Merijn Zeeman over Tom Dumoulin

[www.wielerflits.nl]

MERIJN ZEEMAN: “VUELTA IS VOOR DUMOULIN GOEDE INVESTERING RICHTING 2021”

Merijn Zeeman, sportief manager bij Jumbo-Visma, vindt het goed dat Tom Dumoulin doorgaat in de Vuelta a España. De kopman verloor in de eerste drie etappes al veel tijd en speelt zo geen rol van betekenis meer in het klassement, maar opgeven doet hij niet. “De inschatting is nu dat het weer beter gaat met hem”, zegt Zeeman in het AD over Dumoulin.

“Richting de winter en het komende wielerjaar 2021 is het een goede investering om hier te blijven”, legt de ploegleider uit. “Dat vond Tom zelf ook verstandig. Of ik verrast ben dat hij geen rol kan spelen in het klassement? Eigenlijk niet. De voorbereiding is door dit rare coronaseizoen verre van ideaal geweest. Op de Tour waren we perfect voorbereid, nu niet.”

Zeeman: “Ook afwachten hoe het met Roglič gaat”
“Tom kwam hier met goede moed aan de start, maar hij voelde al wel dat hij moe was”, aldus Zeeman. “Met dit scenario hebben we dus zeker rekening gehouden. Meedoen met de absolute top lukt hier niet, maar we vinden het dus wel belangrijk dat hij doorgaat zolang het kan. Met Primož Roglič staan we nog goed, maar ook bij hem is het afwachten hoe dat gaat. We gaan er in ieder geval vol voor. Knokken tot en met 8 november.”

Jumbo-Visma verloor zondag met Roglič de rode leiderstrui in de Vuelta a España aan Richard Carapaz. De Sloveense kopman staat nu vierde op 30 seconden van de Ecuadoriaan van INEOS Grenadiers.

Ik hoop dat ze ook Mathieu Heijboer hierover hebben geconsulteerd. Wat Zeeman en Dumoulin verstandig vinden lijkt me even iets minder belangrijk.

Vast wel. Maar ik kan mij voorstellen dat Heijboer ook gewoon zegt: je gevoel volgen.

Als dat zo is dan moeten ze 'm ontslaan, of in elk geval een salarisverlaging doorvoeren.

Curzio Schreef:
-------------------------------------------------------
> Als dat zo is dan moeten ze 'm ontslaan, of in elk
> geval een salarisverlaging doorvoeren.


Hoezo?

Quote

Uit: De Volkskrant, 06-10-2007, door Marjon Bolwijn

Beslissen op gevoel

Beslissingen die je onbewust neemt, zijn vaak de beste, stelt psycholoog Ap Dijksterhuis. Hoe kan dat? En wat als je intuïtie je in de steek laat?

