Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
106th Tour de France (2.UWT)Stage 4 » Reims › Nancy (213.5k)
Gepost door Cecchini
Vertrek 12.10 in Reims
Aankomst rond de klok van 17.15 in Nancy
Na de lastige aankomst in Épernay, is het ditmaal wellicht aan de sprinters als de Tour koerst van Reims naar Nancy (213,5 km). Veel rappe mannen zullen revanchegevoelens koesteren na de openingsrit. Of gooit de Côte de Maron de koers in de war? WielerFlits blikt vooruit!
Parcours
In etappe vier zijn de sprinters weer aan zet. Vertrekken doen we vanuit Reims, de stad waar we ook tijdens de tweede rit al eens passeerden en waar vooral André Greipel goede herinneringen zal koesteren. Hij was er in 2014 de meest recente etappewinnaar.De renners trekken vrijwel meteen oostwaarts en vinden onderweg amper noemenswaardige hindernissen. Met de Côte de Rosières en de Côte de Maron liggen onderweg twee klimmetjes van vierde categorie op de route, maar om de sprinters daar overboord te gooien moet er toch een klein wonder gebeuren. Hoewel, de Côte de Maron (3,1 km aan 5,1 procent) ligt op amper vijftien kilometer van de aankomst. Wie gelost wordt, heeft niet bijster veel tijd om terug te keren.
Toch verwacht Tourdirecteur Christian Prudhomme hier ‘gewoon’ een massasprint. De laatste anderhalve kilometer bevat geen bochten meer en gaat zelfs lichtjes bergaf, dus zal deze sprint in Nancy aan een bijzonder hoog tempo gebeuren.
Algemeen Klassement na etappe 3
1 JULIAN ALAPHILIPPE 21 DECEUNINCK - QUICK - STEP 09h 32' 19'' - B : 15'' -
2 WOUT VAN AERT 88 TEAM JUMBO - VISMA 09h 32' 39'' + 00h 00' 20'' - -
3 STEVEN KRUIJSWIJK 81 TEAM JUMBO - VISMA 09h 32' 44'' + 00h 00' 25'' - -
4 GEORGE BENNETT 82 TEAM JUMBO - VISMA 09h 32' 44'' + 00h 00' 25'' - -
5 MICHAEL MATTHEWS 141 TEAM SUNWEB 09h 32' 59'' + 00h 00' 40'' B : 6'' -
6 EGAN BERNAL 2 TEAM INEOS 09h 32' 59'' + 00h 00' 40'' - -
7 GERAINT THOMAS 1 TEAM INEOS 09h 33' 04'' + 00h 00' 45'' - -
8 ENRIC MAS 25 DECEUNINCK - QUICK - STEP 09h 33' 05'' + 00h 00' 46'' - -
9 GREG VAN AVERMAET 111 CCC TEAM 09h 33' 10'' + 00h 00' 51'' - -
10 WILCO KELDERMAN 146 TEAM SUNWEB 09h 33' 10'' + 00h 00' 51'' - -
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 08/07/2019 20:35 door Cecchini.
Vergeten (?) Nederlandse Tourrenners - Wim Schepers
Op zoek naar zogenaamde vergeten Nederlandse Tourrenners kwam ik terecht bij de naam van Wim Schepers. Ouwe lul als ik ben, maar die naam was ik niet vergeten. In mijn herinnering, was hij geen klein coureurke, maar in de Tour heeft hij toch geen potten kunnen breken. In 5 deelnames wist hij één keer Parijs te halen (25-ste in 1967). Dat hij in mijn herinneringen is blijven hangen zal wel te maken hebben, dat hij in 1972 in Luik-Bastenaken- Luik als 2e eindigde achter een niet onaardige renner met de naam Merckx. Daarnaast heeft hij ook nog wat etappes in de Dauphiné op zijn palmares staan.
Maar misschien is hij ook bijgebleven vanwege wat dopingperikelen. Zo las ik een overlijdensartikel van 28 september 1998 in Trouw het volgende
Hartstilstand treft oud-wielrenner Wim Schepers (55)
MEERS (ANP) - Oud-profwielrenner Wim Schepers is dit weekeinde in zijn woonplaats Meers overleden aan een acute hartstilstand. De Limburger werd 55 jaar. Tot zijn dood werkte hij als rijwielhersteller.
