Heksenjacht”
Bracke ontkent de aantijgingen in alle toonaarden. Zijn uitleg is dat hij de foto’s vroeg om professionele redenen. “Ja, om de benen te bekijken. Ik ben niet geïnteresseerd in foto’s van vrouwen in ondergoed”, reageerde hij bij Le Monde.
“Dit is een heksenjacht”, vertelt Bracke aan onze redactie. “Ik zit al 18 jaar in het vrouwenwielrennen en zie mijn opgebouwde reputatie in een klap onterecht afbrokkelen. Nooit heb ik aan Sara Youmans gevraagd om foto’s in bikini of lingerie naar mij door te sturen.
Wel geeft hij toe dat hij haar vanuit de andere kant van de wereld in 2019 heeft gevraagd om een foto van haar benen door te sturen. “Was dat ongelukkig in deze #MeToo-tijden en de heisa rond wielermanager Patrick Van Gansen? Ongetwijfeld. Zou ik het opnieuw doen? Allicht niet. Maar ik wil die vraag om een foto van haar rennersbenen wel kaderen”, vertelt hij. “Vroeger, toen ik zelf nog actief wielrenner was, vroeg mijn ploegleider ook steevast om een foto van mijn rennersbenen door te sturen. Op die manier kan je namelijk zien hoeveel vlees er nog aanhangt. Anders gezegd: hoe scherp of onscherp iemand staat. Ik heb ooit nog wel eens zulke foto’s gevraagd aan rensters die zich bij het team wilde voegen. Het was, bij nader inzien, ongelukkig.”
Bracke zegt perplex te staan over de “heksenjacht” op zijn persoon, zegt hij. “Dit pik ik niet. Bel gerust elke renster in mijn team: iedereen zal mij ervaren als streng, maar rechtvaardig. Er is net een heel charter opgesteld binnen het team voor de inwonende rensters. Zo mogen ze niet in pyjama in de gemeenschappelijke ruimte verschijnen, houd ik nooit meetings op hun slaapkamer en gelden er specifieke regels bij massages. Net om zulke toestanden en misverstanden te vermijden.”
“Niets te verbergen”
De Oost-Vlaming wijst naar zijn vrouw, ook wielrenster, “die de voorbije vijf jaar perfect op de hoogte was van alles wat binnen het team en in het huis gebeurde”. Bracke zegt dat hij maandag al de expliciete steun heeft gekregen van zijn hoofdsponsors. “Ik kreeg in oktober al de vraag van de UCI om mee te werken aan het onderzoek. Samen met mijn advocaat heb ik op alle vragen geantwoord. Ik heb niets te verbergen.”
Hij benadrukt dat hij de Sara Youmans nooit in levenden lijve heeft ontmoet. “Ze is nooit één moment renster van ons team geweest. Eigenlijk zou ik haar meteen een contract moeten aanbieden, opdat ze zou kunnen zien hoe streng en strikt wij opereren.”
Ook de Canadese Maggie Coles-Lyster sprak in de Franse krant over een incident bij de ploeg van Bracke, die in 2017 nog Lares-Waowdeals heette. Volgens de toen 18-jarige renster werd ze seksueel aangerand door een van de verzorgers, die sindsdien ontslagen werd.
“Die klacht is alvast niet tegen mij of het team gericht”, zegt Bracke, die in “alle openheid” wil communiceren. “Ze is destijds naar ons gestapt met de melding dat een verzorger, een jonge Fransman van 21 toen, haar te intiem had gemasseerd en foto’s van haar had genomen. Ik heb hem toen een waarschuwing gegeven. Wat later hebben we hem dan uit het team gezet. We hebben, denk ik, kordaat gehandeld toen. Nadien heb ik niets meer van die zaak gehoord. De renster in kwestie heeft nadien nog voor ons gekoerst. Ik heb de indruk dat de journalist van Le Monde alles op een hoop heeft gegooid in de hoop mij te beschadigen. Dat is gelukt. Ik moet hem bedanken om mijn reputatie te besmeuren. Maar ik sta recht in mijn schoenen, net als de rest van mijn staff.”
Het is het tweede formele onderzoek naar grensoverschrijdend gedrag bij een Belgische wielerploeg voor vrouwen. In 2019 startte de UCI een procedure op tegen Patrick Van Gansen, manager van HealthMate-Cyclelive, na een reeks klachten.