Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
Losse handjes in de wielrennerij
Gepost door Cecchini
Hoe ‘aanraakbaar’ moet wielrennen zijn?
Dat in het zo geroemde ‘aanraakbare’ wielrennen de rollen ook wel eens omdraaien, ondervond een toeschouwer afgelopen zaterdag op de flanken van de Dolomieten. De Colombiaanse renner Miguel Ángel López gaf een fan een draai om zijn oren in de voorlaatste etappe van de Giro d’Italia.
Door Rob Gollin - Volkskrant
Het was weer eens wat anders. Niet alleen de hossende horden langs de helling hadden het gedaan, de rol van de sporter was nu ook onderwerp van gesprek. Dat de wedstrijdjury de actie onbestraft liet, riep vragen op. Verdient een meppende renner, getergd door de omstandigheden, voortaan clementie?
In het juryoordeel woog mee dat López buiten zijn schuld ten val was gekomen en in een impuls reageerde. De supporter rende zaterdag op de slotklim mee omhoog, struikelde en trok de renner van Astana mee naar het asfalt. Stuiterend van de adrenaline en verzuurd tot achter de oren, trakteerde López de half tegen de vangrail liggende toeschouwer op een paar tikken, en veegde tot slot diens petje van het hoofd. Hij kon zijn winstambities wel vergeten. Zijn teambaas, Giuseppe Martinelli, vond dat hij nog wel wat harder had mogen uithalen.
Kwestie van interpretatie
Volgens de reglementen van de internationale wielerfederatie UCI kunnen deelnemers die personen belagen, intimideren en bedreigen, worden bestraft met boetes, puntenvermindering, diskwalificatie en schorsing. Maar de sancties zijn aan interpretatie onderhevig. Waar López vrijuit ging, moest Chris Froome in 2016 een boete van 200 Zwitserse franc betalen wegens ‘ongepast gedrag’, toen hij op de Col de Peyresourde iemand een elleboog in het gelaat plantte. De Brit zei uit zelfbescherming te hebben gehandeld: de vlag die zijn lijdend voorwerp vasthield, kwam bijna tussen Froomes spaken.
In 2006 trapte de Belgische veldrijder Bart Wellens in Overijse een toeschouwer die beide middelvingers omhoog stak. Het kwam hem op een maand schorsing en een boete te staan. Maar toen Alberto Contador in de Tour de France van 2011 een omstander die als dokter was verkleed een vuistslag toediende, bleef dat – voor zover bekend – zonder gevolgen.
‘Slaan hoort niet’
Voorzitter Bobbie Traksel van de Nederlandse vakbond van beroepswielrenners (VVBW), die zelf als analist voor Eurosport in Italië was, heeft begrip voor zowel de renner als het besluit van de jury in de Giro. ‘Laat duidelijk zijn: slaan hoort niet. Renners weten dat heus wel. Maar ik snap dat het soms toch gebeurt. Dan moet je als scheidsrechter ook de koers lezen. Zo gek was het niet dat López zich niet kon inhouden.’
Richard Groenendaal, voormalig wereldkampioen veldrijden en nu actief als ploegleider bij Boels Dolmans en SEG Racing Academy, kon zich ook wel verplaatsen in de positie van López – hij deelde eens een beuk uit aan een omstander, in 2001 tijdens een veldrit in Diegem, bij Brussel. ‘Het mag niet, nooit! Maar dan gaat er iets mis, na drie weken koers, en dan sla je, in je emotie, in een moment van zwakte.’ Het uitblijven van een sanctie is volgens hem te billijken. ‘Die UCI-regels zijn prima, maar je moet laten meewegen dat de organisatie niet in staat was de renner afdoende te beschermen. De sport is nu eenmaal heel kwetsbaar.’
Groenendaal reed niet goed, destijds in Diegem. Pech achtervolgde hem. In de aanloop naar het WK in Zolder was hij wekenlang uitgejouwd door Belgische supporters. ‘Het was verbaal geweld. ’s Morgens bij de bus stonden er al honderd man te schelden.’ Toen hij voor de vierde keer lek reed, sloegen de stoppen door. Diskwalificatie volgde. Hij moest zich later nog verantwoorden voor de UCI, maar mede door steun van de KNWU en de toenmalige Rabo-ploeg, bleef het daarbij. ‘Het positieve was dat het gejouw stopte. Het negatieve was dat er nog steeds over wordt gepraat.’