Wim Schepers was in de zestiger en begin zeventiger jaren een wielrenner met veel ereplaatsen, maar zonder aansprekende zeges. Zijn elf overwinningen bij de beroepsrenners waren alle van klein kaliber. De frêle coureur was in zijn tijd de beste klimmer van de Nederlandse top.
De beste prestatie leverde Wim Schepers in 1972 in de klassieker Luik-Bastenaken-Luik: tweede achter de toen heersende 'kannibaal' Eddy Merckx. Dat jaar was hij ook vierde in Rundum den Henninger Turm, achtste in de Waalse Pijl en negende in Gent-Wevelgem. Hij startte vijf keer in de Tour de France, meestal als knecht. De enige keer dat hij Parijs haalde was in 1967: 25ste.
Schepers' loopbaan werd overschaduwd door verschillende dopingaffaires. In de Ronde van Spanje 1971 kostte een positief urinemonster hem de tweede plaats in het algemeen klassement, achter Jose Manuel Fuente. Door de tijdstraf zakte Schepers naar de vijftiende plaats.
In Slogblog vond ik het volgende nostalgische verhaal
Wim SCHEPERS (1943, overleden 25.08.1998, Nederland)
Ik heb Wim Schepers één keer ontmoet zonder te weten dat hij Wim Schepers was. Ik had in 1996 op een zaterdagmorgen een afspraak met Harrie Steevens in het Limburgse dorp Meers, vlakbij Elsloo. Toen ik het adres had gevonden bleek er niemand thuis te zijn. Aan de overkant stond een man in zijn voortuin te werken. Leunend op zijn hark, zei hij: ‘Ze zijn boodschappen doen’. We maakten even een praatje en daarna ging ik in mijn auto zitten wachten op de familie Steevens. Toen ze arriveerden en ik met ze naar binnen ging, zwaaide Harrie even naar de man met de hark en hij zei tegen mij: ‘Dat is Wim Schepers, die kende ge toch nog wel?’ En of ik hem kende, want Wim Schepers was een sterke coureur geweest, wiens carrière is overschaduwd door enkele dopinggevallen. Zo liep hij in 1971 de tweede plaats mis in de Vuelta, omdat na afloop van die ronde in zijn plas iets verbodens werd gevonden. Het zal wel een amfetamineproduct zijn geweest, want dat was in die tijd de gesel van het peloton. Heel veel renners slikten dat al vanaf de jeugdrangen. Er was makkelijk aan te komen en je had er geen arts voor nodig. Je ging er geen meter harder van rijden, maar je had het gevoel dat je de wereld aan kon. En het is verslavend. Misschien dat het voor Schepers wel een stuk zelfvertrouwen betekende, maar hij zal toch ook altijd met angst hebben gereden om niet weer betrapt te worden. Naam in de krant, negatieve publiciteit en noem maar op. Zonder die troep had er veel meer uit zijn carrière gehaald kunnen worden, maar dat geldt voor zoveel renners uit zijn tijd en daarvoor. Zijn geliefde terrein was het middengebergte en dan vooral de Ardennen. Daar kon hij enorm goed uit de voeten en was hij door de allergrootsten moeilijk te kloppen. Daar had zelfs Eddy Merckx de handen vol aan hem. Toen ik bij Harrie Steevens klaar was, heb ik nog bij hem aangebeld want ik was toch in de buurt en ik had nog een leeg bandje. Er werd niet open gedaan. Zeker boodschappen doen.
In één van de reacties op dit artikel las ik nog het volgende
In mijn herinnering was hij de eerste Nederlandse wielrenner, die officieel op doping is betrapt. Dat was in de Ronde van Oostenrijk in 1965. Als ik me hierin vergis, dan hoor (lees) ik het wel.
3 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 08/07/2019 19:38 door Cecchini.
Op zoek naar zogenaamde vergeten Nederlandse Tourrenners kwam ik terecht bij de naam van Wim Schepers. Ouwe lul als ik ben, maar die naam was ik niet vergeten. In mijn herinnering, was hij geen klein coureurke, maar in de Tour heeft hij toch geen potten kunnen breken. In 5 deelnames wist hij één keer Parijs te halen (25-ste in 1967). Dat hij in mijn herinneringen is blijven hangen zal wel te maken hebben, dat hij in 1972 in Luik-Bastenaken- Luik als 2e eindigde achter een niet onaardige renner met de naam Merckx. Daarnaast heeft hij ook nog wat etappes in de Dauphiné op zijn palmares staan.
