Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
106th Tour de France (2.UWT)Stage 8 » Mâcon › Saint-Étienne (200k)
Gepost door Cecchini
Vertrek 12.10
Verwachte aankomsttijd 17.30
Algemeen Klassement
1 GIULIO CICCONE 133 TREK - SEGAFREDO 29h 17' 39'' -
2 JULIAN ALAPHILIPPE 21 DECEUNINCK - QUICK - STEP 29h 17' 45'' + 00h 00' 06''
3 DYLAN TEUNS 47 BAHRAIN - MERIDA 29h 18' 11'' + 00h 00' 32'' B :
4 GEORGE BENNETT 82 TEAM JUMBO - VISMA 29h 18' 26'' + 00h 00' 47'' - -
5 GERAINT THOMAS 1 TEAM INEOS 29h 18' 28'' + 00h 00' 49'' - -
6 EGAN BERNAL 2 TEAM INEOS 29h 18' 32'' + 00h 00' 53'' - -
7 THIBAUT PINOT 51 GROUPAMA - FDJ 29h 18' 37'' + 00h 00' 58'' - -
8 STEVEN KRUIJSWIJK 81 TEAM JUMBO - VISMA 29h 18' 43'' + 00h 01' 04'' - -
9 MICHAEL WOODS 98 EF EDUCATION FIRST 29h 18' 52'' + 00h 01' 13''
10 RIGOBERTO URAN 91 EF EDUCATION FIRST 29h 18' 54'' + 00h 01' 15'' - -
We willen graag onwrikbare zekerheden, behalve in de sport
Door Bert Wagendorp
De Tour de France is een week bezig en houdt zich keurig aan de wetten van de betere vertelling: het is nog onduidelijk hoe hij zal aflopen. Je wilt geen roman lezen waarvan je op eenderde al weet hoe het verder zal gaan. Van alle sportevenementen lijkt de Tour het meest op een dagelijks feuilleton – verhalen waarmee kranten vroeger pagina’s opvulden. De etappes zijn de afleveringen die interessant genoeg moeten zijn om het boek niet verveeld in een hoek te gooien
Aan de Tourverslagen in kranten en op televisie kun je merken dat degenen die het verhaal vertellen ook nog geen idee hebben welk thema ze moeten kiezen. Daarvoor heb je eerst een paar hoge bergen nodig, een flinke selectie die duidelijk maakt wie de hoofdpersonen van het verhaal zullen worden. En dan is het maar te hopen dat zich daartussen ook een outsider bevindt die alle scenario’s waardeloos maakt.
Dit doet zich niet zo vaak voor. Sport heeft zich in de armen van de wetenschap gestort en die heeft maar één doel: elke toevalligheid zoveel mogelijk uitsluiten.
Sport is gebaat bij chaos en onverwachte ontwikkelingen. Bij helden die falen en kansloos geachten die plotseling naar voren komen. In het gewone leven vinden we onvoorspelbare ontwikkelingen steeds onverkwikkelijker. Zeker in Nederland, waar alles is gericht op het scheppen van onwrikbare zekerheden en op levens die geheel volgens planning verlopen. We willen het toeval uitsluiten, want toeval kan een hoop ellende veroorzaken. De inspanningen die we daarvoor leveren, maken Nederland tot een van de best georganiseerde landen ter wereld – maar ook een tikkeltje saai.
Om toch aan onze dosis opwinding te komen, hebben we de sport uitgevonden. Maar in de afgelopen decennia heeft ook daar het maakbaarheidsdenken steeds meer voet aan de grond gekregen. Sport is de grootste tak van de mondiale entertainmentindustrie, en waar miljarden omgaan, houden ze niet van onzekerheden, daar willen ze controle op de rendementen.
Van de vier halve finalisten op het tennistoernooi van Wimbledon waren er drie vooraf te voorspellen, Federer, Nadal en Djokovic, al jaren de drie grootste sterren van de sport en tevens de commercieel belangrijkste assets die miljoenen aan sponsor- en televisiegelden het tennis binnentrekken.
Hoe verrassende ontwikkelingen de aandacht trekken, bleek het afgelopen seizoen in de Champions League met Ajax, dat spotte met alle prognoses. Vrijdag werd bekend dat Matthijs de Ligt voor 70 miljoen naar Juventus is vertrokken – na het vertrek van Frenkie de Jong naar Barcelona de volgende en vermoedelijk succesvolle poging van het grootkapitaal om het komende seizoen nieuwe vervelende verrassingen te voorkomen.
