Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
88th World Championships - ITT (WC) Time trial»Knokke-Heist›Bruges(43.3km)
Gepost door Clavan
2019:
Top 10:
1 GANNA Filippo Italy 35min 54sec
2 VAN AERT Wout Belgium @ 26sec
3 KUNG Stefan Switzerland 0:29
4 THOMAS Geraint Great Britain 0:37
5 DENNIS Rohan Australia 0:39
6 ASGREEN Kasper Denmark 0:47
7 CAVAGNA Remi France 0:48
8 CAMPENAERTS Victor Belgium 0:52
9 DOWSETT Alex Great Britain 1:06
10 DUMOULIN Tom Netherlands 1:14
2021:
Anders dan in de wegrace hebben de renners in de WK-tijdrit amper hoogtemeters voor de wielen. Het parcours tussen Knokke-Heist en Brugge is 43,3 kilometer lang.
Je zou zeggen: dat is ideaal voor krachtpatser Filippo Ganna om er nog een wereldtittel aan vast te plakken. Vorig jaar was hij op een iets meer geaccidenteerd parcours van 31,7 kilometer bijna een halve minuut sneller dan Wout van Aert en Stefan Küng.
De renners rollen pal aan het strand van het startpodium af en rijden de eerste 1,5 kilometer in noordelijke richting langs de Noordzee. Na een scherpe bocht en een slinger in Knokke-Heist zetten ze koers naar Westkapelle en Oostkerke, een sectie met lange rechte stukken.
Via Dudzele stormen ze vervolgens verder naar Brugge. Ze zijn al in de stad als ze via een U-bocht weer terugfietsen naar Dudzele om via Damme dan alsnog in de finishplaats te arriveren. Ook dit stuk leent zich voor topsnelheden, al zit er nog wel een scherpe bocht in het parcours even nadat de coureurs het stadscentrum bereiken. De streep is getrokken op ’t Zand.
Zoals gezegd is Ganna titelhouder. Vorig jaar volgde de Italiaan Rohan Dennis op, de wereldkampioen van 2019 en 2018.
Er zijn twee meetpunten – na 13,8 en na 33,3 kilometer.
Christofer Jurado Lopez uit Panama opent de WK-tijdrit en vervolgens start er elke anderhalve minuut een renner. Titelverdediger Filippo Ganna sluit de rij om 30 seconden na 5 over vier.
Christofer Jurado Lopez begint om 14.30 uur aan zijn WK.
Belangrijkste starttijden tijdrit WK Wielrennen 2021
14.41.30 – Matteo Sobrero
14.53.30 – Stefan de Bod
14.56.30 – Max Walscheid
14.58.00 – Brandon McNulty
15.01.00 – Jan Tratnik
15.04.00 – Mikkel Bjerg
15.05.30 – Stefan Bissegger
15.07.00 – Remco Evenepoel
15.08.30 – Edoardo Affini
15.43.00 – Jos van Emden
15.44.30 – Ethan Hayter
15.46.00 – Josef Cerny
15.49.00 – Andreas Leknessund
15.50.30 – Tony Martin
15.52.00 – Lawson Craddock
15.53.30 – Nelson Oliveira
15.55.00 – Rigoberto Uran
15.56.30 – Michal Kwiatkowski
15.58.00 – Tadej Pogacar
15.59.30 – Rémi Cavagna
16.01.00 – Kasper Asgreen
16.02.30 – Stefan Küng
16.04.00 – Wout van Aert
16.05.30 – Filippo Ganna
Voorbeschouwing WF
Volledige startlijst en tussentijden Tissot
1927 World Pro Road Cycling Championships
1st edition: Thursday, July 21, 1927
Adenau (Nürburgring), Germany
55 riders started, 18 classified finishers
182.5 km
Winner's average speed: 27.55 km/hr
Professional and amateur riders rode together (33 of the starters were amateurs). Jean Aerts was the first amateur to finish and was thus titled World Amateur Road Champion.
Alfredo Binda
Jean Aerts
Complete Results:
Alfredo Binda (Italy) 6hr 37min 29sec
Costante Girardengo (Italy) @ 7min 16sec
Domenico Piemontesi (Italy) @ 10min 51sec
Gaetano Belloni (Italy) @ 11min 11sec
*Jean Aerts (Belgium) @ 11min 51sec
*Rudolf Wolke (Germany) @ 14min 24sec
*Michele Orecchia (Italy) @ 17min 50sec
*Erik Bohlin (Switzerland) @ 18min 6sec
*René Brossy (France) @ 19min 33sec
Herbert Nebe (Germany) @ 23min 3sec
Félix Manthey (Germany) s.t.