Maar misschien is hij ook bijgebleven vanwege wat dopingperikelen. Zo las ik een overlijdensartikel van 28 september 1998 in Trouw het volgende
Hartstilstand treft oud-wielrenner Wim Schepers (55)
MEERS (ANP) - Oud-profwielrenner Wim Schepers is dit weekeinde in zijn woonplaats Meers overleden aan een acute hartstilstand. De Limburger werd 55 jaar. Tot zijn dood werkte hij als rijwielhersteller.
Wim Schepers was in de zestiger en begin zeventiger jaren een wielrenner met veel ereplaatsen, maar zonder aansprekende zeges. Zijn elf overwinningen bij de beroepsrenners waren alle van klein kaliber. De frêle coureur was in zijn tijd de beste klimmer van de Nederlandse top.
De beste prestatie leverde Wim Schepers in 1972 in de klassieker Luik-Bastenaken-Luik: tweede achter de toen heersende 'kannibaal' Eddy Merckx. Dat jaar was hij ook vierde in Rundum den Henninger Turm, achtste in de Waalse Pijl en negende in Gent-Wevelgem. Hij startte vijf keer in de Tour de France, meestal als knecht. De enige keer dat hij Parijs haalde was in 1967: 25ste.
Schepers' loopbaan werd overschaduwd door verschillende dopingaffaires. In de Ronde van Spanje 1971 kostte een positief urinemonster hem de tweede plaats in het algemeen klassement, achter Jose Manuel Fuente. Door de tijdstraf zakte Schepers naar de vijftiende plaats.
In Slogblog vond ik het volgende nostalgische verhaal
Wim SCHEPERS (1943, overleden 25.08.1998, Nederland)
Ik heb Wim Schepers één keer ontmoet zonder te weten dat hij Wim Schepers was. Ik had in 1996 op een zaterdagmorgen een afspraak met Harrie Steevens in het Limburgse dorp Meers, vlakbij Elsloo. Toen ik het adres had gevonden bleek er niemand thuis te zijn. Aan de overkant stond een man in zijn voortuin te werken. Leunend op zijn hark, zei hij: ‘Ze zijn boodschappen doen’. We maakten even een praatje en daarna ging ik in mijn auto zitten wachten op de familie Steevens. Toen ze arriveerden en ik met ze naar binnen ging, zwaaide Harrie even naar de man met de hark en hij zei tegen mij: ‘Dat is Wim Schepers, die kende ge toch nog wel?’ En of ik hem kende, want Wim Schepers was een sterke coureur geweest, wiens carrière is overschaduwd door enkele dopinggevallen. Zo liep hij in 1971 de tweede plaats mis in de Vuelta, omdat na afloop van die ronde in zijn plas iets verbodens werd gevonden. Het zal wel een amfetamineproduct zijn geweest, want dat was in die tijd de gesel van het peloton. Heel veel renners slikten dat al vanaf de jeugdrangen. Er was makkelijk aan te komen en je had er geen arts voor nodig. Je ging er geen meter harder van rijden, maar je had het gevoel dat je de wereld aan kon. En het is verslavend. Misschien dat het voor Schepers wel een stuk zelfvertrouwen betekende, maar hij zal toch ook altijd met angst hebben gereden om niet weer betrapt te worden. Naam in de krant, negatieve publiciteit en noem maar op. Zonder die troep had er veel meer uit zijn carrière gehaald kunnen worden, maar dat geldt voor zoveel renners uit zijn tijd en daarvoor. Zijn geliefde terrein was het middengebergte en dan vooral de Ardennen. Daar kon hij enorm goed uit de voeten en was hij door de allergrootsten moeilijk te kloppen. Daar had zelfs Eddy Merckx de handen vol aan hem. Toen ik bij Harrie Steevens klaar was, heb ik nog bij hem aangebeld want ik was toch in de buurt en ik had nog een leeg bandje. Er werd niet open gedaan. Zeker boodschappen doen.
In één van de reacties op dit artikel las ik nog het volgende
In mijn herinnering was hij de eerste Nederlandse wielrenner, die officieel op doping is betrapt. Dat was in de Ronde van Oostenrijk in 1965. Als ik me hierin vergis, dan hoor (lees) ik het wel.
3 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 08/07/2019 19:38 door Cecchini.
Curzio Schreef:
-------------------------------------------------------
> #schonerdanvliegen
Zit onze Loïc aan het spul?
