Wilco Kelderman: ‘Ik zou meer een klootzak moeten zijn’

Quote



Wilco Kelderman: ‘Ik zou meer een klootzak moeten zijn’

Het kon niet anders of hij zou een grote ronde winnen. Ooit. Het is er nooit van gekomen. Wilco Kelderman (29) verzamelde de afgelopen jaren talloze ereplaatsen in rondes en rondjes, maar die ene uitschieter ontbrak. Niet in de laatste plaats, omdat hij een te innige band met het asfalt ontwikkelde.

Thijs Zonneveld en Hidde van Warmerdam 22-06-20

Flashback. Zes jaar terug in de tijd, naar het Critérium du Dauphiné van 2014. Alberto Contador en Chris Froome bestoken elkaar met een bombardement van demarrages. Ze rijden het hele peloton aan puin, op één renner na: een 23-­jarig jochie in een groen Belkin-shirt. Wilco Kelderman is de enige die ze kan volgen. In de laatste rit rijdt hij ze er zelfs allemaal af. Op de slotklim blaast hij Vincenzo ­Nibali, die een maand later met overmacht de Tour de France zal winnen, uit het wiel als een kleuter op zijwieltjes.

Wilco, jij was hét talent. Voor de buitenwereld was het niet de vraag óf je op het podium van een grote ronde zou belanden, maar wannéér.
Kelderman: ,,Dat dacht ik zelf ook, ja. Ik werd zevende in de Giro, in de Dauphiné reed ik een ‘zieke’ koers. Ik dacht: nu ga ik voor de volgende stap. Maar achteraf ging het die zomer al een beetje fout. Ik begon door te slaan. In plaats van door te bouwen waar ik was, wilde ik te veel. Ik werd te extreem.”

Leg uit.
,,In het begin is wielrennen best wel makkelijk. Bij de junioren trainde ik drie keer per week en deed ik mijn koersjes. Het was Spielerei. Zaten we bij wedstrijden met cola aan het ontbijt, ’s avonds aten we chips. Toen ik bij de beloften met een trainer ging werken, ging ik met stappen vooruit. Ik dacht er niet te veel bij na, het ging op gevoel. Maar het begint pas als de resultaten écht goed worden. Dan ga je nadenken hoe je kunt verbeteren. En ga je fouten maken. Nóg meer trainen, nóg meer op je voeding letten.

,,Ik was niet eerlijk naar mezelf en naar mijn trainer. Niet open, niet duidelijk. Ik wilde het niet toegeven als ik moe was, ik at liever iets te weinig dan iets te veel, ik stond elke dag op de weegschaal. Als het getalletje op de weegschaal laag was, dan voelde het als een overwinning. In de koers at ik niet genoeg, waardoor ik niet goed herstelde en er soms doorheen zakte. Het was niet zo dat ik heel slecht was, maar ik miste iets.

,,Wielrennen is een mentaal spelletje. Je moet bereid zijn om af te zien en diep te gaan. Daarvoor moet je mentaal fris zijn. Pas toen ik overstapte naar Sunweb, in 2017, heb ik de switch gemaakt. Ik ben nog altijd een introverte jongen, maar ik ben nu wel duidelijk in wat ik vind en voel.”

In hoeverre speelde de druk in je eerste jaren als prof een rol? Van buitenaf? Van jezelf?
,,Uiteindelijk leg je jezelf de meeste druk op, maar ik voelde de druk van buitenaf ook wel. Het is raar dat ze iets aan je plakken. Dat iedereen een mening over je heeft. In de loop van de jaren heb ik dat meer van me af kunnen zetten, nu boeit me niet meer wat iemand van me vindt. Maar in het begin las ik wat ze over me schreven, ik was bezig met de vraag: wat vinden mensen van me? Ik prentte mezelf ook in dat ik een grote ronde moest winnen. Toen ik eenmaal kopman was en de ploeg moest dragen, begon ik me af te vragen: is het wel haalbaar wat ze zeggen? Nu ben ik realistischer. Ik droom minder.”


Wilco Kelderman als renner van Belkin in 2014.

