De Werelduurrecordpoging van Victor Campenaerts

Zoals de meesten onder jullie allicht al weten onderneemt Victor Campenaerts morgen in Mexico een poging tot het breken van het Wereld Uurrecord.
Dit alles is live te volgen op Canvas-Sporza vanaf 17u30 (effectieve poging begint om 18u.
De algehele verwachting is dat hij het record 'allicht' verbreekt.

Bij deze recordpoging vond ik deze duiding van de, altijd relevante, Hans Vandeweghe wel interessant.

Het eenzaamste uur van zijn leven

Nooit is een meer vastberaden en beter voorbereid renner aan het uur pijn lijden begonnen. Vraag niet óf Victor Campenaerts aanstaande dinsdag beter kan doen dan Bradley Wiggins, wel met hoeveel meter en hoe dat nu precies zit met die luchtdruk. Een handleiding bij de wetenschap achter het werelduurrecord.

De puurste prestatie
De schoonheid van het werelduurrecord (WUR) ligt in de eenvoud: één fiets, één renner, één verzet, één uur en dat alles op een oneindige baan. Geen doel om naar toe te rijden, geen decor om je te verstrooien.

Je rijdt naast een zwarte lijn, waar je dicht bij moet blijven, en een rode lijn daar rechts van, te vermijden of je rijdt te veel meters. De start uitgezonderd, lig je in dezelfde houding op een fiets met een vaste pion die je, als je Campenaerts heet, 6.120 keer moet ronddraaien. Rechtkomen, benen stilhouden, rug strekken, darmen ontluchten, het is niet aan te raden. Het beste is gewoon blijven liggen, maar dat doet het meeste pijn. Het brein zegt stop, de benen ook, maar de ratio zegt dóórgaan.

Toen huidig recordhouder Bradley Wiggins op 7 juni 2015 zijn rondjes draaide in de Lee Valley-velodroom in Londen, in bijzonder slechte omstandigheden (waarover verder meer), kwam hij na een uur uit op 54,526 kilometer. Laten we aannemen dat Campenaerts en co. mikken op een halve kilometer meer, dan komen we uit bij 55 kilometer. Gedeeld door 250 meter – de lengte van een olympische velodroom waarop vier van de laatste vijf records zijn gevestigd – betekent dat 220 rondjes draaien aan een theoretisch gemiddelde van 16,36 seconde per ronde.

De ploeg houdt rondetijden van 16,4 aan, wat hem amper enkele meters voorbij Wiggins zou brengen. Volgens bronnen binnen de ploeg mikt Campenaerts evenwel op rondjes van 16,2. Dat zou hem bij 55,555 kilometer doen uitkomen, één kilometer beter. Máár, er moet ook worden gestart en met dat zware verzet (zie verderop) wordt het harken die eerste twee rondjes, tot de snelheid van 56 kilometer per uur is bereikt. Je hebt geen snelheidsmeter, geen vermogensmeter, geen lichtsignaal om achteraan te rijden; dat is allemaal verboden door de internationale wielerunie UCI.

Eén man langs de baan mag aanwijzingen geven. Het idee is om hem met een iPad in verschillende kleuren de tijden te laten tonen. Misschien wordt ook nog de ‘truc met de opschuivende man’ toegepast. Al tussen de twee wereldoorlogen opteerde een Nederlandse kandidaat-verbeteraar ervoor om zijn begeleider langs de baan te posteren en te laten opschuiven of afzakken naargelang de voorsprong dan wel de achterstand op het schema.

238ste poging, 32ste record?
31 keer is het record verbeterd, van de eerste recordhouder Henri Desgrange in 1893 in Parijs tot Bradley Wiggins in 2015 in Londen. Tegenover die 31 staan de 139 mislukte pogingen waarbij het uur werd volgemaakt en 67 voortijdig afgebroken pogingen.

De laatste van de mislukkingen is evenwel een half gelukte. De jonge Deense wereldkampioen tijdrijden bij de U23, Mikkel Bjerg, trok zijn vorm van het WK in Innsbruck door en strandde op 4 oktober 2018 in Odense op amper drie rondjes van Bradley Wiggins. Zijn 53,730 kilometer was ronduit fenomenaal voor een negentienjarige en belooft voor september, als hij een nieuwe poging waagt.

31 recordhouders zijn door de UCI erkend. Tot en met Eddy Merckx werd gereden op een conventionele baanfiets uit die tijd, zij het wel zo licht mogelijk gemaakt. Die van Merckx woog 5,9 kilogram, vandaag moet die minstens 6,8 kilogram wegen. Tussen 1972 (Merckx) en 2000 (Chris Boardman) is het record negen keer verbeterd, maar steeds op een futuristische fiets in zogenoemde Superman- of bidsprinkhaanhouding, extreem plat liggend om de luchtweerstand te verminderen. Francesco Moser twee keer, Graeme Obree, Boardman, weer Obree, Miguel Indurain, Tony Rominger twee keer en ten slotte nog eens Boardman, brachten het record tot 56,375 kilometer, maar werden teruggefloten door toenmalig UCI-voorzitter Hein Verbruggen. Wie niet op een conventionele pistefiets had gereden, kreeg een beste wereldprestatie achter zijn naam maar was geen werelduurrecordhouder. Die status was exclusief voorbehouden voor de Merckx-houding.

Pas in 2000 zou Chris Boardman zich aan een nieuwe poging in Merckx-houding op een klassieke fiets wagen. Hij kwam exact tien meter verder uit dan onze nationale Eddy, en dat 28 jaar later. Daarbij dient vermeld dat de meeste historische records wellicht zijn geleverd met doping. In de jaren 70 waren bijvoorbeeld anabole steroïden gemeengoed in de wielrennerij, net als epo in de jaren 90.

Begin 2014 werden de regels nog maar eens veranderd. Voortaan kon een WUR worden gevestigd op elke baanfiets die door de UCI was gehomologeerd. Vanaf 2014 regende het weer pogingen, waarvan er vier lukten en acht niet. De verbetering door Bradley Wiggins op 7 juni 2015 met haast 1,6 kilometer van het record van Alex Dowsett, was de grootste verbetering sinds Jean Dubois in 1894 het eerste record van Henri Desgrange aan diggelen had gereden.

Een baan, hooggelegen en van hout
Op 29 augustus 1933 reed de Fransman Maurice Richard 44,777 kilometer in één uur. Hij deed dat op de 300 meterbaan van het Vissegat in Sint-Truiden. Op die plek is nu een tennisclub. Het is de enige geslaagde recordpoging in België.

De Belg Victor Campenaerts trekt voor zijn poging op hoogte en koos voor het Velódromo Bicentenario in het Mexicaanse Aguascalientes, op 1.888 meter. Zowel de Nederlanders Thomas Dekker, Dion Beukeboom als de Deen Martin Toft Madsen beten daar hun tanden stuk op het WUR. Voorlopig is maar één werelduurrecord gevestigd op die baan, bij de vrouwen dan wel: op 13 september 2018 legde de Italiaanse Vittoria Bussi 48,07 kilometer af.

Tot vandaag zijn maar drie mannen in hun uurrecordpogingen op hoogte geslaagd. Eddy Merckx in Mexico City op de Agustín Melgar- baan (2.240 meter hoog) was de laatste in 1972; hij verbeterde het record van Ole Ritter uit 1968, dat ook op diezelfde olympische baan werd gereden. Die was 333 meter lang en van hout.

Alle laatste records zijn op houten banen gereden en sinds Jens Voigt in 2014 steevast op een 250 meterbaan, met uitzondering van Matthias Brändle (2014), die het in Aigle deed op een 200 meterbaan. De baan in Aguascalientes is ideaal, maar kan weleens vuil zijn, ondervond Jim van den Berg, de sportwetenschapper/trainer uit Amsterdam die zowel Thomas Dekker en Dion Beukeboom begeleidde. “Zelf schrobben is de boodschap.”

