WUR

In deze donkere en stille tijden op het prikbord is er wat mij betreft ruimte voor deze mooie niche in de wielersport.

Vandaag gaat voormalig uur record houder (52.757 km in Manchester) Alex Dowsett proberen de 55.089 km van Victor te verslaan. Ook hij kiest voor de razendsnelle Mexicaanse hooglandbaan van Aguascalientes.

Met zijn poging wil Alex Dowsett ook aandacht vragen voor de stichtingen Little Bleeders en The Haemophilia Society, waarmee hij als kind zelf te maken kreeg. De Brit begint woensdag om 16.00 uur lokale tijd aan zijn poging. In België en Nederland is dat om 23.00 uur ’s avonds. De poging is vanaf 22.35 uur te volgen via het YouTube-kanaal van Dowsett



Volgens WF is dit een versnelling van 61x13. Dat betekent dat hij met minstens 93 RPM moet rijden om het record te pakken. Lijkt mij wat aan de zware kant.

Inderdaad een mooie discipline. Alleen is het jammer dat de echte toppers er geen interesse in lijken te hebben. Het is daarom lastig in te schatten hoe "goed" het record nu is. Campenaerts is een prima tijdrijder, maar net geen echte wereldtop. Wat zou een Ganna kunnen, of een gefocuste van Aert,Dennis, Dumoulin of Roglic?(Dennis deed in 2015 al een poging natuurlijk).
Of onderschat ik Victor?



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 03/11/2021 15:44 door Eindhovuh.

Spannend. Zin in.

[youtu.be] (livestreamtest)
[youtu.be] (his bike)

[youtu.be] (aftellen)
[youtu.be] (verschil nu net eerdere poging in '15)

[youtu.be] (zijn kleding)

Ik zat al klaar, maar er was geen activiteit te bekennen. Op het verkeerde been gezet. De poging is om 16.00 uur plaatselijke tijd. Alex Dowsett heeft intussen zijn youtube kanaal met veel professioneel gebabbel volgepraat, goed voor de sponsors en voor de goede zaak, waarvoor hij aandacht vraagt. Bij de causerieën over materiaalgebruik, denk ik atlijd meteen, geef nou eens precies aan hoeveel er bij gelijkblijvende inspanning sneller gereden wordt dan door Otto Normalburger. Maar vergeef me mijn aberratie op dit vlak. Een verzet van 61x13, inderdaad een fikse versnelling al heb ik wel eens iemand nog veel harder zien stoempen en dat op zee-niveau. Kijk, Jeffrey Hoogland stoempt met zijn 67x15 (zeg een halve meter per omwenteling minder) toch ook aardig vooruit en ligt na 1 km al bijna 20 seconden voor op het snelste schema.. Dit geheel terzijde.

Zoals bij rugwind met 10 Beaufort een verzet van 61x13 ook bepaald licht zal aanvoelen, zal op grote hoogte met effectief 1/5 minder luchtdruk een wat grotere versnelling best mee kunnen vallen. Actuele luchtdruk zou omgerekend naar zee-niveau dus geldig voor Nederland ongeveer 2% minder zijn dan in het verre Aguascalientes, ware het niet, dat van nature de lucht, zodra je hoger op gaat minder moleculen bevat en dus minder luchtweerstand veroorzaakt. De aanwezige hoeveelheid zuurstof is daarentegen wel weer beperkt al zijn de nadelige effecten individueel afhankelijk, los nog van acclimatisatie.

In vergelijking tot zijn vorige WUR moet hij op zoek naar zo'n 2330 meter. Normaal maakt hij op deze hoogte wel iets meer dan de helft van zijn achterstand goed. Een voordeeltje van bijna 70 meter heeft hij alvast opgetrommeld door met een nieuw supersnel kettingblad te rijden. Zo bekeken wordt het verbeteren van het WUR nog een hele toer. Vast staat, dat er nog steeds progressie voor nop wordt behaald door de voortschrijdende aerodynamica. Slaagt hij erin zijn verzet goed rond te draaien dan levert hem dat een extra voordeel op.