Wat jammer.
,,Ja. Misschien heb ik te veel meegemaakt, qua blessures. Als je niks kunt, heb je veel tijd om na te ­denken, te analyseren, te reflecteren. Het was vallen en weer terugkomen. Ik heb nu maanden achter ­elkaar getraind zonder fysieke ­problemen. Mijn lichaam voelt ­anders aan. Dat hoeft alleen te ­herstellen van de trainingen, niet van breuken.”

Hoe vaak heb jij je sleutelbeen gebroken?
,,Vijf keer of zo.”

Vind je het terecht dat je het stempel hebt dat je er altijd bij ligt?
,,Het is gewoon een feit. Ik lig er vaak bij.”

Hoe komt dat?
,,Door meerdere factoren. Het heeft met te harde banden te maken, maar ook met gretigheid. Ik voel soms mijn eigen limiet niet. Vorig jaar brak ik mijn nek in de Ronde van Catalonië. Ik hoefde niet op kop te rijden, maar ik deed het toch omdat Michael Matthews de etappe kon winnen. Ik wilde mezelf niet sparen, ik wilde te graag en toen ging ik onderuit op een rotonde. Achteraf had ik ook gewoon in het peloton mee kunnen rijden en over de finish kunnen rollen. Soms denk ik dat ik meer aan mezelf moet denken op dat soort momenten.”

Soms is het ook gewoon pech, zoals de motor in de Giro van 2017 waar je vol op klapte.
,,Brak ik mijn vinger. Pats, van het ene op het andere moment was het over. Ik zat te janken in de bus. Ik zat in een flow, ik had superwerk voor Tom Dumoulin kunnen doen in die Giro.

,,Van de rest van die Giro heb ik niet veel gezien op tv; ik kon het niet aan. Bij de huldiging van Tom stond de hele ploeg op het podium in Milaan. Ik was onderdeel van die ploeg, maar het voelde niet als mijn succes.”


Wilco Kelderman en Tom Dumoulin (l) tijdens de Giro van 2017.

Nooit overwogen om ermee te nokken, na wéér een breuk?
,,Na mijn nekbreuk, vorig jaar, was ik er helemaal klaar mee. Wéér terug bij af. Zat ik met een nekkraag op de bank; ik kon niet eens mijn pasgeboren baby knuffelen. Ik wilde niks met wielrennen te maken hebben. Maar na één week was het gevoel weer helemaal terug. En na twee weken zat ik weer elke dag op de hometrainer te hengsten. Ik vind fietsen ontzettend mooi en ik zie er een uitdaging in om weer terug te komen.”

Denk je wel eens: wat als ik minder was gevallen?
,,Eigenlijk niet. Al vind ik het heus jammer dat ik het niveau van de Vuelta van 2017 (waarin hij vierde werd, red.) daarna niet meer heb gehaald. Maar het heeft geen zin om daaraan te denken. Ik kijk naar de toekomst.”

Je moet een kop van staal hebben. Want áls je terugkomt, dan sta je er ook meteen weer. Stiekem rijd je al jaren overal vooraan waar je start.
,,Ik leef er altijd voor, ik train er altijd voor. Ik heb een hoog basisniveau. Ik ben altijd goed, maar ik steek er nooit bovenuit. Ik ben ook niet echt een killer. Ik vind het ook prachtig om iemand te helpen om te winnen. Daar geniet ik soms meer van dan dat ik zelf op de voorgrond sta. In de koers zou ik af en toe wel meer een klootzak moeten zijn, maar dan denk ik: ga ik daar mijn energie in steken?”

Welke grote ronde ga je eigenlijk rijden dit jaar?
,,Weet ik nog niet. Mijn programma is niet bekend. Als ik de Tour rij, dan is het waarschijnlijk niet voor het klassement, omdat we erheen gaan met een vrijbuitersploeg. Maar liever zet ik alles op de Giro. Mooie ronde. Maar uiteindelijk beslist de ploeg.”

Sla met je vuist op tafel! Die Giro is van jou! Of geloof je niet meer dat het kan, een grote ronde winnen?
,,Nou, dat is wel waar ik voor train. Die ambitie is er wel.”

