Zo gaat dat met supertalenten die aan Merckx doen denken: lijden is goud waard

Door Peter Winnen



Dus Egan Arley Bernal Gómez won Parijs-Nice. Ik schrijf zijn naam maar even voluit omdat het zo deftig staat. En ook omdat Egan Arley Bernal Gómez de meest bezongen coureur is sinds Eddy Merckx. Bezongen als Merckx staat hij nog maar aan het begin van zijn carrière. Daar ben je mooi klaar mee als Egan Arley Bernal Gómez. Merckx is de maat c.q. norm aller wielerdingen; een soort van atoomklok in de wereld van de ruisende derailleur.


Ik geloof niet dat Egan Bernal - dit is de dagelijkse naam die we in de uitslagen tegenkomen - eronder lijdt dat hij bezongen wordt als de nieuwe maat aller wielerdingen. Ik denk dat hij erom moet lachen: de mensen hebben nu eenmaal behoefte aan een maat, zo niet een behoefte aan wonderen.

Sinds hij een jaar of twee geleden vanuit het ogenschijnlijke niets aan het firmament verscheen, heeft hij het in interviews opmerkelijk vaak over ‘het lijden’. Hoe hij leed in deze of die koers. En dat het lijden elke keer weer een opstapje was naar nieuw en meer succesvol lijden. Misschien dat er daarom een nieuwe Merckx in hem wordt gezien. Voor Merckx was een overwinning geen overwinning als er niet voor werd geleden.

Merckx wurgde zijn tegenstanders in uitzinnig persoonlijk lijden. Qua lijden was het beste nog niet goed genoeg. Alleen in een overwinning die het patina had van een kruiswegstatie vond hij voldoening. Zo woonde hij zichzelf uit in een wonderschoon en nog steeds verpletterend epos. Zonder Merckx was België een heel andere natie geweest.

Het lijden van Merckx komt niet meer terug, vrees ik. Ik zou het ook niet meer kunnen verdragen. Egan Arley Bernal Gómez hoeft zich de moeite niet meer te getroosten zichzelf als winnaar op een kruisbeeld te laten nagelen. Lijden mag, maar het moet wel anno 2019 blijven.

Ja, hij is snel gekomen, Bernal. Begonnen als lokale mountainbiker in Colombia sloeg hij elke opleiding over om als professioneel wegwielrenner te debuteren in een kleine Italiaanse ploeg - gretige scouts doen nu eenmaal hun lijdzame werk. Team Sky kreeg lucht van hem. Met een wapperde portemonnee ontfutselde Sky hem van Team Trek, waar hij bijna, nagenoeg, of misschien wel helemaal een contact had getekend.

Zo gaat dat met supertalenten die aan Merckx doen denken: lijden is goud waard. Hoewel het vermogen tot lijden, tegenwoordig uitgedrukt in laboratoriumgetallen, nog niks zegt over de bereidheid tot lijden.

In Colombia, waar ik een paar maanden geleden nog was, gaf men in de wielerscene hoog op over Bernal. Hij zou de geroepene zijn die bereid is te lijden om het lijden aan de gewelddadige geschiedenis van het land te vergeten.

Het is me nogal een opdracht.

Bernal had toch niet bij trek getekend? Dat was toch sosa?

Zekers dat dat Sosa betreft

Het zou kunnen dat het komt omdat ik Merckx nooit heb zien koersen, maar ik heb wel eens sterkere stukjes van Winnen gelezen.

Tjappie2 Schreef:
-------------------------------------------------------
> Het zou kunnen dat het komt omdat ik Merckx nooit
> heb zien koersen, maar ik heb wel eens sterkere
> stukjes van Winnen gelezen.

"Een soort atoomklok in de wereld van de ruisende derailleur."
Daar kan Horsie nog wel wat op afdingen, want lang geleden leed hij als d'en Eddy weer eens geen WK was geworden of de TDF niet had gewonnen.
Lijden was Eddy de wielrenner wel toevertrouwd, in de sport heeft nooit meer iemand in een UUR zoveel geleden als hij in 1972 in Mexico-stad.

Maar het lijden voor de prikkerds komt nog: las Horsie niet zijdelings, dat de lange afstanden worden afgeschaft. Op 1 april komt de oekaze.

Ik had het niet willen schrijven, want velen vinden toch al dat Horsie teveel vit op zo'n klein beestje als de Bird of Paradise.
Maar er komt nu massale oppositie (8 op 8 negatieve lading, intussen verdwenen) op gang, die het beestje dwingen toch maar een einde te maken aan het lijden.
Dus zal het spoedig abandon klinken. Dat krijg je als je als klein beestje een heel paspoort probeert in te slikken.

Dus alle ballen op Victor dadelijk in Aguascalientes.

3e keer abandon op rij is een feit.