"We" weten natuurlijk geen van allen hoe hij er fysiek voorstaat. 350 lousy Watts zijn er kennelijk maar nodig. Evident is, als je in Aguascalientes stuk gaat, je goed stuk gaat. Dus pacing is uitermate belangrijk en daar lag voor Victor Campenaerts wel een voordeel. D'en Eddy had zich immers in 1972 ontpopt als de onnozele wielrenner, die als een raket van start ging, want het ging immers zo gemakkelijk. Neuhh, hij moest zo nodig eerst nog eens wat wereldrecords onderweg sprokkelen.
Bij mijn weten staat op de tweede ronde van Eddy Merckx (57,28 km/h) mog steeds geen maat.

Voordat Filippo Ganna het WUR gaat verpulveren krijgt een top-tien wielrenner de kans op eeuwige roem.
Ik vraag me overigens af of Alex Dowsett de eerste zal zijn, die nadien de daadwerkelijk gereden wattages prijs geeft.



2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 09/11/2021 12:14 door Horsie is back.

Ik kijk reikhalzend uit naar het commentaar van ons beste paard van stal. Horsie, lever je commentaar.

En verder, hou ons op de hoogte.

Ik herinner mij Roy Schuiten, wiens pogingen mislukten.

- Hij haalde zijn grootste successen op de baan: in 1974 en 1975 werd hij wereldkampioen achtervolging. Op dit onderdeel werd hij zes keer Nederlands kampioen. Ook was hij een goed tijdrijder, maar daarbij beleefde hij de grootste teleurstelling van zijn carrière: in 1975 deed hij in Mexico twee aanvallen op het werelduurrecord van Eddy Merckx, die beide faalden. Schuiten fietste op destijds de lichtste fiets ter wereld, ontworpen door de Amsterdammer Jan Legrand. -

Geplukt van Wiki.

Schuiten is al zo'n vijftien jaar niet meer onder ons. Maar net als Knetemann mag ook Schuiten herinnerd worden. Helaas zijn er vele overleden wielrenners. Maar het is herfst. Een mooie tijd om overledenen te herdenken.

Thanks.

Aangezien ik het WUR boek (Ron Couwenhoven) zo kon pakken, heb ik daarin toch nog eens naar Roy Schuiten uitgekeken. Het aan Roy Schuiten gewijde hoofdstuk had de veelbetekende titel meegekregen: De aanval die wel moest mislukken. Al waren het er zelfs drie. De eerste was nog de beste, na 13,33 km een uurgemiddelde van 48,735km/h. Helemaal niet zo slecht als Roy Schuiten in echt goede doen was geweest en later nog sneller had kunnen rijden om het uurgemiddelde op te krikken. Anderhalf uur later notabene deed hij nog een poging, maar strandde na ruim 22 km met een uurgemiddelde net boven de 48. Twee dagen later hield hij er na weer ruim 13 km op met een uurgemiddelde van bijna 48,5 km/h. Al met al was Roy Schuiten ook ontgaan, dat Eddy Merckx vanaf zo'n 15 km toch nog bijna 600 meter zou gaan inleveren op basis van één der allerslechtste vormen van pacing beloond met een heus WUR.

De vele randzaken, die an sich met de werelduurrecordpoging niets van doen hadden, maar daar redelijkerwijs wel hun negatieve invloed op zullen hebben uitgeoefend, hebben "voorkomen", dat Roy Schuiten veel dichter bij het WUR van Eddy Merckx kon komen.

De racefiets van Roy Schuiten (zelfs 350 gram lichter dan die van Eddy Merckx) woog slechts 5400 gram. Wanneer je nagaat, dat één kilogram minder (fiets en/of renner) bij een gelijkblijvend vernogen van 0 tot 100m slechts 0,06 seconde oplevert (niet eens op snelheid), dan waren die exercities om super lichte fietsen te maken wel behoorlijk potsierlijk. Bergop uitgezonderd uiteraard.

