Brändle pakt uurrecord Voigt

Matthias Brändle is de nieuwe houder van het Werelduurrecord. De 24-jarige Oostenrijker van IAM Cycling reed op de tweehonderd meter baan van het Zwitserse Aigle de tijd van Jens Voigt uit de boeken. De Duitser had anderhalve maand geleden in Grenchen (eveneens Zwitserland) 51,115 kilometer neergezet, maar Brändle haspelde het uur af met een gemiddelde van 51,850 kilometer. Hij is de 24ste renner in de historie van het wielrennen die het officiële Werelduurrecord in handen heeft.

Verrassende naam
Nadat Voigt vorige maand de strijd om het Werelduurrecord weer nieuw leven inblies, volgde de poging van Brändle even zo verrassend als snel. Op zijn palmares prijken niet de allergrootste wedstrijden, al bracht hij afgelopen seizoen zijn aantal profoverwinningen op drie. Hij wist twee dagen achtereen het peloton in de Tour of Britain te verrassen met een lange aanval.

Goede start
De Oostenrijker ging op de tweehonderd meter baan in Aigle - Voigt reed op een 250 meter baan in Grenchen - voortvarend van start. Na iets minder dan twaalf minuten wist hij zijn gemiddelde snelheid al boven de 52 kilometer per uur te jagen. Vanuit de start begon hij direct met het winnen van tijd op het schema van Voigt. Na een half uur rondjes draaien op de wielerbaan was hij 52 seconden sneller dan de Duitser.

Lastig slot
Maar net als bij Voigt, begonnen de eerste trekjes van vermoeidheid zich bij Brändle even na halfweg te vertonen. Waar hij in het eerste deel van zijn poging vrijwel niet van de ideale zwarte lijn afweek, schommelde hij tegen het einde tussen de zwarte en rode lijn in. In de slotfase van de strijd - waar Voigt nog wist versnellen - verloor Brändle een dikke vijftien seconden, maar dat mocht niet meer baten. Met een totale afstand van 51,850 kilometer reed hij de prestatie van Voigt uit de geschiedenisboeken en is Brändle de nieuwe houder van het Werelduurrecord. In zijn nog jonge loopbaan is dit zijn grootste zege tot zo ver.

Brändle: "Halverwege had ik het lastig"
"Ik voel me geweldig, maar had het onderweg erg lastig", vertelt de Oostenrijker kort na zijn nieuwe record. "Toen ik begon dacht ik: 'dit gaat wel erg makkelijk, dit hou ik wel een uur lang vast'. Halverwege had ik bijna een minuut voorsprong en wist ik al dat ik het record ging breken. Kort daarna kreeg ik het echter heel erg lastig. Mijn benen verzuurde en elke omwenteling deed pijn. Mede door toe doen van de vele mensen hier wist ik mijn ritme te hervinden. Hoe dichter ik tegen het uur aankwam, hoe makkelijker het toen weer ging. Ik heb constant op mijn limiet gereden en ben uiteindelijk blij met de 51,850 kilometer die ik afgelegd heb."
(wielerflits)

Zoals verwacht, goed en slim gedaan. Tamelijk onbegrijpelijk dat er zo weinig renners gebruik maken/hebben gemaakt van dit hiaat...

Dat heeft hij toch best knap en slim gedaan. En met aanzienlijk minder publiciteit dan Voigt.

Hoop dat Voigt nog een poging waagt!

Zat ik toch op het oude topic van Ron Meijers.

Mooi om te zien hoezeer de jonge vent het tenslotte te kwaad kreeg, wat uiteraard voorspelbaar was door te kijken naar de ontwikkeling van de geëxtrapoleerde afstand in het uur. Voigt ging daarentegen nog als een speer richting de finish. Maar de eindafrekening komt pas na een vol uur. Ik herinner me nog levendig het klassieke werelduurrecord van Chris Boardman in 2000, dat pas in de laatste ronde tot stand kwam. Voorbij het oude record van Eddy Merckx dus.

Nu blijkt dus ook, dat Voigt relatief beter heeft gepresteerd dan Brändle. 43-jarigen zijn ook wat taaier, nietwaar Walnoot?