Tussentitel: Onbewust vang je 200.000 keer meer informatie op

... Ap Dijksterhuis was nog geen hoogleraar in de psychologie van het onbewuste, toen hij jaren geleden halsoverkop een bod op een huis deed. Op zijn gevoel, zonder de badkamer te hebben gezien en het oordeel van zijn makelaar af te wachten. Het kostte hem een slapeloze, warme nacht. Maar achteraf bleek het een goed besluit; hij zou zes jaar lang met plezier in het huis wonen. En hij raakte gefascineerd door onbewuste besluitvorming.
Van Dijksterhuis’ hand ligt sinds een paar dagen Het slimme onbewuste in de boekwinkel, vol bewijzen dat onbewust beslissen vaak tot een beter resultaat leidt dan een besluit dat tot stand komt na lang wikken en wegen, met behulp van lijstjes met voors- en tegens. Van een pot jam tot een huis. ...
Het begrip intuïtie duikt steeds vaker op en is serieus onderdeel van wetenschappelijk onderzoek. Betekent dat dat er iets aan het veranderen is; dat de rationeel denkende westerse mens ook andere invloeden toelaat voor de richting die hij kiest? Dijksterhuis denkt van wel. ‘We overtuigen elkaar met woorden, niet door te zeggen ‘het voelt goed’. Dat gaat langzaam veranderen. Ik zie het bijvoorbeeld in het bedrijfsleven.’ Herman Wijffels, de econoom die het huidige kabinet in elkaar timmerde en ooit de Rabobank en de SER aanvoerde, zei een jaar geleden in een interview: ‘Ik heb veel ervaring met belangrijke beslissingen. In een split second weet ik wat ik eigenlijk wil, maar ik neem altijd de ruimte om mijn intuïtie te toetsen door de ratio. Zo ga ik er altijd mee om.’
Zo werkt intuïtie: een eerste ingeving die opkomt bij een vraagstuk dat opduikt. Het is een autonoom beslissingsmechanisme dat we serieus moeten nemen, vindt Dijksterhuis. Intuïtie is het beste middel waarover de mens beschikt om keuzes te maken, omdat het voortkomt uit het onbewuste en het onbewuste is veel objectiever dan het bewuste, betoogt hij.
Dijksterhuis deed een aantal experimenten. Zo vroeg hij een aantal proefpersonen te kiezen uit vier appartementen, met elk twaalf verschillende positieve en negatieve kenmerken. De proefpersonen kregen zo 48 stukjes informatie, zij werden vervolgens in drie groepen ingedeeld. Groep 1 moest meteen beslissen, de tweede groep kreeg een korte bedenktijd en groep 3 werd afgeleid met een spel, waarna ze moesten beslissen. Deze laatste groep (van onbewuste denkers) koos het gunstigste appartement.
Een verklaring waarom onbewust beslissen het beste resultaat geeft, is dat het onbewuste liefst 200 duizend keer meer informatie kan verwerken dan het bewuste. En dus over veel meer informatie beschikt op grond waarvan een beslissing kan worden genomen. Die informatiebron is onder meer gevoed door ervaringen in de loop van een mensenleven, maar ook door vermogens van een door de eeuwen heen geëvolueerd brein waarover de mens beschikt, stelt de Duitse cognitief-psycholoog Gerd Gigerenzer in zijn onlangs verschenen boek De kracht van je intuïtie. Dat verklaart waarom kinderen zijn toegerust met intuïtieve kennis, waardoor zij bijvoorbeeld onbewust een situatie kunnen herkennen waarin het niet pluis is. En waarom we ‘op ons gevoel’ een partner kiezen,
Gigerenzer en Dijksterhuis halen nog tal van andere voorbeelden aan dat intuïtief genomen beslissingen beter uitpakken. Zo blijken degenen die op basis van gevoel, zonder veel specifieke kennis beleggingsfondsen kiezen – vaak vrouwen – succesvoller dan financieel specialisten die met veel kennis van zaken hun keuze maken. En een groep personen die meteen een kunstposter moest kiezen uit een gevarieerd aanbod bleek een paar weken later veel tevredener met zijn keuze dan de groep die bedenktijd kreeg.
Maar kan je intuïtie je ook de verkeerde richting wijzen? Ja, zegt Dijksterhuis, bijvoorbeeld bij een ingrijpende emotionele gebeurtenis, zoals een sterfgeval of een fikse ruzie thuis. ‘Dat beïnvloedt je op dat moment dermate, dat je intuïtie geen ruimte heeft voor een zuiver oordeel. Een tweede probleem is wanneer je leergeschiedenis niet klopt. Daarmee bedoel ik dat je een situatie beoordeelt op grond van een eerdere, soortgelijke gebeurtenis die echter onvergelijkbaar is. Toch reageer je erop als op die voorgaande gebeurtenis.’
Om je intuïtie haar nuttige werk te laten doen is het noodzaak voldoende tijd alleen door te brengen, zegt hij. ‘Je moet perioden van onbewust nadenken strategisch inbouwen. Daar vaart je onbewuste wel bij. Bij mij werkt dat het beste in de trein. Al reizend kom ik erachter hoe iets in elkaar zit, hoe ik het ga aanpakken. ...

[www.rijnlandmodel.nl]

'Een beetje moe', tja... Omdat hij er zolang uit heeft gelegen toch? Wat bereik je dan met nu afstappen? Dan ga je weer een paar maanden in de ruststand en krijg je volgend voorjaar hetzelfde gedonder. Lekker doorfietsen, hardheid en koersritme opbouwen zonder roofbouw te plegen. Naar je gevoel/intuïtie luisteren laat maar aan vrouwen over.

Beetje knechten en voorbereiden op de tijdrit. Snel bekeken zijn er maar drie andere serieuze tijdrijders gestart: Roglic, Cavagna en Oliveira. Het parcours is in het voordeel van de Jumbo's.

Romario was ook vaak 'een beetje moe' . Dat is nog wel goedgekomen.

Mathieu Heijboer lijkt me een verstandige Head of Performance van de Jumbo-Visma wielerploeg.

