Ulrich A. Boschwitz
29 april 2020 13:30
|
Quote
1e jaars belofte uit Oudenaarde knalt in 3 en half uur 30 keer de Kluisberg op zonder opwarming
Enrico Dhaeye uit Ruien, Oudenaarde, reed maandag in de schaduw van Remco Evenepoel, die 50 keer de Muur van Geraardsbergen bedwong, zelf 30 keer de Kluisberg op. De 1e jaars belofte van het team Home Solution-Soenens deed 3 en half uur over net geen 100 km met 2.156 hoogtemeters. En dat zonder opwarming!
Waarom de Kluisberg?
Enrico Dhaeye: “Ik woon aan de voet van de Kluisberg en zat al een tijdje met het idee in mijn hoofd om dit eens te doen. Zondagmiddag, de dag voor ik de inspanning op de Kluisberg leverde, had ik telefonisch contact met mijn nonkel en die vroeg me of ik nog geen uitdaging had, zoals zovele andere coureurs. Ik antwoordde maar meteen antwoordde dat ik daags nadien eens 30 keer de Kluisberg zou oprijden. Het was als grap bedoeld. Maar ik wilde me niet laten kennen, dus begon ik maandagochtend om half 9 met mijn uitdaging. Mijn goede vriend Ewout De Keyser, ook wielrenner, vergezelde mij. Natuurlijk met respect voor de social distance.”
Op welke momenten had je het het moeilijkst, zowel fysiek als mentaal?
Enrico Dhaeye: “De 1e beklimmingen waren het moeilijkste omdat we meteen begonnen zijn zonder opwarming. Daarna vond ik mijn ritme wel. Maar na 8 rondjes, zijnde 16 beklimmingen, begon mijn rug het toch wel lastig te hebben. Ik heb toen de eerste rondjes erna eerst wat rustiger gereden. Eens de rugpijn over was, kon ik weer snellere rondetijden neerzetten. Mentaal viel het op zich wel goed mee. Alleen op het einde dachten we dat we bezig waren aan onze laatste ronde, maar toen bleek er nog een rondje extra nodig om aan onze 30 keer Kluisberg te voldoen. Eens de challenge voltooid, gaf het een enorme voldoening. Ik denk al na over iets nieuws.”
Hoe blik je terug op je tijd bij de juniores?
Enrico Dhaeye: “Als 1e jaars mocht ik meteen mee naar Parijs-Roubaix, een droom die uitkwam. Maar na 40 km viel ik daar en moest ik opgeven. Heel m’n seizoen als 1e jaars bleef ik last ondervinden van die val. Uiteindelijk kwam in het late najaar van 2018 de oplossing. Kinesist David Bombeke merkte dat mijn staartbeentje niet meer op zijn plaats zat, waardoor ik veel kracht verloor. Na een paar behandelingen was het probleem van de baan. Als 2e jaars heb ik een mooi seizoen kunnen afwerken. Het BK in Anzegem was mijn grote doel. Maar een paar dagen voor het BK maakte ik in de Omloop der 3 Provincies een valpartij in de afdaling van de Paterberg. Op vrijdag bracht ik nog snel een bezoek aan Bombeke, die terug alles in orde brach. Maar tijdens het 1e gedeelte van het BK ondervond ik toch last. Ik wilde zo graag presteren voor de vele supporters dat ik uiteindelijk toch nog 8e werd.”
Hoe heb je je debuut bij de beloften beleefd?
Enrico Dhaeye: “Zeer aangenaam. Met de Ster van Zwolle kreeg ik meteen een grote opdracht. Na 113 km moest ik de wedstrijd verlaten. Ik had me laten doen door de oudere beloften om m’n positie te behouden in deze waaierkoers. De dag erna mocht ik van start in Gent-Staden. Daar wilde ik de fout van ervoor rechtzetten. Ik werd er 14e, meteen goed voor het vertrouwen.”
Heb je nog doelen voor het najaar?
Enrico Dhaeye: “Mijn doelen voor het najaar zijn eerst en vooral nog veel bijleren hoe de beloften de wedstrijden aanpakken, want als 1e jaars is het vooral een grote leerschool voor de jaren daarna. Nu valt dit voor het grootste deel weg. Maar als ik 1 doel mag stellen, dan hoop ik om na deze coronaperiode terug op hetzelfde niveau als het begin van het seizoen te rijden en dat ik in de grotere wedstrijden hier en daar mijn neus aan het venster kan steken.”
[wielerverhaal.com]
Quote
Eerst uitgeroeid, nu uitgegeven
Twee eeuwen geleden aarzelden we nog over hun mens-zijn. Tegenwoordig gelden de Khoisan als onze oer-voorouders – en vanwege hun minimalisme en paleo-dieet ook nog eens als voorbeeld voor de zoekende westerling. Maar wat is er over van hun cultuur?
Fred de Vries
18 december 2019
Quote
De voornaamste impuls was de expansiedrang van de Hollandse kolonisten, met als vooruitgeschoven team de zogenaamde trekboere die vanuit de Kaap steeds dieper de droge, onherbergzame binnenlanden in trokken, op zoek naar water en grond voor hun vee. Ze stuitten daar op San-volken. Penn schrijft: ‘Terwijl de Hollandse nederzetting in de Kaap zich ontwikkelde tot een kolonie, verplaatste de frontier zich naar het droge hart van zuidelijk Afrika. [De trekboere] verstoorden en vernietigden de levens van de gemeenschappen die dit gebied door de eeuwen heen tot hun thuis hadden gemaakt.’
...
Al snel raakten de Nederlandse koloniale bestuurders ervan overtuigd dat de San-gemeenschap volledig vernietigd moest worden. Aan beweegredenen geen gebrek. De San-cultuur werd in de eerste plaats als minderwaardig afgeschilderd. De Bushmen waren het prototype van de meest gedegenereerde verschijning van ‘de ander’. Ze kenden geen bezit, geen huizen, ze hadden geen politieke of administratieve structuren, zelfs geen leiders. Hun geloof was primitief en draaide onder meer om een medicijnman en voorouders. Hun taal was onbegrijpelijk. Ze waren analfabeet en onhygiënisch. En op de koop toe bezetten ze grond waar de kolonisten een veel betere bestemming voor hadden.
...
Dat gaf de kolonisten de vrijbrief om erop los te moorden. Penn spreekt van ‘genocidale wreedheden’.
Wanny
29 april 2020 15:25
|
merijntje mortirolo
29 april 2020 17:15
|
Tinuz
29 april 2020 17:23
|
El Chaba
29 april 2020 17:51
|
Nelis!
29 april 2020 18:33
|
Frederik D.
29 april 2020 19:45
|
Horsie is back
29 april 2020 19:50
|
Eindhovuh
29 april 2020 22:07
|
Ulrich A. Boschwitz
30 april 2020 06:24
|
El Chaba
30 april 2020 08:39
|
Horsie is back
30 april 2020 11:09
|
Clavan
30 april 2020 12:54
|
MarkV
30 april 2020 13:22
|
Andere Peter
30 april 2020 22:52
|
Eindhovuh
01 mei 2020 10:34
|
Frederik D.
01 mei 2020 12:18
|
Horsie is back
01 mei 2020 12:41
|
Luijt
01 mei 2020 13:31
|
El Chaba
01 mei 2020 15:47
|
MarkV
01 mei 2020 16:34
|
Frederik D.
01 mei 2020 18:50
|
Sub Culture
02 mei 2020 09:58
|