*Helmer Strandberg (Switzerland) @ 28min 59sec
Joep Franssen (Netheralnds) s.t.
Hans Bockkom (Netherlands) s.t.
Walter Cap (Austria) s.t.
Otto Cap (Austria) s.t.
*Paul Litschi (Switzerland) s.t.
*Holmfrid Eriksson (Switzerland) s.t.
*amateur
Joep (Jos) Franssen
Hans Bockkom
Bron: TE, WF, PCS, DeWielersite, BRI
De branie van Evenepoel of de harde kop van Van Aert; het is lastig kiezen voor de Belgen bij WK wielrennen in eigen land
Twee favorieten voor de titel, bij een WK in eigen land. Een mooier uitgangspunt lijkt er met Remco Evenepoel en Wout van Aert voor België niet te zijn. Of gaan de twee wielrenners elkaar juist in de weg zitten?
Door Rob Gollin/ Volkskrant
Het ene supporterslokaal is het andere niet. In Lille, een dorp in de Belgische Kempen, volstaat aan de buitenzijde van het parochiecentrum Sint Pieter een bord met een klinische mededeling op de pui: Supporterslokaal Wout van Aert. De letters beginnen al wat te vervagen. Binnen hangen een regenboogtrui en enkele foto’s.
Nee, dan in Schepdaal, een dorp westelijk van Brussel, in het heuvelende Pajottenland. Op de zijgevel van café In de Rustberg prijkt een muurschildering. Boven de luifel hangen foto’s. Klapstuk is een monument met een gestileerde renner, pontificaal op de parkeerplaats. Op de sokkel staat met grote letters R.EV 1703. Voluit: Remco Evenepoel. De cijfers vormen de postcode van Schepdaal. Op bordjes worden zijn zeges bijgehouden, de Palmaremco. In het café volstaan twee vitrinekasten niet om de truien te tonen, drie tricots bungelen er aan hangertjes onder.
Van Aert en Evenepoel zijn de wielrenners van wie in België grootse prestaties worden verwacht op de komende wereldkampioenschappen in eigen land. Zij moeten het gaan doen. Het begint zondag met de tijdrit van Knokke-Heist naar Brugge en eindigt een week later met de wegwedstrijd van Antwerpen naar Leuven. Tegen de klok rijden kunnen ze allebei. Op de weg is Van Aert de uitgesproken favoriet. Evenepoel heeft al toegezegd dat hij in zijn dienst zal rijden. Maar niemand is er zeker van dat het jonge talent, bijgenaamd de aerokogel, zijn eerzucht kan beteugelen.
Onderscheid
Het uiterlijk vertoon op de lokalen weerspiegelt ook het onderscheid tussen beiden. Van Aert (deze week 27 geworden, 1.87 meter lang en 78 kilo zwaar) rijdt voor het Nederlandse Jumbo-Visma en is het toonbeeld van een voorbeeldige prof. Evenepoel (nog maar 21, 1.71 groot en een gewicht van 61 kilo) fietst in dienst van het Belgische Deceuninck-QuickStep, is zelfverzekerd, uitgesproken en bij vlagen een enfant terrible.
Van Aert begon als veldrijder. Dat sprak bijna vanzelf. Uit Lille en omstreken komen wereldkampioenen: Erwin Vervecken, Paul Herygers en Bart Wellens. Sanne Cant was meermaals mondiaal de beste bij de vrouwen. Het zit in het water en in de grond, zeggen ze in het dorp. Inmiddels is Van Aert wereldtopper op de weg. Hij ontpopte zich in de afgelopen Tour de France als multitalent, met overwinningen op de Mont Ventoux, in de tijdrit naar Saint-Émilion en in de sprint op de Champs-Élysées. Zijn ploeg roemt zijn loyaliteit en nooit aflatende inzet. Je ziet hem zelden zichzelf op de borst kloppen.
Dorpsheld
Op het terras voor het parochiecentrum weten supporters Jos Van Echelpoel (74), Dirk Vingerhoets (64), Danny Arts (62) en Peter Vandenbrande (55) wel waar die onverzettelijkheid vandaan komt: van vader Henk. Van Echelpoel: ‘Diens vader overleed jong, 50 nog maar, in een gezin met negen kinderen. Dat heeft Wout meegekregen.’ Vandenbrande: ‘Ik kan me geen enkele wedstrijd voor de geest halen waarin Wout voortijdig is uitgestapt.’