Disclaimer: Papa Backstedt levert ten aanzien van zijn dochters uiteraard wel heel veul in. Hij haalt ze dan ook niet meer in.

Ik geloof nooit dat luchtdruk een zelfde effect heeft als een windje in de rug. Dat is toch echt een andere kracht.

veluweracer Schreef:
-------------------------------------------------------
> Ik geloof nooit dat luchtdruk een zelfde effect heeft als een windje in de rug. Dat is toch echt een andere kracht.

Je vergeet één belangrijk detail, waarde Veluweracer!. Op een indoor wielerbaan heerst windstilte, tocht begint pas bij 0,1m/s, tenzij er natuurlijk hooligans zijn, die deuren open zetten of overal ventilatoren misbruiken. Als er al twee renners in de baan zijn, die dicht bij elkaar rijden is er wel sprake van een kunstmatige "rugwind". Zo zie je ook bij kwartetstarten in het schaatsen daardoor doorgaans betere tijden. Maar alle gekheid op een stokje: de uurrenner rijdt in zijn uppie.

Maar toch even wat cijfers. U zult wel 40,41km/h bij 300 Watt kunnen rijden, niet noodzakelijk bedoelend dit een uur vol te kunnen houden.

Luchtdruk om het even of dit is op basis van atmosferische omstandigheden of gecombineerd met hoogte
Basis 1013 mbar = 40,41km/h = 300 Watt.
Bij 1033 mbar (WUR Wiggo) zakt de snelheid terug naar 40,16km/h. Afname 250m in een uur.
Bij 993 mbar (in plaats van 20 mbar meer nu dus 20 mbar minder dan het gemiddelde op zee-niveau) stijgt de snelheid naar 40,66km/h. Toename 250m in een uur.
Deze beide voorbeelden (1033 vs 993) leveren dus een verschil op van 500m. Dit alles bij gelijkblijvend vermogen.

Theoretisch zou Veluweracer in Aguascalientes liefst 1780m verder rijden. Deze winst geldt niet bij hogere snelheden.

Veluweracer heeft uiteraard groot gelijk, dat rugwind een variabele is, die door geen enkele andere variabele is te overtreffen. Ok, op de maan dan.
Als Veluweracer met een pure staartwind van 10 km/h rijdt dan stijgt zijn snelheid naar 47,01 km/h. Bij 20 km/h zou hij zelfs een WUR poging kunnen overwegen. Bij 50 km/h staat er totaal geen maat meer op, dan rijd je gewoon langszij Jeffrey Hoogland. Intussen is de wielerbaan wel verlaten natuurlijk.

Vernoemde snelheden zijn dus theoretisch en moeten dus wel met de nodige voorzichtigheid worden omgeven.
Maar uit eigener ervaring weet ik, dat er heel veel mogelijk is bij stormkracht. Daarom nogmaals het volgende. Verhouding heen- en terugrit over 800m leverde mij ooit een getal op van 7. Bij tegenwind dus in tijd gemeten 7 keer langzamer dan bij rugwind.

Cijfers gedeeltelijk op basis van Het Geheim van Wielrennen.

Nu begint het.

60.3 second laps is the goal

Niet gehinderd door al teveel kennis. Hij drinkt/eet zo te zien niets een uur lang, nou heb ik wel eens gelezen dat je na 30 minuten op de max, suikers nodig hebt om optimaal te (blijven) presteren. Is het verlies aan snelheid/aero tijdens het nuttigen van een gelletje of 2 zó groot dat hij dit niet doet?

Hij ligt nu iets achter op schema? Een kleine 3 seconde langzamer na 19km afgelegd te hebben.
Jammer dat ze niet wat meer info/grafiekjes e.d. geven

Achterstand loopt iets op.

Helaas net niet gehaald. Wel respect voor het doen vam een poging. Je moet er maar aan gaan staan. Campenaerts kan in ieder geval rustig gaan slapen.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 04/11/2021 00:06 door veluweracer.

