Van de geboorte van ‘Team Evenepoel’ tot ‘Sportman van het Jaar’: het wonderjaar van Remco

Quote

Van de geboorte van ‘Team Evenepoel’ tot ‘Sportman van het Jaar’: het wonderjaar van Remco

Joeri De Knop 21 december 2019 21u15

Het begon met een dubbele juniorenwereldtitel in Innsbruck. Het eindigt met de individuele trofee Sportman van het Jaar. Een droomdebuut, werd het bij de grote jongens. Terugblik in veertien thema’s.

1. Geboorte van ‘Team Evenepoel’
Dat hij heeft moeten kuisen in de entourage van Evenepoel, zegt Patrick Lefevere. “Met de grove borstel.” Los van mama Agna en papa Patrick, die samen met Lefevere de belangen van zijn zoon behartigt, zag een nieuw ‘Team Evenepoel’ het levenslicht. Mét coach Koen Pelgrim, vaste ploegleider Klaas Lodewyck en in de nabije toekomst ook Stephanie Clerckx als persoonlijke persattaché. “En met alle renners en personeelsleden. ‘The Wolfpack’, kortom. Het geheel maakt dat hij zich goed voelt”, stipt pa Patrick aan. Evenepoel wisselt al eens van kamergenoten. Serry, Declercq… “Maar ‘tweede papa’ Keisse is de belangrijkste.”

2. Zuinig met wedstrijddagen
Om en bij de 55 competitiedagen, werden in zijn debuutseizoen vooropgesteld. 58, zullen het er worden na de twee WK’s — criteriums in Aalst, Putte, Wetteren en Oostrozebeke niet meegerekend. Planning perfect uitgevoerd, dus. Met, tussen de wedstrijdblokken door, telkens 15 tot 25 dagen rust. Trainingskampen in Calpe en de Ardennen ook. En, voor het eerst in zijn leven, hoogtestages op Tenerife/Teide (december) en in Livigno (juli), die onmiskenbaar hun vruchten afwierpen.

3. Zekerheid tot en met 2023
Evenepoel hád een contract tot eind 2020. Met een optie voor twee extra jaar. Een optie, die na zijn uitstekende prestaties al heel snel werd gelicht. De verbintenis werd opengebroken en verlengd. Niet tot eind 2022 maar meteen tot eind 2023. “Met een ‘handshake’”, meldde Lefevere begin augustus al. Later ook officieel. “Dit team is als een tweede familie voor mij”, bezegelde Evenepoel de deal.

4. Winnaar in hem blijft leven
Met 36 zeges (op 47 competitiedagen, afwerkingspercentage: 76,6%) nam Evenepoel op het WK 2018 in Innsbruck afscheid van de junioren. ‘Dat het een pak minder zal zijn bij de profs’, trapten zuurpruimen een open deur in. Tja, logisch. Maar hey, de winnaar in Evenepoel sterft niet af. In tegendeel. De Hammer Sprints in Stavanger en Sittard-Geleen konden nog collectieve succesjes worden genoemd. De Hammer Climb in Nederlands Limburg was volledig ‘eigen werk’. Zijn echte doorbraak kwam er met etappe- en eindwinst in de Baloise Belgium Tour. The best had yet to come, op dat moment. Na een nieuwe ritzege in de Adriatica Ionica Race werd hij in de Clasica San Sebastian met 19 jaar en 190 dagen de jongste winnaar ooit van een WorldTour-koers. En won hij ook het EK tijdrijden. Maakt voorlopig zes stuks. We onthouden een rake oneliner uit San Juan: “It’s never too early to win. It can only be to late.” Vintage Evenepoel.

