76th La Vuelta ciclista a España (2.UWT) Stage 17»Unquera›Lagos de Covadonga(185.8km)

In de 17e etappe koersen de renners in 185,8 kilometer naar de Lagos de Covadonga. De onregelmatige slotklim stijgt in 12,2 kilometer door een fraai landschap naar de fameuze gletsjermeren.



De klim naar de Lagos de Covadonga zat in 2018 voor het laatst in de Ronde van Spanje. Dat werd een feestje voor Thibaut Pinot. De Fransman hield Miguel Ángel López en Simon Yates ongeveer een halve minuut achter zich.

Pinot wint

Lopez op weg naar de 2e plaats

Valverde, S. Yates, Quintana, Mas en Kruijswijk in de achtervolging

Kruijswijk werd uiteindelijk 5e in de etappe

Complete Results:

178.2 kilometers raced at an average speed of 35.426 km/hr
1 THIBAUT PINOT Groupama-FDJ 5hr 1min 49sec
2 MIGUEL ANGEL LOPEZ Astana @ 28sec
3 SIMON PHILIP YATES Mitchelton-Scott 00' 30''
4 ALEJANDRO VALVERDE Movistar 00' 32''
5 STEVEN KRUIJSWIJK LottoNL-Jumbo s.t.
6 ENRIC MAS NICOLAU Quick-Step Floors 00' 34''
7 NAIRO QUINTANA Movistar s.t.
8 RIGOBERTO URAN EF Education First-Drapac 01' 25''
9 EMANUEL BUCHMANN Bora-hansgrohe 01' 33''
10 JON IZAGUIRRE Bahrain-Merida 01' 49''
11 GIANLUCA BRAMBILLA Trek-Segafredo 02' 38''
12 TONY GALLOPIN Ag2r La Mondiale 02' 50''
13 ADAM YATES Mitchelton-Scott 03' 05''
14 WILCO KELDERMAN Team Sunweb 04' 01''
15 JACK HAIG Mitchelton-Scott s.t.
16 RAFAL MAJKA Bora-hansgrohe s.t.
17 PELLO BILBAO Astana 04' 35''
18 FRANCO PELLIZOTTI Bahrain-Merida 04' 43''
19 HERMANN PERNSTEINER Bahrain-Merida s.t.
20 SANDER ARMEE Lotto-Soudal 04' 48''

De 17e etappe is een overzichtelijke. Er zitten vier beklimmingen in het parcours en die zijn evenredig verdeeld. Eerst de Alto de Hortiguero, dan een dubbele bestijging van de Collada Llomena, en als uitsmijter de slotklim.

De Alto de Hortiguero is ideaal om op te warmen. Met 5,3 kilometer à 4,7% is het de eenvoudigste klim van de dag.


De Collada Llomena is van een totaal ander niveau. De coureurs rijden de klim van de zwaarste kant op en dat betekent 7,6 kilometer buffelen tegen 9,3%. De zwaarste sectie, die meer dan 2 kilometer in de dubbele cijfers serveert, zit halverwege de berg.


Na een afdaling van 23 kilometer – waarvan alleen het stuk tussen 1,5 kilometer en 5 kilometer na de top steil is – en een oplopend vals plat van bijna 10 kilometer zijn de renners terug waar ze 42 kilometer eerder ook al waren. Aan de voet van Collada Llomena via de lastigste kant. Ook in 2018 was er een dubbele beklimming opgenomen in de etappe naar de Lagos. Toen was het de Mirador del Fito

De tweede beklimming is precies hetzelfde als de eerste. De coureurs ronden de top met nog 56 kilometer te gaan. Het leeuwendeel daarvan gaat bergaf en na een kilometer of tien vals plat rijden de renners de klim naar de Lagos de Covadonga op.