Eindhovuh Schreef:
-------------------------------------------------------
> Hij ligt nu iets achter op schema? Een kleine 3 seconde langzamer na 19km afgelegd te hebben. Jammer dat ze niet wat meer info/grafiekjes e.d. geven

Wat zou je nog meer willen dan? Na elke ronde hoeveel hij in de resterende ronden gemiddeld goed moet maken?.
Afgelegde afstand, rondetijd, tussentijd, uurgemiddelde na elke ronde, vantevoren ook nog tussentijden Victor Campenaerts. verschil. Allemaal heel goed verzorgd.

Maar uiteindelijk hoef je maar op één parameter te letten. Daarom wist ik voordat "we" halverwege waren feitelijk al, dat het niet zou lukken. Ik hield nog een slag om de arm, want wist uiteraard niet hoe de bloke zich voelde, maar zag vanaf de 118. ronde zijn uurgemiddelde (kwam op dat moment nog maar nauwelijks 100m op het gemiddelde tekort) eerst nog een beetje stagneren, en daarna continu dalen. En dit met de wetenschap, dat Victor Campenaerts geen echte inzinking had gehad en ook behoorlijk snel eindigde. M.a.w.. Alex Dowsett had halverwege of iets later desnoods al een reële buffer moeten hebben. Het schema van Victor Campenaerts aanhouden en dan op het laatst toeslaan is een simpel uitgangspunt, maar veronderstelt wel, dat je echt net zo goed moet zijn. En dat was hij overduidelijk niet. Of het zware verzet een rol heeft gespeeld weet ik niet. In elk geval reed hij wel steeds aan de limiet en kwam in de 53. minuut even in problemen. Moest echt uit zijn aero-houding en uit het zadel, maar op een baanfiets is het wel doortrappen geblazen, dus relaxen is er alleen bij als je Chris Hoy heet en denkt de overwinning in the pocket te hebben (Pruszkow 2010).

Dat Victor Campenaerts gezien zijn beperkingen (absoluut bekeken) een waarlijk optimaal WUR heeft gereden werd nu weer eens bevestigd.

Het WUR blijft de zwaarste wielerdiscipline. Nergens moet een renner zo geconcentreerd rijden. Toujours na een handvol seconden doemt er weer een bocht op, die bij het ingaan extra piekvermogen vereist, waar tegenover staat, dat de bocht uitkomen wel weer coasten is, voor zover ik dat kan beoordelen. Heb nog nooit indoors gereden. Een aero-houding is ook in een uur durende tijdrit buiten van serieus belang, maar daar heb je altijd weer momenten, dat je een beetje kunt relaxen, verzitten. Kan op de wielerbaan ook wel, maar kost gegarandeerd veel meer tijd. Daarbij is de crux, dat de trappers blijven bewegen. Even een jelletje naar binnen werpen, voor zover dat dan toegestaan zou worden is dan erg moeilijk.

Wel mooi, dat iemand die van jongsaf aan zoveel gezondheidsproblemen heeft gekend, toch een poging kon doen om de Olympus te beklimmen.

Er een snok aan geven is er bij het WUR niet echt bij. Tien seconden is in een tijdrit niet onoverkomelijk, maar op de wielerbaan kun je bijvoorbeeld geen 10 ronden lang één seconde sneller rijden en rijd je maar 0,1 seconden per ronde sneller dan betekent dit 100 ronden lang om aan 10 seconden te komen. De winst in een bepaalde ronde wordt voor het uurgemiddelde wel verdeeld over de al gereden ronden. Dit is misschien wat op kleuterhoogte uitgelegd, maar zo werkt het wel.

De aero-goeroe Xavier Disley heeft zijn befaamde grafieken alweer het web opgeslingerd en wat zie ik?
Alex Dowsett heeft niet één ronde sneller gereden dan Eddy Merckx in 1972.