De volgende, die hoogstwaarschijnlijk aan de beurt komt is dan net 59.
Zijn aero testen van helm en snelpak zijn vandaag naar zijn zeggen verbluffend verlopen, maar aan de andere kant heb ik hem al heel lang nog niet op één objectieve prestatie variable kunnen betrappen. Maar Maas is nu eenmaal een magisch denker, nietwaar.

Goozzer, ik begrijp wel dat sommigen niet zo staan te trappelen. Dat het toch nog altijd een hele onderneming is speelt niet zo'n rol, want ze zijn natuurlijk heel wat gewend. Een uur praktisch niet van zit kunnen veranderen en het rijden met een fixie is desondanks niet zo prettig. Geen freewheelen in een bocht of waar dan ook.
Alleen de druk ietwat van de pedalen afhalen wat dan natuurlijk weer resulteert in een zwakkere rondetijd.
Dat doet me altijd weer denken aan Chris Hoy, die daardoor een zekere overwinning verspeelde tegen een nobody, al heette hij wel English.

Maar weten dat je niet zo goed bent als prestaties in het verleden is iets anders, dan dit in de praktijk ook daadwerkelijk tot uiting te laten komen.

Brändle heeft virtueel natuurlijk wel bijna 23 rondjes achterstand op Chris Boardman.
Ok op Toni Rominger dan, want die renfiets en houding zal toch niet zo veel verschil uit maken met die van Matthias Brändle: nog altijd bijna 17 rondjes.

Er bestaan infographics, waarop wereldrecordhouders uit een ver verleden niet eens op heel wijde foto staan van een 100m wereldrecord finish aller tijden.
Maar er niet meer opstaan uit praktisch hetzelfde tijdvak is toch wat anders. En dat is nu nog het geval met het werelduurrecord in onze mooie sport wielrennen.

Een lang verhaal kort. Als kanonnenvoer dienen is niet zo aanlokkelijk.De dam is nog niet breed genoeg. Maar 2015 wordt een fantastisch jaar, want het staat nog te bezien of er dit jaar nog iets van belang gebeurt.

Uiteraard zijn er leukere ondernemingen denkbaar (rennen in Central Park bijvoorbeeld, staat me bij) maar desalniettemin voor meer dan genoeg renners natuurlijk een relatief voor het opgrijpen liggende exercitie - zeker ook voor de hardloper. Epo Tony zal nog lang buitenaards blijven. Boardman nog duidelijker van een ander genre, ja. Een vergelijking met de 100 meter, waarop je per definitie niet heel ver achter kunt liggen, lijkt me wat ongelukkig. Uiteraard mag je verwachten dat je met het oog op de toekomst kanonnenvoer bent, en met het oog op het verleden, het kanon niet eens uitkomt. Neemt niet weg dat het m.i. nog steeds aantrekkelijk is om je naam toch op die lijst te krijgen, zeker voor de minder bedeelden. Brändle heeft dat uitstekend begrepen...

Goozzer Schreef:
-------------------------------------------------------
> Een vergelijking met de 100 meter, waarop je per definitie niet heel ver achter kunt liggen, lijkt me wat ongelukkig.

De vergelijking met de 100m lijkt me niet zo ongelukkig gekozen als jij wilt laten doorschemeren. In de eerste plaats omdat het heel wat over de 100m zelf zegt (relativiteit), maar ook als analogie voor andere sporten. De 1% norm (onderdeel finishfoto) is een topsportnorm, maar niet met bijna een 0 er achter. Dan is het maar beter te spreken van een farce al kun je daarover ongetwijfeld van mening verschillen. Natuurlijk zijn de regels veranderd en hoor je via die regels te spelen, maar degene, die al het andere buitensluit zit in een tunnel.
En het klopt inderdaad: gedurende de tijd, dat een 100-jarige wereldrecordhouder de 100m finish bereikt kan ik mijn adem nog wel inhouden.

Twee minder bedeelden hebben de kans al gegrepen, maar betekent dit dan, dat er zoveel meer zouden moeten zijn?
Er zijn immers ook genoeg renners in het wegpeloton, die baanervaring hebben en zo een adequate baanrenfiets uit het rek kunnen halen.
Kennelijk zit ook hier de bekende kloof tussen theorie en praktijk..

Slimme actie, flinke publiciteit voor hem en zijn ploeg.
En hard getrapt natuurlijk