De renner, zeggen ze, kon de oprichting van een supportersvereniging, nu vier jaar geleden, ‘zeer appreciëren’. Volgens Vandenbrande was de komst van een club vanzelfsprekend. ‘Als je wielerminded bent en iemand uit het dorp gaat presteren, dan volg je hem. We wisten alleen toen nog niet dat hij zo goed zou worden.’ Maar, had Van Aert tegelijkertijd gezegd, ik kom alleen als ik win. Ook dat tekent hem, zeggen de fans. Vingerhoets: ‘Hij houdt er niet zo van in de belangstelling te staan.’ Arts: ‘Wout laat liever de benen spreken.’
De vereniging telt intussen meer dan 900 leden. Vooral na zijn eerste zege in de Tour van vorig jaar is het aantal geëxplodeerd. Kwamen ze vooral uit de omgeving, nu is het uit heel België en ook uit Nederland. Ondanks zijn glanzende prestaties, is het niet tot feesten gekomen. Corona en een overvolle wieleragenda stonden dat in de weg. Maar nu is er de toezegging dat hij op 24 oktober toch echt de schade komt inhalen.
Voetbal
Evenepoel begon als voetballer, bij Anderlecht en PSV, en is pas vanaf zijn 17de serieus gaan fietsen. Een jaar later stond hij al te boek als de nieuwe Eddy Merckx, met 34 overwinningen in één seizoen. Als belofte won hij zowel de tijdritten als de wegraces op het Belgisch kampioenschap, het EK en het WK − met de concurrentie doorgaans op grote afstand; hij laat het liever niet op een sprint aankomen. Rijdend als prof kwam er nauwelijks een eind aan zijn zegereeks. Die stokte pas toen hij augustus vorig jaar tijdens de Ronde van Lombardije in een ravijn dook, waarbij hij onder meer een bekkenbreuk en een longbloeding opliep. Sinds zijn rentree is het aura van onoverwinnelijkheid wat verbleekt.
Wat bleef zijn torenhoge ambities en branie. Wie hem dwarszit, krijgt de volle laag. Vraag het Sonny Colbrelli, die het afgelopen weekeinde op de EK in Italië niet meewerkte om samen naar de finish te rijden. Het leidde tot misbaar in gebaar en geluid. Gianni Vermeersch kreeg na de eerste etappe van de Benelux Tour de schuld van een botsing in het peloton. Dat het voor het oog van de camera was, interesseerde hem niet. Geagiteerd tegen zijn collega: ‘Je moet niet weglopen maar je fout toegeven. Ga je me nu nog een beetje uitlachen in mijn gezicht?’
Het maakt hem ook in België niet overal even geliefd. Luister maar eens in Lille. Vandenbrande: ‘Het zijn apenstreken. Hij schold in de Benelux Tour ook al een mecanicien uit. Ik vind het moeilijk te aanvaarden als hij zich zo gedraagt.’ Vingerhoets: ‘Hij moet nog veel leren.’ Van Echelpoel: ‘Wout smijt ook wel eens met zijn helm. Maar dan is hij vooral boos op zichzelf.’
Arrogant joch
In de feestzaal van café In de Rustberg halen uitbater Guy Janssens (64) en gasten Robert Santingh (59) en Davy Van Haeverbeek (44) er hun schouders over op. Het volgens hen door de media gecreëerde beeld van een arrogant joch klopt niet. Zij weten beter. Janssens kent hem vanaf zijn 14de. ‘Remco is een zachtaardige en sympathieke jongen. Hij woont hier enkele huizen verderop. Als ik hem vraag wat foto’s te signeren of een shirt, is het nooit een probleem.’ Santingh: ‘Als hij langs fietst, steekt hij altijd zijn duim op. Hij groet iedereen hier. Het is een toffe gast.’
Ja, Remco was boos op Vermeersch, maar ze hebben het al snel uitgepraat. En is dat nou zo uitzonderlijk? In het peloton wordt vaak op elkaar gescholden. Santingh: ‘Van Aert was ook een keer furieus op Peter Sagan in de Tour. Daar hoorde je niemand over. Bij Remco wordt het uitgesponnen.’ Vanhaeverbeek: ‘Vergeet niet dat Remco nog maar 21 is, hè.’ Janssens: ‘De tweede Merckx, dat is een stempel. De kannibaal van Schepdaal. Hij moet het allemaal nog bewijzen.’