Persoonlijk, denk ik ook niet, dat Alex Dowsett echt gedacht heeft hier een reële kans te maken, ofschoon zijn verblijf in Andorra op hoogte hem enige voordeel qua acclimatisatie had moeten kunnen geven. Deze rit was voornamelijk bedoeld als raising awareness voor zijjn Hemofilie Stichting. Tenslotte is zijn 10 maanden oude dochtertje, die alleen maar oog had voor de microfoon, ook drager.

Uiteindelijk verbeterde hij zijn PR toch met niet misselijke 1618m, dus een mijl.

En hij doet beter dan Bradley, maar pakt niet het Britse uurrecord. Dat is nog in handen van Daniel Bigham met 54,7.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 04/11/2021 07:27 door lodjan.

Sportgeschiedenis

Eindhovuh Schreef:
-------------------------------------------------------

> Of onderschat ik Victor?

Ja, het blijkt nog steeds his finest HOUR te zijn geweest.

Eddy Merckx heeft altijd gezegd, dat hij zijn finest Hour heeft ervaren als de gruwelijkste van zijn wielerleven. Alhoewel sport natuurlijk altijd Nebensache moet blijven.
Razende Roeland Eddy, die binnen 2 kilometer al zijn hoogste gemiddelde had bereikt en daarna meer dan 2 kilometer in moest leveren.
Zijn eerste vliegende kilometer was 5 km/h sneller dan het hele uur inclusief start. Alsof Victor of Alex even een kilometertje 59 à 60 km/h aangetikt zouden hebben.

Maar eerlijk is braaf, "we" hebben nooit verhalen gehoord, dat er mensen uit zijn inner circle met minder ledematen thuis kwamen. Hij verdient een dubbel zonnetje.

Horsie is back Schreef:
-------------------------------------------------------
> De aanwezige
> hoeveelheid zuurstof is daarentegen wel weer
> beperkt al zijn de nadelige effecten individueel
> afhankelijk, los nog van acclimatisatie.

Dit blijft een effect dat niet onderschat mag worden. Bij schaatsers zie je dat het voordeel van hoogte op de 5 kilometer al een heel stuk kleiner wordt, en op de 10 kilometer nog meer. Het wereldrecord op de 10 kilometer is in Heerenveen gereden. En Irene Schouten had het wereldrecord op de 5 kilometer vrouwen afgelopen weekend kunnen benaderen, als ze minder voorzichtig was gestart. En dan hebben we het nog bij lange na niet over inspanningen van een uur. De eigenzinnige, irritante, maar verre van domme Jillert Anema liet zijn rijders Kooiman en Kleibeuker het werelduurrecord verpulveren in Inzell, op ongeveer 500 meter hoogte. Bedenk daarbij dat bij schaatsen de luchtweerstand een nog groter aandeel heeft dan bij wielrennen, dus het weerstand-voordeel van hoogte is daar relatief nog groter.

Inderdaad, het verschilt per individu (Ritsma reed bijna altijd slecht op hoogte) en hangt af van de voorbereiding. Maar het speelt bij iedereen een zeer serieuze rol.

Meneer 60% Schreef:
-------------------------------------------------------
> Horsie is back Schreef:
> --------------------------------------------------
> -----
> > De aanwezige hoeveelheid zuurstof is daarentegen wel weer beperkt al zijn de nadelige effecten individueel afhankelijk, los nog van acclimatisatie.
>
> Het wereldrecord op de 10 kilometer is in Heerenveen gereden. En Irene Schouten had het wereldrecord op de 5 kilometer vrouwen afgelopen weekend kunnen
> benaderen, als ze minder voorzichtig was gestart.

Bij gelijkblijvende vorm en omstandigheden (hoogte uitgezonderd) zal er op hoogte altijd sneller gereden worden. Het aantal voor deze kwalificatie in aanmerking komende wedstrijden is echter enorm beperkt. Niettemin zou normaliter Irene Schouten in dit geval in Salt Lake City ook veel sneller hebben gereden.