De bestijging naar de meren is om meerdere redenen aantrekkelijk. Behalve dat het decor fraai is, is het profiel van de klim zeker zo mooi. Over een afstand van 12,5 kilometer is het gemiddelde stijgingspercentage 6,9%, maar dat zegt lang niet alles. In de eerste 7 kilometer wijst het asfalt met zo’n 10% omhoog. Met nog 6 kilometer te gaan doemt de zwaarste sectie op als de weg 800 meter lang met 15% oploopt.

De klim blijft ook in het vervolg nog vrolijk met dubbele cijfers strooien, al zitten er dan ook stukken in waarbij het asfalt even naar beneden wijst. Op 3 kilometer van de streep zit het steilste stuk, dat een kloeke 20% klokt. Op 1,5 kilometer van de finish daalt de weg, waarna de race afsluit met 500 meter à 5%.


Het is de 22e keer dat de Vuelta de klim naar de Lagos de Covandonga serveert. Aangezien er maar één weg omhoog gaat, is het altijd de slotklim.

De eerste drie renners aan de meet krijgen 10, 6 en 4 bonificatieseconden. Daarnaast zijn er 3, 2 en 1 seconden te winnen bij de tweede bestijging van de Collada Llomena.

De 17e etappe van de Vuelta start om 12.10 uur en de race finisht naar verwachting rond 17.30 uur. In het noorden van Spanje regent het vaak en dat is ook woensdag niet anders. De verwachting is dat het kwik zal oplopen tot een graad of 23, maar onderweg is er een dikke kans op buien en zelfs onweer is niet uitgesloten.

De zeventiende etappe is ook woensdag weer live te zien via Eurosport 1 (vanaf 11.50 uur), de online kanalen van Eurosport (vanaf 11.35 uur) en Sporza (op Eén, vanaf 15.50 uur).

Winnaars op Lagos de Covandonga

PINOT Thibaut 2018


QUINTANA Nairo 2016


Gesink klopt Froome voor plek 2 !

NIEMIEC Przemysław 2014


PIEDRA Antonio 2012



BARREDO Carlos 2010


EFIMKIN Vladimir 2007


JIMÉNEZ Eladio 2005


MERCADO Juan Miguel 2001


TONKOV Pavel 1997


JALABERT Laurent 1996


JALABERT Laurent 1994

RINCÓN Oliverio 1993


DELGADO Pedro 1992


HERRERA Luis Alberto 1991


PINO Álvaro 1989

Pino links

HERRERA Luis Alberto 1987


MILLAR Robert 1986


DELGADO Pedro 1985


DIETZEN Reimund 1984


LEJARRETA Marino 1983


Bron: TE, WF, PCS, CN, BRI, het gehele internet

Mooie opening weer Clavan.

Zeker, dank voor de mooie voorbeschouwing(en)!
Wel wat onwennig die profielen. Door alles vanaf 9% zwart te kleuren lijkt het al snel een monsteretappe.
Heel erg benieuwd naar Movistar. Gaan ze proberen Roglic te kraken, of zijn ze stiekem dolgelukkig met 2x podium?

Heel erg benieuwd. Zou Roglic het proberen morgen? Of gewoon volgen.

Wordt met zes man, waarvan er drie nooit met de groep aan de voet van de slotklim komen, vrij lastig denk.