De hellingsgraad en, daarmee verband houdend, de bochten zijn van extreem belang. Hoe breder de baan, hoe platter en des te makkelijker de bochten lopen. Een mooie bocht rijden is niet simpel voor wie van de weg komt, en vereist soms tot 80 watt meer vermogen dan het rechte stuk.

Campenaerts wil zijn recordpoging doen in optimale klimatologische omstandigheden, en heeft uiteindelijk gekozen voor komende dinsdag, 16 april. Oorspronkelijk waren vier dagen voorzien om daaruit het beste moment te kiezen, maar op twee daarvan zijn de plaatselijke officials verhinderd omdat ze naar een congres in Mexico City moeten. Het aanvangstijdstip ligt wel al min of meer vast, in verband met de rechtstreekse uitzending door Sporza: 11 uur lokale tijd (18 uur Belgische tijd). Dat vindt Jim van den Berg geen goed idee: “Als ze maar weten dat het daar heel snel kan opwarmen onder dat plastic zeildak. Warm is goed, maar te warm is nefast.”

De recordhoudster bij de vrouwen had het vorig jaar vlaggen: omdat ze bij haar eerste poging onder het schema bleef, brak ze haar poging na veertig minuten af. Een dag later waren de klimatologische en barometrische omstandigheden beter en verbeterde ze het record wel. Met 27 meter.

De volle benen en de lage druk
Meervoudig olympisch kampioen (ploegen)achtervolging Bradley Wiggins was een grote motor, die enorme wattages kon leveren. Hij won in 2012 niet voor niets de Ronde van Frankrijk. Victor Campenaerts is eerder een Vespa. “Als ik het record breek, betekent dat niet dat ik een betere renner ben dan jij”, zei Campenaerts ootmoedig tegen Wiggins bij de uitreiking van de Kristallen Fiets. Die knikte.

Toch heeft Campenaerts zijn mogelijkheden niet overschat. Hij weet dat het uurrecord helemaal niet scherp staat. Het vermogen dat Campenaerts zal (moeten) leveren, is onmogelijk precies te bepalen, ook omdat wattagemeters verboden zijn, maar een wel erg ruwe schatting levert een waarde op tussen 385 en 420 watt die Campenaerts een uur lang zou moeten leveren om het record te breken.

Alles hangt af van dé twee variabelen waarop Campenaerts inzet om voorsprong te nemen op Wiggins: een betere aerodynamica en een gunstige luchtdruk en -weerstand.

De aerodynamica is van belang om onderweg zo min mogelijk lucht tegen te komen. Die waarde wordt uitgedrukt in CdA (Cd is de weerstandscoëfficiënt en A het frontaal oppervlak). Op de vraag hoeveel die CdA bedraagt, wil het team niet antwoorden. Campenaerts is verschillende keren in windtunnels gaan testen en liet zich onder meer bijstaan door professor Bert Blocken van de TU Eindhoven en de KU Leuven. Terwijl Wiggins een CdA had van 0,223, lijkt het er sterk op dat Campenaerts met zijn houding op de fiets en zijn oog voor detail geslaagd is die terug te dringen tot 0,2. (VOLGENS nieuwe info van vandaag zaterdag zou zijn CdA nóg minder bedragen en wel maar 0,185. 360-365 watt vermogen zou volstaan om het record te breken. Op voorwaarde dat hij die gunstige houding een uur kan volhouden.)

Campenaerts heeft geleerd uit eerdere pogingen dat het uurrecord meer wetenschap is dan fietsen. Geen fractie van een procent marginale winst werd verwaarloosd. Zo bleek uit testen dat hij best rijdt zonder scherm op zijn helm, die hij ook nog eens opzettelijk op een vreemde manier op zijn hoofd zet. Zijn snor maakt geen verschil, weet hij ook, maar zijn benen zullen zeker zijn geschoren.

Alles heeft te maken met de luchtweerstand van mens en fiets, die tussen de 75 en 90 procent van de energie van de fietser vraagt. De andere procenten zijn voor rekening van de rolweerstand. De luchtweerstand wordt in grote mate bepaald door de CdA, in combinatie met luchtdruk, temperatuur en luchtvochtigheid. Bij Wiggins was de luchtdruk 1.036 hectopascal (vroeger millibar) en dat is zeer ongunstig, want dan is de druk op het lichaam het grootst. De vochtigheid was bovendien erg hoog met 5.000 toeschouwers in de hal. De gemiddelde luchtdruk op zeeniveau is 1.013. Had Wiggins 990 gehad, dan zou hij in Londen met dezelfde energiekost makkelijk zeshonderd meter verder zijn geraakt.

Net als in het schaatsen zou de UCI beter de wereldrecords opsplitsen in laagland- en hoogterecords, want het voordeel van de hoogte en de verminderde luchtweerstand is veel groter dan het nadeel dat de zuurstof minder makkelijk in de longen geraakt door die lagere luchtdruk. Het verlies qua zuurstofopname bedraagt voor een goed geacclimatiseerde renner in Aguascalientes tussen de 7 en 8,5 procent, vergeleken met de zuurstofopname op zeeniveau. Ook die acclimatisering kun je aan Campanaerts toevertrouwen.

In Aguascalientes zou de luchtdruk normaal 800 hectopascal moeten bedragen. Dat levert Campenaerts een geschenk op van 2.400 meter ten opzichte van Wiggins. De Brit, zo berekenden wetenschappers zou tot 2,7 kilometer verder hebben kunnen rijden als hij zich de moeite had getroost om zich – zoals Campenaerts – maandenlang voor te bereiden en op hoogte het record aan te vallen. Wiggins heeft het er maar een beetje bijgenomen als een soort circusnummer op een slechte locatie, op een niet-ideale baan, en daarbij ook nog eens in slechte omstandigheden.

Inmiddels tussen de oren
Sportwetenschapper Jon Wiggins was ooit baancoach bij Cycling Vlaanderen. Ook hij schat de kansen van Campenaerts gunstig in, maar wijst op een valkuil. “De warmte in combinatie met de hoogte zorgde bij de wereldbekerwedstrijden in Aguascalientes altijd voor een flinke terugval in de laatste twintig minuten van de ploegenkoers, die ook een uur duurt. Daar doorheen raken wordt de opdracht. Heeft hij wel genoeg op de wielerbaan getraind? Echte pistiers weten tot op een tiende van een secondewelke tijd ze rijden. Als het wat moeilijk gaat, zou zijn gebrek aan ervaring hem zuur kunnen opbreken en zal hij slechte lijnen gaan rijden.”

Dé uitdaging zit tussen de oren, meer in het bijzonder het verbijten van de pijn. Uit experimenten weet men inmiddels dat hetbrein sneller een beperkende factor is dan het fysiologisch systeem. Elektrostimulatie van het brein (tDCS of ‘transcranial direct current stimulation’) is een steeds meer toegepaste techniek om dat brein te foppen. Campenaerts is een early adopter van nieuwe technieken. Op onze mail of hij heeft gedacht aan tDCS, kwam geen antwoord.

Andere lapmiddeltjes dan maar? Dion Beukeboom smeerde lidocaïne op zijn armen om die lokale pijn van dat uur in de beugels te verbijten. Niet zeker of Campenaerts dat doet. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zal hij een flinke paracetamol tot zich nemen. In de wielerspecial van Sport/Voetbalmagazine had Campenaerts het over zijn directe voorbereiding op een tijdrit: cafeïne was daarbij, en uiteraard ook sportdrank. In de Franstalige versie van de special was men in dat rijtje rituelen de paracetamol (bekend als Dafalgan) vergeten te censureren. Dopingtechnisch is daar niks mis mee, want het product staat net als cafeïne en lidocaïne niet op de lijst, en ook het overgrote deel van het wegpeloton rijdt op paracetamol zodra de benen pijn gaan doen. Een beetje meer openheid daaromtrent zou voor iedereen beter zijn.

