T3ring! Ik heb zin in de giro! tu quoque, fili mi?

Ik mag dan zo ongeveer 45 van de starters (waaronder een pak Italianen) niet kennen maar OMG wat heb ik zin in de _0_ Giro!

Dit topic maar even om te vertellen wat de giro precies voor jou betekent.

Voor mij is de giro van 2005 de 'come-back' geweest, daarvoor keek ik met name tour en een aantal klassiekers mocht ik erop stuiten. Het heerlijke commentaar
van Renaat en het altijd toch meer verrassende en aansprekende parcours alsmede de vaak toch ronduit ellendige weersomstandigheden, tot-op-het-bot laagvliegende
Italianen en de 'laidback'-atmosfeer maken de giro wat mij betreft toch altijd de ronde waar ik meest naar uitkijk.

Eigenlijk had ik gehoopt er een heel wat nostalgischer verhaal van te kunnen maken maar bij gebrek aan worden reken ik maar op alle Brutussen van dit forum.

Emotionele leeglopers worden op prijs gesteld.

A jah

De snuggerheid van Salvodelli
De bruutheid van Basso
De fade-out van opperboer Simoni
De beet van de cobra
De doorbraak van Andyman
De heerscherij van Danilo
De tweestrijd met Menchov later

Langzaamaan begint er eea te dagen...

De tifosi die Pantani voor altijd in hun hart hebben gesloten

De cobra? Ricci deed toch niet mee? Wel die koffieplantage met flaporen en Snuffel Van Huffel.

Maar eens zien allemaal. Het kan maar zo dat Contador voorafgaand aan die cruciale derde week al een kwartier voor staat.

[www.procyclingstats.com]

Polletje? Wie is de eerste in het ak zonder epo?

Mijn vroegste Giro herinnering gaat terug naar een duel Jalabert-Pantani.
Ik vermoed ergens einde jaren '90.

Rik Verbrugghe in het roze.
Dario Frigo en Casagrande in het roze, dat soort heerlijk obscure figuren.

En natuurlijk de Giro van 2005.

De Giro van 2005 ahh jaah prachtige editie.
Gibo (renaat kon het zo mooi zeggen) in de aanval met zijn Don Johnsonbaard en het felrode Saeco truitje op de flanken van de Finestre klimmend met
Kleine maat Rujano.Salvoldelli die zijn wapen de afdaling met verve inzette en zo het roze verdedigde.
Bijrollen van figuren als Perez Cuapio , Mazolleni en zijn zus, Wim fokking van Huffel waarvan ik durf te zeggen dat niemand die op straat nog kan herkennen.

De Giro van 2010 met die alles op zijn kopzettende etappes Strade Bianchi waar Evans won en die rit waar Arroyo en Porte een pak minuten cadeau kregen.
Basso die vanaf toen elke dag alles moest geven en beetje bij beetje op een machtig concentrerende klimstijl iedereen er aflazerde met Evans die nog lang met zn vierkante kaak op de grond slepend in het zog kon blijven.
Basso na die editie voor altijd brute held samen met toen al superontluikend talent Nibali die voor meesterknecht wilde spelen.

Oa door die edities forever in my heart naar van de laatste 4 edities toch minder genoten.
2011 was veelvte zwaar en alleen Contador kon dat in principe aan.
2013 beetje door weer verkloot. Editie 2014 vond ik leuk maar nuet Legendarisch.
Hopenlijk gaat de editie 2015 wel weer zo de boeken in.



2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 06/05/2015 23:36 door Eazster.

1 Contador
7 VDB
9 Pozzovivo
11 Nibali
17 Rodriguez

Lijken me onbesproken genoeg voor het voordeel van de twijfel toch? Zou toch een aardige top vijf zijn geweest de afgelopen jaren. Nibali is de eerste die nooit rechtstreeks verdacht of gepakt is door de instanties? En daarna, 14. Larsson?

Die editie die Di Luca won voor Schleck zal me ook zeker bijblijven. De volledig doorgesnoven gele mannen wonnen alle bergetappes, maar waren niet opgewassen tegen de eveneens opgeblazen spiermassa van Danilo. Gelukkig reed onze vriend Andy gewoon op jus d'orange, of zo beweerd men nog steeds.