Graag maak ik van deze gelegenheid misbruik om u te verrassen met een waargebeurde geschiedenis uit mijn roemrijke fietsvakantieverleden. Geen erotiek vandaag, sorry.
Het was in augustus 1989. Een jonge god was ik. De fietsbus had me een week eerder om vijf uur in de ochtend in San Sebastian gedropt. Die week gebruikte ik om langs de Baskische kust een beetje in vorm te komen voor wat kilometers in de Picos de Europa. Eerst nog een dag chillen op de schitterend boven een baai gelegen camping in Pechon. Er lag daar wel meer schitterends, maar ik zou het netjes houden.
Vamos, het gebergte tegemoet. In Panes kocht ik een kaart van de regio en zette me op de stoep voor een bar om m’n plan voor de dag te trekken. Er kwamen drie vakantiefietsers aan. Landgenoten, hoorde ik van verre. Ze kwamen bij me aan het tafeltje zitten. Hun vakantie zat er bijna op en de fietsbus zou hen die avond in Pechon ophalen. ‘Ga niet naar Covadonga, niet te doen die klim.’ Dat was hun advies. Oké, mijn besluit stond dus vast.
Een paar uur later zwoegde ik in de namiddag naar boven. Een fiets van 15 kilo, daarop 20 kilo bagage en 63 kilo van mezelf en ook nog wat flessen water. Verzet 28-28, maar ik durf toe te geven dat ik af en toe van de fiets moest om te herstellen.
Een bijna ononderbroken stroom auto’s kwam de berg af: Spanjaarden die boven hadden gepicknickt en/of gebarbecued en nu uit het raam hangend luidkeels ‘bravo bravo’ naar me riepen.
Het werd steeds rustiger maar ook steeds mistiger. Pinot zal in 2018 (zie de puike foto’s van Clavan) op de top net zo weinig hebben gezien als ik in ‘89. Gelukkig zag ik, eindelijk en doodvermoeid zo ongeveer boven, nog wel het bordje dat de zone aangaf waar je mocht wild kamperen. Echt wild is het dan niet meer, maar vooruit.
Ik zette m’n tentje op (voor de liefhebbers: een tweestoksdwarsslaper met aan beide kanten een geheel afsluitbare luifel/in-/uitgang) en ging eten maken.
De mist trok op en ik bleek vlakbij een schitterend meertje te staan. Dat moest dus het Lago de Enol zijn. Of die andere. ¡Que bonita! Straks nog even moonlightzwemmen.
De boerenkool pruttelde (Summerseason, gevriesdroogd spul dat je bij de AH kon kopen, veel goedkoper dan het ‘officiële’ buitensporteten van SpacSport of Bever. Je had ook boontjes, erwten en ook hutspot, maar dat veroorzaakte erg veel winderigheid).
Er kwam een auto aan. De Guardia Civil. Er stapten twee agenten uit. Ik mocht daar niet kamperen, begreep ik. En dat bord dan? Ik sputterde tegen in mijn beste steenkolenspaans en wees op de wildkampeerzone. Niks mee te maken. Overmorgen zou de paus een bezoek aan Covadonga brengen en daarom mocht je er nu niet kamperen. Godver. Ik had wel affiches gezien met ‘El Papa en Asturias’, maar dat die vent nou uitgerekend… Een van de dienders begon ijverig mijn tent af te breken. ‘Hola’, riep ik ontzet, en ik liet de dampende boerenkool zien die nu bijna goed was. Dat maakte indruk: ik kreeg nog een uur, ze zouden het komen checken. Ik kon me bij de refugio een kilometer verderop melden om de nacht door te brengen en morgenochtend moest ik zo snel mogelijk de berg af.
Tussen een stuk of tien keihard snurkende Spanjaarden viel weinig te slapen. Kreeg ook nog een nachtelijk diarreeaanval: poepen moest gewoon buiten in een veldje achter de refugio. Met een zaklampje tussen de stront laveren. Dat lukte niet helemaal maar ik zou het netjes houden, dus verder geen details.
Enfin, de volgende ochtend om 8 uur al op de fiets, de berg af en naar de camping in Soto de Cangas aan de voet van de berg. Hoewel fundamenteel ex-katholiek en ongelovig wou ik die Juan Pablo II (AKA de Poolse Paus) toch wel ’s ontmoeten. De volgende dag liep ik het dorp uit, omhoog tot er niemand meer stond. Een tijdje wachten en ja hoor, daar kwam de pausmobiel aan. Hij stak z’n hand naar me op. Ik was gezien.