De fiets met het reuzenverzet
Ridley Bikes bouwde voor Campenaerts’ pistefiets op maat verder op de Ridley Arena TT, de achtervolgingsfiets voor de Olympische Spelen in Rio (2016) van medaillewinnares Jolien D’hoore. Er is een op maat gemaakt(e) stuur/ligbeugel van de Nederlander Edwin van Vugt, waarvoor Campenaerts vorig jaar door de UCI al eens is berispt, maar dat nu wel is gehomologeerd.

De aandrijving is van teamsponsor Campagnolo (Wiggins had Sram). Wiggins deed het met 58 tanden vooraan en een 14 achteraan. Bij elke trap (6282 in totaal) kwam hij 8,68 meter vooruit en eindigde na een uur op een mooie 54,526 kilometer. Campenaerts had aanvankelijk zijn zinnen gezet op een 63×15 en 105 pedaalomwentelingen per minuut tegenover de 104,7 van Wiggins. Dat scenario had hem bijna een kilometer verder gebracht dan Wiggins.

Na trainingen en tests in Mexico kwam vorige week het bericht dat hij geen trapfrequentie 105 aankan en op 100 of 102 omwentelingen zou mikken. Dat Campenaerts afstapt van de ambitie om een pedaalcadans van 104-105 aan te houden, is niet noodzakelijk een goed voorteken. Hij denkt nu aan 60×14 of 61×14. Kan ook. Bij eenzelfde wielomtrek als Wiggins (een onbekende factor in deze veronderstelling) zou hij met 61×14 en trapfrequentie 100 uitkomen bij 54,795 meter, 335 meter beter dan Wiggo. Met een 60×14 en 102 omwentelingen eindigt hij rond de 54,975 meter.

De monomaan: van zwemmer tot tijdrijder
Victor Campenaerts (27) heeft dit jaar in de kleine rittenwedstrijd Tirreno-Adriatico zijn eerste World Tour-zege gepakt, uiteraard een tijdrit. Dat is het specialisme waarvoor hij heeft gekozen en dat hij heeft meegenomen vanuit zijn verleden.

Campenaerts komt uit het zwemmen, maar realiseerde zich al heel snel dat hij te klein was om de beste te zijn. Dus testte hij op de topsportschool voor triatlon en werd hij prompt aanvaard op basis van een uiterst snelle 1.500 meter lopen.

“Ik heb nooit meer sneller gelopen dan toen die dag”, legde hij eerder aan deze krant uit. “Te veel blessures maakten een eind aan mijn triatlondroom.” Dus werd het wielrennen en hij werd in 2013 Europees kampioen tijdrijden bij de beloften. Uiteindelijk geloofde alleen de opleidingsploeg Sport Vlaanderen in hem. Daar toonde hij zijn kwaliteiten en kwam hij zo terecht bij Lotto-Soudal.

De monomaan Campenaerts verzamelde op eigen houtje een hele batterij uiterst kundige mensen rondom zich en bekwaamde zich obsessief in de kunst en vooral de wetenschap van het tijdrijden. Toen hij zag hoe Matthias Brändle het werelduurrecord brak, groeide de idee om dat ook ooit te proberen. De wetenschap dat Bradley Wiggins veel beter had kunnen doen, sterkte hem nog meer in zijn overtuiging.

Twee maanden op stage op de hoogvlakte van Namibië, drie weken van tevoren afreizen naar Aguascalientes, continu in een lage druktent slapen op 2.500 meter hoogte… Met zijn nooit eerder geziene minutieuze voorbereiding zette Victor Campenaerts een nieuwe standaard voor een werelduurrecordpoging.

Prima artikel (was er al op geattendeerd), maar geeft weinig informatie over de kansen van Victor Campenaerts om het record absoluut te overtreffen. Om een vergelijkbare uurprestatie (relatief) à la Wiggo neer te zetten moet hij toch echt het meest absolute WUR van Chris Boardman (56,375 km) heel ruim overtreffen.
Maar het baanwielrennen is net als vroeger zijn grote broer het wegwielrennen niet zo erg kwistig met wattages en vooral in relatie tot het baanwielrennen zelf.

Mikkel Bjerg liet recent zien waar het in de toekomst naar toe moet. Hij kwam op zeeniveau al heel dicht bij de afstand afgelegd door Brad Wiggins, alhoewel hij toch nog een slordige 3 ronden te kort kwam.. De beste uurprestatie op hoogte, toekomstig gaat misschien de drie kwart jaar oude indoor wielerbaan in Cochabamba op 2600m hoogte ook een prominente rol spelen, maar dat blijft nog wel onzeker, is vorig jaar in hetzelfde Aguascalientes door een andere Deen, Marten Toft Madsen, bepaald op 53,619 km, dus bijna 4 ronden minder dan Wiggins.

In theorie wordt het verschil tussen Aguascalientes en zeeniveau ongeveer bepaald op 7% (Robert Chung), dus al ruim 3,5 kilometer. Edoch, het zo belangrijke zuurstofopnamevermogen krijgt op deze hoogten een behoorlijke knauw, absoluut als er geen acclimatisatie is geweest, maar ook na een gedegen voorbereiding ter plekke blijft niemand echt onberoerd. Dit uit zich door een vermindering van het vermogen. De resultante van sterk verminderde luchtweerstand (op basis van de hoogte), dus afstand plus, en het verminderd vermogen, daarmee afstand min, blijft echter nog altijd heel voordelig, Voor vernoemde Marten Toft Madsen (nano wetenschapper, ja ja) was dat in de orde van grootte van pakweg 1300 meter.

Het inboeten van vermogen op basis van een verminderd zuurstofopnamevermogen is echter heel individueel. De twee laatste uurrecordpogingen gingen vooral in de tweede helft mis. Dion Beukeboom verloor in zijn tweede helft liefs 3 rondjes op zijn schema tot dan toe. Maarten Toft Madsen deed het net zo slecht, maar wel op een hoger niveau.

En dan is er nog een behoorlijke onzekerheid in de wijze waarop de renner rondrijdt.
De nominale afstand op de zwarte lijn is 250m. De rode lijn aanhouden levert per ronde meestal 2xPIx0.5 (kromtestraal heb ik me laten vertellen) 3,11m verlies op.
Er precies tussenin rijdend betekent dus na bijvoorbeeld 200 ronden een verllies van toch al 300 meter.
Gelukkig zijn wij mensen, geen robots, dus we hebben allemaal wel veel moeite om exact op de zwarte lijn te rijden, zeker in een aero houding op snelheid.
Maar evident is, dat de typische baanrenner hier wel degelijk extra afstand kan winnen.
Dat is wel in het voordeel geweest van Brad Wiggins, alhoewel Alex Dowsett zijn goede uurprestatie ook juist daaraan mede te danken heeft.

Er kan heel veel. Zo reed Marten Toft Madsen na 107 ronden (rond de helft) nog altijd een gemiddelde van 54,297 km en zou met een heel sterke finish Brad Wiggins nog van de troon hebben kunnen stoten, edoch hij werd echt moeie en begon niet veel later te slingeren en wou ook wel eens opzitten als een hondje.
Pas bij 42,25 km dook hij onder het uurgemiddelde van 54 km/h.

Dus ga ik geen voorspelling doen. Alle seinen staan op groen, maar één stoplicht blijft ongewis.

Horsie zal nooit meer gewoon kunnen luisteren naar de dichtregel:
All except for Cain and Abel and the hunchback of Notre Dame

Ik hoop van harte dat het lukt. Aan zijn inzet en professionalisme zal het niet liggen. Hup Victor!

Veel kijkplezier voor de liefhebbers!
En veel tekst.

Gaat Mikkel Bjerg in september ook naar Mexico?