Het jaar dat Menchov won, was een beetje het dieptepunt. Het parcours was al matig, maar slecht weer verijdelde nog een aantal van de belangrijkere etappes. Hesjedal vond ik ook een beetje een deceptie trouwens, al werd er in die editie veel goed gemaakt door die gek van een De Gendt.

De rit waarbij Pantani na een lekke band het complete peleton voorbij ging in de klim (en er meegeteld werd door de Italiaanse tv), de verdediging van Savoldelli, de Strade Bianche rit en natuurlijk de Gavia rit van Breukink. De Italiaanse gekte erom heen en de maffe shirts maakt de Giro voor mij iets om altijd naar uit te kijken.

Het was de zus van Ivan Basso, tevens het lief van Eddy Mazzoleni (ook bekend van deze weinig verhullende foto).
En Van Huffel zou ik wel nog herkennen. Een type Nicolas Lombaerts, maar met korter haar en een ringbaardje.

Anony Schreef:
-------------------------------------------------------
> Het was de zus van Ivan Basso, tevens het lief van
> Eddy Mazzoleni
> ([url=http://files.celeb.gate.cc/pictures/792e26bb
> 22.jpg]ook bekend van deze weinig verhullende
> foto[/url]).
>
Tevens vriendin van Dekker geweest. Tsja vrouwen....

Ik heb vooral zin in Renaat Schotte en José de Cauwer en hun onderonsjes.

Contador heeft toch een schorsing moeten uitzitten. Verder vind ik het vaak wel opvallend als er een actieve renner nog tussen zo'n stelletje staat. Zelfde geldt idd voor Schleck en de giro waarin hij tweede werd. Maar uiteraard verbinden we daar verder geen conclusies aan.

Mijn eerste Giro-herinnering was het duel tussen Simoni en Frigo. Weet iemand nog wanneer dat was, 2003 of zo?

pavel tonkov, wat reed die altijd een monster verzet. Maar in andere grote rondes nooit goed.

misschien is zakarin de nieuwe tonkov

Zakarin is meer van het koffiemolentje, toch?

ik bedoel een rus die de giro wint

en een andere overeenkomst, het mapei van toen is het katoesja van nu. ze vliegen/vlogen allebei laag. Maar ploegen van lefevere zijn schoon natuurlijk

Tonkov gewoon winnaar van de Giro in 1996
en 2de in 1997 achter Pantani en voor Guerrini, in 2002 won hij de zware berg etappe
waar Salvodelli het roze pakte en Evans 17 minuten verloor op de laatste col

Het duel Frigo - Simoni was in 2001, waarbij Frigo en wat andere voortijdig
in de remmen moesten

eerste beelden van de Giro die ik zag was tijdens een tijdrit waarin de tifosi flessen bier
naar Hinault gooide die in duel was met Saronni of Moser, meen 82

Over zin gesproken.

Siliconen zijn als doping, je voelt dat je belazerd wordt, te mooi om waar te zijn, terwijl schoonheid juist schuilt in het mysterie van de natuur: een erotische hypnose opgewekt door kneedbaar zacht lelieblank vlees dat meedeint in een raadselachtig ritme tussen zwaartekracht en beweging. Door het oog van de fotograaf krijg je dan dit:
[www.dailymotion.com]

Mart Smeets heeft aardig wat volgers...

Met Savoldelli heb ik nooit iets gehad, noch met Simoni. Die laatste 'haatte' ik zelfs. Net als die ene Amerikaan.

Casagrande, Frigo, Tonkov en Belli vond ik tof.

Won Berzin niet in 1994? (Even opgezocht: ja. Ook LBL, zie ik, dawwassik alweer vergeten...) Dat moet zo ongeveer de eerste Giro zijn die ik 'volgde.' (Al herinner ik me Gianni Bugno in het roze ook nog vaagjes (Vast uit een zondagse Studio Sport-samenvatting, want toen had ik meer met voetbal dan met koers)). Mooi op tijd om de, in mijn ogen, mooiste renner aller tijden te ontdekken. Hoe heettie ook alweer? Oh ja, Marco Pantani.

96 won Tonkov (dawweettik zeker), 95 Rominger toch? Dan Gotti, Pantani, Gotti. 2000 ben ik kwijt. Hmmm, wat ben ik toch een sukkel, de beeldschone Garzelli natuurlijk! Als ik vrouw was... (Of homo).