Onrecht
Ook oud-renner Michael Boogerd, nu ploegleider bij Roompot-Charles, liet zich een keer gaan. In 2007, tijdens de Tour de France, vlak nadat ploeggenoot en geletruidrager Michael Rasmussen door Rabobank uit de koers was gehaald, vloog hij bij het startpodium in Pau op een Franse toeschouwer af die onophoudelijk ‘dopeurs, dopeurs,’ riep. ‘Ik voelde me onrecht aangedaan. Iedereen zat toen aan de doping.’ Het voorval bleef onbestraft. ‘Alleen Rabo belde. Dat dit toch niet de bedoeling was.’
Ook hij kan zich de reactie van López voorstellen. ‘Wat verwacht je dan? Dat hij vraagt: meneer, wat doet u nu?’ Van meerennende supporters had hij niet zoveel last. ‘Zoveel gebeurt er ook niet. Het gaat meestal goed. Zo’n incident wordt meteen zo opgeblazen. Soms vond ik het juist wel fijn, andere keren was het wat minder. Op weg naar La Plagne legde iemand met goede bedoelingen een natte spons in mijn nek. Het voelde als een baksteen van 25 kilo.’
Het is volgens alle betrokkenen onbegonnen werk renner en supporter van elkaar gescheiden te houden – de nabijheid van de sporter is ook de charme van het wielrennen. Volgens Bobbie Traksel van de VVBW is het niet realistisch voortaan over de volle lengte van een klim hekken te plaatsen. Hij ziet wel het nut in het uitzenden van spotjes, waarin toeschouwers worden opgeroepen renners toch vooral de ruimte te geven. Wat zeker effect zal hebben, voorspelt hij, is als een ploeg een keer de schade gaat claimen bij de veroorzaker van de val. ‘López verliest misschien wel de Giro. Dan heb je het over miljoenen. Dan kijk je wel beter uit. Anders zal je daar de rest van je leven voor moeten blijven betalen.’
Dat in het zo geroemde ‘aanraakbare’ wielrennen de rollen ook wel eens omdraaien, ondervond een toeschouwer afgelopen zaterdag op de flanken van de Dolomieten. De Colombiaanse renner Miguel Ángel López gaf een fan een draai om zijn oren in de voorlaatste etappe van de Giro d’Italia.
Door Rob Gollin - Volkskrant
Het was weer eens wat anders. Niet alleen de hossende horden langs de helling hadden het gedaan, de rol van de sporter was nu ook onderwerp van gesprek. Dat de wedstrijdjury de actie onbestraft liet, riep vragen op. Verdient een meppende renner, getergd door de omstandigheden, voortaan clementie?
In het juryoordeel woog mee dat López buiten zijn schuld ten val was gekomen en in een impuls reageerde. De supporter rende zaterdag op de slotklim mee omhoog, struikelde en trok de renner van Astana mee naar het asfalt. Stuiterend van de adrenaline en verzuurd tot achter de oren, trakteerde López de half tegen de vangrail liggende toeschouwer op een paar tikken, en veegde tot slot diens petje van het hoofd. Hij kon zijn winstambities wel vergeten. Zijn teambaas, Giuseppe Martinelli, vond dat hij nog wel wat harder had mogen uithalen.
Kwestie van interpretatie
Volgens de reglementen van de internationale wielerfederatie UCI kunnen deelnemers die personen belagen, intimideren en bedreigen, worden bestraft met boetes, puntenvermindering, diskwalificatie en schorsing. Maar de sancties zijn aan interpretatie onderhevig. Waar López vrijuit ging, moest Chris Froome in 2016 een boete van 200 Zwitserse franc betalen wegens ‘ongepast gedrag’, toen hij op de Col de Peyresourde iemand een elleboog in het gelaat plantte. De Brit zei uit zelfbescherming te hebben gehandeld: de vlag die zijn lijdend voorwerp vasthield, kwam bijna tussen Froomes spaken.
In 2006 trapte de Belgische veldrijder Bart Wellens in Overijse een toeschouwer die beide middelvingers omhoog stak. Het kwam hem op een maand schorsing en een boete te staan. Maar toen Alberto Contador in de Tour de France van 2011 een omstander die als dokter was verkleed een vuistslag toediende, bleef dat – voor zover bekend – zonder gevolgen.
‘Slaan hoort niet’
Voorzitter Bobbie Traksel van de Nederlandse vakbond van beroepswielrenners (VVBW), die zelf als analist voor Eurosport in Italië was, heeft begrip voor zowel de renner als het besluit van de jury in de Giro. ‘Laat duidelijk zijn: slaan hoort niet. Renners weten dat heus wel. Maar ik snap dat het soms toch gebeurt. Dan moet je als scheidsrechter ook de koers lezen. Zo gek was het niet dat López zich niet kon inhouden.’
