Der Rudy

Oud-ploegleider Pevenage doorbreekt stilte over Ullrich: “Doping verstopt in dubbelwandige colablikjes”

Rudy Pevenage (65) wilde in het verleden nooit veel details kwijt over het dopinggebruik van zijn gewezen poulain Jan Ullrich, maar in het boek ‘Der Rudy’ zwijgt de ex-ploegleider niet langer. “Ik ben niet meer bang voor reacties of opmerkingen. Ik vertel in deze biografie veel, heel veel.”
Tussen 1995 en 2006 was Pevenage de ploegleider van Ullrich. Maar ook een trouwe vriend, een mentor. Toen de Duitse wielrenner, klant bij de befaamde dopingarts Eufemiano Fuentes, schuldig werd bevonden aan bloeddoping, bleef Pevenage Ullrich in bescherming nemen. “Het was schering en inslag. Zonder doping iets winnen, was heel moeilijk”, klonk het.

Na jaren stilzwijgen doet Pevenage in zijn biografie ‘Der Rudy’ een boekje open over het dopinggebruik bij Telekom en T-Mobile. Aan details geen gebrek. Colablikjes met een dubbele wand, bloedzakken in lege melkpakken en tussenpersonen die op zijn mountainbike renners met nieuw bloed bevoorraadden. Pevenage spreekt er openlijk over.

Ullrich ontsnapte in de Giro van 2001 maar net aan een schandaal, toen de Italiaanse politie werkelijk alle hotelkamers doorzocht. Bij Marco Pantani werd een insulinespuit aangetroffen, Pevenage kon de verboden middelen nog snel wegmoffelen.

“Ik vergat in mijn paniekerige beredenering het speciale blikje cola dat ik in de koelkast had gezet”, luidt het in ‘Der Rudy’. “Het blikje was dubbelwandig en je kon het aan de bovenkant openschroeven om er medicamenten in te doen en te bewaren. Reuzehandig. Door de dubbele wand bleef de inhoud goed koel en van buiten was het niet te onderscheiden van een echt blikje cola.”

Ali Baba
Pevenage omschrijft eveneens hoe bloeddoping georganiseerd werd bij de Tourstart in 2004. “Voor de start in Luik boekte ik voor mezelf een kamer in het rustige Park Hotel in Kelmis. Ik had om een extra koelkast gevraagd en die werd ook op mijn kamer geplaatst. Meteen die dag kreeg ik bezoek van de gewezen mountainbiker Alberto León, we noemden hem Ali Baba. Hij kwam met de tgv via Bordeaux en Parijs naar Luik. Het hotel was mooi en ver genoeg van de heksenketel die Le Grand Départ heet.”

“De volgende avond sloten ook artsen José Luis Merino en Eufemiano Fuentes zich bij ons aan. Er werd een lijst opgesteld met renners die Ali Baba als vervoerder moest bezoeken. Hij deed dat op mijn mountainbike en de pakketjes zaten in zijn rugzak. Ali Baba was een perfect ogende toerist. De bloedzakken werden zorgvuldig verpakt in lege melkpakken en met een code afgesloten.”

Om niet betrapt te worden, werd Pevenage voorzichtiger. “Ik gebruikte voornamelijk telefoons van een ander. Ik had de mobiele telefoon met Pay&GO-kaart van mijn vriendin. Op de dag van de tijdrit in Pisa (in de Giro van 2006, red.) won Jan (Ullrich, red.) magistraal. Ik zag de oude Jan weer terug. Ik was blij, moest dat delen met Eufemiano (Fuentes, red.), maar de kaart van de telefoon was leeg. Opladen kon niet, daar moest je je voor identificeren. Door mijn enthousiasme kon ik niet wachten, ik pakte maar snel mijn eigen telefoon en belde naar Fuentes. Niet zo slim, ze waren hem juist aan het afluisteren. Zij, als in opsporingsdiensten en de Spaanse politie, hadden ineens ook mijn nummer. Het was voor die instanties meer dan voldoende, het net rondom de dokter sloot zich en in het bijzijn van Manolo Saiz werd Fuentes gearresteerd.” Nadien werd Pevenage ontslagen bij T-Mobile.

Niet enkel doping bij wielrenners
Pevenage wist daarnaast welke renners klant waren van Fuentes. Hij zag bloedzakken van bekende renners, maar ook van voetballers die speelden in Madrid, atleten en een vooraanstaande Spaanse tennisser. “Ik ben niet meer bang voor reacties of opmerkingen, ik vertel in deze biografie veel, heel veel.” Morgen wordt het boek ‘Der Rudy’, geschreven door John van Ierland uitgegeven door JEA, voorgesteld.



Laatste dat ik van der Jann gehoord heb is dat het niet bijster goed met hem gaat.
Beetje zwakjes om dan als voormalig mentor op zijn kap geld te verdienen onder het mom 'omerta doorbreken, transparantie'.
Nu goed, is niet de eerste die het lapt.