Na de uurrecordpoging van Campenaerts kan er desgewenst doorgekeken worden op dezelfde zender naar meer wieler-teevee.
Met:
Het wereldrecord
Werelduurrecord (Bradley Wiggins)
Canvas
Vandaag,
18:40 - 19:30
50 min
2018

7 juni 2015. Op de velodroom van Lee Valley Park in Londen fietst Bradley Wiggins 54,526 kilometer in één uur tijd en plaatst daarmee een nieuwe mijlpaal in de roemrijke geschiedenis van het werelduurrecord. In de hypermoderne windtunnel van de Technische Universiteit Eindhoven laat Maarten zich van zijn meest gestroomlijnde kant zien. Op de wielerpiste van Gent probeert Maarten één enkel rondje te rijden aan het tempo van Wiggins. Hij merkt al vlug dat hij daarvoor noch de snelheid noch de stuurmanskunst bezit. Bij professor Peter Hespel ontdekt Maarten dat iemand met de traptechniek van een Flandrien nooit het werelduurrecord zal breken. En Alex Dowsett vertelt waarom hij toch nog een kans ziet om binnenkort het werelduurrecord van Wiggins te breken. Komen aan het woord: professoren inspanningsfysiologie Peter Hespel (KUL), Erwin Koninckx (KUL), professor burgerlijk ingenieur Bert Blocken (TU Eindhoven), tijdritspecialist Alex Dowsett en de grote Eddy Merckx.

Allemaal leuk en aardig en ik wens Campenaerts echt alle succes van de wereld, maar ik ga niet kijken want ik vind het gewoon geen boeiende TV.
Überhaupt is het werelduurreord een wielerdiscipline die me maar zeer matig interesseert.

Sorry, Horsie..

Victor Campenaerts is een soort van dorpsgek en daarom gun ik het hem van harte om dit record te pakken. Je moet ook een beetje gek zijn om met de bezieling van Victor op dit record te jagen. Dus hup Victor, zet 'em op!
De TV zet ik er niet voor aan, maar ik lees later wel graag het waarschijnlijk onnavolgbare verslag van onze eigen dorpsgek alhier. Kom er maar in Horsie!

El Chaba Schreef:
-------------------------------------------------------
> Allemaal leuk en aardig en ik wens Campenaerts
> echt alle succes van de wereld, maar ik ga niet
> kijken want ik vind het gewoon geen boeiende TV.
> Überhaupt is het werelduurreord een
> wielerdiscipline die me maar zeer matig
> interesseert.
>
> Sorry, Horsie..

Gered door de gong, pal!

Ridder Kale Knikker Schreef:
-------------------------------------------------------
> Victor Campenaerts is een soort van dorpsgek en
> daarom gun ik het hem van harte om dit record te
> pakken. Je moet ook een beetje gek zijn om met de
> bezieling van Victor op dit record te jagen. Dus
> hup Victor, zet 'em op!
> De TV zet ik er niet voor aan, maar ik lees later
> wel graag het waarschijnlijk onnavolgbare verslag
> van onze eigen dorpsgek alhier. Kom er maar in
> Horsie!

Op de divan
Horsie noteert .. een soort van dorpsgek ..; .. een beetje gek zijn .. ; .. waarschijnlijk onnavolgbare .. en .. onze eigen dorpsgek ..
Zo vertel me eens: "Waarom wil jij je nickname veranderen in Ridder Kale Kikker?"

Het is een soort van compliment Horsie, geenszins kwaad bedoeld in ieder geval. Jouw posts, zijn vaak lastig te volgen voor me maar gelijktijdig zowel grappig als gepassioneerd. Een dorpsgek is een unieke persoonlijkheid, soort van cultheld die nooit echt begrepen zal worden. Net als Victor val jij, voor mij (en wederom echt zonder de bedoeling om te kwetsen, dus als dat wel het geval is zpu ik heel ridderlijk mijn oprechte excuses aan je maken) voor mij in die categorie. Kun je met deze uitleg leven Horsie?

Horsie kennende vast wel.
Ik ben het overigens grotendeels eens met je!

Benieuwd of Campenaerts met zijn poging onder de 60 minuten kan duiken.

Wat is boeiend? Parijs-Roubaix duurde uiteindelijk ook maar 10,23 seconden, net genoeg voor Le petit Mort.

Het werelduurrecord is van alle wielerdisiplines technologisch, biomechanisch, (hoogte-) fysiologisch, natuurkundig, wiskundig de meest interessante discipline en daarmee bedoelt Horsie natuurlijk niet meteen het rijden (het werk van vooral de benen) als zodanig, ook heel belangrijk. Maar interessant zijn alle aspecten er omheen, de configuratie van de renfiets (Horsie heeft bijvoorbeeld niemand iets horen zeggen over de fiets van Gilbert), wielerbaan (g-krachten), pacing bovenal, vooral ook atmosferische variabelen door het ook sinds 50 jaar onlosmakelijke verbondenheid met hooglandbanen en al helemaal nu er ook indoorbanen zijn.

Het is ook de ultieme discipline als het gaat om het absolute bereik van het menselijk prestatievermogen (Parijs-Roubaix is daarmee vergeleken niks bij). Daarom neigt dit fantastische nummer, echt het beste servies uit het huishouden, dat daarom ook maar zelden uitgepakt hoeft te worden, vooral naar de belangstelling van nerds, die vaak worden omschreven als zonderlingen ergens geplaatst op het autistisch spectrum verblijvende wielerfanaten. En bovenal de uurprestatie wordt nagenoeg beïnvloed door elke van de 3600 seconden, terwijl dat in Parijs-Roubaix maar een fractie daarvan is.

Bij de moderne mens, die 1000 keer zoveel prikkels krijgt te verwerken als de grottenmens van weleer uit de Dino Beukeboom tijd, moet je niet aankomen met een uur bikkelen op een eenzame baan zonder tegenstanders, want de tegenstanders (behalve de piepschuim blokjes) die er zijn, in Aguascalientes naar schatting zo'n 800 "luchtmoleculen" zijn immers onzichtbaar en "bestaan" dus niet en daarom juichen de natuurkundige nerds ook zo hard, nu er toch een mugshot is gemaakt van een heus Zwart Gat, en de overlevingsexpert van National Geographic Channel zou oreren, dat de bugs aldaar maar 81% van de voedingswaarde bezitten in vergelijking met zeebugs.

They say the darkest HOUR is right before the dawn, zoals ook bij Ingmar Bergman.
Voor ons plattelanders in de Benelux begint het UUR van Victor in the evening, just before the Tuesday six-bells chimes, maar zonder Quasimodo.

Omgerekend naar zeeniveau is de luchtdruk waar Horsie woont nu lager dan in Aguascalientes.
Maar nog altijd honderden meters gunstiger dan bij het feestje van Wiggo.
Maar de macht van het getal zal uiteindelijk zegevieren: 54,527 km is het doel.

Lion Schreef:
-------------------------------------------------------
> Benieuwd of Campenaerts met zijn poging onder de
> 60 minuten kan duiken.

Zeker wel, want hij denkt pas na 5 ronden op kruissnelheid te zijn.
Best krankzinnig als je bedenkt, dat hij dan al duizenden wielrenners aller tijden nog steeds voor moet laten gaan, zelfs Bird of Paradise.

Ridder Kale Knikker Schreef:
-------------------------------------------------------
> Het is een soort van compliment Horsie, geenszins kwaad bedoeld in ieder geval. Jouw posts, zijn vaak lastig te volgen voor me maar gelijktijdig zowel grappig als gepassioneerd. Een dorpsgek is een unieke persoonlijkheid, soort van cultheld die nooit echt begrepen zal worden. Net als Victor val jij, voor mij (en wederom echt zonder de bedoeling om te kwetsen, dus als dat wel het geval is zpu ik heel ridderlijk mijn oprechte excuses aan je maken) voor mij in die categorie. Kun je met deze
> uitleg leven Horsie?

Dat was me wel duidelijk, maar je gebruikte voor mij iets te veel termen in die categorie.
Maar ik wil je ook wel bekennen, dat ik ook vaak dat gevoel krijg van moeilijk te volgen, als ik weer naar het dagboek van Ome Albert grijp.

Disclaimer: Alle vergelijkingen met Ome Albert zijn fictief.

In het 'volgtopic' hoop ik dit keer geen kromme vergelijkingen meer te zien a la "na 20 km ligt Campenaerts 12 seconden voor".
Juist zal zijn: na 20 minuten ligt Campenaerts 189 meter voor.