Zeshonderd leden telt de vereniging. Dat is niet alles. Er zijn clubs in West-Vlaanderen, Henegouwen, Luik, ja, zelfs in Italië. Janssens: ‘Het moet wel via ons lopen.’ Ook hier is nog maar weinig gevierd. Nu corona onder controle lijkt, reizen ze hem weer achterna. Zo waren de drie met dertig andere supporters in Trento, toen Evenepoel op de EK op de weg zilver pakte achter Colbrelli en brons op de tijdrit. ‘Hij nadert weer zijn hoogvorm.’
Vechten
In Lille herinneren ze zich Van Aert in zijn jeugd vooral als een klein mannetje op een te grote fiets. Toen hij 10 was, deed hij wel eens mee aan dikke bandenraces in Nederland. Mathieu van der Poel, zijn latere grote rivaal, was ook wel eens van de partij. In zijn eerste wedstrijd in het veldrijden bij de nieuwelingen van 14 en 15 jaar eindigde Van Aert als laatste. Vingerhoets: ‘Omdat hij lang klein bleef, heeft hij altijd op z’n tanden moeten bijten.’ Arts: ‘Hij heeft ervoor moeten vechten.’ Vingerhoets: ‘Ik zeg altijd: Van der Poel is een slangenmens, een acrobaat op de fiets. Wout is een karaktermens.’
Van Aert woont al enkele jaren niet meer in Lille, met vrouw Sarah en de kleine Georges heeft hij een huis betrokken in het nabije Herentals. Maar op het terras van het parochiecentrum laten ze er geen twijfel over bestaan. ‘Wout is er een van bij ons.’
Evenepoel is niet van Schepdaal. Hij is geboren in Aalst en verhuisde met zijn ouders daarna naar Galmaarden. Vanaf zijn 14de woont hij in Pajottenland. Hij schopte het in het voetbal tot aanvoerder in het nationale jeugdelftal, maar vertrok met onmin bij Anderlecht. Hij voelde zich niet op waarde geschat. Daarmee was het plezier verdwenen.
Niet lang daarna zocht vader Patrick, zelf een voormalig wielrenner en tegenwoordig manager van zijn zoon, op een dag naar zijn racefiets. Remco was ermee weg. Bij terugkeer liet hij trots zijn tellertje zien: 120 kilometer gereden, 34 gemiddeld. Vanaf toen stond het vast: hij wilde gaan koersen.
Café-eigenaar Janssens houdt een plakboek bij. Kijk, in Belgisch Limburg reed Evenepoel in 2017 zijn eerste wedstrijd. Hij werd 71ste. Maar in datzelfde jaar bleek hij al vijf keer de snelste, één keer tweede en twee keer derde. In 2018 was er die explosie aan zeges, in 2019 het profcontract.
Huiverend
De supporters denken huiverend terug aan zijn val in Lombardije, ze zaten in het café naar de tv te kijken. ‘Er was eerst ongeloof, totdat we zijn fiets tegen een muurtje zagen staan. Daarna brak er echt paniek uit, gevolgd door stilte. Het was wachten op het nieuws. Toen hij na lange tijd de ambulance werd ingeschoven, wisten we eigenlijk nog niks.’
Dat hij sindsdien wat meer verliest dan voorheen, komt hem geregeld op kritiek te staan. Dat hij op de EK in Italië in het duel met Colbrelli beter zijn benen had stilgehouden. Dat hij op de Olympische Spelen nooit zo vroeg in de aanval had mogen gaan, waardoor Van Aert in de finale alleen kwam te zitten. In Schepdaal denken ze er anders over. Als hij in Trento had gewacht, zouden ze zijn bijgehaald en had hij nooit zilver gehad. In Tokio wilde niemand met hem meerijden, dat kun je hem niet aanrekenen.
Wie is volgens de aanhang de te kloppen man, volgende week zondag? In Lille is er weinig ruimte voor twijfel. ‘Wout kan Parijs-Roubaix nog wel vijf keer winnen, maar een WK in eigen land is iets eenmaligs. De vorm is er. Het parcours is hem op het lijf geschreven. Zeg het maar: wie gaat hem eraf rijden, zondag?’ In Schepdaal zijn ze minder zeker van hun zaak. Van Haeverbeek: ‘Remco is vanaf zijn val nog steeds aan het groeien. Van Aert zit al aan zijn top en blijkbaar staat al vast dat alle kaarten op hem worden gezet. Maar vergeet niet: een WK is altijd een wedstrijd op zich.’ Santingh: ‘Ik zag vorige week in Italië weer voor het eerst sinds lange tijd grinta op zijn gezicht, concentratie, spanning. Dat stelt me gerust.’
