Wout van Aert klaagt ASO aan

Van Aert liep de voorbije Tour de France een open wonde van 21 centimeter lang op in de tijdrit in Pau. Hij crashte toen tegen een nadarafsluiting langs het parcours. Van Aert is nog steeds aan het revalideren en is niet zeker of hij komende winter in het veld te zien zal zijn.

Zijn veldritseizoen ging hoe dan ook beperkt zijn, maar na de crash loopt hij nu natuurlijk ook heel wat startgeld mis. Daarom willen Van Aert, zijn manager Jef Van den Bosch en zijn team Jumbo-Visma van Tourorganisatie ASO een financiële compensatie. "De schade die ik geleden heb is niet klein", liet Van Aert optekenen. De organisator wijst door naar zijn verzekeraar

Hoeveel had Johnny Hoogerland ook alweer gekregen na het prikkeldraad?

Geen idee, maar die heeft uiteindelijk een schikking getroffen met verzekeraar AIG.

Ik hoop dat deze claim 'gewoon' afgewezen wordt. De valpartij van Van Aert is veroorzaakt door het verkeerd aansnijden van een bocht, dat was volledig eigen schuld. Bovendien was het in een tijdrit die je kunt verkennen. Uitgangspunt is altijd dat de renner zich aanpast aan de omstandigheden. Ga je te traag dan verlies je tijd, ga je te snel dan ga je op je muil. Lastig? Ja. Maar zo gaat het van F1 tot Super G. Indien er schadeloosstellingen komen voor de gevolgen van foute inschattingen, dan wordt er binnen afzienbare tijd alleen nog maar gekoerst op 'veilige' circuits en niet meer op de openbare weg. Immers, op het moment dat een renner de controle verliest dan is in principe ieder obstakel (boom, prikkeldraad, hekje, muurtje, vangrail, stoeprand, etc.) potentieel levensgevaarlijk. Natuurlijk is een hekje andersom plaatsen zo gedaan. Een strobaal voor dat muurtje is ook zo gedaan, een seingever bij die vluchtheuvel is ook zo gedaan, een vangnet bij die linke bocht in de afdaling is ook zo gedaan. Er zijn op een parcours van 200 km links en rechts 400 km om te 'beveiligen' terwijl het leven van de niet wielerfans die daar wonen gewoon door behoort te gaan. Bedenk eens in welke korte tijd alles gedaan moet worden, om hoeveel werk het gaat en bedenk ook dat de bewoners niet veel meer ongemak willen dan dat uurtje waarin de caravaan langs komt.

Samengevat: wegwielrennen is een gevaarlijke sport. Om er van te blijven genieten moet je concessies doen (ook aan de veiligheid). Zo lang het binnen de perken is (wat nu wel zo is denk ik) moet je blessures, hoe vervelend ook, op de koop toenemen. De prijs die je betaalt voor 100% (schijn)veiligheid en financieel kapotprocederen van organisatoren is het stoppen van wielrennen op de openbare weg in de vorm zoals wij het nu kennen.

Volledig oneens, hoewel ik je wel een goed onderbouwd verhaal vind hebben.

De organisator heeft ingegrepen op de omgeving waarin de sporter zijn prestatie moet leveren. Die sporter maakt een fout, waarvoor de sporter in de eerste plaats zelf verantwoordelijk is. Maar door onnauwkeurig werk heeft de organisator zijn verantwoordelijkheid onvoldoende waargemaakt, waardoor de schade groter is dan deze zou zijn als er alleen een fout was gemaakt door de sporter. Voor deze meer-schade zou ik de organisator zeker verantwoordelijk stellen. Vooral een kapitaal zeer krachtige organisator, die gewoon beter zou moeten weten. Dat mag je van zo'n grote partij verwachten.

Hangt denk ik vooral af van hoe de officiele richtlijnen het plaatsen van hekwerk langs een wielerparkoers beschrijven. Als het geplaatste hekwerk afwijkt van de officiele richtlijn dan heeft Van Aert een zaak, anders niet.

Ohrakel heeft gesproken. Horsie heeft meer verstand van wielrennen dan van verzekeringen.

Als de aard van de blessure het gevolg was van de val zelf, dan had je denk ik een goed punt, maar de blessure was echt een rechtstreeks gevolg van het contact met een bepaald element van het hekwerk. Dat element had ook zo geplaatst kunnen worden dat deze blessure niet zou zijn ontstaan bij contact. Als Van Aert alles hetzelfde had gedaan, maar de koppelstukken omgekeerd waren geplaatst, was deze afloop er niet geweest. Dat lijkt me verwijtbaar aan de organisatie.