In de Tour is het nog even afwachten, maar ook daar is het waarschijnlijk dat een van de renners van de financiële grootmacht Ineos in Parijs de laatste gele trui in ontvangst mag nemen.
Uiteindelijk is dat de dood in de pot en dat blijkt. Sport heeft te kampen met afnemende belangstelling en degenen die nog wel tot de trouwe consumenten behoren, zijn 60 jaar of ouder.
Het is opvallend dat juist in het meest kapitalistische land ter wereld, de VS, de sport zo is georganiseerd, dat verrassingen en een voortdurende wisseling van de machtsverhoudingen worden gestimuleerd. De regels zorgen ervoor dat de sterken zwakker worden en de zwakkeren sterker: nivellering is het doel. De sport is in de VS een vrije markt, maar wel een sterk gereguleerde. Dat is geen vorm van socialisme, maar van doordacht kapitalisme: zo houd je de consument vast en blijven de winsten hoog.
In Europa geldt het recht van de sterkste en als er niks verandert, gaat dat de sport opbreken. Die moet doen waarvoor ze is ingehuurd: verrassen en verbazen.
Om de onvoorspelbaarheid in mijn eigen leven nieuw leven in te blazen, ga ik er een paar maanden tussenuit. In het kader van de voorspelbaarheid: op donderdag 2 januari 2020 ben ik terug.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 13/07/2019 01:17 door Cecchini.
Door Bert Wagendorp
De Tour de France is een week bezig en houdt zich keurig aan de wetten van de betere vertelling: het is nog onduidelijk hoe hij zal aflopen. Je wilt geen roman lezen waarvan je op eenderde al weet hoe het verder zal gaan. Van alle sportevenementen lijkt de Tour het meest op een dagelijks feuilleton – verhalen waarmee kranten vroeger pagina’s opvulden. De etappes zijn de afleveringen die interessant genoeg moeten zijn om het boek niet verveeld in een hoek te gooien
Aan de Tourverslagen in kranten en op televisie kun je merken dat degenen die het verhaal vertellen ook nog geen idee hebben welk thema ze moeten kiezen. Daarvoor heb je eerst een paar hoge bergen nodig, een flinke selectie die duidelijk maakt wie de hoofdpersonen van het verhaal zullen worden. En dan is het maar te hopen dat zich daartussen ook een outsider bevindt die alle scenario’s waardeloos maakt.
Dit doet zich niet zo vaak voor. Sport heeft zich in de armen van de wetenschap gestort en die heeft maar één doel: elke toevalligheid zoveel mogelijk uitsluiten.
Sport is gebaat bij chaos en onverwachte ontwikkelingen. Bij helden die falen en kansloos geachten die plotseling naar voren komen. In het gewone leven vinden we onvoorspelbare ontwikkelingen steeds onverkwikkelijker. Zeker in Nederland, waar alles is gericht op het scheppen van onwrikbare zekerheden en op levens die geheel volgens planning verlopen. We willen het toeval uitsluiten, want toeval kan een hoop ellende veroorzaken. De inspanningen die we daarvoor leveren, maken Nederland tot een van de best georganiseerde landen ter wereld – maar ook een tikkeltje saai.
Om toch aan onze dosis opwinding te komen, hebben we de sport uitgevonden. Maar in de afgelopen decennia heeft ook daar het maakbaarheidsdenken steeds meer voet aan de grond gekregen. Sport is de grootste tak van de mondiale entertainmentindustrie, en waar miljarden omgaan, houden ze niet van onzekerheden, daar willen ze controle op de rendementen.
Van de vier halve finalisten op het tennistoernooi van Wimbledon waren er drie vooraf te voorspellen, Federer, Nadal en Djokovic, al jaren de drie grootste sterren van de sport en tevens de commercieel belangrijkste assets die miljoenen aan sponsor- en televisiegelden het tennis binnentrekken.
Hoe verrassende ontwikkelingen de aandacht trekken, bleek het afgelopen seizoen in de Champions League met Ajax, dat spotte met alle prognoses. Vrijdag werd bekend dat Matthijs de Ligt voor 70 miljoen naar Juventus is vertrokken – na het vertrek van Frenkie de Jong naar Barcelona de volgende en vermoedelijk succesvolle poging van het grootkapitaal om het komende seizoen nieuwe vervelende verrassingen te voorkomen.
In de Tour is het nog even afwachten, maar ook daar is het waarschijnlijk dat een van de renners van de financiële grootmacht Ineos in Parijs de laatste gele trui in ontvangst mag nemen.
