1e jaars junior uit Moorsele rijdt 320 km rondom West-Vlaanderen met een gemiddelde van bijna 30 km/u

Quote

1e jaars junior uit Moorsele rijdt 320 km rondom West-Vlaanderen met een gemiddelde van bijna 30 km/u


Net als zijn broer Guillaume rijdt Andreas Deceuninck voor het team Gaverzicht-Be Okay uit Deerlijk. De 1e jaars junior uit Moorsele was al een paar weken genoodzaakt duurtrainingen te doen en beet zich dan maar in een uitdaging die hij in de schoot kreeg geworpen. Hij reed 320 km aan gemiddeld bijna 30 km/u. “Had nog nooit meer dan 160 km ver gereden”, beweert hij.



Waarom wilde je per se een rondje West-Vlaanderen rijden?
Andreas Deceuninck: “Om verschillende redenen. In navolging van Oliver Naesen en Maxime Pirard, die rond (Oost-)Vlaanderen reden, en Thomas De Gendt die samen met Jasper De Buyst zijn eigen Milaan-Sanremo reed, werd ik uitgedaagd door 2 ploegmaats om rond West-Vlaanderen te fietsen. Daar ik niet bang ben om uitdagingen aan te gaan en ik al enkele weken duurtrainingen aan het doen was, stemde ik ermee in. Het was een zot idee en het staat mooi op Strava. We hebben er een groepje opgericht met de ploeg. Iedere week strijden we om het meeste kilometers te hebben in 1 week tijd – ik spande er al 2 keer de kroon. Tevens vond ik dit een mooie training. Het doel was om de ronde uit te rijden en voor het donker thuis te zijn. Dat is al bij al goed gelukt.”

Hoe heb je het aangepakt?
Andreas Deceuninck: “Ik heb de rit laten maken door de 2 ploegmaats die mij uitgedaagd hebben, Jonas Ingelbeen en Antoon Desmet. Die laatste reed vanaf km 17 mee tot aan de Rodeberg, die ik bedwongen heb omstreeks km 55. Daarna heb ik alleen mijn tocht verdergezet. Ik reed richting Middelkerke, waar ik had afgesproken met WTV in Middelkerke. Ik heb toen bij bakkerij Verman een heerlijke chocoladekoek naar binnen gewerkt, een interviewtje gedaan en enkele sfeerbeelden laten maken. Vanaf Knokke-Heist draaide ik weg van de zee en kreeg dan eindelijk de wind een beetje mee. Ik moest dan nog een kleine 100 km alleen rijden voordat ik bij mijn ploegmaat Alec Segaert kwam. In die kleine 10 km raakten mijn bidons leeg, en zo heb ik 15 km moeten rijden zonder drinken. Bij ene superette heb ik dan bevoorraad en een ijsje gegeten.”

“In Dentergem stond Alec te wachten op mij. Hij vulde mijn bidons met water en had ook nog wat gelletjes meegenomen. Na een korte babbel op de fiets heb ik mij in zijn wiel geposteerd en kuiste ik mijn tenen uit om hem bij te houden. Omdat ik al 260 km in de benen had, was de snelheid die hij ontwikkelde verschroeiend maar nog net doenbaar. Door dat tempo hebben we Sep Vanmarcke ingehaald langs het water. (lacht fijntjes) Ik eindigde de 320 km met een gemiddelde snelheid van 29,3 km/u, wat eigenlijk best veel is over zo’n lange afstand.”

“Ik heb geprobeerd om een constant vermogen te ontwikkelen om niet veel energie te verliezen, maar zonder vermogensmeter deed ikµ het op het gevoel en dat draaide heel goed uit. Ik heb geprobeerd om de 30 km een koekje te eten en omdat ik speciale fietszakken op mijn fiets had gemonteerd, kon ik genoeg koekjes meenemen. Ik verloor in totaal 2 kg gedurende mijn rit. Het was de 1e keer dat ik een rit gedaan heb van boven de 200 km, wat in de wielerwereld bekend staat als een magische grens. Mijn vorige langste rit stond op 160km.”