Tom Dumoulin voelde niet voor een fietswissel in de laatste tijdrit van de afgelopen TDF, maar mocht in overleg met o.a. Mathieu Heijboer zijn eigen plan trekken. Voor Tom Dumoulin voelde een zo evenwichtig mogelijke opbouw/inspanning voor de klim in plaats van vooraf "in te houden" als het beste pacingplan voor hem.
Tom Dumoulin werd hierin gesteund ook al vond o.a. Mathieu Heijboer dit in theorie niet, inhoudende een rustiger opbouw en dan volle bak in de klim.

Primosz Roglic daarentegen koos wel voor het door Mathiue Heijboer bedachte pacingplan. Na 14,5 km besloot Roglic het pacingplan (17s achter) aan te passen, dus harder te gaan trappen. Hij leverde meer vermogen dan vantevoren b(g)edacht, maar het haalde toch weinig uit, want de achterstand bleef maar gestadig groeien. Op de klim leverde Primosz Roglic uiteindelijk met 6w/kg, 0,2 tot 0,3w/kg minder dan waarin het pacingplan voorzag. Op een bepaald moment werd op basis van de vermogensdata evident, dat hij in het zicht van de finish echt vermogen begon te verspelen waarschijnlijk toch toe te schrijven aan het mentale aspect. Hoe kan ik toch zo verliezen?

De vraag of Primoz Roglic achteraf een zogenaamde "slechte dag" had, wordt door Mathieu Heijboer toch ontkend, want Primosz Roglic voldeed uiteindelijk overall aan het pacingplan. Om geen tijd te verliezen had Primosz Roglic op het vlakke deel gedurende 40 minuten een extra 15w moeten leveren. Dat zat er nooit in, waaruit dan weer de conclusie werd getrokken, dat Tadej Pogacar op deze dag echt onverslaanbaar was. Hoe e.e.a. nu zat in relatie tot de voorsprong, die Primosz Roglic toch wel degelijk voor de start had gehad werd mij in het artikel niet duidelijk. Prof Bert Blocken uitte zich nog wel over het negatieve effect van tijdritpak (volgens Mathieu Heijboer zal dat niets uitgemaakt hebben, omdat het pak toevallig" van dezelfde snit was) en helm ten opzichte van dan natuurlijk Tadej Pogacar.

De "gekke helm" van Primosz Roglic was een onbedoeld effect van een onhandige manier (ongeoefend) na de fietswissel (om gewicht te besparen) het vizier van de helm af te zetten, waardoor de helm iets omhoog kwam te zitten en dus meer luchtweerstand opving. Bij lage snelheden bergop zal dat uiteraard veel minder effect hebben dan bij snelheden boven de 50 km/h.

* Bij grote Ronden zijn de trui dragers verplicht het tenue/tijdritpak van de organisatoren te dragen en dat kan wat uitmaken. Tadej Pogacar zat "toevallig" echter ook in hetzelfde schuitje, dus dat maakte niet het verschil.

De moraal: Mathieu Heijboer is wel degelijk ontvankelijk voor gevoel en intuïtie en staart zich niet blind op de vermogensdata. Zo wordt het BestBikeSplit Programma vooral gebruikt als input voor het voedingsplan. Reden: de voorspelling op basis van dit programma zat er te vaak toch naast. Bovendien rijden renners in tijdritten op hun gevoel en niet op basis van hun powerklokkie.

Horsie putte voor deze post dankbaar uit het artikel van Jurgen van Teeffelen in Sportgericht Nr. 5 van dit jaar met de mooie titel: Rennersbenen laten zich nog steeds moeilijk voorspellen.

Natuurlijk kan men tegenwoordig ook vrij goed de belasting kwantificeren en ook de graad van vermoeidheid. Maar ook dat betekent niet, dat er geen beslissingen kunnen worden genomen op gevoel en intuïtie ten aanzien van de eigen belastbaarheid, alhoewel de topsporters soms ook weinig keuze hebben. Want topsport gaat juist over grenzen. Dus lijkt mij, dat "iedereen" binnen de Jumbo-Visma ploeg wel op eenzelfde lijn zal zitten. Zag zostraks, dat Tom Dumoulin niet mee mocht met het trainingsritje. Nog nooit iemand, die "buitengesloten werd", zo zien lachen.

Het is een mooi verhaal en ik ben er helemaal voor om de theorie aan te passen aan het individu. Dat laat onverlet dat het nu juist de taak is van Heijboer om met inzichten uit de trainingsleer iets toe te voegen bovenop 'het gevoel van de renner'. Als elke keer het gevoel van de renner primeert, dan is zijn rol zinloos, zwart-wit gezegd.
Daarom vraag ik me af wat de theorie zegt bij een renner doe zich leeg voelt: doorgaan of rusten?