Hoe is die Alberto Leon Herranz ook alweer aan z’n einde gekomen?

Best wel treurig dit.

Ik ben van John van Ierland meer benieuwd naar zijn andere nieuwe boek "de Rooie" over Bert Oosterbosch.
Van Ierland is als vriend van Johan van der Velde e.a. wel ingevoerd in de wielerwereld.

Dit boek over der Rudy lijkt me meer een sensatieverhaal. Al was/is de wielerwereld natuurlijk een vreemd en tamelijk doortrapt wereldje.
Welke bekende bas heringetreden ploegleider reed toentertijd nu ook voor Telekom?

Zelfdoding.

Het enige, dat blijft hangen is "Veel, heel veel". Is er dan nog meer onder het tapijt geschoven?
De weg naar de Hel is geplaveid met veel goede voornemens, de weg door de Hel met veel spijkers en colablikjes.
De man uit Austin, U weet wel van, Who is the patron, today?, is er uiteindelijk beter uitgekomen dan de bij Horsie in elk geval meer mededogen opwekkende der Ulle.

Het wiel draait. Faites vos Jeux.

Ook al gelezen, dat Froome positivo eerder van start wil/gaat dan Omloop (van) Het Nieuwsblad. De VAR kijkt toe.

Disclaimer: Hoe zat het ook al weer? Vader Phinney, die frame's in elkaar deukte als waren het colablikjes. Jaren later,



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 22/01/2020 13:13 door Horsie is back.

Ik vind het vooral knap hoe snel die van Ierland boeken schrijft. Vorig jaar een zware beroerte gehad en daar nog niet volledig van hersteld. En ondertussen brengt hij achterelkaar een boek over Oosterbosch nu Pevenage uit. Respect!

Lijkt me geen zuivere koffie.

Jan zal ergens ook wel slachtoffer van de wielermafia zijn.

Het wielerwereldje loopt over van de onbetrouwbare (rand)figuren, dat maakt het weerzinwekkend en boeiend tegelijk. Voor sommige van deze figuren heb ik toch ergens een zwak en voor een enkeling als Frank Vandenbroucke koester ik zelfs veel liefde, empathie en medelijden. Ook voor der Jan voel ik veel sympathie, omdat het ook een beetje een sneue dokus is in mijn ogen.

Voor andere randfiguren heb ik een heel stuk minder sympathie. Mijn stokpaardje Patlef behoort, zoals u wellicht weet, bijvoorbeeld tot die categorie. Maar zelfs hij legt het af tegen Rudy Pevenage. Dat dit boek nu komt, vind ik een bevestiging van de status die hij heeft in mijn hoofd, namelijk die van gewetenloze draaikont die maar één belang heeft en dat is geld verdienen. Fuck you Pevenage!

Zo dat lucht op: Love & peace modus weer aan.

De namen van die tennisser, atleten en voetballers zal hij wel niet noemen...

Volgens Thijs Z. , die het boek al heeft ingezien, blijft het inderdaad bij insinuaties en wordt geen naam en Horsie genoemd.

Clavan Schreef:
-------------------------------------------------------
> Volgens Thijs Z. , die het boek al heeft ingezien,
> blijft het inderdaad bij insinuaties en wordt geen
> naam en Horsie genoemd.

Ben jij nou zo dom nog niet te weten that no one sees Horsie and lives.

Mening van HVDW over het boek van 'der Rudy'

Waarde(n)loos
Denken dat je iets nieuws ontdekt en erachter komen dat het al een keer is ontdekt, het overkomt elke journalist. Lezers iets voorschotelen als nieuws, terwijl je weet dat het geen nieuws is maar slecht herkauwde prak, is journalistiek opportunisme grenzend aan bedrog.

Niks van wat Rudy Pevenage heeft verteld in zijn boek is nieuw. Niks. Neen, ook niet het colablikje dat ooit als een gimmick op de markt is gebracht. Die anekdote is gekend. Het blikje bestond overigens evengoed in de versie Sprite en Fanta en eigenlijk was
het een thermosje om drankjes koel te houden. Het leek op een colablikje, meer niet. Jawel, er zal bij Ullrich wel epo of zo hebben ingezeten, maar dat van die dubbele wand, neem dat met een korrel zout. Je kon het koelcontainertje uit het omhulsel halen om uit te spoelen, tot zover de dubbele wand.

Idem voor de bewering van ‘Der Rudy’ dat hij de namen van de sporters kent die bij de gecodeerde bloedzakken van gynaecoloog (én sportarts, beste collega’s) Fuentes horen: hier geen korrel maar een zak zout. Eufemiano Fuentes die hij recentelijk nog drie keer heeft gezien omdat ze zo goed bevriend zijn, geloof dat ook maar niet. Pevenage ken ik als een goeiige vent, maar door dit boek is hij een aandachtszoeker en een fantast.