Uiteindelijk is dat de dood in de pot en dat blijkt. Sport heeft te kampen met afnemende belangstelling en degenen die nog wel tot de trouwe consumenten behoren, zijn 60 jaar of ouder.
Het is opvallend dat juist in het meest kapitalistische land ter wereld, de VS, de sport zo is georganiseerd, dat verrassingen en een voortdurende wisseling van de machtsverhoudingen worden gestimuleerd. De regels zorgen ervoor dat de sterken zwakker worden en de zwakkeren sterker: nivellering is het doel. De sport is in de VS een vrije markt, maar wel een sterk gereguleerde. Dat is geen vorm van socialisme, maar van doordacht kapitalisme: zo houd je de consument vast en blijven de winsten hoog.
In Europa geldt het recht van de sterkste en als er niks verandert, gaat dat de sport opbreken. Die moet doen waarvoor ze is ingehuurd: verrassen en verbazen.
Om de onvoorspelbaarheid in mijn eigen leven nieuw leven in te blazen, ga ik er een paar maanden tussenuit. In het kader van de voorspelbaarheid: op donderdag 2 januari 2020 ben ik terug.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 13/07/2019 01:17 door Cecchini.
Vergeten Nederlandse Tourrenners -Jan van Wijk 90-ste in de Tour van 1986
Met dank aan Slogblog.
Jan van Wijk was een veelbelovende renner, die - naar eigen zeggen - de bezetenheid miste en daarom niet verder kwam dan een bescheiden profcarrière. Zo komt hij tevoorschijn uit het interview dat Jan Zomer in 1990 in Wielerexpress publiceerde. Van Wijk was een goede amateur die het als zodanig prima naar z'n zin had en er helemaal niet aan dacht om beroepsrenner te worden. In Nederland was er in die tijd de Panasonic-ploeg van Peter Post met veel buitenlandse vedetten en de vrijbuitersploeg van Jan Raas in de Kwantum-kleuren. Die hadden niet zo veel belangstelling voor het amateurtje uit Haarlem, dat echt voor de lol reed. Hij was op dat moment al 24 jaar en had zich er al mee verzoend verder amateur te zullen blijven. Hij was een regelmatige renner die weinig won, maar wel in de selectie zat van de KNWU. Gebrek aan talent was dus niet het probleem. En toen kwam ineens PDM, een nieuwe profploeg met veel ambitie onder leiding van Roy Schuiten, en die bood de blonde Haarlemmer een profcontract aan. Het werd ...
... niet wat hij ervan verwachtte en na twee jaar kon hij vertrekken. Schuiten keek niet naar hem om en Jan Gisbers - diens opvolger - was er van overtuigd dat een renner er vanzelf komt als je hem maar verantwoordelijkheid geeft. Maar veel renners, ook Jan van Wijk, hebben leiding nodig en Peter Post, zijn volgende werkgever, was bij uitstek de man om hem te gaan sturen. Hij kwam bij de Panasonic-ploeg in de periode dat hij bijna obsessief bezig was met een bepaalde voedingsleer. Hij was de beste klant bij reformhuizen en hij zwoer bij puur plantaardig voedsel. Daar moest je bij Post echter niet mee aankomen, maar de Amstelvener slaagde er niet in om van de lichamelijk kwetsbare macrobioot een goede wielrenner te maken. Post moest niets van die flauwekul hebben en toen Jan niet presteerde kreeg hij ook direct te horen dat het aan zijn voeding lag. Achteraf is hij het daar wel mee eens, maar hij erkent ook dat de belangrijkste reden voor het niet slagen in het profmilieu zijn eigen instelling was. Hij had moeite met de concentratie als een koers zes, zeven uur duurde en je constant alert moest zijn op wat er gebeurt. Hij fietste nog een jaartje bij de TVM-ploeg van Cees Priem en hield het toen voor gezien. Indachtig zijn overtuiging wilde hij een reformzaak beginnen, maar het werd een fietsenwinkel (Conjani) op de Rijksstraatweg in Haarlem. Gewone rijwielen en alleen een enkel racefietsje in zijn assortiment herinnert nog aan de oud-renner Jan van Wijk. En natuurlijk is er ook zijn zoon Jordy, een leuke wielrenner, die de herinnering levend houdt aan het wielerverleden van Jan Wijk
Met dank aan Slogblog.