Enniewee: 1999 is dé Giro voor mij. Drama volgt op heroïek. Een heel land in rouw (op drie Gotti-fans na). kHerinner me nog een huilende tifoso op tv die schreeuwde: "È stata la mafia con le scommesse!" Met Gotti als voorspelde winnaar kon je meer verdienen dan met Pantani...

Vier huilende huisgenoten op de bank in Siena, terwijl mijn (inmiddels ex-)wijf iets dacht in de trant van: "Tussen wat voor sukkels bevínd ik mij???" Heeft ze later vast nog wel vaker gedacht... Later dat jaar zelfs toen die onbekende kut-Spanjaard wereldkampioen werd, terwijl ik hoopte op VDB of Boogerd. 's Avonds zo bezopen dat Bugno (mijn hond, nog altijd alive and kwispling trouwens: bijna 16) mij naar bed moest brengen.

Ja, tering, ik heb zin in de Giro. Heb daar altijd het idee dat een dagzege net zo belangrijk is als een eindzege, een sentiment dat ik in de Tour en Vuelta veel minder meen te bespeuren. Kan ook aan mij liggen. Of aan het feit dat Italianen, meer dan Fransen en Spanjaarden, nu eenmaal heetgebakerde, sentimentele aanstellers zijn.

tIs ook weer een prachtparcours dit jaar! Die smurf van een Pozzovivo wordt in de tijdrit door het 'Prosecco-landschap' op een minuut of drie-vier gereden door Contador en mag zich dan gaan terugvechten in die paar heuvelritjes die er nog achteraan komen. Yeehaa!

Wat te verwachten van Ulissi? Aru? (Rosa?)

Wie wintur op de 'wat lastigere' aankomsten: Felline? Colbrelli? Matthews? Modolo? Pelucchi? Gilbert?

Wordt de 'vlakke sprint-battle' die tussen Greipel en Ruffoni? (Etappe 2, 10 en 13 (kVerwacht niet dat Ruffo nog in koers is tijdens etappe 21)).

Komt er nog een 'laatste kunstje' van Petacchi?

Hoe vaak gaat een vroege vlucht overleven?

Krijgen we weer van die kekke helikopterbeelden?

Pakt Tom Boonen de eerste roze trui? (Naah, Sky en Tinkoff lijken me zo op het eerste oog al sneller... Jammah).

Quote
malheur
De snuggerheid van Salvodelli

Quote
Eazster
Salvoldelli die zijn wapen de afdaling

Quote
Simeone
waar Salvodelli het roze pakte

Hij heet toch echt Savoldelli.

"Mart Smeets heeft aardig wat volgers... "

Voor mij kunnen Tour en Vuelta in aantrekkingskracht niet tippen aan de Giro.
De Tour is veel te veel een commercieel vakantiecircus geworden, de Giro is echt voor de wielerliefhebbers.. Wat de RVV is voor de Vlamingen, is de Giro voor het Italiaanse volk.
De parkoersen zijn ook onvergelijkbaar. Alleen al die eerste week... In de Tour kun je er uitgemikt worden in één van de vele valpartijen, in de Giro vindt de eerste selectie plaats op kwaliteit.

Mijn voorkeur voor de Giro dateert vanaf de jaren '90, misschien eerder al.
Dankzij de rose trui van Breukink ging zelfs de NOS de Giro rechtstreeks uitzenden. Zijn hongerklop in de Dolomieten staat nog in mijn geheugen gegrift.

En ja, die Giro van Menchov was voor de neutrale toeschouwer niet de mooiste. Maar ik genoot bijzonder van de manier waarop de op papier vrij zwakke ploeg als een hecht team vocht voor die rose trui. En hem binnen haalde !
Gavia, Mortirolo, Finestre... dat zijn mythische namen geworden waarbij Alpe Huez of Ventoux verbleken. Mede door de soms barre weersomstandigheden is in de Giro de heroïek altijd intenser van aard.

Het zal dit jaar niet anders zijn. Het uitgezette parkoers staat er garant voor...

Mooi topic!

T3ring! Wat ben ik een oude l#l. Mijn eerste Giro herinnering:1987. Broederstrijd binnen Carrera: Italiaanse Playboy Roberto Visentini tegen zijn Ierse ploeggenoot Stephen Roche. De gemoederen liepen geweldig hoog op. Eerst Roche in de rose trui en na 13 etappes Roberto Visentini. De winst leek naar de Italiaan te gaan. Roche sloeg echter keihard terug. Uiteindelijk verliet Visentini gedesillusioneerd de Ronde.

