingskliniek nadat hij vrijdag in Frankfurt gearresteerd werd voor het wurgen van een prostituee. Hoe heeft hij zo kunnen afglijden?

Mark Misérus /Volkskrant

Nog geen dag duurde het bezoek van Jan Ullrich aan een psychiatrische kliniek in de buurt van Frankfurt. Zaterdagmiddag, even na vijven, meldt Bild dat de voormalige wielrenner in een zwarte BMW van de kliniek is weggereden. Volgende bestemming: een kliniek om van zijn drugs- en alcoholverslaving af te komen

Ullrich neemt de voorpagina’s van de Duitse kranten in beslag, net als 21 jaar geleden. Hij gold destijds nog als een getalenteerd wielrenner, die met de besten omhoog klom en als eerste en laatste Duitser de Tour de France op zijn naam schreef. Niet als een aan alcohol en drugs verslaafde ruziezoeker die om de haverklap met justitie in aanraking komt.

Wurging prostituee


Afgelopen vrijdag, rond zes uur ’s ochtends, vallen agenten vijfsterrenhotel Villa Kennedy in Frankfurt binnen. Het personeel heeft er ’s nachts een vrouw in paniek over de gang horen lopen. Tegen de politie zal deze escortdame verklaren dat de man die haar had geboekt haar heeft willen wurgen. Het was haar zelfs even zwart voor de ogen geworden, meldt justitie in Frankfurt.

Niet veel later lichten agenten Jan Ullrich (44) van zijn bed. Op zijn kamer treffen ze wit poeder aan, vermoedelijk cocaïne of amfetamine. De verdenking van doodslag en het toebrengen van ernstig lichamelijk letsel hangt in de lucht, al laat de politie hem nog diezelfde dag vrij. Het Openbaar Ministerie denkt na het verhoor van de prostituee niet meer aan een poging tot doodslag, eerder aan een uit de hand gelopen ruzie. Met een ziekenwagen wordt Ullrich naar een psychiatrische kliniek gebracht.

Het dieptepunt is bereikt, stellen Duitse kranten vast. Een ex-wielrenner op bed, in een kamer vol verdovende middelen en een escort naast zich – de situatie doet denken aan die van Frank Vandenbroucke. Ook het voormalige Belgische wonderkind raakte verslaafd na zijn carrière op de fiets, ook hij maakte brokken in het verkeer en eindigde in een kliniek. Alleen kon Vandenbroucke zijn nacht met de prostituee niet meer navertellen. Hij stierf op zijn hotelkamer in Senegal, door longembolie.

Groot talent

Opgeleid volgens het Oost-Duitse sportsysteem, tekent Ullrich in 1995 een profcontract bij het Duitse Team Telekom. Hij geldt als een groot talent. Een jaar later wordt hij al tweede in de Tour de France, het jaar erop staat staat hij op het podium van de belangrijkste wielerkoers. Een dopingstraf leidt de verbanning van de olympisch kampioen van 2000 uit de sport in, misschien nog wel het meest in eigen land. Zo piekert de Duitse organisatie er niet over om hem in 2017 uit te nodigen als de Tour in Düsseldorf start. En Ullrich past ervoor om tussen het publiek te gaan staan.

Dat het niet goed gaat met ‘Ulle’, is al langer duidelijk vanwege de open lijn met Bild. De boulevardkrant spreekt hem afgelopen donderdag nog, kort voordat hij vanuit zijn huis in Mallorca het vliegtuig naar Frankfurt neemt. Daar zou hij zich laten opnemen om van zijn drugs- en alcoholverslaving af te komen. ‘Ik heb er een goed gevoel over. Dit wordt mijn nieuwe start’, vertelt hij.

Zijn vrouw Sara heeft hem in maart verlaten, zijn drie zoons ziet hij met Pasen voor het laatst. Het vreet aan hem. Hij beschrijft de scheiding in Bild als de katalysator van zijn misdragingen. Vorige week vrijdag gaat hij op Mallorca ook al in de fout als hij ongevraagd de tuin van buurman Til Schweiger binnenloopt.

Hij krijgt het aan de stok met een van de gasten van de Duitse acteur/regisseur, die de politie inschakelt. Ullrich zou de man met een bezemsteel achterna hebben gezeten.

Ullrich heeft hulp nodig, zegt Schweiger. ‘Ik hoop dat hij vanuit de gevangenis rechtstreeks naar een kliniek gaat, en weer de mens wordt die hij werkelijk is. Een goedhartige, sympathieke, vrijgevige persoon die zijn kinderen aanbidt en zijn vrouw ook.’

Duitse media putten hoop uit het feit dat Ullrich vermoedelijk niet veel dieper kan zinken, nu hij eindelijk in een kliniek is opgenomen. ‘Jan Ullrich is aan zijn eind. Misschien is dat zijn kans’, concludeert Bild, welhaast hoopvol.