53,565 49,598 51,273 44,888 46,001
53,626 48,972 50,095 44,888 46,001
52,319 49,911 49,258 44,888 46,001
50,989 50,511 48,000 44,888 46,012
49,947 50,741 48,128 44,888
49,172 50,533 47,872 44,888
48,320 50,494 48,000 44,888

Fraaie rijtjes getallen, nietwaar?
Zoek in deze vergelijking met onbekenden hierbij de juiste jaartallen.
U kunt kiezen uit (willekeurige volgorde): 2000/1937/2011/2010/2006.
De beloning voor de juiste volgorde: one million dollar bash.

Wanneer je deze cijfers kunt doorgronden weet je ook waarom Icarus altijd zijn vleugel verbrandt als ie te dicht bij de zon komt.
Horsie houdt zijn kruit nog droog maar weet wel waar te tanken. Dumoulin moet dat de komende maanden nog leren: snel tanken voor VERTROUWEN,

Goed, de portemonnee blijft dus gesloten.
De oplossing:
Rijtje 1: 2011 gemiddelde snelheden per 250m vanaf de startronde van 250m; beste prestatie ooit van Bird of Paradise (aerodynamisch gevleugeld);
Rijtje 2: Idem voor 2000 van Chris Boardman met toenmalig WUR klassieke renfiets en positie;
Rijtje 3: idem voor 1937 (door Horsie berekend op basis van wat er bekend is); uiteraard Frans Slaats, toenmalig WUR op de Vigorelli baan; klassiek;
Rijtje 4: idem voor 2006 PR Uur van Bird of Paradise (extrapolaties); aerodynamisch gevleugeld;
Rijtje 5: idem voor 2019; test van Bird of Paradise in Cochabamba op een klassieke renfiets; aerodynamisch gekortwiekt.

En nu op naar het volgende WUR project: 54.7km, althans daar mikt Victor op.
Schrijver van het Maakbare Uur is daar sceptisch over.
De renfiets die het allemaal zal moeten doen is al aan den volke voorgesteld. D'en fiets rijdt U, zei Eddy toch.
Morgen is het in Roubaix testdag voor Victor. Binnen moet hij de enige kei zelf gestalte geven.

Bird of Paradise meets in Cochabamba Bird of Aguascalientes (5 uurprestaties ter plekke), een wat met de situatie verlegen ogende professor of Law, ene Molly Shaffer van Houweling. Zij rijdt daar keurig haar trainingsrondjes en wellicht heeft zij een nieuwe aanval in gedachten. Elite of Masters. Ze is geboren in het jaar van de Uil, Horsie bedoelt natuurlijk in het jaar van de autoloze zondag. Hoe al haar uur prestaties zich tot elkaar verhouden weet ik niet, maar het verschil tussen haar uur prestaties gereden op banen op zeeniveau of gereden op hoogland banen is bij haar een slordige 3 kilometer.

Meanwhile heeft Bird of Paradise zich toch weer getest en komt het tot 10 rondjes à 46 km/h.
De achterstand op de vooroorlogse Frans Slaats zou na 2,5 km (rekenexercitie) ongeveer 13 seconden bedragen, gecorrigeerd voor zeeniveau 17-18 seconden.
Het verschil met Molly op de 2 km zou met de test een slordige 18 seconden bedragen, met de kanttekening dat alleen Molly op aerodynamisch materiaal reed
2:43 Cochabamba versus 2:24 Aguascalientes.

Volgens Mike Mowett zouden er tot nu toe 19 recordpogingen gedaan zijn op de wonderbaan van Aguascalientes, waarvan Molly er dus vijf heeft gereden.
Op de gloednieuwe baan in Coachabamba op 2600m hoogte zijn er volgens mij nog geen pogingen gedaan. Goed, Bird of Paradise heeft even pootje gebaad.

Hoe zal het Victor vergaan?
Om het record van Wiggo te breken moet hij wel ruim 9 rondjes verder dan Thomas Dekker, of 7 rondjes verder dan Dion Beukeboom.
Veel hangt dus af van het acclimatisatie vermogen, individueel erg variabel. Berekening effecten op basis van de fysieke omgeving is wat gemakkelijker.

Disclaimer: Bird of Paradise kan heus wel een aardig eind fietsen, zijn leeftijd in aanmerking genomen, Niet eens zo ver van het wereldniveau (leeftijd).
Maar Horsie heeft een hekel aan het verzetten van de doelpalen, het doen van onmogelijke claims.



4 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 24/03/2019 02:46 door Horsie is back.

Bernal de meest bezongen coureur sinds Eddy Merckx..?? Ik denk dat er momenteel eentje rond rijdt, die nog meer bezongen is/wordt..

Bernal is de meest bezongen coureur sinds Merckx. Die ander wordt meer bezongen dan Merckx ooit bezongen is geweest.