Mooi, het is dus niet weg.
,,Nee. Maar misschien zou ik af en toe wat meer moeten denken: ik kan die fucking Giro winnen.”


Kelderman tijdens de Vuelta van vorig jaar.

Over het algemeen een realistische jongen die Kelderman. Maar op het eind van dit interview heeft hij het wel wat hoog in de bol. De giro winnen? Met de aanwezigheid van Remco gaat dat natuurlijk nooit gebeuren. Maar misschien liet hij zich wat uit de tent lokken door de met op vuist op tafel slaan vraag.

De stap van een 5e plek in de Vuelta (na de laatste bergrit achter Froome, Nibali, Zakarin, Contador) naar de Giro winnen is erg groot. Ik denk dat zelfs de beste Kelderman dat niet in zijn mars heeft. De beste Kelderman, die zich volledig op de Vuelta focust, heeft daar denk ik wel kans om het podium te bereiken.

Die lieve Wilco....
Laat m alsjeblieft niet gaan geloven dat ie kan winnen en noem m al helemaal geen kopman, want dan blokkeert ie...of hij valt.
Het is jammer maar t is niet anders.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 26/06/2020 13:12 door Luijt.

Iemand die dat zegt toont zijn grootste zwakte. Gooit zijn kaarten open en bloot op tafel en is eigenlijk niet geschikt meer voor topsport. Lieve, zoete Wilco zal nooit een klootzak worden.

Je grootste zwakte tonen is ijzersterk.

Prima interview.
Wat is er mis mee om gewoon een top 10 renner te zijn in de grote rondes? Dan iets vaker vol voor een etappe overwinning gaan, af en toe een betere kopman helpen etc.

Tjappie2 Schreef:
-------------------------------------------------------
> Je grootste zwakte tonen is ijzersterk.

Een coureur die overduidelijk neergesabeld wordt door bijvoorbeeld een hongerklop kan dat ook beter verzwijgen als er hem er naar gevraagd wordt en het gooien op een eenvoudige slechte dag. Zo'n hongerklop krijgen als professional is natuurlijk nooit een teken van ervarenheid.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 26/06/2020 15:52 door veluweracer.

Ben benieuwd waar hij gaat tekenen om dit te verwezenlijken. Lotto-Soudal misschien al zie ik hem eerder terechtkomen bij EF

Wilco is een goedzakje, te lief voor deze wereld.

Maar in de topsport niet zo handig.
Ik hou meer van het type renner dat in een bergdorp het enige hotel volledig afhuurt, zodat alle tegenstanders benden in het dal moeten slapen.

Luijt Schreef:
-------------------------------------------------------
> Maar in de topsport niet zo handig.

Klopt. Maar at the end of the day houd ik meer van de mens die z'n zwakheid toont dan een Lance Armstrong die als een Mozes door de korenvelden gaat om vervolgens beloond te worden met een gele trui. Kortom: ik had Beloki graag tegen mijn borst willen drukken om hem te vertellen dat het allemaal wel goed zou komen. Helaas was ik daar niet, en was ik daar wel geweest dan had ik moeten liegen of op mijn schreden terug moeten keren.

Kelderman mag wel concluderen dat hij meer een klootzak moet zijn maar hij doet er verstandig aan het niet proberen te worden. Als hij er toch gaat naar streven dan probeert hij iemand te zijn wat hij niet is en dat gaat natuurlijk nooit lukken. Kelderman is namelijk een rustige, onzekere en nederige jongen. Dat geldt voor Kelderman in het bijzonder maar ook voor Nederlanders in het algemeen. Daarom zijn Nederlandse renners ook zelden kopman. Belgen daarentegen zijn heel anders. Belgen zijn charismatische en trotse mensen die overtuigd zijn van hun kwaliteiten en zich uitstekend kunnen uiten en daarom goed voor zichzelf kunnen opkomen. Belgen past de leidersrol dan ook uitstekend. Belgisch kopmannen zijn daarom wel zeer talrijk in het wielerpeloton.

Belgisch cabaret is soms wel geestig. Alleen, even eerlijk tussen ons, Belgen, die zijn toch vis noch vlees?

Ik hou ook van de Belgen, omdat het zulke lieve mensen zijn. Allemaal.