Mijmeren en melancholie

Mijn god wat mis ik de koers, elke jaar rond deze tijd overvalt me een melancholie. Mijmeringen over het afgelopen jaar en vooral ook al vast vooruitkijken naar komend seizoen overvallen me. En hoewel ik geen familie ben van Jomanda en ook geen goedwerkende glazen bol in mijn bezit heb, krijg ik toch elke keer tijdens de koersarme donkere dagen visioenen over het nieuwe seizoen. Deze lijken meestal vooraf, als voorspelling dus, nog enigszins realistisch. Achteraf loopt het seizoen echter toch vaak helemaal anders dan ik had kunnen bevroeden, hoe sterk deze voorgevoelens ook zijn. Om dit te onderstrepen moet ik, met het schaamrood op de kaken, toegeven dat ik telkens heilig in de aangekondigde comeback van Frank Vandenbroucke geloofde. Helaas, voor mij althans, bleek zijn godsheid toch iedere keer een illusie.

Mijn vraag aan jullie is, hebben jullie dat ook? En is het een idee om een mijmertopic te openen, ook al raakt het kant nog wal? Gewoon als pleister op de bloedende wonde van het grote gemis.

Om af te trappen, mijn sterkste visioen is een negatieve, waarvan ik dan ook hoop dat ik er falikant langs zit. Ik heb een angstig en toch sterk voorgevoel dat Dylan Groenewegen in 2019 geen platte prijs rijdt. Ik denk dat zijn Amsterdamse branie door gaat slaan in gemakzuchtigheid en dat hij daardoor het hele seizoen achter de feiten aanhobbelt. En nogmaals, ik hoop van harte dat ik er langs zit.

Verder heb ik het voorgevoel dat een voormalige schansspringer (joh, echt?) de Giro gaat winnen en dat de Tour een vervelende saaie koers wordt waarna Tom , na een zwaarbevochten lage top 10 klassering, zich op het fraaie achterhoofd zal krabben dat hij niet gestart is in de Giro.

Overige visioenen zijn er nu nog niet verschenen, maar mocht dat wel zo zijn dan zal ik ze tegen beter weten toch delen met jullie.

Ik heb zo'n drietal keer per jaar jaar een gevoel van melancholie:

Na het Vlaamse voorjaar (Roubaix), het zit er weer op en die Waalse koersen zijn qua koersverloop en attractief zijn compleet ondergeschikt aan de Vlaamse.
De Tour, zeker tijdens de even jaren (EK, WK voetbal) ben ik totaal niet bezig met de Tour, maar eens ze begint toch weer helemaal bevangen erdoor, hoe saai de edities ook kunnen zijn, het blijft de Tour en na de Tour is er altijd het zwarte gat.
Het WK, voor mij persoonlijk een beetje het onofficiële einde van het wielerjaar, Lombardije ten spijt, dat maar wat troosteloos achteraan de wielerkalender bungelt 'voor zij die er nog zin in hebben'.

Veldrijden vind ik een compleet onwaardige winterse vervanger voor de wielersport op de weg en laat ik links liggen, voorts volg ik het voetbal wat intenser.
Maar de kille winteravonden waarbij ik mezelf in slaap huil terwijl ik zacht snotterend de namen van Kazachse wielerprofs fluister zijn wel elk jaar vaste prik.

En dan in januari weer kraaien van plezier omdat er downunder of in een woestijndorp een paar jongens competitief tegen elkaar koersen.

ps: ik geloof nog altijd in de comeback van VDB

Leuk onderwerp, Ridder. Zeker in deze dagen zonder koers. Maar wat de wielersport betreft heb ik geen epifanieën, geen openbaringen van Hogerhand of uit de diepste krochten van mijn stoffelijke ziel. Ik zelf kijk liever terug, denk ik, maar andermans vooruitblikken apprecieer ik.

Hoewel de TDU gewoon World Tour is begint het jaar voor mij pas bij de Omloop. Af en toe reken ik uit hoeveel dagen ik daar nog op moet wachten.

Hoewel, de koersen voor de Omloop helpen toch enigszins. Australië, Argentinië, Oman e.d. zijn voor mij als het belletje van de tandarts die, terwijl je vergaat van de pijn, vertelt dat ie een gaatje (in z'n agenda) heeft gevonden zodat je over twee dagen die zo vurig gewenste wortelkanaalbehandeling kunt ondergaan.
De Omloop is het moment dat je opgelucht uit de tandartsstoel komt en je realiseert dat de pijn echt weg is.

Het zwarte gat begint voor mij eigenlijk al in de laatste 50 kilometer van Lombardije zodat van die koers niet volop genoten kan worden . Dat is jammer, maar tegelijkertijd wel het toppunt van melancholie. Dan nog wel... je kijkt naar iets dat je ontglipt maar dat je nog ruim een uur kunt koesteren.