5. Nú al wereldtop in tijdrijden
Brons op het BK in Middelkerke, na Van Aert en Lampaert. Goud op het EK in Alkmaar, achttien seconden sneller dan ploegmaat Asgreen, twintig dan de Italiaan Affini. En ruim vóór gevestigde waarden als Küng, Dowsett, Ganna, Lampaert en Van Emden. Zilver op het WK voor de profs. Na wereldkampioen Rohan Dennis maar voor wereldtoppers als Victor Campenaerts, Primoz Roglic en Filippo Ganna. De teneur van bij de junioren, waar Evenepoel al snellere tijden klokte dan de U23, zet zich door. Nú al is hij wereldtop in deze discipline.

6. Groeien in WorldTour-rondewerk
De Ronde van Romandië was een kantelpunt. Evenepoel beleefde niet bepaald zijn beste momenten in de Jura, ook al sloot hij nog af met een degelijke tijdrit. ‘Ma, pa, ik moet naar het buitenland. Om in de bergen te kunnen trainen’, meldde hij vrolijk bij zijn thuiskomst. Start van de Monaco-saga, die finaal uitdoofde. “Niet mijn ding. Té groots, te mondaine. En ik moet eerst wat geld verdienen om me dát te kunnen veroorloven.” De toon was gezet: er is werk aan de winkel om zijn grote droom — schitteren in de drie ‘Grote Ronden’ — ooit te kunnen realiseren. Maar er ligt alvast een stevige basis: negende en beste jongere in San Juan, vierde in Turkije (World Tour, maar bescheiden niveau), achtste in de Adriatica Ionica Race.

7. Vlaamse koersen? Neen, bedankt
Patrick Lefevere wilde het. Ook al was het dik tegen Evenepoels zin. Bredene-Koksijde Classic en Nokere Koerse waren nu niet bepaald de koersen waarin voor hem iets te rapen viel.”Maar als hij wilt uitgroeien tot een groterondetopper, moet hij ook dát soort werk onder de knie krijgen”, bleef de grote baas bij zijn standpunt. Evenepoel gehoorzaamde. Werkte hard voor de ploeg. Maakte zich nuttig. “Maar voor de rest: zo weinig mogelijk kasseien, alsjeblieft. Niks voor mij. Ik háát ze”, lachte hij bij de anekdote dat hij op training op het Ronde van Vlaanderen-parcours rechtsomkeer had gemaakt.

8. Man van de lange adem
Het eeuwige woelwater in Evenepoel test zichzelf en de tegenstand graag, valt naar hartenlust aan en probeert zo zijn grenzen te verleggen. Liefst in lang uitgesponnen offensieven. Uiteraard kleeft het ‘nummertje’ (aanvankelijk met Skujins) van ruim 20 kilometer in San Sebastian het hardst op het netvlies. Maar nóg spectaculairder waren de nóg langere avonturen die (net níet) tot succes leidden. Met Hirschi in de voorlaatste etappe van de Ronde van Noorwegen. Ruim 140 kilometer met Wallays, Dewulf en De Bondt op pad op het BK in Gent. En 97 kilometer eenzaam en alleen in de tweede rit van de Ronde van Duitsland. Vooral blíjven doen, Remco!

9. Valpartijen maken hem taai
Vallen? Hoort bij de stiel. Uitgerekend in het weg-WK junioren in Innsbruck zagen we hoe koel Evenepoel daar mee omgaat. Meteen overeind krabbelen, het stof van zijn broek slaan, snel dat zadel in, keihard trappen en… gewoon wereldkampioen worden. Ook in zijn eerste profjaar ging hij een paar keer flink neer: in de UAE Tour (opgave), de openingsrit van de Ronde van Noorwegen, de slotetappe van de Baloise Belgium Tour en het dernycriterium in Wetteren. Nooit met nefaste gevolgen. Taaie jongen.