Beetje jammer dat de geweldige prestatie die Campenaerts gaat leveren al een beetje genuanceerd wordt door Hans Vandeweghe zijn relevante duiding. Indien Wiggins in zijn vorm, zonder last van jetlag, op deze Mexicaanse baan zijn vermogen had weggetrapt dan had het record circa 1 min 38 - excuus - 1,5 tot 2 kilometer scherper gestaan. Ik ga er van uit dat Campenaerts het record pakt en niet zo zuinig ook. Succes voor hem.

55,317 het resultaat

Orakel Schreef:
-------------------------------------------------------
> In het 'volgtopic' hoop ik dit keer geen kromme
> vergelijkingen meer te zien a la "na 20 km ligt
> Campenaerts 12 seconden voor".
> Juist zal zijn: na 20 minuten ligt Campenaerts 189
> meter voor.
>
> Beetje jammer dat de geweldige prestatie die
> Campenaerts gaat leveren al een beetje genuanceerd
> wordt door Hans Vandeweghe zijn relevante duiding.
> Indien Wiggins in zijn vorm, zonder last van
> jetlag, op deze Mexicaanse baan zijn vermogen had
> weggetrapt dan had het record circa 1 min 38 -
> excuus - 1,5 tot 2 kilometer scherper gestaan. Ik
> ga er van uit dat Campenaerts het record pakt en
> niet zo zuinig ook. Succes voor hem.

Je zou natuurlijk ronde voor ronde kunnen vergelijken, maar als het ergens niet zo veel zin heeft voor zo'n overigens calculeerbare discipline is het juist het UUR.
Feitelijk hoef je alleen maar op het lopende gemiddelde te letten (zoals hier onderstaand van Martin Toft Madsen). Stagneert dit te vroeg, dan weet je eigenlijk al dat het afgelopen is, zeker op hoogte (de tijd van in de lucht tanken, zoals vooral in de vorige eeuw, is nu wel voorbij). Het UUR is natuurlijk een gruwelijke discipline als je echt het onderste uit de kan wilt halen. In tegenstelling tot het tijdrijden kun je niet of nauwelijks gaan verzitten, de trappers al is het maar voor een paar seconden stil houden en de moderne aero houding vergt ook fysiek heel veel van de renner. Degene, die niet geradbraakt van de fiets klimt, heeft niet maximaal gepresteerd. Niet dat ik daar een voorstander van ben (sport is immers niet een gevecht op ,leven en dood, alhoewel het er soms wel op lijkt), dus zal Victor, naar ik aanneem redelijk conservatief beginnen. Er zijn mensen, die het vervelend vinden als ik weer begin over de krankzinnige start van d'en Eddy in 1972, uiteraard ingegeven door het voornemen even onderweg wat andere wereldrecords mee te nemen, maar dat zullen we zeker niet zien. Dat zou namelijk betekenen, dat Victor in absolute zin sneller moet starten dan waartoe in de Lage Landen maar een handjevol renners toe in staat is.

34,087
40,769
44,316
46,605
48,136
49,135
49,797
50,307
50,746
51,125
51,452
51,735
51,990
52,193
52,337
52,452
52,577
52,699
52,806
52,898
52,981
53,060
53,134
53,193
53,253
53,313
53,370
53,422
53,479
53,534
53,572
53,598
53,616
53,639
53,670
53,704
53,739
53,761
53,781
53,808
53,828
53,852
53,872
53,894
53,909
53,923
53,941
53,958
53,975
53,985
53,996
54,012
54,027
54,041
54,058
54,072
54,086
54,096
54,105
54,117
54,125
54,132
54,132
54,138
54,146
54,155
54,160
54,163
54,169
54,177
54,182
54,186
54,188
54,189
54,193
54,199
54,207
54,215
54,218
54,222
54,224
54,225
54,228
54,231
54,235
54,239
54,244
54,250
54,255
54,260
54,265
54,269
54,271
54,274
54,274
54,275
54,275
54,273
54,278
54,284
54,285
54,284
54,284
54,287
54,292
54,297
54,297
54,293
54,289
54,288
54,289
54,292
54,296
54,295
54,293
54,292
54,290
54,286
54,283
54,281
54,282
54,281
54,281
54,278
54,274
54,272
54,271
54,271
54,269
54,264
54,259
54,253
54,248
54,243
54,233
54,226
54,220
54,219
54,206
54,200
54,193
54,187
54,178
54,174
54,173
54,168
54,158
54,150
54,147
54,140
54,134
54,127
54,122
54,118
54,112
54,107
54,102
54,089
54,079
54,071
54,064
54,058
54,053
54,041
54,030
54,022
54,013
54,001
53,988
53,971
53,954
53,942
53,931
53,921
53,913
53,904
53,891
53,879
53,872
53,865
53,859
53,849
53,840
53,834
53,828
53,823
53,813
53,804
53,796
53,788
53,782
53,778
53,771
53,759
53,749
53,741
53,733
53,726
53,714
53,704
53,696
53,690
53,678
53,671
53,663
53,657
53,648
53,641
53,636
53,631
53,623
53,619
53,618
53,619

Ik heb helemaal niks met die Campenaerts. Kan heel hard fietsen maar niet wielrennen. Heeft helemaal niks in het peloton te zoeken.

Campenaerts is wel ok.
Mensen die zijn actie “Carlien, daten?” een leuke daad vonden, vind ik dan weer een stuk minder.

Voor het goede gevoel ga ik kijken vanaf de hometrainer

25 naar 30 graden perfecte omstandigheden? Waarom zo warm?
En waarom een reservefiets, als er iets gebeurd lijkt het me een kansloze zaak... En die fiets was erg duur toch?

De ontwikkelingskosten zijn hoog, veronderstel ik.

Benieuwd of hij harder durft te rijden dan zijn eigen schema op het eind als hij het gevoel heeft dat hij over heeft.

Drinkt hij overigens serieus Red Bull? Of is dit puur sluikreclame en zit er wat anders in?

Hij gaat het redden. Pech daargelaten. Knap!

Heerlijke slow tv, terwijl hij snoeihard rijdt. Als schaatsfanaat die dol is op rondetijden vind ik dit werelduurrecord ook wel een geil onderdeel. Rondjes tellen, stopwatch erbij, rondetijden klokken en de klok langzaam zien tikken. Heerlijk! Hup Campenaerts. 7 seconden sneller dan Wiggins na ruim 13 minuten. Bijna 55 gemiddeld op dit moment.

Wat maakt een freaky tijdrijder meer tot een dorpsgek dan een maniakale klimmer die leeft op water en een bordje groente?
Als topwielrenner moet je gewoon een beetje gek zijn ongeacht of je klimmer, sprinter, ronderenner of tijdrijder bent.

Halverwege heeft hij 1 rondje meer dan Wiggins afgelegd. Boven de 55 gemiddeld momenteel. Hij rijdt erg goed. Zijn rondetijden blijven 16,2 - 16,3.

Schaatsen is toch wel een stukkie leuker

Hij krijgt het nu zwaar. Zijn snelheid loopt terug. Hij gaat het record pakken, maar niet met een zeer grote marge. Denk 54,8 of 54,9.

Grote klasse dit....

Zelfs ná een uur begrijpt Renaat het nog niet.

boven de 55 km/h

Sympathiek interview. Wel lullig dat hij daarna in het Engels moest antwoorden.
55.089 is een knappe afstand. Is hem gegund na een maand volledige toewijding (bovenop zijn routine als prof).

Elke keer als er een renner klaar staat om het werelduurrecord aan te vallen, stormt Horsie met rare galopsprongen in deze arena. Elke weerwoord wordt van barok maar vooral cryptisch commentaar voorzien. Teksten over zuurstofmoleculen suggereren veel en de effecten van hoogte worden veel te zwaar aangezet.

