Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
De toevallige overeenkomsten tussen Arjen Robben en Bauke Mollema
Gepost door Ulrich A. Boschwitz
Een column van Marijn over Arjen en Bauke uit het pittoreske Groningen waar nuchterheid nooit uit de aard van de mensen is verdwenen en zal gaan verdwijnen. Waren we allemaal maar Groninger, dan zou deze aardbol er een stuk vriendelijker uit zien.
Quote
De toevallige overeenkomsten tussen Arjen Robben en Bauke Mollema
29 juni 2020
Weet u wie bij elkaar op school zaten? Arjen Robben en Bauke Mollema. Arjen kwam elke dag van de ene kant. ’s Ochtends meestal met de zuidwester tegen en ’s middags met wind mee terug. Bodywarmer aan, tas achterop en trappen. Tien kilometer langs het Boterdiep, door Noordwolde en Zuidwolde. Over de oude Noordzeebrug, toen nog met de witte bogen, reed hij de stad Groningen in.
Bauke kwam elf kilometer van de andere kant. Langs de Friesestraatweg, de wind heen en terug pal in de zij, reed hij kromgebogen over zijn ligstuur zo hard mogelijk van Zuidhorn door Nieuwklap en Slaperstil. Bij de twee bruggen die hij over moest, over het Aduaderdiep en het Reitdiep, ging hij op de trappers staan.
Pas voor het Kamerlingh Onnes aan de Eikenlaan kruisten hun wegen. En in de school, natuurlijk. Keken ze elkaar wel eens aan, bij het passeren in de gang? Ik denk het niet. Je kijkt niet naar jongens die twee klassen lager zitten. En Bauke, och, Bauke zat vast altijd in z’n eigen wereld, als hij door de gangen liep.
Witte slobberbroek en groene sokken
Hebben ze weleens op dezelfde stoel gezeten, bij scheikunde, Nederlands of Frans? Ik denk het wel. Hingen ze hun kleren aan hetzelfde haakje, voor de gymles? Wist Bauke dat die ene jongen uit de vierde een voetbaltalent van jewelste was? Ongetwijfeld. Arjen debuteerde in het eerste van FC Groningen toen hij zestien was. Dat heeft de hele school geweten.
Jaloezie zit niet in Baukes karakter, vermoed ik, maar het zal hem toen vast wel door het hoofd zijn geschoten dat het zo zonde was dat hij er niks van kon. Want profvoetballer worden was niet alleen Arjens droom. In een veel te groot groen shirt, een witte slobberbroek en groene sokken om twee stokjeskuiten voetbalde Bauke bij vv Zuidhorn.
Was hij twee jaar ouder geweest, of Arjen twee jaar jonger, dan hadden ze elkaar zeker getroffen in de competitie. Dan won Arjen, in een net zo slobberend rood vv Bedum-shirt dat toch nét iets eleganter zat, met 20-0. En scoorde hij zelf minstens achttien keer.
Maar terwijl Arjen als twaalfjarige van zijn dorpsclub naar de jeugd van FC Groningen verkaste, zeiden de leiders van het elftal waarin Bauke speelde, dat hij maar beter kon gaan fietsen. Bij wijze van spreken dan.
De toegeknepen ogen van echte buitenmensen
In het jaar dat Arjen voor het eerst een doelpunt maakte in de eredivisie, was Bauke vijftien en kocht hij zijn eerste racefiets. Een Koga Miyata van staal, met de versnellingen nog op de buis. Hij ging lange tochten maken. Tachtig, honderd kilometer. Machtig vond hij dat. Vogels, water, molens. Wind. Terwijl Arjen al over PSV en verder droomde, had Bauke nog geen plan. Hij vond fietsen vooral leuk.
De flaporen. De door weer en wind wat toegeknepen ogen van echte buitenmensen. De jeugdliefdes die nog aan hun zijde zijn. Drie kinderen, twee zoons en een dochter, voor allebei. De overeenkomsten die ik graag wil zien, ze zijn natuurlijk toeval. De nuchterheid, die er altijd was en nooit is verdwenen, ondanks geld en roem.
Zouden ze weleens naar elkaar hebben geknikt, bij het schoolhek, als ze toevallig tegelijk naar binnen fietsten? Zo’n bijna onzichtbaar knikje, een neigen van wenkbrauwen meer, bijna niet waar te nemen als je geen Groninger bent en de heel kleine gebaren niet kent? Vermoedelijk niet.
Maar dat komt nog wel. Dat geloof ik zeker. Ergens in Groningen, als Bauke ook weer terug is. Ooit.
Journalist en voormalig profwielrenner Marijn de Vries fietst u elke maandag door het sportweekend.
En ghij, Belg, wat wetet ge nou van ons wingewest Kreuningen? Ik bemoei me toch ook niet met jullie Zuid-Westhoek? Drie metertjes noordwaarts, twee metertjes oostwaarts? Belgisch verdriet. Verder niets. Zelfs niet goed genoeg voor een gemakzuchtige persiflage. Nog even, nog even en we mogen zelfs niets meer zeggen over gebelgde Belgen. Belgen, de nieuwe gediscrimineerde minderheid in Olland. Straks worden de Belgen nog afgeschaft net als de vuurtorens en onze dijken. Al die subcultuurtjes toch ... Enne, 
Nee, hoor, ik kan mijn rollen goed onderscheiden. Als het mag, wil ik wel een kleine uitleg geven. Opa's staan vaak een beetje naast de samenleving en gaan als hobby allerlei wereldraadsels oplossen: de ontcijfering van Lineair A, de instorting van WTC 7, de kromming van de aarde, de ontdekking van Ithaka ... Maar dat doe ik juist niet. Ik werp me niet op als amateur-expert op gebieden waarvan ik net iets te weinig weet. Nou ja, ik weet wel dat de aarde toch echt een bol is. Als ik echter toch een expertise heb, dan een beetje op het gebied van de geschiedenis van ideeën en sentimenten. Kan altijd beter, hoor. En daarbij dien ik me ook goed te verdiepen in wat echte experts op dat vlak ter berde brengen. Boeken lezen dus. En nee, ik ga het kind niets opdringen. Op het hoogst geef ik wat aan maar het kind mag zelf weten wat het ermee uitspookt. Van mij mag het gaan dwepen met de Hotel California Band en denken dat Jefferson Airplane niets heeft uit te staan met White Rabbit.
Waar is het witte konijn gebleven?
Ik denk dat ook jij het niet op de man moet gaan spelen. Mijn privépersoontje staat toch grotendeels buiten mijn pogingen tot cultureelsociologische analyse.
Waar is het witte konijn gebleven?
Ik denk dat ook jij het niet op de man moet gaan spelen. Mijn privépersoontje staat toch grotendeels buiten mijn pogingen tot cultureelsociologische analyse.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.