Van der Poel blijft een raadsel voor Alaphilippe: 'Je weet nooit hoe sterk hij is'
"Wout lijkt me echt heel sterk. O jongens, dit gaat snel! Ik zie dat Van der Poel sterker is dan Van Aert. Maar met die twee weet je nooit helemaal zeker of ze echt wel alles geven... Vanaf dat ogenblik wantrouw ik Mathieu meer dan de anderen."
Het zijn de woorden van de Fransman Julian Alaphilippe in zijn nieuwe boek 'Regenboog', dat hij vrijdag aan de pers presenteerde.
De 29-jarige Fransman beleefde een droomseizoen, waarin hij onder meer zijn wereldtitel prolongeerde. Maar waarin hij ook vaak zijn meerdere moest erkennen in Wout van Aert en Mathieu van der Poel.
Zoals in maart tijdens Strade Bianche. Alaphilippe vervolgt:
"Wanneer Mathieu in de laatste strook van Tolfe aanvalt, op een steile helling van achttien procent, kan ik maar amper terugkomen. Hij roept naar me: 'Kom, met twee, met twee!' Bernal zit ons op de hielen."
"Ik ben nog niet voldoende op krachten gekomen om het over te nemen. Diep vanbinnen denk ik: wacht nog even twee seconden, ik ben bekaf!"
Het is een druilerige vrijdagmiddag als Alaphilippe zich meldt bovenop de Hotond, een naam die veel wielerliefhebbers bekend in de oren zal klinken. Het is de beklimming waarop Niki Terpstra in 2018 aan zijn winnende solo in de Ronde van Vlaanderen begon.
Hij is relaxed, Alaphilippe, hij oogt rustig. In niets lijkt hij op de drukke, soms druistige renner die menig koers animeert met talloze demarrages. Of die soms, nog hyper van een wedstrijd, meedanst op muziek ná een koers.
De volgende woorden passen al evenmin in dat plaatje: "Wielrennen is niet mijn hele leven. Vergeet niet dat het maar sport is."
Hij kan het ook zeggen, Alaphilippe. Hij heeft net een droomjaar afgesloten met een tweede wereldtitel. Hij voegde daarnaast wéér een gele trui toe aan zijn totaal (18) en hij won eerder in zijn carrière al klassiekers als Milaan-Sanremo en de Waalse Pijl. Kortom: als hij nu stopt, is zijn carrière geslaagd.
Filosofisch gaat hij verder: "Je hebt maar één leven, je moet ervan genieten en op het juiste moment het juiste doen."
'Van der Poel ontregelt graag'
Inzoomend op zijn jaar valt op dat de Fransman meer dan eens de degens kruist met Van der Poel en Van Aert. Hij praat met respect over ze. Van der Poel koerst praktisch hetzelfde als hij.
"Mathieu houdt ook van onverwachte, onvoorzienbare dingen in de koers. Hij ontregelt graag en hij is vooral ook een aanvaller. Die heb je nodig om een levendige koers te krijgen. Hij is een rivaal, maar wel iemand die ik waardeer om zijn manier van koersen."
Maar de Fransman constateert ook dat hij de twee, Van Aert incluis, vaak maar moeilijk kan peilen. "Je hebt renners aan wie je in de koers ziet hoe goed hun benen zijn. Maar bij Mathieu en Wout is het lastig om in te schatten hoe ze zich voelen. Ze zijn altijd sterk."
Alaphilippe is zelf meer een open boek. "Aan mij zie je het als ik geen goede benen heb. En zij zien dat."
Goede benen had Alaphilippe wel op de openingsdag van de Tour de France. Hij versnelde op de slotklim en niemand, ook Van Aert of Van der Poel niet, kon hem volgen.
Een dag later was hij de gele trui echter alweer kwijt. Aan... Van der Poel. "Ondanks zijn teleurstelling was Mathieu op de eerste dag in Landerneau zo sportief om me een vriendschappelijk schouderklopje te geven. Nu feliciteerde ik Mathieu."
Het was een emotionele zege voor Van der Poel, wist ook Alaphilippe. "Hij wilde graag het geel om op de mooist mogelijke manier hulde te brengen aan zijn grootvader. Als we elkaar in de Ronde van Frankrijk tegenkwamen, had Raymond Poulidor altijd wel een vriendelijk woord voor mij. Ik heb prachtige herinneringen aan hem en zijn overlijden heeft me verdriet gedaan."
Tour winnen?
Er staat ook een nieuwtje in het boek. Alaphilippe, die in 2019 al eens verraste met een vijfde plaats in de Tour, bekent dat hij klassementsambities heeft.
"Het algemeen klassement in de Tour zal waarschijnlijk wel het grote doel zijn", stipt Alaphilippe zijn toekomstplannen aan. Hij krijgt de steun van ploegbaas Patrick Lefevere. "Patrick heeft er veel zin in en daar heb ik rekening mee gehouden toen ik opnieuw tekende."
Hij kan dat niet van de ene op de andere dag doen, zo zegt hij. Met een speciaal voorbereidingsprogramma en trainingen gericht op de bergen zal hij een seizoen moeten inrichten.
Maar of de plannen al in 2022 gerealiseerd moeten worden? Bij de boekpresentatie vrijdag zei hij dit: "Het is mogelijk, maar ik weet niet of ik het zou kunnen. Voorlopig richt ik me op doelen in de nabije toekomst. "
Hoe Strade Bianche afliep? Van der Poel won.
"Bij het binnenrijden van Siena is het duidelijk dat hij de betere is van ons twee. Maar ik gooi de handdoek nog niet in de ring, zo ben ik niet. En je weet ook maar nooit, misschien kraakt hij toch nog."
"Nog voor we aan de laatste, heel steile beklimming beginnen in de oude stad, richting de Piazza del Campo, voel ik krampen opkomen. Daarom is er zo'n grote kloof tussen ons twee. Ik zie hem wegrijden en kan niets doen. Gewoonlijk voel ik me in zulke finales altijd de betere, maar deze keer ben ik machteloos, ik ben 'dood'."
Bron: NOS.nl