Hoe de werkelijke verhouding zee-niveau en hoogte is (1887m Aguascalientes, nog ongeveer de helft onder wat voor het UUR nog altijd voordelig is), laat een vergelijking uit 2013 zien: Francois Pervis, die in Minsk WK op de 1km met staande start wordt en aan het eind van het jaar in Aguascalientes het WR werkelijk verpulvert.

Kijk je hoeveel na elke halve ronde de cumulatieve virtuele voorsprong bedraagt voor dat WR in Aguascalientes, dan kom je tot de onthutsende cijfers.
Na een 0,016s achterstand, een oplopende voorsprong van 0,218s/0,53s/0,974s/1,489s/2,147s/2,968s/3,918s of nog beter na een 0,016s achterstand, dus per halve ronde een winst van 0,234s/0,312s/0,444s/0,515s/0,658s/0,821s/0,95s. Praktisch lineair oplopend dus. Ongekend en er wordt gereden. Uiteraard is het aandeel aeroob tot een minuut nog redelijk beperkt en absoluut niet vergelijkbaar met dat over een vol uur.

Iedereen, die wel eens op een racefiets of zelfs fiets heeft gezeten, weet hoe lekker het is door de wind voortgedreven te worden. Zo is het ook op grote hoogte, maar de pret verdwijnt heel snel als er maximaal gepresteerd moet worden. Zo leek Alex Dowsett aanvankelijk met zijn ongewoon zware verzet vrij gemakkelijk op het tempo van Victor Campeanaerts te cruisen (in werkelijkheid zat hij natuurlijk alras aan zijn limiet, want hij is tenslotte geen Filippo Ganna) en dus kwam hij dan ook de man met de zuurstofhamer veel te snel tegen, die hem terechtwees. Niettemin reed hij, weliswaar met betere racefiets et cetera, toch nog altijd een kleine 1600m verder dan in Manchester, 6 jaar geleden.

Nagekomen: Een uur in de hel voor een recordpoging als een meer dan grootmoedig offer, een column van Peter Winnen vandaag in de VK.
"Ik hanteer twee ranglijsten. Eentje waarop alleen Merckx en zijn 49,431 kilometer prijkt, en eentje met alle andere namen en afstanden." En dan het artikel, dat naast de column prijkt: Ik durf er niet eens over te beginnen.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 09/11/2021 12:52 door Horsie is back.

Dank voor dit artikel en deze link.

Onlangs is Tiemen Groen overleden. Een vriend van me heeft zijn zoon naar hem vernoemd.
Info over de bijzondere Tiemen Groen: [sportgeschiedenis.nl]

Nog nooit van gehoord. Dus bedankt voor je bericht en link.

Ik vermoed dat sommigen hier geïnteresseerd zijn in het wielverleden en dat ze daarnaast enige intellectuele capaciteiten bezitten om goede research te plegen en leesbare artikelen te schrijven. Zo'n Tymen Groen verdient toch meer dan een paar zinnetjes. Zijn er nog mensen die hem hebben meegemaakt als renner, ook op het moment dat hij de brui eraan gaf of wellicht moest geven? Hoe verging het hem in Zuid-Afrika? Van dat soort vragen.

Een uur in de hel voor een recordpoging als een meer dan grootmoedig offer

Door Peter Winnen

Vorige week ondernam de Brit Alex Dowsett een poging het werelduurrecord af te troggelen van de Belg Victor Campenaerts. De poging mislukte. In 2019 reed Campenaerts in één uur 55,089 kilometer. Dowsett kwam niet verder dan 54,555 kilometer. Nu mag het lijken dat de vorige zin met enig dedain is getikt, de waarheid is dat ik vol bewondering ben voor eenieder die het überhaupt in zijn hoofd haalt een aanval te plegen. 54,555 kilometer in een uur is voor een opgevoerde brommer al een aanslag op de cilinders. De voorbereiding op de recordpoging – je bent er minimaal een half jaar mee doende – is een eenzame tocht door de woestijn. En na dat ene uur blijk je opeens 80 jaar oud te zijn, zo hard ben je gegaan.