Tom Dumoulin traint echt niet op eigen houtje en dus komt de monitoring wel degelijk van Mathieu Heijboer. Maar het moet wel mogelijk zijn bepaalde persoonlijke accenten (fietswissel, pacing) te leggen. De analyticus moet wel kunnen duiden of er in termen van belasting aanwijzingen zijn voor het zich leeg voelen anders kan maar beter een gang gemaakt worden naar de sportpsycholooog. En dan komen we op het vlak van wat de angelsaksen well-being noemen. Een studie uit begin 2020 geeft de stand van zaken weer van wat de sportwetenschap daarover nu weet. Topsport wordt niet voor niets een ratrace genoemd, een rijdende trein, want elke onnodige stop betekent extra achterstand.

Het lichaam als organisme moet door bepaalde inspanningen gedwongen worden na een rustperiode terug te betalen, overcompenseren, wat natuurlijk ook grenzen kent. In de grote ronden en zeker in zo'n laatste week als de voorbije Giro moeten renners er telkens binnen pakweg 16 uur of voor sommigen nog minder weer staan. Aangezien volledig herstel veel tijd zal vergen betekent dit altijd interen. Je wordt er dus uiteindelijk niet beter van, maar dat geldt voor iedereen in meerdere of mindere mate.

Wat bij Tom Dumoulin mogelijk een rol gespeeld kan hebben is zijn voor het absolute niveau althans mogelijk (wellicht zeker) gebrekkige voorbereiding en niet alleen qua hoogtetraining. Als de basis niet optimaal is zal dit de renner gaandeweg een periode, waarin veelvuldig (bovenmatig) moet worden gepresteerd, opbreken.

Als een renner bijvoorbeeld de supercompensatie volledig ervaart komt vaak ook snel de ervaring, dar dit snel teloor kan gaan. Ons hart is wat dit betreft de ultieme analist, het orgaan berekent subiet hoe en wat er nodig is. Het aanpassingsvermogen is (gelukkig ook) ongekend.

Doorgaan of rusten? De topsporter heeft vaak die luxe niet want de rijdende trein nietwaar. In dit geval is dus gekozen voor temporiseren, Het organisme geleidelijk weer laten herstellen en kijken of er later weer kan worden opgeschaald.

Laten we eens afwachten hoe Tom Dumoulin het er de komende dagen/weken ervan afbrengt en laten we niet vergeten, dat in de oorspronkelijke planning de Vuelta niet zo'n groot doel was. Maar door de "teleurstellingen" van de voorbije TDF werd ineens een andere koers ingezet.

Nogmaals dank. Ik verwacht dat Dumoulin na de tijdrit wel afstapt. Dat is mentaal misschien ook beter dan er nu al de brui aan geven. Vooral als Roglic niet in de leiderstrui rijdt zal dit geen probleem moeten zijn voor het team.

Tom out. Met precies hetzelfde argument dat Merijn gebruikt om in de Vuelta te blijven: volgend seizoen.

Dat kan prima: [www.wielerflits.nl]

Dit lijkt mij ook het verstandigst. Paar daagjes 'gemonitord', maar rusten is het enige wat nu kan helpen.

Dat ie uitstapt is niet heel vreemd. Maar door deze communicatie wordt het wel weer 'een discussie'. Had gewoon gelijk gezegd; we kijken per dag hoe het gaat. En als het niet beter wordt zal Tom stoppen.

Ik denk dat Tom het helemaal niet leuk vindt om met Roglic in een ploeg te zitten. Roglic is volgens mij een super oppervlakkig mens zonder enige diepgang. Dus geheel het tegenovergestelde van Tom zelf. En hij trekt die leegheid in zijn kopman niet.

Wat een onzin.
Het enige verschil is dat Roglic in het openbaar totaal niet het achterste van zijn tong laat zien en Dumoulin een stuk meer.

Precies. En daarbij is al meermaals gemeld dat Roglic heel goed ligt binnen de ploeg en een heel sociale jongen is.

Inderdaad, zelfs een jongen met best veel humor. Ze lachen een hoop af onderling, heb ik gelezen.

Las ooit ergens, dat Roglic na een studie economie zijn universitaire opleiding
heeft afge(onder)broken ten faveure van zijn topsportloopbaan. Met dat gebrek aan
diepgang zal het dus ook wel meevallen.

Ach ja, veluweracer roept wel eens wat meer, zonder gehinderd te worden door enige kennis van zaken.
En bijna altijd zonder daar ook op terug te komen. Stel je voor, zeg..

Heerlijk, dat gehap.