Richard Groenendaal, voormalig wereldkampioen veldrijden en nu actief als ploegleider bij Boels Dolmans en SEG Racing Academy, kon zich ook wel verplaatsen in de positie van López – hij deelde eens een beuk uit aan een omstander, in 2001 tijdens een veldrit in Diegem, bij Brussel. ‘Het mag niet, nooit! Maar dan gaat er iets mis, na drie weken koers, en dan sla je, in je emotie, in een moment van zwakte.’ Het uitblijven van een sanctie is volgens hem te billijken. ‘Die UCI-regels zijn prima, maar je moet laten meewegen dat de organisatie niet in staat was de renner afdoende te beschermen. De sport is nu eenmaal heel kwetsbaar.’
Groenendaal reed niet goed, destijds in Diegem. Pech achtervolgde hem. In de aanloop naar het WK in Zolder was hij wekenlang uitgejouwd door Belgische supporters. ‘Het was verbaal geweld. ’s Morgens bij de bus stonden er al honderd man te schelden.’ Toen hij voor de vierde keer lek reed, sloegen de stoppen door. Diskwalificatie volgde. Hij moest zich later nog verantwoorden voor de UCI, maar mede door steun van de KNWU en de toenmalige Rabo-ploeg, bleef het daarbij. ‘Het positieve was dat het gejouw stopte. Het negatieve was dat er nog steeds over wordt gepraat.’
Onrecht
Ook oud-renner Michael Boogerd, nu ploegleider bij Roompot-Charles, liet zich een keer gaan. In 2007, tijdens de Tour de France, vlak nadat ploeggenoot en geletruidrager Michael Rasmussen door Rabobank uit de koers was gehaald, vloog hij bij het startpodium in Pau op een Franse toeschouwer af die onophoudelijk ‘dopeurs, dopeurs,’ riep. ‘Ik voelde me onrecht aangedaan. Iedereen zat toen aan de doping.’ Het voorval bleef onbestraft. ‘Alleen Rabo belde. Dat dit toch niet de bedoeling was.’
Ook hij kan zich de reactie van López voorstellen. ‘Wat verwacht je dan? Dat hij vraagt: meneer, wat doet u nu?’ Van meerennende supporters had hij niet zoveel last. ‘Zoveel gebeurt er ook niet. Het gaat meestal goed. Zo’n incident wordt meteen zo opgeblazen. Soms vond ik het juist wel fijn, andere keren was het wat minder. Op weg naar La Plagne legde iemand met goede bedoelingen een natte spons in mijn nek. Het voelde als een baksteen van 25 kilo.’
Het is volgens alle betrokkenen onbegonnen werk renner en supporter van elkaar gescheiden te houden – de nabijheid van de sporter is ook de charme van het wielrennen. Volgens Bobbie Traksel van de VVBW is het niet realistisch voortaan over de volle lengte van een klim hekken te plaatsen. Hij ziet wel het nut in het uitzenden van spotjes, waarin toeschouwers worden opgeroepen renners toch vooral de ruimte te geven. Wat zeker effect zal hebben, voorspelt hij, is als een ploeg een keer de schade gaat claimen bij de veroorzaker van de val. ‘López verliest misschien wel de Giro. Dan heb je het over miljoenen. Dan kijk je wel beter uit. Anders zal je daar de rest van je leven voor moeten blijven betalen.’
Goed punt, advocaat van de duivel.. 
Misschien beter dat Lopez de toeschouwer via het burgerlijk recht aanklaagt, vanwege een onrechtmatige daad bijvoorbeeld..
Maar je kan in het strafrecht ook hard maken dat de toeschouwer - door het meelopen met hem, al dan niet bewust - ervoor heeft gezorgd dat de wielrenner daardoor ten val is gekomen. (Poging) tot mishandeling dus..
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 06/06/2019 18:04 door El Chaba.
Misschien beter dat Lopez de toeschouwer via het burgerlijk recht aanklaagt, vanwege een onrechtmatige daad bijvoorbeeld..
Maar je kan in het strafrecht ook hard maken dat de toeschouwer - door het meelopen met hem, al dan niet bewust - ervoor heeft gezorgd dat de wielrenner daardoor ten val is gekomen. (Poging) tot mishandeling dus..
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 06/06/2019 18:04 door El Chaba.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.