Jan van Wijk was een veelbelovende renner, die - naar eigen zeggen - de bezetenheid miste en daarom niet verder kwam dan een bescheiden profcarrière. Zo komt hij tevoorschijn uit het interview dat Jan Zomer in 1990 in Wielerexpress publiceerde. Van Wijk was een goede amateur die het als zodanig prima naar z'n zin had en er helemaal niet aan dacht om beroepsrenner te worden. In Nederland was er in die tijd de Panasonic-ploeg van Peter Post met veel buitenlandse vedetten en de vrijbuitersploeg van Jan Raas in de Kwantum-kleuren. Die hadden niet zo veel belangstelling voor het amateurtje uit Haarlem, dat echt voor de lol reed. Hij was op dat moment al 24 jaar en had zich er al mee verzoend verder amateur te zullen blijven. Hij was een regelmatige renner die weinig won, maar wel in de selectie zat van de KNWU. Gebrek aan talent was dus niet het probleem. En toen kwam ineens PDM, een nieuwe profploeg met veel ambitie onder leiding van Roy Schuiten, en die bood de blonde Haarlemmer een profcontract aan. Het werd ...
... niet wat hij ervan verwachtte en na twee jaar kon hij vertrekken. Schuiten keek niet naar hem om en Jan Gisbers - diens opvolger - was er van overtuigd dat een renner er vanzelf komt als je hem maar verantwoordelijkheid geeft. Maar veel renners, ook Jan van Wijk, hebben leiding nodig en Peter Post, zijn volgende werkgever, was bij uitstek de man om hem te gaan sturen. Hij kwam bij de Panasonic-ploeg in de periode dat hij bijna obsessief bezig was met een bepaalde voedingsleer. Hij was de beste klant bij reformhuizen en hij zwoer bij puur plantaardig voedsel. Daar moest je bij Post echter niet mee aankomen, maar de Amstelvener slaagde er niet in om van de lichamelijk kwetsbare macrobioot een goede wielrenner te maken. Post moest niets van die flauwekul hebben en toen Jan niet presteerde kreeg hij ook direct te horen dat het aan zijn voeding lag. Achteraf is hij het daar wel mee eens, maar hij erkent ook dat de belangrijkste reden voor het niet slagen in het profmilieu zijn eigen instelling was. Hij had moeite met de concentratie als een koers zes, zeven uur duurde en je constant alert moest zijn op wat er gebeurt. Hij fietste nog een jaartje bij de TVM-ploeg van Cees Priem en hield het toen voor gezien. Indachtig zijn overtuiging wilde hij een reformzaak beginnen, maar het werd een fietsenwinkel (Conjani) op de Rijksstraatweg in Haarlem. Gewone rijwielen en alleen een enkel racefietsje in zijn assortiment herinnert nog aan de oud-renner Jan van Wijk. En natuurlijk is er ook zijn zoon Jordy, een leuke wielrenner, die de herinnering levend houdt aan het wielerverleden van Jan Wijk
't Is allemaal relatief.
"Normaal" in de Tour is een week van de geeuw, met een massale valpartij op de laatste dag voor de eerste berg opdoemt.
Daarbij vergeleken vind ik dit jaar bijna een metamorfose.
Veel afwisseling, veel redelijk selectieve etappes die niet bij voorbaat in een massaspurt eindigen.
En de slotweek is moordend.
Het lijkt wel op een ouderwetse Giro !
Ideaal parcours voor Kruijswijk, dàt óók !
"Normaal" in de Tour is een week van de geeuw, met een massale valpartij op de laatste dag voor de eerste berg opdoemt.
Daarbij vergeleken vind ik dit jaar bijna een metamorfose.
Veel afwisseling, veel redelijk selectieve etappes die niet bij voorbaat in een massaspurt eindigen.
En de slotweek is moordend.
Het lijkt wel op een ouderwetse Giro !
Ideaal parcours voor Kruijswijk, dàt óók !
ton duk Schreef:
-------------------------------------------------------
> rustdag Schreef:
> --------------------------------------------
> >
> > Ik denk niet dat Terpstra dit aan kan
>
> Nee, dan moet ie ook nog "matige" renners mee
> hebben in de ontsnapping...……
> gr
Nu heb ik vanmiddag een Indonesisch feestje en zie ik de ontknoping niet maar wat hoop ik hier vanavond cynische en sarcastische opmerkingen te lezen
gr / salam
-------------------------------------------------------
> rustdag Schreef:
> --------------------------------------------
> >
> > Ik denk niet dat Terpstra dit aan kan
>
> Nee, dan moet ie ook nog "matige" renners mee
> hebben in de ontsnapping...……
> gr
Nu heb ik vanmiddag een Indonesisch feestje en zie ik de ontknoping niet maar wat hoop ik hier vanavond cynische en sarcastische opmerkingen te lezen
gr / salam
Cecchini Schreef:
-------------------------------------------------------
> We willen graag onwrikbare
> zekerheden, behalve in de sport
>
> Door Bert Wagendorp>
Daarom schreef Bert natuurlijk ook dat toneelstuk/musical over de onwrikbare zekerheid winnaar LA uit A.