Ik was vijftien toen Eddy Merckx het werelduurrecord op zijn naam bracht (49,431 kilometer). Over zijn gouden uur in oktober 1972 zei Merckx nog maar kort geleden dat hij nooit dieper in zijn reserves had getast. Uit de mond van Merckx, het referentiepunt aller wielrenners van alle tijden, klonk het als een Bijbelcitaat. Uit eerbied voor de Kannibaal stel ik daarom dat zijn uurrecord nooit verbroken kán worden. Ik hanteer twee ranglijsten. Eentje waarop alleen Merckx en zijn 49,431 kilometer prijkt, en eentje met alle andere namen en afstanden.

Het werelduurrecord scherper stellen is de droom van elke tijdritspecialist. Toch zijn er maar weinigen die zich op de voorbereiding storten. Vaak hoor je: ‘ik denk er aan’, of, ‘misschien’. Dan weet je genoeg. De gebenedijde topspecialist ziet enorm op tegen een uurtje vrijwillig waterboarden, om maar eens een gruwelijke metafoor te gebruiken. De laatste decennia zijn het niet de ultieme bromfietsen, maar de verdienstelijke tijdrijders die hun leven in een uur proberen samen te vatten.

Van de Italiaanse machine Filippo Ganna is bekend dat hij misschien, ergens in de toekomst, een uurrecordpoging wil doen. Victor Campenaerts houdt zijn hart al vast. Als Ganna aantreedt ‘zullen we met grote ogen kijken’. Ganna deed al eens een test over een half uur. Zijn gemiddelde? 57,5 km/u. Maar ik begrijp ook dat het halve uur in het vacuüm van de pijn hem een stuk minder enthousiast heeft gemaakt.

Alex Dowsett was al eens uurrecordhouder. In 2015 kwam hij tot 52,757 kilometer. Dus toen hij zich vorige week in de ijle atmosfeer van Aguascalientes in Mexico op gang trok wist hij wat hem te wachten stond. Het eerste half uur had Campenaerts hem heus geknepen. Toen stortte Dowsett in, al was dat erg relatief.

Geen herovering van het uurrecord, wel succesvol in een parallelle missie, zo verklaarde hij achteraf. Dowsett lijdt aan hemofilie van het type A; de recordpoging was tegelijkertijd een inzamelingsactie voor zijn stichting, en een motiverende actie voor lotgenoten. Zo bezien vond ik zijn uur in de hel een meer dan grootmoedig offer.

Dank, Cecchini.

Frederik D. Schreef:
-------------------------------------------------------
> Nog nooit van gehoord.

Dit, Frederik D., gaat je nog achtervolgen. Nog nooit gehoord van een renner, die vier keer WK Individuele Achtervolging werd, zij het uit het Stenen Stalen Tijdperk. Viste nog even zijn 3 beste 4km tijden op: 4:52,10 uit 1964 en 4:51,76 en 4:50,21 uit 1966. In het tijdperk van de ultieme aerodynamica een non-prestatie. Tienermeisjes rijden dit ook. Maar toch, ga je op zo'n kale racefiets zitten, dan valt een tijdlang 50 km/h rijden toch nog danig tegen. En ook de alledaagse racefietsen van tegenwoordig zijn wel degelijk nog een stuk sneller dan de racefietsen van weleer en dan praten we alleen nog maar over de vlakke weg.

Hoe zou de verhouding qua progressie sindsdien zijn: 70% materiaal, houding et cetera en 30% fysiek/fysiologisch?

Jij ook bedankt. Mooie vragen, mooie bijdrage. En blijf het mij maar inwrijven. Dan vergeet ik Tymen Groen niet.

Maar je vergeet wel dat hij Tiemen heet?

Dat dan wel weer. Maar dat bedoelde ik dan ook. Maar de naam Groen zat er wel in, in mijn kop.

En, was het een mooi event?