Love & Peace

Beste medeprikkers,

Velen van jullie zitten al jaren op dit forum en hebben de ‘verhuizing’ van het oude forum ook meegemaakt. Ik ben Spaak erg dankbaar dat hij dit geïnitieerd heeft en ik denk dat de meesten van ons dat ook zullen zijn. We zitten hier omdat we allen iets hebben wat ons bindt, namelijk onze liefde voor de wielerkoers. Dat er achter al onze nicknames echte mensen zitten van verschillende pluimage, leeftijden en achtergrond is ook wel duidelijk. Dat onze meningen niet altijd overeen komen is juist het mooie van zo’n forum, dan krijg je namelijk discussie. Deze discussie is vaak best fel en dat mag wat mij betreft ook. Maar soms verzanden deze woordenwisselingen in persoonlijke aanvallen en dat vind ik eigenlijk behoorlijk teleurstellend. Zeker voor initiatiefnemer Spaak en moderator Anony, want het is een hobby en dat moet vooral plezier opleveren.

Omdat het vandaag 50 jaar geleden is dat Woodstock begon wil ik daarom oproepen voor Love & Peace. Hopelijk kunnen jullie er wat mee, ik besef me dat ik soms ook wat fel ben maar het is nimmer mijn bedoeling om iemand persoonlijk te raken. Mocht ik dat wel gedaan hebben in het verleden, dan biedt ik daarvoor mijn oprechte excuses aan. Jullie zijn lief, hup koers!

Stink hippie,

Hou van jou

Nicknames, wat bedoel je daarmee

Leuk!

En Horsie: dit topic lijkt me nu erg gepast voor jou om wat songteksten erin te gooien.

Ja, laten we met Elis het grensoverschrijdend gedrag op dit forum aanpakken. Dat is namelijk elke dag aan de orde. Gelukkig maar, want anders zat Horsie hier elke dag met Ollanders opgescheept. Overigens zie ik Cecchini niet. Zou hij vanavond vanaf 18.00 uur langs de oversized betonnen baan in Geleen de 85-jarige Theo Ankoné supporteren in diens poging het WUR 80+ buitenbanen te verbeteren?

Turbo Theo heeft het met 30,603 km weer en wind trotserend ruim gehaald.
De objectiviteit gebiedt Horsie te schrijven, dat het indoor WUR voor 80 plussers nog wel bijna 30 percent verder reikt.

Meanwhile brachten vanavond een viertal Wessies, samen jonger dan d´en Eddy, het WR Team Pursuit dik onder de 4 minuten.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/08/2019 21:49 door Horsie is back.

Goed dan Eindhovuh!

What would you do if I sang out of tune, Ellen?
Would you stand up and walk out of me?
Lend me your ears and I'll sing you a song
I will try not to sing out of key

Disclaimer: Uit het leven gegrepen. De verpleegster, die naast me iemand achter het gordijn verzorgde, vond dat ik zachtjes neuriënd, out of tune zong.
In die tijd draaide ik op youtube delen van de grootste Britse invasie aller tijden (1983) in New York. Trumpolino zou er nachtmerries van hebben gekregen.

Bijna alle Britse pophelden van enige naam en faam, behalve Rolling Stones en Beatles dan, gaven in New York een reeks ARMS Charity Concerts.
Voordat Jeff Beck met zanger Andy Fairweather op unieke wijze de gospel People Get ready vertolkte, memoreerde hij van te voren de 3e sterfdag van John Lennon.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/08/2019 22:50 door Horsie is back.

Wat zei die zoon van het stel van het mensenpaar op de foto op de hoes van de Woodstock LP? "Jullie generatie heeft meer kapot gemaakt dan ons lief is". Gisteren gezien op Max TV, waarop Dieuwertje Blok lukraak mocht babbelen over Woodstock.

Enig scepticisme ten aanzien van Woodstock is geboden. Desalniettemin, een soort godswondertje dat het niet mis ging op Woodstock. Al met al gedroeg het publiek zich ondanks alle ellende redelijk.

Maar onze Ridder heeft wel gelijk.