Wat is er toen niet gesmeekt om Der Jan ook eens te laten winnen.
Niet zo lang ook weer, dat Pays Bas toch eindelijk eens een WK Voetbal mocht winnen. Neen, zei de VAR computer.
Het kleilandje in diepe rouw door het vernietigende werk van een tandwiel, want weg de kans eindelijk weer eens een TDF winnaar te leveren.
Nu wordt de rosse uit Nuenen (of was dat de schilder) opgezadeld met de schone taak voor ons de TDF te winnen.
Wie had ooit gedacht, dat ons aller Dionne zo gefascineerd kon raken door de beelden mede mogelijk gemaakt door Bert Blocken?
En dan Thomas Dekker, die om het hardst riep, dat zoiets toch koersvervalsing was en Danny Nelissen droogjes opmerkte: "Ik ging 124 km/h".
Jammer dan Theo Bos ook niet kon aanschuiven deze avond, want dan had hij kunnen zeggen: "Ik ging ooit nog 10% harder".
-------------------------------------------------------
> We willen graag onwrikbare
> zekerheden, behalve in de sport
>
> Door Bert Wagendorp>
Daarom schreef Bert natuurlijk ook dat toneelstuk/musical over de onwrikbare zekerheid winnaar LA uit A.
Wat is er toen niet gesmeekt om Der Jan ook eens te laten winnen.
Niet zo lang ook weer, dat Pays Bas toch eindelijk eens een WK Voetbal mocht winnen. Neen, zei de VAR computer.
Het kleilandje in diepe rouw door het vernietigende werk van een tandwiel, want weg de kans eindelijk weer eens een TDF winnaar te leveren.
Nu wordt de rosse uit Nuenen (of was dat de schilder) opgezadeld met de schone taak voor ons de TDF te winnen.
Wie had ooit gedacht, dat ons aller Dionne zo gefascineerd kon raken door de beelden mede mogelijk gemaakt door Bert Blocken?
En dan Thomas Dekker, die om het hardst riep, dat zoiets toch koersvervalsing was en Danny Nelissen droogjes opmerkte: "Ik ging 124 km/h".
Jammer dan Theo Bos ook niet kon aanschuiven deze avond, want dan had hij kunnen zeggen: "Ik ging ooit nog 10% harder".
16:56-17:26 | km 187,5/–12,5 | Kat. 3/Bonus: Côte de la Jaillère (1,9 km à 7,6%)
17:12-17:44 | km 200,0/––0,0 | Ziel: Saint-Étienne
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 13/07/2019 16:57 door rustdag.
Hmmm.. Er zijn kijkers die dit soort etappes saai schijnen te vinden.
Ik dacht zo: als je op zaterdag zo'n etappe krijgt voorgeschoteld mag je toch niet mopperen
Ik dacht zo: als je op zaterdag zo'n etappe krijgt voorgeschoteld mag je toch niet mopperen
Etappe 8 3x NED 2 x BEL de lage landen zijn lekker bezig.
rustdag Schreef:
-------------------------------------------------------
> Etappe 8 3x NED 2 x BEL de lage landen zijn lekker
> bezig.
Reken je een ploegentijdrit mee? Ik zie dat toch nog apart.
Wat niet wil zeggen dat je daar niet trots op mag zijn, uiteraard.
-------------------------------------------------------
> Etappe 8 3x NED 2 x BEL de lage landen zijn lekker
> bezig.
Reken je een ploegentijdrit mee? Ik zie dat toch nog apart.
Wat niet wil zeggen dat je daar niet trots op mag zijn, uiteraard.
De Gendt schijnt volgens de Fin 99,98% van de etappe "solo" te hebben gereden. Dus ook 99,98% achter een motor. Het is niet eerlijk! 
Hoed af voor de Gendt.
Dank je, Tinuz. Uwes verwoordt mijn mening maar dan vriendelijker 
Ik zal Pluske dan maar verder met rust laten en hopen dat ie in week 2 en 3 goede hand- en spandiensten mag verrichten voor Kruijswijk en co
gr
Ik zal Pluske dan maar verder met rust laten en hopen dat ie in week 2 en 3 goede hand- en spandiensten mag verrichten voor Kruijswijk en co
gr
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.