Wanneer hij uitlegt waarom hij de namen van de eigenaars van de bloedzakken niet wil noemen, wordt het kolderiek: omdat hij niet met een afgesneden kop in zijn bed wil liggen. Die kop in dat bed, wellicht gezien in The Godfather beste Rudy, dat was een paard. Dus: koop geen paard en je bent safe. Bovendien loop je meer gevaar, zolang je je “bom aan informatie” voor jezelf houdt.

Behalve dat soort onnozeliteiten die ongefilterd in de media kwamen, bulkt het eigenlijke boek van de onjuistheden waarbij een zorgvuldig journalist zich bij het opschrijven vragen had moeten stellen. Is niet gebeurd. Jammer.

Pevenage beweert zomaar zonder tegenwoord dat Jan Ullrich zich met zijn hulp dopeerde omwille van de arrogantie van Lance Armstrong. Hoezo dan? Ullrich reed zijn twee beste Rondes van Frankrijk – mét epo, aldus Pevenage – in 1996 (tweede) en 1997 (eerste). Dat waren de jaren dat Armstrong een Waalse Pijl won en vocht tegen een uitgezaaide teelbalkanker. Hij kwam pas in 1999 terug in het Tour-peloton en toen was ‘Der Jan’ tot spijt van ‘Der Rudy’ al op drift, enkele te korte periodes van luciditeit en trainingsijver niet te na gesproken.

Met dopingverhalen van twintig jaar geleden zijn we aanbeland in de fase dat we nog alleen fossielen vinden zoals we er al honderden hebben opgegraven. Toch gaan we bij de minste vondst met zijn allen rond de sleuf staan en roepen steeds weer: “Goh, kijk eens wat we hier nu weer hebben ontdekt.”

In dit geval: Ullrich gebruikte doping en Pevenage hielp hem daarbij. Dat is al jaren bekend en is bevestigd door een bekentenis van beide partijen.

Oké, niet al het nieuws zal altijd tot iedereen doordringen en veel collega’s ondervinden weinig hinder van historisch besef, maar dat tot 2001 zowat elke renner aan de epo zat en een substantieel deel van het peloton heeft bekend, dat alle ploegleiders ervan afwisten, dat het vanaf 2002 vooral ging om bloedtransfusies en dat ze daar ook van afwisten, dat hoort tot de canon van het cyclisme.

Elke andere zogezegde onthulling is industriële archeologie op een leeggegraven site. Pevenage zijn memoires, om in de metafoor te blijven, zijn bezigheidstherapie, een scherfje aardewerk gevonden in een middeleeuwse bouwlaag die al intacte potterieën en zelfs lijken heeft prijsgegeven. Waardeloos en jammer genoeg ook waardenloos.

Het recycleren van de eigen ellende en de eigen donkere geschiedenis is hiermee weer eens een specialiteit van de wielrennerij gebleken. Geen enkele andere sport gaat zo slecht, zo onnauwkeurig en zo ongenuanceerd om met zijn verleden als het cyclisme. Het zou aan de journalisten moeten zijn om daarin nuances aan te brengen, feiten te checken en onzin van waarheid te scheiden. Helaas, spektakel voor alles.

Wielrennen is zowat de meest autodestructieve sport ooit, maar soms past het om mensen tegen zichzelf in bescherming te nemen. Rudy Pevenage heeft het recht te denken dat het moderne wielrennen nog steeds niet zonder doping kan, dat topsport bij uitbreiding niet op pompwater kan. Misschien was dat voor hemzelf een correcte inschatting. De vraag is niet of hij het recht heeft dat te denken, wel of je dat soort gratuite uitlatingen een forum moet geven, waarmee je de zwik randdebielen munitie geeft om alle topsport tot doping en samenzweringen te herleiden.

Juridisch kun je er niks mee, maar dat het Fuentes lijstje nicht weitgehend bekannt sei wil er bij Horsie ook niet in.

.



2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 27/01/2020 20:08 door El Chaba.

Duitsland is dat land waar alleen Jens Voigt nooit is betrapt. Maar voor de rest is zo'n beetje iedere andere renner betrapt op pakhazerij. We kunnen nog wat boeken verwachten dus.

Wie of wat wil er bij Horsie wel in?

Een dekhengst?
Zijn echte nachtmerrie.

Sub Culture Schreef:
-------------------------------------------------------
> Een dekhengst?
> Zijn echte nachtmerrie.

En als de rivier weer is leeggestroomd, zet Sub barstens vol twijfels om 06.35 uur een kopje thee.

Goed dat Rudy opschrijft hoe dat allemaal ging toen in zijn tijd.

Over het hedendaagse wielrennen zou ik niet teveel zeggen als ik Rudy was.

Rudicio zal nog weinig mensen spreken uit het hedendaagse wielerennen. Ik geloof niet dat die mensen graag met deze 'persona non grata' gespot zouden worden en allerminst contact zouden zoeken.