Beide kampen verklaren er vrede mee te hebben als de ander wint. Janssens: ‘Het zijn allebei kampioenen.’ Santingh: ‘Van Aert is geen sukkelaar, hè.’ In Lille is enige terughoudendheid op te tekenen. Vandenbrande: ‘Ik zal geen gat in de lucht springen, maar ook geen boe roepen.’ Alles in het nette, bij de fans van Wout? Vingerhoets: ‘Kom nog maar eens terug als we een pintje op hebben.’
Twee favorieten voor de titel, bij een WK in eigen land. Een mooier uitgangspunt lijkt er met Remco Evenepoel en Wout van Aert voor België niet te zijn. Of gaan de twee wielrenners elkaar juist in de weg zitten?
Door Rob Gollin/ Volkskrant
Het ene supporterslokaal is het andere niet. In Lille, een dorp in de Belgische Kempen, volstaat aan de buitenzijde van het parochiecentrum Sint Pieter een bord met een klinische mededeling op de pui: Supporterslokaal Wout van Aert. De letters beginnen al wat te vervagen. Binnen hangen een regenboogtrui en enkele foto’s.
Nee, dan in Schepdaal, een dorp westelijk van Brussel, in het heuvelende Pajottenland. Op de zijgevel van café In de Rustberg prijkt een muurschildering. Boven de luifel hangen foto’s. Klapstuk is een monument met een gestileerde renner, pontificaal op de parkeerplaats. Op de sokkel staat met grote letters R.EV 1703. Voluit: Remco Evenepoel. De cijfers vormen de postcode van Schepdaal. Op bordjes worden zijn zeges bijgehouden, de Palmaremco. In het café volstaan twee vitrinekasten niet om de truien te tonen, drie tricots bungelen er aan hangertjes onder.
Van Aert en Evenepoel zijn de wielrenners van wie in België grootse prestaties worden verwacht op de komende wereldkampioenschappen in eigen land. Zij moeten het gaan doen. Het begint zondag met de tijdrit van Knokke-Heist naar Brugge en eindigt een week later met de wegwedstrijd van Antwerpen naar Leuven. Tegen de klok rijden kunnen ze allebei. Op de weg is Van Aert de uitgesproken favoriet. Evenepoel heeft al toegezegd dat hij in zijn dienst zal rijden. Maar niemand is er zeker van dat het jonge talent, bijgenaamd de aerokogel, zijn eerzucht kan beteugelen.
Onderscheid
Het uiterlijk vertoon op de lokalen weerspiegelt ook het onderscheid tussen beiden. Van Aert (deze week 27 geworden, 1.87 meter lang en 78 kilo zwaar) rijdt voor het Nederlandse Jumbo-Visma en is het toonbeeld van een voorbeeldige prof. Evenepoel (nog maar 21, 1.71 groot en een gewicht van 61 kilo) fietst in dienst van het Belgische Deceuninck-QuickStep, is zelfverzekerd, uitgesproken en bij vlagen een enfant terrible.
Van Aert begon als veldrijder. Dat sprak bijna vanzelf. Uit Lille en omstreken komen wereldkampioenen: Erwin Vervecken, Paul Herygers en Bart Wellens. Sanne Cant was meermaals mondiaal de beste bij de vrouwen. Het zit in het water en in de grond, zeggen ze in het dorp. Inmiddels is Van Aert wereldtopper op de weg. Hij ontpopte zich in de afgelopen Tour de France als multitalent, met overwinningen op de Mont Ventoux, in de tijdrit naar Saint-Émilion en in de sprint op de Champs-Élysées. Zijn ploeg roemt zijn loyaliteit en nooit aflatende inzet. Je ziet hem zelden zichzelf op de borst kloppen.
Dorpsheld
Op het terras voor het parochiecentrum weten supporters Jos Van Echelpoel (74), Dirk Vingerhoets (64), Danny Arts (62) en Peter Vandenbrande (55) wel waar die onverzettelijkheid vandaan komt: van vader Henk. Van Echelpoel: ‘Diens vader overleed jong, 50 nog maar, in een gezin met negen kinderen. Dat heeft Wout meegekregen.’ Vandenbrande: ‘Ik kan me geen enkele wedstrijd voor de geest halen waarin Wout voortijdig is uitgestapt.’