Je mag inderdaad van een parcours-afbakening/afzetting verwachten dat deze voor de sporter en eveneens publiek enigzins veilig is om in terecht te komen bij een val of zich erachter te bevinden. Een afzetting die bij een crash in honderden stukken zou versplinteren is voor de toeschouwers evenmin wenselijk.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 23/09/2019 22:51 door veluweracer.

Waar het in de kern op neerkomt is of Van Aert met deelname aan de koers het risico aanvaard heeft dat wanneer hij zou vallen, deze blessure het gevolg zou kunnen zijn. Van Aert heeft uiteraard het risico van vallen aanvaard, maar mogelijk niet deze gevolgen van zijn val.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 25/09/2019 07:53 door Luijt.

Neen. Het gaat erom of de organisatie verwijtbaar is als ze omstandigheden creëren die een onnodig verhoogd risico geven op ernstig letsel.

Als ze een boom afschermen met een stootkussen dan mag je verwachten dat een renner die erop knalt zich niet nog aan bijvoorbeeld een uitstekende ijzeren rits zwaar kan verwonden.

Goed idee, dan laat de organisatie dat stootkussen weg.

Ja, dat risico heeft hij dus niet aanvaard.

Jij doet of er maar één partij is (de renner), maar aangezien het om een georganiseerde wedstrijd gaat zijn er twee partijen; de renner en de organisatie. De organisatie heeft bepaalde verantwoordelijkheden met betrekking tot veiligheid en het voorkomen van ernstig letsel. Los van de inschatting van de renner.

Collectief verzekeren tegen ongevallen, die wielrenners. Dan kun je uitkeringen afspreken in zulke gevallen. Vanuit een internationaal gezamenlijk (en verplicht) fonds dus. Van alle salarissen boven de pakweg €50.000 moet dan een bepaald percentage afgedragen worden aan dat fonds. Van daaruit leg je regels voor uitkeringen vast.

Gaat pas gebeuren als werkgevers en werknemers in het wielrennen zich beter organiseren.

Sleutelvraag is wie (en waarom) de nadar tegen de rijrichting in heeft (was) ingehaakt.
Als dat niet was gebeurd, was Van Aert er zeer waarschijnlijk met een forse bloeduitstorting
vanaf gekomen. Nu zo'n haak zich in zijn bovenbeen heeft binnengedrongen, is het zelfs nog maar de
vraag of hij weer op zijn oude , of hoger, niveau kan terugkeren. Volgende (juridische) vraag
is dan; komt dat door de eerste, naar verluidt, niet geheel geslaagde eerste operatie in Frankrijk?

Tom Boonen vreest dat een schadeclaim van Team Jumbo-Visma en Wout van Aert tegen de ASO grote gevolgen kan hebben. 'Niet omdat ik niet vind dat Wout gelijk heeft en ook niet omdat ik vind dat ASO fout is en ze weleens vervolgd mogen worden. Maar ik vrees dat het een beetje de dood van de wielersport zou kunnen zijn als ze daarmee beginnen', zo stelt hij bij Extra Time Koers.

Waarom? Omdat het hek van de dam is, mocht Van Aert winnen. 'Als dat in Wouts voordeel wordt uitgesproken, dan hebben we 350 zaken zoals deze zaak per seizoen. Dan zal er geen enkele organisator nog een koers willen organiseren. Dat krijg je dan niet meer verzekerd. De gevolgen van een precedent zijn voor altijd. We zitten in een veranderende tijd en rechtszaken zijn gemeengoed geworden, helaas. Maar als organisator is het al niet makkelijk. Ik zeg niet dat ze altijd gelijk hebben, verre van. Maar er gaan veel meer organisatoren nu veel schrik krijgen.'

Dat is een onjuiste redenering van Tom. Als de organisatie fouten heeft gemaakt waar renners redelijkerwijs geen rekening mee hoeven te houden en deze fouten bovendien leiden tot onnodige extra schade bij een valpartij, pas dan is de organisatie aansprakelijk.

De kans dat een renner de organisatie met succes aansprakelijk stelt, is gelet op deze criteria niet groot.

Het kan organisatoren ook motiveren om geen extra gevaarlijke situaties te creëren.

Ik dacht dat Wout ook niet op z'n mondje was gevallen? Mocht van mij wel wat feller tegen Tom en Jan in gaan.