Heldenverhalen

Het Duitse sportpubliek is gek op heldenverhalen, schrijft de Frankfurter Allgemeine Zeitung zaterdag in zijn commentaar. De krant noemt als voorbeeld de 17-jarige Wimbledonwinnaar Boris Becker, Formule 1-kampioen Michael Schumacher uit het bescheiden Kerpen en ‘Kaiser’ Franz Beckenbauer, die zichzelf vanuit het Beierse arbeidersmilieu naar de wereldtitel voetbalde.

Nog ademlozer kijkt het publiek volgens de krant toe als diezelfde held ten val komt: Becker raakt failliet, Beckenbauer wordt gestraft voor corruptie met WK-gelden. Schumacher komt er na een ski-ongeluk nooit meer bovenop, al heeft hij zijn lot niet in eigen hand.

Ullrich kan aan het rijtje gevallen helden worden toegevoegd. Het is de vraag of het publiek hem, anders dan zijn voorgangers, ooit weer in genade aanneemt. ‘Hij heeft voortdurend geweigerd zijn zwakten te tonen’, schrijft de Frankfurter Allgemeine. Dat hij doping heeft gebruikt, is volgens Ullrich niet erg omdat hij er zijn concurrenten toch niet mee heeft bedrogen. En de opname in een kliniek is vooral een manier om zijn kinderen weer te kunnen zien, schrijft de krant. ‘Maar verslaafd? Verslaafd is hij niet.’

Vrienden van Ullrich, onder wie zijn vroegere ploegleider Rudy Pevenage, spoorden hem maanden geleden al aan om zich te laten opnemen. Hij luisterde niet, zei Pevenage zaterdag tegen het Belgische Radio 1. ‘De meeste vrienden stuurde hij weg toen ze op bezoek kwamen. En de slechte vrienden met wie hij in contact gekomen is, zijn gebleven. Het is een heel triest verhaal.’

'Het Duitse sportpubliek is gek op heldenverhalen'

Ja, daar moet je in andere landen natuurlijk niet mee afkomen.

Zo smult men in Nederland vooral van slappe verhalen over ellendige lafaards.

Vertel meer over jezelf alstjeblieft...

De angst voor vrijheid, dat is Jans’ probleem

Door Peter Winnen

Bij het eerste berichtje moest ik grimlachen: typisch Jan. Op Mallorca, waar hij woont, was der Jan gearresteerd wegens huisvredebreuk. Hij was over een hek geklommen om een feestje bij te wonen waarvoor hij niet was uitgenodigd. Eenmaal in de tuin van landgenoot en buurman, de acteur en regisseur Til Schweiger, zocht hij ruzie met een paar wél uitgenodigde gasten.

Ik las het, en zag het voor mijn ogen gebeuren. Dit is het gekke: bij alle stommiteiten waarmee hij in de loop van de jaren in het nieuws kwam zag ik de beelden voor me. Alsof Jan acteerde in een grofkorrelige, existentialistische film.

Bij het tweede berichtje zag ik ook beelden, maar soms wendde ik mijn hoofd af. Na een nacht in de cel op Mallorca vloog hij naar Frankfurt om zich te laten behandelen voor zijn alcohol- en drugsverslaving. Aldaar, in een duur hotel, kreeg hij het aan de stok met een door hem bestelde escort. Kierewiet door (waarschijnlijk) coke, plaatste hij zijn handen rond haar nek tot ze het zwart voor de ogen kreeg.

Der Jan werd naar een psychiatrische kliniek vervoerd omdat de Duitse politie geen heil zag in het verhoren van een doorgedraaide patiënt. De tragiek van de film zit erin dat hij naar Frankfurt ging om vrouw en kinderen terug te winnen, maar hen definitief verloor.

Zijn (tweede) vrouw Sara had hem in maart verlaten, en nam de kinderen mee. Op het internet kan ik er niks over terugvinden, maar volgens mijn doorgaans goed geïnformeerde Duitse fietsvrienden kwam het omdat der Jan op Mallorca een wulpse Cubaanse had leren kennen.

In de tijd dat der Jan nog koerste discussieerde ik soms fel met de Duitse fietsvrienden. Zij vielen hem af, der Jan leefde niet voor de sport. In plaats van één Tour de France had hij er vier kunnen winnen voor die Heimat. Ik nam het altijd voor hem op. Ik wees op zijn jeugd in de voormalige DDR waar hij op basis van zijn ongehoorde aanleg geroepen was de superioriteit van de socialistische heilstaat te demonstreren, en vooral niet na te denken over zichzelf. De staat dacht na, punt.

De angst voor vrijheid, dat was − en is nog steeds − Jans’ probleem.

Ik lees dat zelfs Lance Armstrong hem oproept zich eindelijk adequaat te laten behandelen. Lance was vroeger bang voor hem omdat Jan intrinsiek veel beter was. Op elk moment kon hij de DDR te boven komen.