De renner, zeggen ze, kon de oprichting van een supportersvereniging, nu vier jaar geleden, ‘zeer appreciëren’. Volgens Vandenbrande was de komst van een club vanzelfsprekend. ‘Als je wielerminded bent en iemand uit het dorp gaat presteren, dan volg je hem. We wisten alleen toen nog niet dat hij zo goed zou worden.’ Maar, had Van Aert tegelijkertijd gezegd, ik kom alleen als ik win. Ook dat tekent hem, zeggen de fans. Vingerhoets: ‘Hij houdt er niet zo van in de belangstelling te staan.’ Arts: ‘Wout laat liever de benen spreken.’
De vereniging telt intussen meer dan 900 leden. Vooral na zijn eerste zege in de Tour van vorig jaar is het aantal geëxplodeerd. Kwamen ze vooral uit de omgeving, nu is het uit heel België en ook uit Nederland. Ondanks zijn glanzende prestaties, is het niet tot feesten gekomen. Corona en een overvolle wieleragenda stonden dat in de weg. Maar nu is er de toezegging dat hij op 24 oktober toch echt de schade komt inhalen.
Voetbal
Evenepoel begon als voetballer, bij Anderlecht en PSV, en is pas vanaf zijn 17de serieus gaan fietsen. Een jaar later stond hij al te boek als de nieuwe Eddy Merckx, met 34 overwinningen in één seizoen. Als belofte won hij zowel de tijdritten als de wegraces op het Belgisch kampioenschap, het EK en het WK − met de concurrentie doorgaans op grote afstand; hij laat het liever niet op een sprint aankomen. Rijdend als prof kwam er nauwelijks een eind aan zijn zegereeks. Die stokte pas toen hij augustus vorig jaar tijdens de Ronde van Lombardije in een ravijn dook, waarbij hij onder meer een bekkenbreuk en een longbloeding opliep. Sinds zijn rentree is het aura van onoverwinnelijkheid wat verbleekt.
Wat bleef zijn torenhoge ambities en branie. Wie hem dwarszit, krijgt de volle laag. Vraag het Sonny Colbrelli, die het afgelopen weekeinde op de EK in Italië niet meewerkte om samen naar de finish te rijden. Het leidde tot misbaar in gebaar en geluid. Gianni Vermeersch kreeg na de eerste etappe van de Benelux Tour de schuld van een botsing in het peloton. Dat het voor het oog van de camera was, interesseerde hem niet. Geagiteerd tegen zijn collega: ‘Je moet niet weglopen maar je fout toegeven. Ga je me nu nog een beetje uitlachen in mijn gezicht?’
Het maakt hem ook in België niet overal even geliefd. Luister maar eens in Lille. Vandenbrande: ‘Het zijn apenstreken. Hij schold in de Benelux Tour ook al een mecanicien uit. Ik vind het moeilijk te aanvaarden als hij zich zo gedraagt.’ Vingerhoets: ‘Hij moet nog veel leren.’ Van Echelpoel: ‘Wout smijt ook wel eens met zijn helm. Maar dan is hij vooral boos op zichzelf.’
Arrogant joch
In de feestzaal van café In de Rustberg halen uitbater Guy Janssens (64) en gasten Robert Santingh (59) en Davy Van Haeverbeek (44) er hun schouders over op. Het volgens hen door de media gecreëerde beeld van een arrogant joch klopt niet. Zij weten beter. Janssens kent hem vanaf zijn 14de. ‘Remco is een zachtaardige en sympathieke jongen. Hij woont hier enkele huizen verderop. Als ik hem vraag wat foto’s te signeren of een shirt, is het nooit een probleem.’ Santingh: ‘Als hij langs fietst, steekt hij altijd zijn duim op. Hij groet iedereen hier. Het is een toffe gast.’
Ja, Remco was boos op Vermeersch, maar ze hebben het al snel uitgepraat. En is dat nou zo uitzonderlijk? In het peloton wordt vaak op elkaar gescholden. Santingh: ‘Van Aert was ook een keer furieus op Peter Sagan in de Tour. Daar hoorde je niemand over. Bij Remco wordt het uitgesponnen.’ Vanhaeverbeek: ‘Vergeet niet dat Remco nog maar 21 is, hè.’ Janssens: ‘De tweede Merckx, dat is een stempel. De kannibaal van Schepdaal. Hij moet het allemaal nog bewijzen.’
