-
tIs maar hoe je het bekijkt of wilt bekijken. Dit
nieuwsitem is mij uiteraard niet ontgaan, daar ik elke dag wel een paar keer op tuttobiciweb kijk, maar vond het niet nieuwswaardig (genoeg) voor dit forum.
Wielrennen is drama. Valpartijen met dodelijke afloop zijn vreselijk, ondraaglijk zelfs voor direct betrokkenen, maar maken onderdeel uit van de mooiste sport die er bestaat. Hoe lullig het ook klinkt, en ik zal er wel om afgeschoten worden (back to the old days), al heb ik het al eens eerder gezegd, tragiek en drama maken deze sport juist zo bijzonder. Koers is een boeiende roman. Of stripboek. Kruijswijk kón die Giro niet meer verliezen en uiteraard ging VDP eventjes Trentin en die andere prutsers kloppen.
Koers is af en toe zo fucking onvoorspelbaar dat je het als fictie zou beschouwen, ware het niet dat je het toch echt net met je eigen ogen gezien hebt.
Vorige week maandag kwam ik op 'mijn werk,' waar men weet dat ik wielerfreak ben en de dag ervoor vrij
gevraagd genomen had omdat het WK WIELRENNEN heilig is (ik werk voortaan ook op de zondag), zeggen er meerdere: "Wat jammer van Van de Poel, hè?!" (Ze hebben vast de samenvatting in Studio Sport gezien). Dan probeer ik ze uit te leggen dat ik één van de mooiste zondagen van het jaar had, juist door hóe de dag gegaan is. Ze snapten het niet. Ze snappen het niet.
Verliefd zijn op koers, fan zijn van koers, zoals velen hier, is deel uitmaken van een sekte. Maar dan zonder dwang en uiteindelijke zelfmoordneigingen. (Alhoewel). kBedoel eigenlijk: als je niet zo enorm intens van koers houdt, zoals ik, zoals wij, dan kijk je er anders naar en heb je totaal niet de beleving die ik voel (wij voelen). Ik heb nooit op een koersfiets gezeten, en dat hoeft ook helemaal niet, maar in mijn beleving maak ik deel uit van de koers, voel ik wat de coureurs voelen.
En nee, dat is niet zo. Het is fictie. Koersbeleving is fucking fictie, koers zelf is echt. Soms saai, soms pijnlijk, maar altijd echt.
En de halve verstaanders zullen wel denken dat ik de instorting van VDP nét zo erg vind als het overlijden van Iannelli, maar goed, tegen domheid kan ik mij niet weren, ik kan het enkel proberen te negeren.
Anderen zullen wel denken: "Praat voor jezelf, eikel, met je
wij." Ik wéét dat voor bepaalde mensen hier de koers net zo belangrijk is als voor mij, dus houd zelf je bek, Sub. :kusje:
Veel nieuwswaardiger (dus niet: belangrijker of verschrikkelijker ofzo) vind ik het bericht dat het enorm slecht zou gaan met de gezondheid van
Raymond Poulidor. Hoorde ik gister op de radio (dertien uur per dag in een auto zitten doet je redelijk 'bij' blijven). Voor de huidige generatie 'de opa van,' voor mijn generatie een beetje 'de schoonvader van,' daar Adrie toch wel één der eerste jeugdhelden in mijn leven was/is. Voor oudere generaties wellicht één van de grootste renners die er ooit rondfietsten.
[
www.hln.be]
Verdient wellicht een apart topic.
HUP koers!
HUP PouPou!