Einde carrière Karsten Kroon

Quote

In de slotfase toont studentje zijn slimheid

Wonderlijk genoeg is het juist anti-pool manager Jan Raas die altijd het vertrouwen heeft behouden in 'ons studentje', zoals ploegleider Theo de Rooy zondag etappewinnaar Karsten Kroon typeerde....

Van onze verslaggever Marcel van Lieshout 15 juli 2002, 00:00 0
Overmand door emoties bleef het oogvocht maar stromen bij de als 'nuchter' te boek staande Drent. Karsten Kroon is er zo één die alles relativeert. Zo sterk is het relativeringsvermogen dat, volgens sommigen in zijn naaste beroepsomgeving, het een hinderpaal is om uit te groeien tot een échte renner.

'Juist Jan Raas is altijd in me blijven geloven. Hij is heel belangrijk geweest voor mijn zelfvertrouwen', sprak de 26-jarige Tourdebutant na een enerverende Hollandse dag op Frankrijks nationale feestdag. Een, twee (Servais Knaven) en drie (Erik Dekker) werden de Nederlanders; vier, vijf en zes de Fransen.

Maar bij het Franse leed kon Kroon niet stilstaan. Wel bij dat van zijn beste vriend ('Zijn vriendin van 25 is een paar dagen geleden aan een hartstilstand overleden. Dat relativeert alles, daar werd ik erg emotioneel onder') en bij eerder, zelf ondergaan, leed.

'Wielrennen is voor tachtig procent tegenslag en frustratie', zei de winnaar van de achtste etappe. Om vervolgens te bekennen dat hij meermalen met de gedachte heeft gespeeld de sport voor gezien te houden. In drie jaar beroepsfietsen was winnen er voor Kroon maar zelden bij, tegenslagen en frustratie daarentegen wel.

Als amateur was Kroon wel veelvuldig winnaar en vooral ook een geslepen finalerijder. Juist de slimheid van 'ons studentje' (na zijn atheneum ging Kroon technische natuurkunde en werktuigbouwkunde studeren) sprak manager Jan Raas zeer aan. Zo ook de mondigheid van Kroon. Hij komt voor zijn mening uit en durft verantwoordelijkheid te nemen.

'Ik schrik niet zo gauw voor iets terug', vervolgde Kroon zondagmiddag zijn zelfanalyse. 'Ik onderneem graag iets, maar winnen bij de profs is moeilijk.' In 2000 droeg hij enkele dagen de bergtrui in de Giro, vorig seizoen was het dan eindelijk eens raak toen hij de Grote Prijs Gippingen won.

Dat hij een uitgekookt finalerenner is bewees Kroon op het parkoers waar twee jaar geleden het WK werd verreden. Juist nadat het peloton de voederzakjes had gekregen even voorbij Saint-Méen-le-Grand, kozen zes renners voor de aanval.

Kort daarop gevolgd door een zevende, eentje die Kroon met plezier zag aankomen. 'Erik Dekker is zó slim', zwaaide de winnaar de routinier alle lof toe. 'Ontstellend dom' vond hij het rijden van mede-vluchter Raivis Belohvosciks. 'Die was misschien wel de sterkste, maar op de lastige stukken deed hij alles fout.'

Eenmaal in het zicht van de finish deed Kroon alles goed. Vergeten was het gemopper van dit voorjaar in Italië ('Ik wil ook wel eens kopman zijn', zei de Drent terwijl Dekker op dat moment de Tirreno-Adriatico ging winnen), vergeten was het falen tijdens Dwars door België toen hij inderdaad kopman was.

Kroon, over die laatste koers: 'Ik stak mijn vinger op. We hadden daar een jonge ploeg. Iemand moet toch de leiding nemen.' Ploegleider De Rooy over die Belgische voorjaarskoers: 'Dat heeft Jan Raas juist gewaardeerd, dat Karsten toen zijn vinger opstak.'