Wat veldrijden betreft had ik het niet beter kunnen omschrijven dan Sub. Eerder een onderstreping van de duisternis van het jaargetijde dan een verlichting ervan.

"The absence of cycling is melancholy minus its charms."

Eerste reactie vandaag van Horsie was Wide Open Spaces met op de achtergrond de zingende Dixie Chicks. D'as eens wat anders dan Not Dark Yet, waaraan Horsie onlangs hiero nog refereerde, maar dat hadden jullie natuurlijk al door. Maar kom, het baanwielrennen seizoen is nog maar net begonnen, neen, niet met de wederkeer van 106 Robert Marchand (ik moet altijd voorkomen dat ik zijn achternaam afkort) op de wielerbaan. Het was nog geen week geleden, dat hij rondjes mocht draaien op de Cote D'Azur op het Vélodrome National. Hij kreeg wel een chaperonne mee, als ware hij een bloem van 16 lentes. Deze maand wordt hij 107. En wat te zeggen van de veldrijdster die weer in winning ways is, al raakt dit voor sommigen wellicht cant nog wal. Kortom, la roue qui tourne is het toch, n'est ce pas?

Tip voor de deprezssielingen, grijp eens een fiets of laat 'em voor Horsie's part stilstaan en peddel Sur-place met Souplesse of ook niet.

ik herken veel! Vlaams voorjaar, de Tour en WK zitten ook in mijn wieler DNA. In de winter kijk ik dan wel naar schaatsen (heerlijk geilen op een rondje van 24.5 van Kjeld Nuis en meer van dat soort statistieken die schaatsen zo mooi maken). Maar vervolgens denk in het voorjaar: kom jongens, stop eens met dat onnozele schaatsen, de koers komt er weer aan. En nog krankzinniger dan hopen op een return van VDB is mijn wens om Sebastian Langeveld de Ronde of Roubaix te zien winnen.

En dat op het moment, dat M. van der Poel - door speels in een kuiltje te vallen - de Vlaamse
cyclocross-harten sneller doet kloppen.

Tjappie2 Schreef:
-------------------------------------------------------
> Het zwarte gat begint voor mij eigenlijk al in de
> laatste 50 kilometer van Lombardije zodat van die
> koers niet volop genoten kan worden . Dat is
> jammer, maar tegelijkertijd wel het toppunt van
> melancholie. Dan nog wel... je kijkt naar iets dat
> je ontglipt maar dat je nog ruim een uur kunt
> koesteren.

Precies dit, mooi beschreven Tjap! Het meest ellendige punt van het seizoen is het laatste uurtje Lombardije. De zon staat al laag aan de hemel, het is weldra afgelopen. Nu ben ik de emotionele rollercoaster van het wielervolgen even helemaal zat. Nog totaal geen zin in koers, dat komt bij mij pas begin December.

In een uur kijken naar deze Koppenbergcross heb ik meer genoten dan van 3 weken Tour.

Ik ben zo dwaas die alles volgt, althans alle koersen groter of gelijk aan .1 (op enkele uitzonderingen na).
Mijn seizoen eindigt dit jaar dus pas op 18 november na de Tour of Fuzhou en begint weer begin januari met de Australische NK's. Uiteraard is de aandacht en het plezier met die laatst genoemde koersen wel minder dan met de 'grote' wielerkoersen.

Het veldrijden volg ik ook al op de voet sinds Hennie Stamsnijder en Rein Groenendaal en het kijkplezier is voor mij nu weliswaar een beetje weg met de overmacht van Mathieu van der Poel, maar het blijft toch een aardig doekje voor het bloeden in vooral de decembermaand.
Dus een groot zwart gat is er niet bij mij, maar een gaatje toch zeker wel.

Mijn grote wens voor volgend jaar is om na Joop Zoetemelk met Tom Dumoulin eindelijk weer eens een Nederlandse Tourzege bewust mee te maken. Wat mij betreft moet alles daarvoor wijken, dus - bijvoorbeeld - geen Wilco Kelderman als kopman naar de Giro. Hij moet in topvorm aan de Tour beginnen en dat kan niet als je als kopman het AK in de Giro hebt betwist. Kortom niets moet aan het toeval worden overgelaten om Tom Dumoulin de Tour te laten winnen.

En zowaar - geheel tegen mijn vrij pessimistische aard in als het om Nederlandse wielerprestaties gaat - geloof ik er in casu echt in! Hup Tom Dumoulin!

Morgen ga ik met mijn jongste zoon naar Thialf. Ik hoop dat dat de melancholie buiten de deur houdt.