(Het bewijs staat op een vierkant vergeeld fotootje geschoten met m’n Kodak Instamatic 126. Met een cassette kon je 24 foto’s maken. Andere tijden, wat u zegt. De paus was daar trouwens om te herdenken dat in 722 ene Pelayo de Moren in de pan had gehakt.)

Ik wil die foto zien.

Hup Koppi!!

Dank je Koppi, heerlijk verhaal weer. Doet me altijd denken aan mijn eigen fietsavonturen. Na mijn fietsbusreizen met tentje door Frankrijk (met daarbij de nadruk op de bekende Tourcols) ging ik vanwege de taalbarrierre geoganiseerd naar Spanje, Italië, Turkije, Marokko, maar die tochten waren me niet zwaar genoeg. Op weg naar Santiago de Compostella deed ik bijvoorbeeeld op de laatste dag voor de rustdag de klim naar Lagos de Covadonga er bij. En op de rustdag huurde ik een mountainbike voor de mooiste en zwaarste dag van de vakantie, Picos d'Europa. In Marroko noemde mijn reisgenoten me Der Jan. Mijn laatste vakantie met cycletours was naar de Himalaya, Ladakh, het dak van de wereld. Daarna trok ik weer zelf op uit in diverse Aziatische en Afrikaanse landen.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 01/09/2021 08:04 door lodjan.

Ik heb vroeger ook ooit ergens in de Picos d'Europa op de mountainbike gezeten. Geen idee meer welk geitenpad ik toen genomen heb. Maar mooi en zwaar was het zeker. Zal ergens rond '95 geweest zijn

Cycling Tours. Met begeleiders. Ik herinner mij een Bart en een Marianne (?) als begeleiders. Die Bart schreef aardige verhaaltjes over zijn eigen fietstochten. Zeer aardige verhaaltjes. Was ik best een beetje afgunstig op. 1990 ongeveer. In de groep zat een dame van zestig. Die fietste toen als enige dame van de dames van de groep de Mont Ventoux op en kwam tamelijk fris boven ook. Op de camping zat een scharminkelig zwerfkatje en ze zat onder de vlooien. Die gaf ik in die dagen elke dag een blikje duur kattenvoer. En dan ooit mijn eerste Alpencol, de grote Sint Bernhard. Maar dat gaat niet meer over Cycling Tours.

Dit wel een oude mannen forum als ik deze verhalen zo lees. (Wel mooi om te lezen overigens)

Voor de tweede keer deze Vuelta

DNF Elissonde

DNF LLSG

73km

Le Gac met een minuutje op de rest

60km

Bernal en Roglic
MAL 15"
Groepje G. Martin, Mas 33"
Groepje Eiking 1'07



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 01/09/2021 15:26 door Slimmerd.

Groepje G. Martin slecht 14 renners (Vlasov ook al gelost bijvoorbeeld)

Haig, Caruso, Mäder, Kuss, Kruijswijk, Mas, Yates, Grossschartner (+ knecht), G. Martin (+ knecht), Meintjes, De La Cruz, Champoussin

MAL inmiddels in de groep van Mas.

58km, 46"

Zwiehoff is de ploeggenoot van Grossschartner die nog mee is, ploeggenoot G. Martin is al weg.

Geen Caruso, maar wel Poels

55km

Bernal/Roglic

Groep G. Martin 42"
Griep Eiking 1'50

Bernal en Roglic in een natte afdaling, bloedlink.

Kletsnatte afdaling, wat slippers van Bernal en Poels o.a., maar we zijn bijna veilig beneden.

50km, 1'00 voor de twee vooraan

Zware valpartij Vlasov

Daar liggen we dan; Vlasov, Verona en Eiking

In de vallei lijkt Roglic wel mee te willen werken met Bernal.

1'20 momenteel

Hup Koers, Hup Roglic.

Bernal zal de etappe krijgen en gaat op deze wijze een mooie podiumplaats scoren. Morgen weer zo'n kunststukje lijkt mij te veel gevraagd.