Wat mij betreft was één van de mooiste nummers op Woodstock: On the Road Again, van Canned Heath. De zanger, Alan Wilson, schijnt eerder Son House opgekalefaterd te hebben en mondharmonica te hebben gespeeld in één van Son House's latere (naoorlogse) opnames,
Levee Camp Moan.

[www.youtube.com]



.

Woodstock '69 was ik nog niet geboren. Heb naderhand wel veel terug gezien. Ik kan mij herinneren dat Tim Hardin een kort maar mooi optreden gaf. Woodstock '94 staat bij mij nog goed in het geheugen. Optreden van Candlebox en NineInchNails o.a.
Woodstock '99 was een controversieel festival geloof ik met al die NuMetal bands die agressief publiek aantrok.

Ook voor Woodstock gold, dat klaarblijkelijk de weg naar de hel maar al te vaak geplaveid werd met goede voornemens.

On the Road Again, waarvan Robert Robbertson (The Band) in een interview (1976 na The Last Waltz) gezegd heeft.
"A impossible damned way of life". Hij somt daarbij dan een heleboel muziekfenomenen op, die voortijdig al het levenspodium verlieten.

In het kader van Love & Peace een prachtig liefdevol verhaal van Frank Heinen

Renners sterven niet
Vandaag een week geleden viel Bjorg Lambrecht op een nat stuk weg, tussen niets en nergens, ergens in Polen. Hij belandde tegen een betonnen buis.

De rondedokter was er snel bij. ‘Not good, not good, bad,’ zei hij.

Bjorg Lambrecht was 22.

Op die buis staan nu kaarsjes en bloemetjes.

Wat is dat toch, met de dood van volslagen vreemden? De ene glijdt rimpelloos aan je voorbij, de ander slaat je volledig lam. Net als in de dood is ook in rouw geen logica te bekennen. Misschien is het de jeugd, misschien de gedeelde taal en de liefde voor dezelfde sport. Soms is het een moment, waarop een bericht je bereikt. Een moment waarop je zelf even de verdediging tegen alle ellende naast je hebt neergelegd, een argeloos ogenblik waarin wat het leed klein en overzichtelijk is.

Juist dan gebeurt het.

Renners sterven niet, dichtte Willie Verhegge. Ze verdwijnen alleen maar uit het zicht.

22.

In ieder artikel dat er sinds zijn dood over Bjorg Lambrecht is verschenen, werd zijn talent benadrukt, zijn belofte voor de toekomst, de schuld die hij bij ons had opgebouwd door zo begaafd te zijn, zo klein en toch met zo veel inhoud, een schuld die nu voor eeuwig oningelost blijft. De dood is een stapeltje wedstrijden die door anderen gewonnen worden, een massa aanvallen die er niet meer komen, inspanningen die ongeleverd blijven. Alsof het om wielrennen gaat. Alsof koers het leven is. De dood is nog zo veel meer, een eindeloze opsomming die je toch niet voltooien kunt en daarom brengen we hem maar terug tot de koers, tot een in de knop gebroken loopbaan in plaats van een bruusk afgebroken leven. De koers valt in elk geval soms nog te bevatten.

Onmiddellijk na de ontreddering volgt de discussie, die sterk op die ontreddering lijkt. We moeten iets doen, zeggen we, we moeten voorkomen dat mensen, kinderen doodvallen tegen betonnen buizen. Het probleem is: wielrennen is fictie, en renners zijn personages. Iedere keer dat je je favoriete boek dichtslaat, zijn de personages verdwenen. Dood? Nee, want zodra je het openslaat, zijn ze er weer. Personages sterven niet. Ze verdwijnen alleen maar uit het zicht.

De dood is een volstrekt onlogische gast in de koers. Hij bestaat er niet, niet echt. In de sport houden we ons slechts aan de regels van de organisatie. Sterven bestaat wel, maar betekent iets anders. Soms vergeten coureurs dat ze personages zijn en treden ze buiten de oevers van het verhaal waar ze onderdeel van uitmaken. Dan grijpt de werkelijkheid om zich heen en blijkt al dat gepraat over fictie fictie.

Laat de discussie komen, laat hem aanhouden tot we er gek van worden laat elk overlijden er een te veel zijn, en niet een vanzelfsprekend gevolg van onze spektakelverslaving. Laat het allerslechtste het gereedschap zijn de boel beter te maken. Je kunt het lot niet verslaan, maar het minste wat je kunt doen is je er tegen teweer stellen.