10. Niet langer onder de radar
Monaco? Andorra? Of dan tóch nog maar even ‘Casa Mama’ in Schepdaal. Patrick Lefevere die hem vier kilo te zwaar vindt. De liefdesbreuk met ‘Oumi’ en de Wiedergutmachung. Frietje of ijsje als ‘guilty pleasure’. Evenepoel verwierf in ‘no time’ het BV-schap, wat impliceert dat er voortaan nog maar weinig onder de radar blijft. Zijn Twitter- (32.700 volgers) en Instagram-status (214.000) scheren in vergelijking met de Sagans, Gilberts, Van Aerts en Van der Poels dezer wereld nog niet de hoogste toppen. Maar elk stuk, elk interview, elk fait divers met zijn naam in de titel wordt in de krant én online (HLN.be) door onze lezers verslonden. Absolute uitschieter was het liefdesbreuk/Monaco-verhaal met 640.000 kliks. Welkom in het sterrendom.

11. (Ex-)kampioenen vol lof
Boonen, Gilbert, Sagan, Wiggins, Freire, Contador, Van der Poel, De Vlaeminck en vele anderen: allemaal spraken ze dit seizoen lovend over ‘Het Fenomeen’. Onze eigenzinnige top drie willen we u niet onthouden.

Cyrille Guimard: “Evenepoel is een levende god. Niet de nieuwe Merckx, maar Merckx + Hinault met een vleugje Bernal en Mbappé. Jammer voor wie dacht Olympisch kampioen te worden in Tokio of de Tour te winnen na 2020.”

Peter Sagan: “Het belangrijkste is dat hij zichzelf blijft amuseren in de koers. Want als wielrennen en alles wat er bij komt kijken voor hem louter een job wordt en een manier om geld te verdienen, zal hij afzien ‘like hell’.”

En uiteraard Eddy Merckx himself: “Vooral wat hij deed in San Sebastian, is voor een jongen van 19 jaar uitzonderlijk. Evenepoel heeft alle kwaliteiten om het te maken. Of Remco mijn opvolger is? Misschien wordt hij zelfs beter dan ik.”

12. Groterondeplannen krijgen vorm
Eén les leerde Patrick Lefevere over Remco Evenepoel: «In zijn hoofd wil hij soms sneller gaan dan wij het voor ogen hebben.» Wervelwinden houd je moeilijk tegen. Lefevere is dat ook niet van plan. De Tour is toekomstmuziek, maar Giro of Vuelta lijkt in 2020 tot de mogelijkheden te behoren. Evenepoel wacht de rittenschema’s af en stemt zijn beslissing af op het aantal tijdritkilometers. Met Bernal (22), Sivakov (22) en Pogacar (21) als inspirators.

13. Winnaar van de Kristallen Fiets
Op 4 december won Evenepoel als jongste laureaat ooit zijn eerste grote individuele trofee. Hij wint de Kristallen Fiets. Geheel in zijn stijl: met ruime voorsprong op Philippe Gilbert en Wout van Aert. Symbolisch: Evenepoel krijgt de trofee uit handen van Eddy Merckx, die zich prompt afvraagt waarom Remco niet beter zou kunnen worden dan hem. Hij blikt in de VTM-studio’s ook vooruit naar 2020. Gevraagd welke prijs hij dan verkiest, zegt hij: “Olympisch goud. In béide disciplines.” Dat belooft.

14. Sportman van het Jaar
Remco Evenepoel werd op het Sportgala de jongste Sportman van het Jaar ooit in België. Op nauwelijks negentienjarige leeftijd hield hij collega-renners Victor Campenaerts en Wout van Aert ruim achter zich. Na zijn overwinning moest Evenepoel even naar woorden zoeken.“Dit is ongelooflijk”, was Evenepoel duidelijk ontroerd op het podium. “Ik heb hier geen woorden voor en dat overkomt me niet vaak (lachend). Vorig jaar was ik nog Belofte van het Jaar en nu word ik al meteen Sportman van het Jaar. Zo’n prijs motiveert me alleen maar meer voor de toekomst. Het maakt me niet zenuwachtig, ik wil er juist nog harder voor gaan. Dat zal in de toekomst ook zo blijven. Ik krijg ook zoveel hulp, van mijn familie, vriendin en natuurlijk mijn fantastische ploeg.”

[www.hln.be]