-------------------------------------------------------
> #schonerdanvliegen
Zit onze Loïc aan het spul?
Ysselsteyn en de zoon van Martin Teunissen
Door Iwan Tol
Normaal rook een wielershirt van zijn zoon naar zweet, maar deze niet. Deze was gloednieuw. Net bedrukt ook. Eigenlijk had vader Groenewegen dat shirt nu moeten hebben. Of vader Sagan. Desnoods vader Viviani. Maar toch niet hij, Martin Teunissen uit Ysselsteyn?
Zaterdagmiddag, bij de teambus, kreeg hij de gele trui van zijn zoon in zijn handen gedrukt. Hij stopte hem in een plastic tas. Een beetje schichtig liep hij daarna door Brussel. 'Het was alsof ik een miljoen euro op zak had.'
Sinds zaterdagavond wil iedereen van Martin Teunissen weten hoe dat voelt, vader zijn van de geletruidrager. Maar ja, zie dat maar eens onder woorden te brengen. In Brussel stond hij vijftig meter van het podium. 'Al veertig jaar kijk ik naar de Tour de France. En dan zie je daar je bloedeigen zoon in de gele trui staan. Dat is, dat is... Dat gaat heel diep.'
Martin werkt op de administratie van een groentenproductiebedrijf in Leunen, Noord-Limburg. Daar vragen collega's hem regelmatig: 'Dat fietsen hè, van jouw zoon, hoe serieus is dat?' 'Best serieus.' Verdient hij daar ook geld mee?' 'Ja, hij is prof.' 'Enne, rijdt hij dan ook de Tour de France?' 'Ja, hij rijdt ook de Tour de France.'
Teunissen was zelf een vermaard sprinter bij de amateurs. 'Sneller dan Bontempi', zeiden de mensen uit het dorp, maar dat was een beetje overdreven. Hij was gewoon niet goed genoeg voor de profs.
Zijn zoon wél. Dat zag hij al snel. Mike ging eerst nog op voetbal en korfbal, maar teamsporten, dat was niets voor hem. Toen hij een veldloop won in het dorp wist hij het zeker: hij wilde zelf verantwoordelijk zijn voor zijn prestatie. 'Pap, ik wil op wielrennen.' Zo begon het allemaal.
In Ysselsteyn is het gekkenhuis. Deze week is toevallig ook nog de jaarlijkse kermis aan de gang. Zelfs de barvrouw van zalencentrum Roelanzia had een geel truitje aan.
Honderd jaar geleden was Ysselsteyn nog moeras. Wie wat wilde maken van zijn leven, moest zijn handen uit de mouwen steken. In Mike ziet hij het karakter van die Peel-pioniers weerspiegeld. Hij is geen Mathieu van der Poel, die gezegend is met een enorm talent. Nee, door heel hard te werken is hij, stapje voor stapje, steeds dichter bij zijn droom gekomen.
Maandag, op zijn verjaardag, had Martin gehoopt dat Mike in het geel zou blijven. Het begon net een beetje te wennen. Maar Alaphilippe bleek veel beter. Zijn zoon is weer een gewone wielrenner. Ook dat is de Tour.
De telefoon van Martin Teunissen zal de komende dagen niet meer zo vaak overgaan. Maar zijn collega's hoeft hij in elk geval niets meer uit te leggen over het beroep van zijn zoon. 'Mike is zelfs op het Acht Uur Journaal geweest. Nu zullen ze het toch wel weten?'
Door Iwan Tol
Normaal rook een wielershirt van zijn zoon naar zweet, maar deze niet. Deze was gloednieuw. Net bedrukt ook. Eigenlijk had vader Groenewegen dat shirt nu moeten hebben. Of vader Sagan. Desnoods vader Viviani. Maar toch niet hij, Martin Teunissen uit Ysselsteyn?
Zaterdagmiddag, bij de teambus, kreeg hij de gele trui van zijn zoon in zijn handen gedrukt. Hij stopte hem in een plastic tas. Een beetje schichtig liep hij daarna door Brussel. 'Het was alsof ik een miljoen euro op zak had.'
Sinds zaterdagavond wil iedereen van Martin Teunissen weten hoe dat voelt, vader zijn van de geletruidrager. Maar ja, zie dat maar eens onder woorden te brengen. In Brussel stond hij vijftig meter van het podium. 'Al veertig jaar kijk ik naar de Tour de France. En dan zie je daar je bloedeigen zoon in de gele trui staan. Dat is, dat is... Dat gaat heel diep.'