Sinds Bjorg Lambrecht er niet meer is, won Evenepoel weer een wedstrijd, en Van der Poel zelfs twee, en vandaag begint de Binck Bank Tour en dan komt de Vuelta en zijn naam zal af en toe nog genoemd worden, eerst dagelijks, dan af en toe en uiteindelijk nog hoogst zelden, tot mensen zich zullen afvragen wie dat ook alweer was. Zo gaat dat, met de dood. Uiteindelijk gaat het leven eroverheen.

Hoe krijg je het zo mooi uit je pen, jaloersmakend!

It took us only fifty years to turn 'Love and Peace' into 'Trump and Hate'.

"People are dying
Bullets are flying
No time for tears
We've got work to do
So much work to do
Are you with me?
Keep coming
There's work to do"

Mavis Staples - 'No time for crying"

Van de Band zijn er nog maar weinig in leven. Levon Helm bijvoorbeeld is overleden. Helm en Robertson waren op non speaking terms. Vanwege geld. Weinig love en peace dus. En dan Mike Love, proef de naam, contra Brian Wilson, beiden Beach Boys. Peace, Brother, maar ik wil wel je centen. Mensen noem elkaar geen mietje, eenmaal zing je allemaal het oude liedje, het is de schuld van het kapitaal. Soms hebben Nederlandse liedteksten ook wel wat, Paardje.

Liedtekst

Frank Heinen is een fenomeen.

Die laatste zin:

"Zo gaat dat, met de dood. Uiteindelijk gaat het leven eroverheen."

Helaas is het andersom.

Tearoom Tango is het vervolg op dit verhaal.

Mad love to all of you freaking nerdies out there!

-
Bek houden.

[www.youtube.com]

Clavan Schreef:
-------------------------------------------------------
> Woodstock '69 was ik nog niet geboren. Heb
> naderhand wel veel terug gezien. Ik kan mij
> herinneren dat Tim Hardin een kort maar mooi
> optreden gaf. Woodstock '94 staat bij mij nog goed
> in het geheugen. Optreden van Candlebox en
> NineInchNails o.a.
> Woodstock '99 was een controversieel festival
> geloof ik met al die NuMetal bands die agressief
> publiek aantrok.

Woodstock '99 was de hel op aarde.

Burka of Bruno, op internet schijnt iedereen, ook de mensen die richting moeten geven in dit land, compleet los te mogen gaan.

Teach your children well, laten we inderdaad proberen op dit forum een beetje fatsoenlijk te doen.

Smile Brian Smile!

Villains and heroes. Maar het mooiste nummer van ze vind ik toch Sloop John B. Geen eigen nummer maar wel een gelaagde en geslaagde versie, vind ik. Maar brand me maar af als je vindt dat ik het mis heb.

Mooiste nummer uit de Wilson clan is natuurlijk ‘Thoughts of You’ van Dennis Wilson

Natuurlijk? Maar het nummer heeft wel iets. Zeker. Vind ik. Geen poespas. Breekbare eenvoud.

Love & Peace the morning after. Yo.
Horsie volgt nu het WK Baan voor rookies van 17 en 18, in elk geval nog geen 19 zoals de meest bewierookte rookie du moment. Crooswijk momentje.
Voor Horsie is het al (heel) lang duidelijk. De grenzen in de topsport tussen jeugd, junioren, jong volwassenen en volwassenen vervagen ijlings.
Dus daarmee ook de kijk erop? Zo zou het moeten. Eén ding moet echter overeind blijven: de onderlinge verhoudingen.
The youngsters profiteren verreweg het meest van progressie van sportwetenschap en technologie, juist omdat zij leven in het tijdsgewricht, waarin dit alles zich afspeelt. Als sport puur om absolute prestaties zou gaan, dan zou geen zestiger meer ooit op een stalen.aluminium of carbon ros durven te klimmen.

Bedankt voor de mooie woorden, overigens. Mijn complimenten aan jullie allen ook voor de vele waardevolle bijdrages.

Liefs, Anony