Maxing out at 90

Hier

Maxing out at 90 doet iedereen natuurlijk denken aan krasse knarren.
Robert is er al lang voorbij, maar de jammerende paradijsvogel uit het achterland natuurlijk nog lang niet en Horsie got stuck in the middle, clowns to the left of me, jokers to the right. Er worden geen namen genoemd.

Het verhaal in Cycling Weekly gaat over de vroegere topwielrenner Sean Yates (18 mei 1960), die op latere leeftijd kennelijk met een aantal medische problemen te maken heeft gekregen. Met een atrioventriculair kanaal defect (verder niet opgezocht), met als direct gevolg dat de hartslag niet hoger kan/mag dan 90 bpm.
"We" weten allemaal" nog wel hoe bovenmeester Bromertà ons wilde leren dat het 4711 is en niet 147 11. Vuelta 2011, remember?

Maar Sean heeft de edele wielersport nog niet vaarwel hoeven zeggen, want rijdt nu op een E-bike.
Maar met een maximale hartslag van 90 is het moeilijk heel goed te presteren en te herstellen. Plezier is echter ook van levensbelang.

Eigen hemd eerst geldt vaak ook voor Horsie, dus herinner hij zich in de zomer van 2015 rond te hebben gereden met een hartslag lager dan dat van Sean Yates en desondanks harder te hebben gereden dan zijn E-bike. Destijds rreed Horsie rond met de bekende performance-enhancing-drug (het magische PED Engelstaligen) Propranol 240 mgr, omdat een half jaartje eerder was verordonneert, dat dit beter paste bij een schildklierlijden. In de zomer 2015 werd Horsie na een 9 dagen durende quarantaine weer op de buitenwereld losgelaten, maar kon uiteraard gewoon in de transitie zij het als een Zombie verder sporten.

Pas toen Horsie begon the klagen dat zo'n Zombie bestaan toch weinig voordelen kent, werd de dosering aangepast en nu slik ik nog 25 mg Metropolol, wat naar mijn eigen data-imperialistische inschatting nog 1% zal schelen. Een maximale hartslag van 145 bpm kan nog wel aangetikt worden mits ik me maar druk genoeg maak in een maximaal test, maar als pur-sang sprinter heb ik daar niet zoveel zin in en beperk het meestal tot sub-maximaal (wat heet), maxing out at 135-145. In verlengde sprints in de buitenliucht kan ik mits fris genoeg, want het hart is een ongelooflijk fijnzinnig orgaan met wiskundige skills, de 120 bpm aantikken, waarbij aangetekend moet worden, dat de hartslag behoorlijk naijlt, dus nog gemakkelijk kan oplopen, terwijl je al even niks hebt gedaan. Noem het maar "kinetische energie".

Disclaimer:
25 mg Metoprolol hebben nog een gering dempend effect, maar Horsie is ook de jongste niet meer dus geldt de heel algemene vuistregel 220-;leeftijd voor de zogenaamde maximale hartslag.

Brieske roept natuurlijk al lang discuss, maar waar dit artikel toch weer op wijst of schijnt te wijzen is op de vraag, wanneer wordt wielrennen naarmate de leeftijd vordert toch too much en wordt de kans op hartgerelateerde problematiek in al zijn schakeringen steeds groter of wanneer is dat juist het gevolg nog van de totaalbelasting nog op jonge, volwassen leeftijd? Ongetwijfeld zal daar vooral in de topsport ook nog wel het dopingspook een rol kunnen spelen.

Ok

Heb mijn hartslag lang terug flink de hoogte in kunnen jagen. Tussen de 200 en 205. Nu loop ik hard en dat doe ik tamelijk langzaam. Ik hoef niets te presteren.

Ben ik hier op het hartpatiëntenforum? Mijn Metoprolol 75 mgr is ingeruild voor 2 maal daags 80 mgr Sotalol, maar m'n hartslag fladdert (in rust) nog steeds alle kanten op. Filmpje en echo toonden geen technische mankementen, morgen volgt een ct-scan. Anders maar een ablatie? Kan ik altijd nog topsporter worden: [www.nrc.nl]
Sterkte allen.

Koppizoektwachtwoord Schreef:
-------------------------------------------------------
> Ben ik hier op het hartpatiëntenforum? Mijn
> Metoprolol 75 mgr is ingeruild voor 2 maal daags
> 80 mgr Sotalol, maar m'n hartslag fladdert (in
> rust) nog steeds alle kanten op. Filmpje en echo
> toonden geen technische mankementen, morgen volgt
> een ct-scan. Anders maar een ablatie? Kan ik
> altijd nog topsporter worden:
> [www.nrc.nl]-
> een-hartritmestoornis-1592991-a167315
> Sterkte allen.

Ik wens je het beste en het is ook zeker niet de bedoeling om a.h.w. een eiland uit zee te laten herrijzen en dat hartpatiëntenforum te noemen.
Los van mijn behoefte soms persoonlijke medische zaken te ventileren is het ook een niet belangrijke vraag, die je in de literatuur steeds vaker ziet terug keren. Wanneer is de belasting van het wielrennen ook voor de oudere jongere te veel, dat wil zeggen waar ligt het punt dat je mag spreken van een sterker toenemend risico voor het oplopen van hartgerelateerde problemen, met name ook ritmestoornissen. Op zich is dit uiteraard een discussie over een onderwerp waar je verstand van moet hebben (niet bijvoorbeeld van Ajax tegen Real Madrid, dat om 21.00 uur begint, want tenslotte heeft iedereen daar verstand van, 0-20 draaien is al voldoende), maar het is soms ook goed daar even op te attenderen.

En nu kwam daar Sean Yates langs met een Atriventriculair blok als ik het goed heb begrepen met een zodanig vertraagde (max) hartslag van 90, dat hij alleen nog maar met een E-bike fatsoenlijk kan wielrennen. Dus sprong Horsie bij de ex SKY man achterop. De motor doet tenslotte het werk.

Horsie hoort nu de Nationale Televisie oreren, dat een paard alleen in de wei best wel eens eenzaam zou kunnen zijn,
Goeddoeme, hoeveel civilisatie is daar niet aan vooraf gegaan. Om tot dat besef te komen.

Je verhalen moeten korter knol. Dit kan zo niet langer.

Luijt Schreef:
-------------------------------------------------------
> Je verhalen moeten korter knol. Dit kan zo niet langer.

Horsie schrijft spontaan het boek Van Fulfa tot Fagina.