Martin werkt op de administratie van een groentenproductiebedrijf in Leunen, Noord-Limburg. Daar vragen collega's hem regelmatig: 'Dat fietsen hè, van jouw zoon, hoe serieus is dat?' 'Best serieus.' Verdient hij daar ook geld mee?' 'Ja, hij is prof.' 'Enne, rijdt hij dan ook de Tour de France?' 'Ja, hij rijdt ook de Tour de France.'
Teunissen was zelf een vermaard sprinter bij de amateurs. 'Sneller dan Bontempi', zeiden de mensen uit het dorp, maar dat was een beetje overdreven. Hij was gewoon niet goed genoeg voor de profs.
Zijn zoon wél. Dat zag hij al snel. Mike ging eerst nog op voetbal en korfbal, maar teamsporten, dat was niets voor hem. Toen hij een veldloop won in het dorp wist hij het zeker: hij wilde zelf verantwoordelijk zijn voor zijn prestatie. 'Pap, ik wil op wielrennen.' Zo begon het allemaal.
In Ysselsteyn is het gekkenhuis. Deze week is toevallig ook nog de jaarlijkse kermis aan de gang. Zelfs de barvrouw van zalencentrum Roelanzia had een geel truitje aan.
Honderd jaar geleden was Ysselsteyn nog moeras. Wie wat wilde maken van zijn leven, moest zijn handen uit de mouwen steken. In Mike ziet hij het karakter van die Peel-pioniers weerspiegeld. Hij is geen Mathieu van der Poel, die gezegend is met een enorm talent. Nee, door heel hard te werken is hij, stapje voor stapje, steeds dichter bij zijn droom gekomen.
Maandag, op zijn verjaardag, had Martin gehoopt dat Mike in het geel zou blijven. Het begon net een beetje te wennen. Maar Alaphilippe bleek veel beter. Zijn zoon is weer een gewone wielrenner. Ook dat is de Tour.
De telefoon van Martin Teunissen zal de komende dagen niet meer zo vaak overgaan. Maar zijn collega's hoeft hij in elk geval niets meer uit te leggen over het beroep van zijn zoon. 'Mike is zelfs op het Acht Uur Journaal geweest. Nu zullen ze het toch wel weten?'
Koppizoektwachtwoord Schreef:
-------------------------------------------------------
> Twee jaar terug had je die diagrammetjes met de max.snelheid per sprinter, die zie je nu helaas niet meer.
@Letourdata heeft zijn diagrammetjes weer aangepast. Maar Horsie geeft raad.
Max snelheid in de sprint was voor sprint low position Caleb Ewan (24% minder luchtweerstand; -260W of ongeveer +6 km/h), met 70,2 km/h.
Elia Viviani bleef daar met 67,3 km/h duidelijk bij achter. De laatste 500 m ging trouwens voor Viviani met een gemiddelde van 63,7 km/h.
In vergelijking met het WR van Sir Chris Hoy had een zwarte kat bij goede timing nog gemakkelijk kunnen oversteken.
Een massasprint, zoals gisteren duurt in feite vele kilometers.
Dus het goed kunnen verteren van een paar kritische perioden, positionering en timing is van het allergrootste belang.
Bij Dylan Groenewegen ging het op alle fronten mis. Dat zal hem leren, uiteraard zijn meerdere interpretaties mogelijk.
-------------------------------------------------------
> Twee jaar terug had je die diagrammetjes met de max.snelheid per sprinter, die zie je nu helaas niet meer.
@Letourdata heeft zijn diagrammetjes weer aangepast. Maar Horsie geeft raad.
Max snelheid in de sprint was voor sprint low position Caleb Ewan (24% minder luchtweerstand; -260W of ongeveer +6 km/h), met 70,2 km/h.
Elia Viviani bleef daar met 67,3 km/h duidelijk bij achter. De laatste 500 m ging trouwens voor Viviani met een gemiddelde van 63,7 km/h.
In vergelijking met het WR van Sir Chris Hoy had een zwarte kat bij goede timing nog gemakkelijk kunnen oversteken.
Een massasprint, zoals gisteren duurt in feite vele kilometers.
Dus het goed kunnen verteren van een paar kritische perioden, positionering en timing is van het allergrootste belang.
Bij Dylan Groenewegen ging het op alle fronten mis. Dat zal hem leren, uiteraard zijn meerdere interpretaties mogelijk.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.