In de kern is het effect van de hoogte van de baan tamelijk simpel: het doet niet veel toe! Enerzijds neemt de luchtweerstand sterk af, omdat de luchtdruk met de hoogte afneemt. De renner kan dus op hoogte voor dezelfde snelheid met minder vermogen toe. Maar anderzijds kan hij minder zuurstof inademen, die nodig is om vermogen te kunnen leveren. Als hij zijn longen maximaal vol zuigt, neemt de hoeveelheid ingeademde zuurstof, dus ook het vermogen, met precies dezelfde luchtdruk-factor af. Resultaat: de twee factoren, die elk van de orde van 8% zijn als je een baan op zeeniveau vergelijkt met een baan op 1900 meter, compenseren elkaar ruwweg.

Toch is er een klein voordeel van de hoger gelegen baan, dat te maken heeft aanpassingen van het lichaam. Bij langduriger verblijf op grote hoogte compenseert het lichaam de afname aan zuurstof met de aanmaak van meer rode bloedcellen én met de concentratie hemoglobine in de rode bloedcellen. Dit effect werkt ook kortdurend door op zeeniveau, maar is langer en sterker op grote hoogte.

Horsie verwijst naar Robert Chung, maar de effecten zijn veel uitvoeriger beschreven door Alex Simmons. Het probleem is echter dat er maar weinig vergelijkbare banen zijn voor een WUR : op zeeniveau (bv. Londen), op 300-400 meter (Aigle, Kazahstan) en op 1890 meter (Aguascalientes in Mexico). Het aantal recordpogingen in een jaar is ook op één hand te tellen. Daardoor is het vergelijkingsmateriaal dun en zijn er in wetenschappelijke publicaties wel drie verschillende formules afgeleid voor het totaaleffect bij fietsers. Zie het verhaal van Simmons.

Een wielrenner wordt in zijn snelheid door precies dezelfde effecten gelimiteerd als een schaatser, nl. luchtweerstand en vermogen. Van schaatserprestaties op hoogte is veel meer bekend. Er zijn meer vergelijkbare overdekte banen, bv. Heerenveen (zeeniveau), Vikingschip (125 m), Inzell (691 m), Calgary (1105 m) en Salt Lake City (1425 m). Het schaatserscircus trekt ook elk jaar naar de veel van die banen voor de World Cup wedstrijden, zodat er zeer veel vergelijkingsmateriaal is, zowel van individuele schaatsers als van de wereldrecords. Het enige manco is dat de langste afstand, de 10K, maar ongeveer 13 minuten duurt. Daar staat dan tegenover dat je verschillende afstanden kunt vergelijken op het hoogte-effect.

Kijken we naar de 10 Km schaatsen, dan is het verschil tussen het baanrecord in Heerenveen (12:43:70 ; 0 m hoogte) en Salt Lake City (12:36:30 ; 1425 m m hoogte) maar 7,4 sec. Dat is net geen 1%. Opvallend is nog dat het verschil tussen het baanrecord in Heerenveen en in Calgary (12:42:30 ; 1105 m hoogte) maar 1,4 sec is. Dus zo helder is dat voordeel van de hoogte hier niet.

Bij de 5000 meter is het hoogte-effect op het baanrecord groter én duidelijker: Heerenveen (6:08:96), Inzell (6:07:75 ; 691 m hoogte), Calgary (6:03:32), Dalt Lake City (6:01:86). Hier is het verschil tussen SLC en Heerenveen 7,1 sec, d.w.z 2%.

Nu is 1% voordeel op een afstand van ca. 55 km ruim genoeg voor een wereldrecord, maar van dezelfde orde als verbeteringen in aerodynamica door fietspositie waar veel minder op ingegaan wordt.
Opvallend vind ik ook nog dat de WR op de 10 Km schaatsen op naam staan van Ted-Jan Bloemen. In Heerenveen heeft hij niet zulke goede prestaties. Hij woont in Calgary, dus op hoogte. Dat is misschien nog wel een belangrijkere factor dan de hoogte van de baan. Waarschijnlijk daarom heeft Campenaerts 2 maanden in Namibie doorgebracht.

Over een uurtje zullen we iets meer weten.

Treurige dag voor de sport.

“In de kern is het effect van de hoogte van de baan tamelijk simpel: het doet niet veel toe!“

Terug naar school jij. Horsie legt het dadelijk uit. Lees in de tussentijd ‘het geheim van wielrennen’.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/04/2019 19:26 door Orakel.

Als je aan de finish het snelst wilt zijn of in dit geval het verst aan de finish moet je langzamer durven te rijden. En dat is op deze hoogte waar het rijden bijna vanzelf lijkt te gaan erg moeilijk. Probeer maar eens bij flinke rugwind exact het goede tempo aan te houden.
Bovenal een uitermate goed gestructureerde uurprestatie. Soms bewust gas terugnemen, dan weer stilletjes het gas open. Nooit te lang in het rood al is dat relatief.
Op deze hoogte betaal je elke fout dubbel en dwars terug. Dion Beukeboom reed gewoon boven zijn stand, Marten Toft Madsen strategisch erg matig en Victor Campenaerts een race naar het boekje van de data-imperialisten.

Waar staat deze prestatie? Het is relatief nog lang geen Wiggo exploit en is goed te vergelijken met dat van het jongetje Mikkel Bikkeltje Bjerg (53,7 km op zeeniveau).
Het is natuurlijk erg jammer, dat een uurrecordpoging in de moderne tijd niet meer zo maar kan worden aangevallen. Niet alleen vergt het heel veel tijd qua voorbereiding, maar is het vooral een flinke logistieke onderneming en vraagt dus expertise op gebieden, die hoegenaamd niks te maken hebben met het spelletje zelf.
Vooral bij de vrouwen is het WUR een "warboel" en zwaaien de oudere jongere vrouwen de scepter. Het wachten is nu op de eerste recordpoging op het nog veel hoger geleden Cochabamba.

-
Best close.

Proficiat Victor, topprestatie!
Volgende doel, Tokio 2020?

Wat een baas, zeer straf om Wiggo te verslaan op deze discipline en dan nog ruim ook.

Nomath Schreef:
-------------------------------------------------------
> Elke keer als er een renner klaar staat om het werelduurrecord aan te vallen, stormt Horsie met rare galopsprongen in deze arena. Elke weerwoord wordt van barok maar vooral cryptisch commentaar voorzien. Teksten over zuurstofmoleculen suggereren veel en de effecten van hoogte worden veel te zwaar aangezet.
>
Hebt U bezwaar tegen wat barok en cryptisch commentaar? Nooit gehoord van strategie zeker. No one sees Horsie and lives.

Het is evident Nomath is 'n veganist, die Horsie in de arena af wil helpen van de galopsprongen na eerst zelf het dekentje in brand te hebben gestoken. Nice!

> In de kern is het effect van de hoogte van de baan tamelijk simpel: het doet niet veel toe! Enerzijds neemt de luchtweerstand sterk af, omdat de
> luchtdruk met de hoogte afneemt. De renner kan dus op hoogte voor dezelfde snelheid met minder vermogen toe. Maar anderzijds kan hij minder
> zuurstof inademen, die nodig is om vermogen te kunnen leveren. Als hij zijn longen maximaal vol zuigt, neemt de hoeveelheid ingeademde zuurstof,
> dus ook het vermogen, met precies dezelfde luchtdruk-factor af. Resultaat: de twee factoren, die elk van de orde van 8% zijn als je een baan op
> zeeniveau vergelijkt met een baan op 1900 meter, compenseren elkaar ruwweg.

Wat een flauwekul. De resultante tussen die twee variabelen is nog steeds erg positief. De geleerden zijn het er nog niet over eens, waar nu precies qua hoogte het optimum ligt. Probleem is hier natuurlijk ook, dat er nog maar kort indoor kan worden gereden. Maar tot zeker 2600m, de hoogte waarop er nu een indoorbaan ligt (Cochambanba) is er nog steeds sprake van voordeel. Dat dit ook individueel afhankelijk is doet niets af aan dat effect. Acclimatisatie is ook een must.
Op de 4 km individuele achtervolging kun je je nog een raket start , zoals ene Lambie zich kon permitteren, omdat je de rest van de afstand bijna freewheelend nog wel doorkomt, net zoals in Calgary en vooral Salt Lake City, wat dus fundamenteel gesproken regelrechte wedstrijdvervalsing (recordwise) is.