1987 was tevens de grote doorbraak van Erik Breukink. Hij won een etappe en werd 3e in het eindklassement achter Roche en Robert Millar. Millar werd winnaar van de groene bergtrui. Zelf was ik nog net geen 9 jaar in het voorjaar van 1987. De Giro beleefde ik in die dagen via uitslagen in de krant en zo nu en dan een samenvatting van 3 minuten per etappe. Doordat er zo weinig informatie beschikbaar was is die giro in mijn hoofd uitgegroeid tot een ronde van mytische proporties. Breukink en Millar behoren nog steeds tot mijn favoriete wielrenners aller tijden.

Op z'n Duks: Breukink inderdaad, z'n duels met Andy Hampsten. De Gavia, de sneeuw, Van de Velde.
Later de start in Groningen. M'n broer had een perskaart en ik was zogenaamd z'n stagair. Met een uit de gids geknipt bonnetje voor VPRO-evenementen kon ik overal komen (het geplastificeerde vodje oogde best indrukwekkend en die carabiniere konden het toch niet lezen). Stond binnen handbereik van vele gebodypainte borsten van reclamemeisjes die het erg koud hadden, echt my finest hour.
De verzorger die me voor vol aanzag en me vroeg 'After whom is Tyler starting?'
De heerlijke zak patat die in Münster (Cipo) op de grond donderde omdat ik 'm wegens het maken van een foto even tussen m'n tanden vast moest houden. Daarna bij een andere tent een nieuwe friet gescoord maar die was heel smerig.
Ach, eigenlijk heb ik veel meer met Spanje maar de Giro is ook best leuk. Hup Landa!

Edit: eens met Lucho Herrera. De schotse superklimmer en voorbeeldvegetariër Millar was een brute held avant la lettre. En het is helemaal niet waar dat hij later Roberta werd.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 07/05/2015 15:17 door Koppi.

Lekker boeien, Salvodelli klinkt beter.

Ik vind alle drie de grote rondes even mooi, maar het italiaanse landschap is wat mij betreft de mooiste.
Mijn eerste interesse ontstond ook in italie. Een weekje weg in italie en twee dagen met pa langs de weg op god mag weten welke heuvel of berg een paar uurtjes wachten op de voorbij ploegende renners. Geen idee welk jaar en welke renners dat waren maar het wielrennen had het hart van een zo'n zeven tot tien jarig jongetje veroverd.

Dat waren de jaren van Breukink. Iedere ochtend vragen hoe die er voor stond omdat papa de krant eerder had. Volgen vd giro was in die jaren niet eenvoudig want bijna niet op tv. Echte herinnering die zijn blijven hangen gaan dan pas over Berzin etc.

Ik las net een stukje van iemand over de giro van 2010 met de ontsnapping van arroyo en porte. Dat was het jaar dat mollema als kopman van rabo startte. Hij was niet mee maar kruijswijk wel. Ik vermoed dat in het interview met kruijswijk eerder deze week die vlucht werd bedoeld ook al dacht de journalist het daar over de giro van 2011 te hebben. Mollema eindigde daar uiteindelijk nog net voor kruijswijk geloof ik?

Grote probleem destijds voor wie geïnteresseerd was in de Giro was dat er in Nederland maar weinig info over te krijgen was. In dat opzicht zijn we nu met de huidige info-middelen wel erg verwend.
Gelukkig was de Gazetta in Utrecht destijds op verschillende adressen te koop. Net zoals de Equipe in Tourtijd. Ook de Belgische kranten berichtten er vaak uitgebreider over.

Mooi topic, vooral mooie verhalen teruglezen. Zelf terugdenkend kom ik niet ver, weet van de verhalen van Berzin in het roze, Gotti met die aparte rijstijl, uiteraard de strapatsen van Cippolini, de doorbraak van de Peracchi-trein, Wim van 'fucking' Huffel.... Maar bovenal de strijd Cunego-Simoni en de gruwelijke daalkwaliteiten van Savoldelli!

Er zijn enorm veel mooie Giro-verhalen geschreven. Zoals de mythische verhalen over de strijd tussen Bartali en Coppi.

Van het oude prikbord herinner ik me boven alles de weergaloze etappe-inleidingen van DSL. Die zouden van mij gebundeld mogen worden !