Zeshonderd leden telt de vereniging. Dat is niet alles. Er zijn clubs in West-Vlaanderen, Henegouwen, Luik, ja, zelfs in Italië. Janssens: ‘Het moet wel via ons lopen.’ Ook hier is nog maar weinig gevierd. Nu corona onder controle lijkt, reizen ze hem weer achterna. Zo waren de drie met dertig andere supporters in Trento, toen Evenepoel op de EK op de weg zilver pakte achter Colbrelli en brons op de tijdrit. ‘Hij nadert weer zijn hoogvorm.’
Vechten
In Lille herinneren ze zich Van Aert in zijn jeugd vooral als een klein mannetje op een te grote fiets. Toen hij 10 was, deed hij wel eens mee aan dikke bandenraces in Nederland. Mathieu van der Poel, zijn latere grote rivaal, was ook wel eens van de partij. In zijn eerste wedstrijd in het veldrijden bij de nieuwelingen van 14 en 15 jaar eindigde Van Aert als laatste. Vingerhoets: ‘Omdat hij lang klein bleef, heeft hij altijd op z’n tanden moeten bijten.’ Arts: ‘Hij heeft ervoor moeten vechten.’ Vingerhoets: ‘Ik zeg altijd: Van der Poel is een slangenmens, een acrobaat op de fiets. Wout is een karaktermens.’
Van Aert woont al enkele jaren niet meer in Lille, met vrouw Sarah en de kleine Georges heeft hij een huis betrokken in het nabije Herentals. Maar op het terras van het parochiecentrum laten ze er geen twijfel over bestaan. ‘Wout is er een van bij ons.’
Evenepoel is niet van Schepdaal. Hij is geboren in Aalst en verhuisde met zijn ouders daarna naar Galmaarden. Vanaf zijn 14de woont hij in Pajottenland. Hij schopte het in het voetbal tot aanvoerder in het nationale jeugdelftal, maar vertrok met onmin bij Anderlecht. Hij voelde zich niet op waarde geschat. Daarmee was het plezier verdwenen.
Niet lang daarna zocht vader Patrick, zelf een voormalig wielrenner en tegenwoordig manager van zijn zoon, op een dag naar zijn racefiets. Remco was ermee weg. Bij terugkeer liet hij trots zijn tellertje zien: 120 kilometer gereden, 34 gemiddeld. Vanaf toen stond het vast: hij wilde gaan koersen.
Café-eigenaar Janssens houdt een plakboek bij. Kijk, in Belgisch Limburg reed Evenepoel in 2017 zijn eerste wedstrijd. Hij werd 71ste. Maar in datzelfde jaar bleek hij al vijf keer de snelste, één keer tweede en twee keer derde. In 2018 was er die explosie aan zeges, in 2019 het profcontract.
Huiverend
De supporters denken huiverend terug aan zijn val in Lombardije, ze zaten in het café naar de tv te kijken. ‘Er was eerst ongeloof, totdat we zijn fiets tegen een muurtje zagen staan. Daarna brak er echt paniek uit, gevolgd door stilte. Het was wachten op het nieuws. Toen hij na lange tijd de ambulance werd ingeschoven, wisten we eigenlijk nog niks.’
Dat hij sindsdien wat meer verliest dan voorheen, komt hem geregeld op kritiek te staan. Dat hij op de EK in Italië in het duel met Colbrelli beter zijn benen had stilgehouden. Dat hij op de Olympische Spelen nooit zo vroeg in de aanval had mogen gaan, waardoor Van Aert in de finale alleen kwam te zitten. In Schepdaal denken ze er anders over. Als hij in Trento had gewacht, zouden ze zijn bijgehaald en had hij nooit zilver gehad. In Tokio wilde niemand met hem meerijden, dat kun je hem niet aanrekenen.
Wie is volgens de aanhang de te kloppen man, volgende week zondag? In Lille is er weinig ruimte voor twijfel. ‘Wout kan Parijs-Roubaix nog wel vijf keer winnen, maar een WK in eigen land is iets eenmaligs. De vorm is er. Het parcours is hem op het lijf geschreven. Zeg het maar: wie gaat hem eraf rijden, zondag?’ In Schepdaal zijn ze minder zeker van hun zaak. Van Haeverbeek: ‘Remco is vanaf zijn val nog steeds aan het groeien. Van Aert zit al aan zijn top en blijkbaar staat al vast dat alle kaarten op hem worden gezet. Maar vergeet niet: een WK is altijd een wedstrijd op zich.’ Santingh: ‘Ik zag vorige week in Italië weer voor het eerst sinds lange tijd grinta op zijn gezicht, concentratie, spanning. Dat stelt me gerust.’