> Toch is er een klein voordeel van de hoger gelegen baan, dat te maken heeft aanpassingen van het lichaam. Bij langduriger verblijf op grote hoogte
> compenseert het lichaam de afname aan zuurstof met de aanmaak van meer rode bloedcellen én met de concentratie hemoglobine in de rode bloedcellen.
> Dit effect werkt ook kortdurend door op zeeniveau, maar is langer en sterker op grote hoogte.
>
Een klein voordeel? Een kleiner nadeel zul je bedoelen.

> Horsie verwijst naar Robert Chung, maar de effecten zijn veel uitvoeriger beschreven door Alex Simmons. Het probleem is echter dat er maar weinig vergelijkbare banen zijn voor een WUR : opzeeniveau (bv. Londen), op 300-400 meter (Aigle, Kazahstan) en op 1890 meter (Aguascalientes in Mexico). Het aantal recordpogingen in een jaar is ook op één hand te tellen. Daardoor is het vergelijkingsmateriaal dun en zijn er in
> wetenschappelijke publicaties wel drie verschillende formules afgeleid voor het totaaleffect bij fietsers. Zie het verhaal van Simmons.

Het gaat uiteraard om het vergelijken van prestaties van renners/rensters, die in korte tijd zowel op zeeniveau als op hoogte hebben gereden.
Horsie kent geen enkel omgekeerd effect.
>
> Een wielrenner wordt in zijn snelheid door precies dezelfde effecten gelimiteerd als een schaatser, nl. luchtweerstand en vermogen.

Je vergeet gemakshalve hier de wisselende weerstand van het ijs. De rolweerstand zal bij banen van dezelfde lengte maar heel weinig met elkaar verschillen.

Van schaatserprestaties op hoogte is veel meer bekend. Er zijn meer vergelijkbare overdekte banen, bv Heerenveen (zeeniveau), Vikingschip (125 m), Inzell (691 m), Calgary (1105 m) en Salt Lake City (1425 m). Het schaatserscircus trekt ook elk jaar naar de veel van die banen voor de World Cup wedstrijden, zodat er zeer veel vergelijkingsmateriaal is, zowel van individuele schaatsers als van de wereldrecords. Het enige manco is dat de langste afstand, de 10K, maar ongeveer 13 minuten duurt. Daar staat dan tegenover dat je verschillende afstanden kunt vergelijken op het hoogte-effect.
>
> Kijken we naar de 10 Km schaatsen, dan is het verschil tussen het baanrecord in Heerenve (12:43:70 ; 0 m hoogte) en Salt Lake City
> (12:36:30 ; 1425 m m hoogte) maar 7,4 sec. Dat is net geen 1%. Opvallend is nog dat het verschil tussen het baanrecord in Heerenveen en in Calgary
> (12:42:30 ; 1105 m hoogte) maar 1,4 sec is. Dus zo helder is dat voordeel van de hoogte hier niet.

Dit noem je nu scorebordjournalistiek van laag niveau, maar bovendien al zou je met een dubbelblind onderzoek dit hoogte effect van ruim 1% kunnen bevestigen, dan is dit nog altijd significant. Of moeten we in de topsport nu ineens gaan rekenen met 5%?

> Bij de 5000 meter is het hoogte-effect op het baanrecord groter én duidelijker: Heerenveen (6:08:96), Inzell (6:07:75 ; 691 m hoogte), Calgary (6:03:32), Dalt Lake City (6:01:86). Hier is het verschil tussen SLC en Heerenveen 7,1 sec, d.w.z 2%.
>
> Nu is 1% voordeel op een afstand van ca. 55 km ruim genoeg voor een wereldrecord, maar van dezelfde orde als verbeteringen in aerodynamica
> door fietspositie waar veel minder op ingegaan wordt.

CdA (0,185)van Campenaerts, klein en gedrongen, kan gerust als beter ingeschat worden dan dat van Wiggins, maar Wiggins had natuurlijk de grotere motor.
Wiggins had ook nog een duidelijk nadeel qua luchtdruk en daarmee wordt niet gewezen op minder luchtdruk op basis van de hoogte.

> Opvallend vind ik ook nog dat de WR op de 10 Km schaatsen op naam staan van Ted-Jan Bloemen. In Heerenveen heeft hij niet zulke goede prestaties.
> Hij woont in Calgary, dus op hoogte. Dat is misschien nog wel een belangrijkere factor dan de hoogte van de baan. Waarschijnlijk daarom heeft Campenaerts 2 maanden in Namibie doorgebracht.

Je hebt gelijk. Voorafgaande aan Campenaerts reden buiten mededinging een aantal Highlanders respectievelijk 57 en 58 km/h.

> Over een uurtje zullen we iets meer weten.

Je zult bedoelen. Horsie zal ten prooi zijn aan een déjà-vu. Weer die No Math Scheve Schaatser. Maar gelukkig ben ik die commentator am Ort nu gelukkig vergeten. Gekeken op youtube. Wat een toeteraar was dat? Volgens Horsie ging het hem maar om één ding: Aguascalientes had er weer een wereldrecord bij.

Hij is gemaakt voor dit onderdeel. Pure hardrijder, superaerodynamische houding. Iemand dit goed past bij deze (mooie) niche in de wielersport.

Spaak Schreef:
-------------------------------------------------------
> Wat een baas, zeer straf om Wiggo te verslaan op
> deze discipline en dan nog ruim ook.

Verschil in luchtdruk tussen beide prestaties was 220 hPa en alleen al het verschil in actuele luchtdruk (ca 20 hPa) is al goed voor een paar honderd meter.
Record blijft record en dus is de prestatie vandaag van Campenaerts een straffe prestatie, omdat hij feitelijk geen enkele inzinking kende, terwijl de beide voorgangers in Aguascalientes (Beukeboom veel eerder dan Madsen) al vrij vroeg vervaarlijk begonnen te slingeren. Dat overkwam ook Victor, maar hij was telkens zo kien een relatieve time-out in te gelasten. En dat is het mooie van gestandaardiseerde omstandigheden: je kunt je er verstandig op instellen.
Doe dat maar eens bij de om je heen grijpende wind bij windkracht 7 tot 12. I have been there.

Clavan Schreef:
-------------------------------------------------------
> Ik heb helemaal niks met die Campenaerts. Kan heel
> hard fietsen maar niet wielrennen. Heeft helemaal
> niks in het peloton te zoeken.

Horsie neemt aan ook een peloton niet op een wielerbaan. De buitenste rijder zou nogal wat meters meer moeten rijden.
In een ronde circus round-about zou het nog wel gaan en als ze dan de snelheid zouden opvoeren verdwijnen ze vanzelf in een Zwart Gat.

tvm Schreef:
-------------------------------------------------------
> 25 naar 30 graden perfecte omstandigheden? Waarom zo warm?

Lagere luchtweerstand al zal niet iedereen zich bij deze temperatuur heel senang voelen. Het is echter wielrennen met een verkoelende zogenaamde rijwind, hè en geen marathonloop, want dan leg je het af.

> En waarom een reservefiets, als er iets gebeurd
> lijkt het me een kansloze zaak... En die fiets was
> erg duur toch?

Ik weet niet waar je dat precies vandaan hebt (Google inschakelen helpt ook al niet, want dat is bijten in de eigen staart), maar het zal wel een reden hebben.
Campenaerts had dacht ik wel zo'n speciale bewerkte banden, dat die het een forse training niet zouden uithouden, laat staan even Parijs-Roubaix.
Victor verzekerde de constructeurs echter, dat hij niet van plan was veel meer dan 55 kilometer ver te fietsen.
"Goe dan, je mag er mee starten".

Heel mooi voor Victor en voor de Belgische wielersport. Een straf record voor de geschiedenisboeken: de eerste die ooit rapper reed dan 55 km/u (Rominger en Boardman daar gelaten).

Je snapt er zelf geen reet van, knol! Hu!