Geïnspireerd door jouw voorspellingszucht kreeg ik zo net ook een voorgevoel: in 2019 gebeurt er iets nogal bijzonder in het wielrennen. Wat? Dat weet ik niet. Dumoulin wint de Tour? Zou kunnen. Froome moet al zijn Tour-overwinningen inleveren? Wie weet. Maar iets in die trant. Desnoods dat een vliegtuig vol tourrenners verongelukt. Uiteraard liever niet. Maar ik voorvoel wel een sensatie in het aankomend wielrenjaar. Echter, echt heel erg echter, om eerlijk te zijn, mijn fantasie, vooral mijn zieke fantasie, is groot maar mijn voorspellende gave is klein. Maar zolang Horsie ons trakteert met zijn commentaren, ach, liever een incorrecte voorspelling dan Horsie te moeten missen. Fort, sik.

Iets bijzonders gebeurde er vandaag al. Van der Poel had in de Koppenberg cross kennelijk zijn moteurke thuis gelaten (het lot van Femke indachtig, hoe zou het toch met haar zijn?) en eindigde na 7 (alweer die 7) overwinningen achtereen slechts op het drievoudige ervan. 21 roepen de kleuters in koor. Dat wordt dus ook zijn hoofd opladen, want sterk zijn in het hoofd levert eveneens heel veel op. Dan deed Simone het beter, weliswaar op de grond, maar toch de wereldtitel in de wacht slepend.

Poeh, geef het je te doen hoor......14.000 Friezen om je heen, houd er ernstig rekening mee dat je zoons wereldbeeld na dat bezoek volledig anders is. Hij gaat zaken zien en ervaren die hij normaalgesproken voor ondenkbaar houdt. Is dat het je waard?
Ik zou heel melancholisch thuisblijven en je zoon beetje bij beetje voorlichten over de mentale gevolgen van een dergelijke expeditie voor een niet-Fries.

Misschien is het vloeken in de kerk, maar ik vind het eigenlijk wel lekker, dat gat. Er blijft tijd over voor andere leuke dingen (een filmpje, een boek, een serie zelfs, waarom niet) en in februari heb ik er weer extra veel zin in.

Mijn moeder is een Friezin en mijn echtgenote heeft een Friese grootmoeder. Met 37,5 % Friese overgrootouders moet hij er wel tegen kunnen en 14.000 toeschouwers zullen er niet zijn, laat staan dat ze allen uit de provincie komen. Ik maak mij geen zorgen

Niet zeggen dat je niet gewaarschuwd bent, toch veel plezier gewenst.

Curzio Schreef:
-------------------------------------------------------
> Misschien is het vloeken in de kerk, maar ik vind
> het eigenlijk wel lekker, dat gat.

sorry

Mijn 'wielerseizoen" loopt van het vlaamse voorjaar tot de Tour met een opleving rond het WK.
Gek genoeg volg ik daarom bijvoorbeeld Parijs-Nice en de Tirreno veel meer dan een Eneco tour.
Het meeste wielergevoel heb ik tijdens de voorjaarsklassiekers. Parijs Roubaix kijken met een lekkere trappist triple, franse kaas, etc. En dan uren kijken, heerlijk.
Als ik erover nadenk heb ik na april een even groot zwart gat gevoel als na het wk of de tour...

Vooruitkijkend hoop ik zó erg dat een Nederlander eens de Tour de France kan winnen. Mijn chauvinistische behoeftes zijn door Terpstra en Poels in de klassiekers al prima bevredigd de afgelopen jaren.
Ik ben 37 en heb nog nooit een Touroverwinning van een Nederlander meegemaakt. Zou voor mij hetzelfde zijn als het Nederlands voetbalelftal die een titel winnen, of mijn (andere) grote liefde NAC Breda de beker....
Ik zet voorlopig in op Dumoulin.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 02/11/2018 12:23 door Eindhovuh.

Geen last van. Ik volg de koers van januari tot en met Il Lombardia en in de periode daarna volg ik graag het wielernieuws (programma's van renners etc...), anticiperend op het nieuwe seizoen.

Melancholie noem ik eerder een zege dan een last!

Lucho Herrera Schreef:
-------------------------------------------------------
> Melancholie noem ik eerder een zegen dan een last!

Eindhovuh Schreef:
-------------------------------------------------------
> Zou voor mij hetzelfde
> zijn als het Nederlands voetbalelftal die een
> titel winnen, of mijn (andere) grote liefde NAC
> Breda de beker....

Moet jij niet voor een andere club juichen?

Nou nee. Ik heb ooit die nickname gekozen meer dan 10 jaar terug op het vorige prikbord. Ik was toen net in Eindhoven gaan werken en wilde een nickname die niet naar mezelf zou verwijzen. Daarna maar niet meer gewijzigd.
Maar Breda zou betere nick zijn ja.