Beide kampen verklaren er vrede mee te hebben als de ander wint. Janssens: ‘Het zijn allebei kampioenen.’ Santingh: ‘Van Aert is geen sukkelaar, hè.’ In Lille is enige terughoudendheid op te tekenen. Vandenbrande: ‘Ik zal geen gat in de lucht springen, maar ook geen boe roepen.’ Alles in het nette, bij de fans van Wout? Vingerhoets: ‘Kom nog maar eens terug als we een pintje op hebben.’
Daarom roep ik het ook.. 
In de belangrijkste tijdrit dit jaar werd vd Breggen wel op een hoopje gefietst door van Vleuten die er wel bij is 
Al lijkt ook die niet meer in topvorm en is het parcours niet hetzelfde uiteraard
Al lijkt ook die niet meer in topvorm en is het parcours niet hetzelfde uiteraard
ton duk Schreef:
-------------------------------------------------------
> Meneer 60% Schreef:
> --------------------------------------------------
> -----
> > Het is wel waar dat Reusser, als de
> > startverschillen anderhalve minuut waren
> gebleven,
> > Brennauer precies in het vizier
>
> Waarre het niet dat haar vizier was beslagen....
> Gr
Dat had ik niet meegekregen. Dan hadden we mogelijk taferelen gekregen zoals bij de ploegenachtervolging op de Spelen met Denemarken en GB.
-------------------------------------------------------
> Meneer 60% Schreef:
> --------------------------------------------------
> -----
> > Het is wel waar dat Reusser, als de
> > startverschillen anderhalve minuut waren
> gebleven,
> > Brennauer precies in het vizier
>
> Waarre het niet dat haar vizier was beslagen....
> Gr
Dat had ik niet meegekregen. Dan hadden we mogelijk taferelen gekregen zoals bij de ploegenachtervolging op de Spelen met Denemarken en GB.
Vandaag junioren dag. Vanmorgen de vrouwen en vanmiddag de heren.
De dames zijn gefinished:
1 IVANCHENKO Alena Russia
2 BACKSTEDT Zoe Great Britain
3 NIEDERMAIER Antonia Germany
4 VAN DER MEIDEN Anna Netherlands
5 LEECH Madelaine Great Britain
6 UIJEN Elise Netherlands
7 RAYER Eglantine France
8 CUMMINS Olivia United States
9 JOORIS Febe Belgium
10 AHTOSALO Anniina Finland
Startlijst Heren: PCS
De dames zijn gefinished:
1 IVANCHENKO Alena Russia
2 BACKSTEDT Zoe Great Britain
3 NIEDERMAIER Antonia Germany
4 VAN DER MEIDEN Anna Netherlands
5 LEECH Madelaine Great Britain
6 UIJEN Elise Netherlands
7 RAYER Eglantine France
8 CUMMINS Olivia United States
9 JOORIS Febe Belgium
10 AHTOSALO Anniina Finland
Startlijst Heren: PCS
Ik moet bekennen pas iets van de vrouwen tijdrit gezien te hebben na de finish, want eigen training eerst. In de uitslag ook de officieuze werelduurrecordhoudster Jocelyn Lowden, die binnenkort een officieel WUR wil rijden, op bijna 2 minuten. Simpel rekenwerk leert dan, dat Ellen van Dijk de ominueze 50 kilometer in het uur grens aan het benaderen was, jenseits de Eddy Merckx tijd.
Toch nog even over Remco Evenepoel, die een puike tijdrit afleverde met een wattage, waarmee je thuis mag komen. Aldus de onvermijdelijke Fin. Maar wattage is niet zaligmakend in het tijdrijden. Al met al is dit jaar voor hem een harde leerschool, maar iets minder branie en het wordt nog wel wat.
Toch nog even over Remco Evenepoel, die een puike tijdrit afleverde met een wattage, waarmee je thuis mag komen. Aldus de onvermijdelijke Fin. Maar wattage is niet zaligmakend in het tijdrijden. Al met al is dit jaar voor hem een harde leerschool, maar iets minder branie en het wordt nog wel wat.
Jongen..?
We hebben het hier over Ellen van Dijk..
We hebben het hier over Ellen van Dijk..
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.