Ben Zwiehoff geeft een visitekaartje af door in de favorietengroep achter Roglic/Bernal mee te zitten.

Jumbo’s erg sterk vandaag. Wie zei ook alweer dat Movistar en Ineos collectief sterker zijn

Situatie

Voorop:
P. Roglič
E. A. Bernal

Op 2 minuten inmiddels:
G. Martin
E. Mas
M. A. Lopez
J. Haig
A. Yates
S. Kuss
F. Grossschartner
G. Mäder
L. Meintjes
D. De La Cruz
J. P. Lopez Perez
S. Kruijswijk
R. Rochas
C. Champoussin
O. Cabedo Carda
W. Poels
J. Hirt
B. Zwiehoff

32km

2'05 voor Bernal en Roglic

Ben nu even offline om een miljoenenorder rond te maken, veel plezier met de rest van de etappe!

Succes!

Okay, Primoz is de sterkste. Nu uitbollen naar Madrid.

Als die dat doet, wint hij niet

Schiet op met het overmaken want we hebben hier het geld nodig. Elke dag droog brood is ook niet alles, al mogen we niet klagen hetgeen we wel doen.

Luijt Schreef:
-------------------------------------------------------
> Okay, Primoz is de sterkste. Nu uitbollen naar
> Madrid.


Dat wisten we 3 weken terug ook al wel.

Ja met die laatste tijdrit er ook nog bij, lijkt het me wel duidelijk.
Bovendien zijn Kuss - vooral hij - en Kruijswijk inmiddels ook op volle oorlogssterkte. Perfect voorbereiding van Team Jumbo Visma.

Karsten Kroon ging weer helemaal uit zijn dak toen Mikel Landa demarreerde en kwam bijkans klaar onder het roepen van “ wat een klasbak “. Landa dns.

Net oud genoeg om Sven Ake Nilsson meegemaakt te hebben

Bart Aardema? Die schreef boeken over fietsreizen en er waren destijds veel fietsers die die ieder meter van die tochten nareden. Langs de Tarn stond ik eens naast een stel dat hun vakantie door zo'n boekje liet bepalen. Bart adviseerde een omweggetje naar een zg Point Sublime. De zij van het stel had daar geen zin meer in, dus vroeg de hij of ik mee ging. Dat was wel een leuk ritje, lekker de Causse de Nogwat opknallen.
Ik mocht trouwens altijd zonder begeleiding fietsen. Heb wel een keer min of meer per ongeluk een stuk met fietreiziger Frank van Rijn mee opgefietst maar dat is weer een ander verhaal(-tje).

T'is te merken op deze site dat de Nederlanders in deze Vuelta nauwelijks een rol van betekenis spelen. Nou ja, voor een enkeling was het hoogtepunt de wederopstanding van Jakobsen als sprinter toen die liefst 2x won, maar nu dat drievoudig gebeurde wordt dat hoogtepunt ook wat sleets. Dan blijft er weinig anders over dan wat nostalgische herinneringen over fietsreizen met Cycletours en En Route. Dat er vandaag een echte strijd tussen de twee kopmannen van de sterkste ploegen was, is natuurlijk ook niet echt relevant. Zo'n saaie Vuelta, wat moet je daar mee? Ook geen uitdagend parcours natuurlijk, door de klimmen te ver uit elkaar te leggen. Ja, ja, die grote geeuw. Zo'n derde week voegt ook niets toe.
Dat kan pas veranderen als Dumoulin weer eens meedoet, als er dat nog van komt. En dan maakt Wuyts zich ook weer, voor de zoveelste keer, belachelijk door Floris de Tier op te hemelen. Wat maakt het nou uit dat die 22 seconden voor Wout Poels over de streep kwam? Gelukkig is het afscheid van Wuyts nabij. Maar of Kroon nu zoveel beter is?
Ja, de wielersport zou eens bij zichzelf te rade moeten gaan!

Strijd?

En Route?