Jij wel, denk ik, Oracle

Appels met peren.

The Afternoon after.

Horsie las dat Victor Campenaerts in slechts 12 van zijn ruim 220 ronden langzamer was geweest dan Brad Wiggins.
In de statistiek noemt men zoiets een anomalie, omdat de prestaties gedurende het uur immers niet zo ver uiteenliepen.
De verklaring is natuurlijk het evidente verschil in karakter tussen een UUR wielrennen (Clavan) op zeeniveau en op hoogte.

Zo kun je ook redeneren, dat houd je rekening met de vertraging in het uurgemiddelde als gevolg van de stilstaande start, dan is Victor alleen in de allerlaatste ronde SNELLER geweest dan het uurgemiddelde (56,486 km/h op basis van zijn UUR minus 1 kilometer) van Chris Boardman met zijn beruchte Mantis houding.

Disclaimer: Er is één ding goed aan de ontwikkeling van het WUR. Dat de usuals suspects nooit in de gelegenheid zijn geweest indoor op grote hoogte te rijden.

Het zijn hartverscheurende dagen. Crying babies like Sep, Wout, Roxanne, Notre Dame. Juve. Gelukkig kon één baby, Bert Eize, op ongekende wijze victorie kraaien.

Is t al afgelopen?

Horsie is back Schreef:
-------------------------------------------------------

> De verklaring is natuurlijk het evidente verschil
> in karakter tussen een UUR wielrennen (Clavan) op
> zeeniveau en op hoogte.

Je blijft je punt maar herhalen, maar Nomath heeft sterke argumenten aangedragen ertegenover. Die pareer jij met argumenten als 'scorebordjournalistiek' en 'N is te weinig'. Maar feit blijft dat jouw getallen ook niet waterdicht zijn. Als je alleen met de luchtweerstand rekening houdt en niet met het nadeel van verminderde zuurstofopname, dan hecht ik weinig waarde daaraan.

Je had het er zelfs over dat VC zo'n twee kilometer (bijna 4 procent) verder zou moeten rijden dan Wiggo om een vergelijkbare prestatie te leveren. Die voordelen worden bij geen enkele sport gehaald. Zelfs bij schaatsen (waar luchtweerstand relatief een veel grotere component is vanwege de lagere weerstand van ijs) niet.

Meneer 60% Schreef:
-------------------------------------------------------
> Horsie is back Schreef:
> --------------------------------------------------
> -----
> > De verklaring is natuurlijk het evidente verschil in karakter tussen een UUR wielrennen (Clavan) op zeeniveau en op hoogte.
>
> Je blijft je punt maar herhalen, maar Nomath heeft sterke argumenten aangedragen ertegenover. Die pareer jij met argumenten als 'scorebordjournalistiek' en 'N is te weinig'. Maar feit blijft dat jouw getallen ook niet waterdicht zijn. Als je alleen met de luchtweerstand rekening houdt en niet met het nadeel van verminderde
> zuurstofopname, dan hecht ik weinig waarde daaraan.
>
> Je had het er zelfs over dat VC zo'n twee kilometer (bijna 4 procent) verder zou moeten rijden dan Wiggo om een vergelijkbare prestatie te
> leveren. Die voordelen worden bij geen enkele sport gehaald. Zelfs bij schaatsen (waar luchtweerstand relatief een veel grotere component is vanwege de lagere weerstand van ijs) niet.

Feit blijft dat het rijden op grote hoogte, vooral op indoorbanen waarbij eventuele windinvloeden kunnen worden vermeden, (buitengewoon) voordelig is.
Een beetje wielrenner voelt al het verschil in luchtdruk van laten we zeggen 30 hPa zonder dat objectief te hoeven meten. In Aguascalientes praat je vergeleken met de luchtdruk op zeeniveau over verschillen van gemiddeld 200 hPa. Op basis van actuele luchtdruk kan dit iets variëren, zoals overal. Tijdens de recordrit van Campenaerts was de luchtdruk omgerekend naar zeeniveau redelijk normaal, maar precieze cijfers heb ik niet.

Het verschil puur op basis van luchtdruk is gigantisch. Daar staat tegenover het lagere zuurstofpercentage in de lucht (81%) in Aguascalientes, weer in de vergelijking met dat op zeeniveau. Dit heeft behoorlijke fysiologische consequenties, dat door aanpassing (wel individueel variabel) kan worden beperkt.
Edoch, de resultante van beide factoren (plus en min) blijft nog behoorlijk voordelig.

Er is niemand die precies kan berekenen hoeveel het verschil is tussen rijden op zeeniveau en op grote hoogte, maar indicatief kan dit uiteraard wel.
En dan kom je bij Wiggins toch echt wel uit op zo'n anderhalf kilometer, al helemaal als je ook nog eens rekening houdt met de hoge luchtdruk in Londen, waarmee Wiggins te kampen had, maar dit allemaal terzijde.

Kijk, dat een optimaal resultaat op grote hoogte sterk afhankelijk is van pacing moge duidelijk zijn. Ik garandeer je dat Victor Campenaerts met de pacing van Eddy Merckx in 1972 zijn recordpoging zou hebben "beëindigd". De voorganger in Aguascalientes, Madsen, maakte er een potje van en ging al slingerend kopje onder.

In absolute termen kon Campenaerts zich permitteren erg behoudend te starten wat op zeeniveau bij voorbaat tot kansloosheid zou hebben geleid, maar nu kon hij al vrij vlot relatief gemakkelijk een beslissende voorsprong opbouwen, waarop hij verder kon bouwen. Dat deed hij meer dan voortreffelijk, waardoor hij ook veel verder kwam dan Dekker, Beukeboom en laatstelijk Madsen.

Maar dat betekent nog altijd niet, dat hij het ware niveau van Brad Wiggins heeft gehaald.

Op Facebook world hour record discussion, waarop Horsie ooit de deur werd gewezen, omdat Horsie zijn knappe gezicht niet wilde laten zien ontdekte Horsie een parel van een voormalige achtervolger van wereldniveau, dit naar aanleiding van primair de discussie of er dan toch niet weer een duidelijk onderscheid moet worden gemaakt tussen records op zeeniveau of grote hoogten.

Zijn uitspraak kwam er op neer, dat er misschien wel 20 renners zullen zijn (bij wijze van haast Horsie zich te melden, waaronder uiteraard onze Tom) die in Aguascalientes 55 km in een uur kunnen rijden en op zeeniveau geen een. Brad Wiggins was hoogstwaarschijnlijk de eerste geweest als hij lang genoeg had gewacht op enigermate gunstige luchtdruk.

Bij de vrouwen wordt het WUR ook nog steeds beheerst door vrouwen van praktisch middelbare leeftijd en och arm, de Australische O'Donell probeerde het ook eens op een laaglandbaan, namelijk die van Adelaide. Kansloos uiteraard. Het schijnt, dat een professor of law, want kien zijn de vrouwen allemaal wel, die over niet al te lange tijd in Cochabamba, da House of Bird of Paradise een coup wil doen.

Het is dat Eddy oppositie voert anders had het WUR bij de vrouwen boven dat van de kannibaal uitgetoornd.

Hoe goed Campenaerts aan de teugels werd gehouden blijkt wel uit de progressie van zijn voorsprong op Wiggins na elke volgende 5 km.

01,100
03,566
08,447
11,324
14,128
18,208
21,730
24,878
26,009
30,537

Laat je de wereldrecordhouder op de 4 kilometer even virtueel mee rijden, dan zie je dat Campenaerts zijn achterstand per ronde terugbrengt van

3,155s in de eerste ronde tot
1,632s in de achtste ronde tot
0,556s in de zestiende ronde

maar

een individuele achtervolging ter plekke tussen onze Highlander Jeffrey zou dramatisch consequenties hebben gehad en heel België in rouw hebben gedompeld, want Victor na een rondje al afgeserveerd, want ingehaald.

Was deze informatie nuttig?
Zo ja, doneer een eurie.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 18/04/2019 13:34 door Horsie is back.