Heb je dit seizoen al gekoerst? Hoop je nog wedstrijden te rijden dit jaar?
Andreas Deceuninck: “Ik heb deze winter op de piste kunnen koersen. Het gevoel zat goed maar de uitslagen waren net iets minder. Op het BK Omnium draaide het vierkant , ik weet nog steeds niet waarom. Mijn 1e wegkoers was in Vlamertinge. Ik kon me in het peloton zetten en mee aanvallen. De week erna heb ik in de Klijte gekoerst, een vrij zware maar mooie wedstrijd. Dat was dan ook de laatste dag dat er gekoerst mocht worden in België. Ik hoop dat er dit jaar nog gekoerst kan worden en misschien kan het koersseizoen verlengd worden met een maand. Ik schat dat we begin of half juli terug mogen koersen en dan zal ik proberen in goede vorm te zijn.”

Hoe blik je terug op je tijd bij de nieuwelingen?
Andreas Deceuninck: “Met een dubbel gevoel. Mijn 1e jaar was niet super, maar zeker ook niet slecht met enkele mooie uitslagen – zoals 8e op het PK tijdrijden en 9e op het PK op de weg, die beiden werden gewonnen door Alec Segaert. Ik mocht toen ook al mee naar grote wedstrijden, zoals de Ronde van Denemarken, waar ik in de koninginnenrit weg reed met een paar Denen maar jammer genoeg ten val kwam. Ik reed ook een paar wedstrijden in Nederland, waaronder het wielerweekend van Roden, waar ik 2e Belg werd. Ik heb ook de Ronde van Oostenrijk gereden, maar die is niet zo goed verlopen heb door een acute tandontsteking. Op het BK ploegentijdrijden werden we 2e, na het oppermachtige Balen.”

“Als 2e jaars begon ik zeer goed, op de piste pakte ik brons in de puntenkoers en werd 7e in een meeting voor de Beker van België. Mijn 1e wegkoers verliep goed, tot ik in de laatste ronde in onzachte aanraking kwam met het asfalt door een kwalijke duw van een concurrent. Die val zou mij nog weken achtervolgen omdat de bloedtoevoer naar de benen afgesneden werd en ik daardoor maar aan halve kracht kon fietsen. Na 3 weken te sukkelen ben ik naar mijn osteopaat Frank Segaert gegaan. Die heeft het probleem kunnen oplossen en zo werd ik terug week per week beter. Ik was in mijn uitslagen wat wisselvallig omdat ik tijdens het jaar klierkoorts had zonder het zelf te weten. Ik bleef doorkoersen, maar het was de ene week beter dan de andere. Ik reed toch nog mooie uitslagen: 1e in Moorsele, mijn thuisgemeente, en in Escanaffles, waar ik geen al te goede dag had maar in de sprint won tegen een Fransman. Ik reed veel top 10 en top 20-plaatsen bijeen.”

“Helaas mocht ik niet te veel in het buitenland koersen, enkel in Denemarken en Luxemburg. In Denemarken had ik de 1e dag niet zo’n goede benen, de 2e dag stond er een tijdrit gepland die niet is kunnen doorgaan omdat er een renner werd omvergereden door een auto tijdens zijn tijdrit en jammer genoeg het leven liet. De laatste dag stond de koninginnenrit op het menu van ruim 100 km. Ik maakte nog veel plaatsen goed en kwam de top 50 binnengevlogen. Ik sloot het seizoen af met een 3e plaats op het BK ploegentijdrijden en een 23e plaats in de topcompetitie van Affligem. Sinds begin dit seizoen werk ik samen met een gerenommeerde trainer met veel ervaring, namelijk Daniël Moenaert uit Ruddervoorde.”

[wielerverhaal.com]