Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
Het gevecht van de familie Gesink
Gepost door Cecchini
Van zijn website / Telegraaf
Na spannendste maanden uit zijn leven kijkt Robert Gesink weer positief naar 2015
AALTEN. Door regelmatig terugkerende hartritmestoornissen moest hij afgelopen voorjaar abrupt in de remmen knijpen. Na een operatie aan zijn hart kon hij in de zomer eerder terugkeren op niveau dan iedereen had gedacht. Maar juist toen hij in de Vuelta a España als vanouds presteerde, kreeg hij opnieuw met een tegenslag in zijn directe omgeving te maken. Complicaties bij de zwangerschap van zijn vriendin zorgden voor de spannendste maanden van zijn leven. „Het positivisme begint nu op alle vlakken terug te keren”, kijkt Robert Gesink vooruit naar 2015
In zijn zijn toilet hangt een schilderijtje met acht belangrijke levensspreuken. Met stip op één staat een boodschap waarvan Robert Gesink twaalf maanden geleden geenszins kon inschatten hoe essentieel en waardevol die woorden in 2014 zouden zijn. ’Luister altijd naar je hart’, is de spreuk die hem immer naar de afgelopen maanden zal terugleiden.
Het was een kleine week voor de kerst dat de geestelijke vermoeidheid meester van hem werd. Op het moment dat het zichtbaar beter ging met vriendin Daisy en ook het ergste gevaar voor hun aanstaande baby geweken leek, kwam alle stress van het afgelopen jaar ineens los. Tijdens een trainingstochtje door het Gelderse land werd het reeds na een kwartiertje allemaal te veel. Gesink kreeg de trappers niet meer rond en het liefst wilde hij in de nakende vrieskou in de berm duiken om daar een paar uurtjes te slapen. Zo moe was hij.
„Met pijn en moeite kon ik nog naar huis fietsen en daar ben ik direct het bed ingedoken”, vertelt Gesink. „Dagenlang was ik al van de kleinste inspanning doodvermoeid en het liefst wilde ik alleen maar slapen. Mijn trainer Louis Delahaije gaf meteen aan dat ik tot 1 januari vrij moest nemen en vooral moest genieten van de feestdagen. De kerst met de familie heeft me inderdaad goed gedaan en ook de energie in mijn lijf weer teruggebracht.”
Vorig week bracht de firma Tacx hem een experimentele hometrainer, waardoor hij in zijn garage op een band heuse Tourcols tot in de kleinste details kan nabootsen en op een tv-scherm beleven om zo iets meer afwisseling in de monotone trainingen thuis in Gelderland te brengen. De afgelopen drie dagen bedwong hij zo al de Mont-Ventoux, de Pyreneeënreus Pailhières en de 2645 meter hoge Galibier. Beklimmingen die de glimlach terug op zijn gelaat hebben gebracht, zeker nu Daisy weer de kracht in haar lichaam begint terug te vinden en over twee weken is uitgerekend voor de geboorte van hun tweede kind.
„Ik mag nooit meer in mijn leven klagen over wonden bij een valpartij, nu ik de afgelopen maanden heb gezien hoeveel pijn zij heeft geleden”, stelt Gesink. De complicaties bij de zwangerschap speelden op terwijl de toenmalige Belkin-kopman in de top van het klassement van de Vuelta a España stond. „Daisy moest in die periode twee keer geopereerd worden, waarbij de situatie eerst voor de baby en uiteindelijk voor beiden kritisch was. Terwijl Daisy in het ziekenhuis lag, benadrukte ze eerst nog dat ik me op de Vuelta moest blijven richten. Maar na haar tweede operatie gaf ze aan dat ze zich heel slecht voelde en vroeg nadrukkelijk of ik naar huis wilde komen. Toen wist ik meteen hoe ernstig de situatie was. Het wielrennen is altijd iets van ons tweeën geweest, alsof we het samen beleefden. We waren altijd samen bereid heel veel op te offeren om het allerhoogste te bereiken. Ook zij gaf dat niet zomaar op.”
Wanneer je als topsporter wekenlang in een cocon hebt geleefd waarin een prestatie op de fiets het enige lijkt te zijn dat op deze aardbol telt, dan word je bij thuiskomst keihard geconfronteerd met de realiteit. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bivakkeerde Gesink maandenlang in het ziekenhuis naast het bed van zijn vriendin.
„De eerste nacht, toen ik terugkeerde, was cruciaal. Daisy lag in de verloskamer, maar de baby was pas 20 weken oud. De overlevingskansen zijn dan nihil. Pas na 24 weken is een baby levensvatbaar, al zijn dan de kansen op complicaties nog heel groot. Eigenlijk geven ze een kind pas na 32 weken zwangerschap een grote mogelijkheid op een gezond leven. Op allerlei manieren probeerden ze de weeën te stoppen. Tot drie keer toe hebben ze dat moeten doen. Toen er later ook nog een groot abces bij haar werd gevonden was ze er zelf ook heel slecht aan toe. Je zit dan naast haar, maar bent zó machteloos. Je kunt alleen maar haar hand vasthouden, meer niet. Daarbij kon Daisy vanwege de zwangerschap geen pijnstillers krijgen. Het is me in die weken duidelijk geworden dat de pijngrens bij vrouwen veel hoger ligt dan bij mannen.”
In eerste instantie lag Daisy in het ziekenhuis van Enschede, maar later werd ze overgebracht naar Zwolle. Dat is een van de weinige ziekenhuizen in Nederland waar ze veel te vroeg geboren baby’s nog kunnen redden. „In de ochtend probeerde ik steeds een uurtje of twee te fietsen om mijn zinnen te verzetten. Voor de rest zat ik de hele tijd aan haar bed. ’s Avonds laat reed ik dan weer naar huis. Gelukkig hadden we veel hulp van de familie om ons driejarige dochtertje Anne op te vangen. Pas begin december mocht Daisy naar huis, maar ook toen stond de auto altijd startklaar met een koffer met haar kleding ingepakt om zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te gaan wanneer er nog complicaties zouden optreden.”
„We hebben een heel moeilijke tijd met superveel zorgen achter de rug”, vervolgt Gesink. „De komende twee weken blijft het richting de geboorte van de baby nog altijd heel spannend. Sinds de baby begin deze maand ouder dan 32 weken en goed op gewicht is, overheerst echter het gevoel dat het goed gaat komen. Al wacht Daisy voor de derde maal in een paar maanden nog een zware operatie.”
Het positivisme straalt weer van beiden af. Vol trots laat Daisy haar dikke buik zien en samen genieten ze van dochtertje Anne, die buiten in de sneeuw speelt. Het jaar 2014 bracht niet wat ze zich ervan voorgesteld hadden. Zowel qua gezondheid als sportiviteit. Zelf stond Gesink begin april ineens letterlijk langs de weg in het Baskenland toen hartritmestoornissen daar opnieuw opspeelden.
„Na vijf minuten waren die alweer verdwenen en mijn cardioloog had ondertussen telefonisch doorgegeven dat ik zonder risico die wedstrijd kon vervolgen. Voor mezelf was het echter genoeg geweest. Nadat die kwaal vorig jaar in de Giro d’Italia opspeelde, hadden Daisy en ik afgesproken dat ik me bij hernieuwde klachten zou laten behandelen. Ik stapte in het Baskenland van de fiets met de onzekerheid of ik ooit nog een wedstrijd zou rijden. Misschien was dit einde carrière, want niemand kon me garanderen of dit ooit helemaal zou verdwijnen. Maar door deze hartritmestoornissen, vooral door de angst dat het weer zou opspelen, had ik door de jaren heen ook al zo veel plezier in het fietsen verloren dat er echt iets moest gebeuren.”
De chirurgische ingreep in mei viel honderd procent mee en was direct succesvol. „Bij het opwekken van de stoornissen vonden ze direct de plek waar het kwaad ontstond. Ze hebben dit meteen gebrand. Daarna probeerden ze het nog eens op te wekken, maar reageerde mijn hart volkomen normaal. Daardoor durft de cardioloog te stellen dat het probleem vrijwel zeker is opgelost.”
Met alle tegenslagen heeft Gesink inmiddels leren leven. Zijn carrière is een aaneenschakeling van successen, persoonlijke tegenslagen en het oprapen van zichzelf. „Natuurlijk heb ik me ook wel eens afgevraagd waarom ik zo veel tegenslagen in mijn directe omgeving krijg te verwerken. Maar dat is de negatieve Nederlandse manier van denken. Als je mijn prestaties bekijkt, kan je ook stellen dat ik al ongelooflijk veel geluk in mijn leven heb gekend.”
„En kijk naar het afgelopen jaar. De hartritmestoornissen zijn verholpen, dat had ook anders kunnen aflopen. En na een van de meest gecompliceerde zwangerschappen die je je maar kunt voorstellen, hopen we over twee weken de geboorte van ons tweede kind te vieren. Ik heb in Zwolle over de afdeling gelopen waar de veel te vroeg geboren kinderen lagen. Dan schrik je pas echt en realiseer je je ook wat er ineens allemaal op je af kan komen. Wij kunnen wellicht straks een heel vervelende en moeilijke periode definitief afsluiten en weer gezond en wel vooruitkijken. Dat positivisme wil ik uitdragen en meenemen naar 2015. Zowel privé als sportief.”
"Begin februari hoopt Robert Gesink zijn wielerjaar 2015 weer volledig op te pakken. Zo’n twee weken na de geboorte van zijn tweede kind gaat hij drie weken op hoogtestage naar Tenerife. Vervolgens is de Ronde van de Algarve de eerste wedstrijd voor de kopman van Lotto-Jumbo. Daarna volgen de Tirreno-Adriatico en de Ronde van het Baskenland richting de klassiekers. De Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik zijn de eerste grote doelen. Na april gaat het vizier op de Tour de France met opnieuw een hoogtestage en als laatste voorbereiding de Ronde van Zwitserland."
super dat je het plaatst. Was al op zoek.
1500 km in een maand
Dat doe ik als recreërend toerfietser ook.
Dat doe ik als recreërend toerfietser ook.
"... opdat wij allen betere mensen zullen worden.."
Zó verwoord is dat toch wel een mooie wens
Zó verwoord is dat toch wel een mooie wens
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.