Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
Harm Ottenbros overleden
Gepost door Cecchini
Voormalig wereldkampioen wielrennen Harm Ottenbros is dinsdag op 78-jarige leeftijd in zijn woonplaats Strijen overleden. Dat heeft wielerbond KNWU donderdag bevestigd.
De keerzijde van de regenboogtrui: vloek, verraad en ontgoocheling
Uit de Volkskrant van 23 september 2021/ Rob Gollinn
Ottenbros wordt in Zolder wereldkampioen, vlak voor de Belg Julien Stevens.
Zolder, 10 augustus 1969
Kampioen: Harm Ottenbros
Uit een grijze nevel duiken twee wielrenners op. Gerrie Knetemann en Harm Ottenbros rijden over de Zeelandbrug. De eerste zou twee jaar later wereldkampioen worden, de tweede was het al geweest, in 1969. Ottenbros stapt af en tilt zijn fiets omhoog. Dan zwiert hij het rijwiel de Oosterschelde in.
Het fragment uit het VPRO-programma Het Gat van Nederland uit 1976 markeert het einde van zijn wielercarrière die vanaf het behalen van de wereldtitel vooral in mineur is verlopen. Weinigen hebben zo geleden onder de vloek van de regenboogtrui als Harm Ottenbros.
Hij behoort in 1969 niet tot de kanshebbers op het circuit van Zolder. Tot dan heeft hij als voornaamste resultaten twee etappes in de Ronde van Zwitserland op zijn naam geschreven. Vooral Belgen zijn favoriet. Rik van Looy was al twee keer eerder wereldkampioen. Eddy Merckx heeft net zijn eerste zege in de Tour de France op zak. Roger De Vlaeminck is Belgisch kampioen. Ze kijken die dag vooral naar elkaar. Het is Ottenbros die samen met de Belg Julien Stevens ontsnapt, op 25 kilometer van de finish. Met z’n tweeën rijden ze op de eindstreep af. Na een bijna-surplace zet Stevens zijn sprint te vroeg in. De Nederlander wint met vijftien centimeter verschil.
Het is meteen de opmaat tot langdurige deceptie. Ottenbros wint bijna niks meer. Volgens hem accepteert het peloton niet dat een modale renner de wereldtitel heeft gegrepen. In De Telegraaf blikt hij terug. ‘Ze hebben me kapotgemaakt. Er is van alle kanten fanatiek geprobeerd mij geld afhandig te maken. Er is op mij gekoerst, zo fel, zo gemeen, dat ik soms dacht: ik stop er maar mee. Zo hoeft het niet meer.’ Zeker in België wordt hij onthaald op fluitconcerten. Hij is een kleine coureur in een te grote trui.
Zijn huwelijk strandt. Hij loopt een maagzweer op. Nadat hij is gestopt, neemt hij zijn intrek in een kraakpand en laat zijn baard staan en zijn haar groeien. Hij gaat geestelijk gehandicapten begeleiden. ‘Daar was ik mens’, vertelt hij in 2017 tegen Erik Dijkstra van Bureau Sport. ‘Daarvoor was ik wielrenner. Dat is een verschil.’ In 2002, als het WK terug is in Zolder, knipt hij voor het oog van de tv-camera nog een regenboogtrui in tweeën.
Intussen zijn de scherpe randjes er vanaf. Ottenbros, nu 78, kan weer trots zijn op de titel. Die dag in augustus was hij toch de beste geweest. Niet gewenst misschien, ja, maar wel degelijk wereldkampioen.
De keerzijde van de regenboogtrui: vloek, verraad en ontgoocheling
Uit de Volkskrant van 23 september 2021/ Rob Gollinn
Ottenbros wordt in Zolder wereldkampioen, vlak voor de Belg Julien Stevens.
Zolder, 10 augustus 1969
Kampioen: Harm Ottenbros
Uit een grijze nevel duiken twee wielrenners op. Gerrie Knetemann en Harm Ottenbros rijden over de Zeelandbrug. De eerste zou twee jaar later wereldkampioen worden, de tweede was het al geweest, in 1969. Ottenbros stapt af en tilt zijn fiets omhoog. Dan zwiert hij het rijwiel de Oosterschelde in.
Het fragment uit het VPRO-programma Het Gat van Nederland uit 1976 markeert het einde van zijn wielercarrière die vanaf het behalen van de wereldtitel vooral in mineur is verlopen. Weinigen hebben zo geleden onder de vloek van de regenboogtrui als Harm Ottenbros.
Hij behoort in 1969 niet tot de kanshebbers op het circuit van Zolder. Tot dan heeft hij als voornaamste resultaten twee etappes in de Ronde van Zwitserland op zijn naam geschreven. Vooral Belgen zijn favoriet. Rik van Looy was al twee keer eerder wereldkampioen. Eddy Merckx heeft net zijn eerste zege in de Tour de France op zak. Roger De Vlaeminck is Belgisch kampioen. Ze kijken die dag vooral naar elkaar. Het is Ottenbros die samen met de Belg Julien Stevens ontsnapt, op 25 kilometer van de finish. Met z’n tweeën rijden ze op de eindstreep af. Na een bijna-surplace zet Stevens zijn sprint te vroeg in. De Nederlander wint met vijftien centimeter verschil.
Het is meteen de opmaat tot langdurige deceptie. Ottenbros wint bijna niks meer. Volgens hem accepteert het peloton niet dat een modale renner de wereldtitel heeft gegrepen. In De Telegraaf blikt hij terug. ‘Ze hebben me kapotgemaakt. Er is van alle kanten fanatiek geprobeerd mij geld afhandig te maken. Er is op mij gekoerst, zo fel, zo gemeen, dat ik soms dacht: ik stop er maar mee. Zo hoeft het niet meer.’ Zeker in België wordt hij onthaald op fluitconcerten. Hij is een kleine coureur in een te grote trui.
Zijn huwelijk strandt. Hij loopt een maagzweer op. Nadat hij is gestopt, neemt hij zijn intrek in een kraakpand en laat zijn baard staan en zijn haar groeien. Hij gaat geestelijk gehandicapten begeleiden. ‘Daar was ik mens’, vertelt hij in 2017 tegen Erik Dijkstra van Bureau Sport. ‘Daarvoor was ik wielrenner. Dat is een verschil.’ In 2002, als het WK terug is in Zolder, knipt hij voor het oog van de tv-camera nog een regenboogtrui in tweeën.
Intussen zijn de scherpe randjes er vanaf. Ottenbros, nu 78, kan weer trots zijn op de titel. Die dag in augustus was hij toch de beste geweest. Niet gewenst misschien, ja, maar wel degelijk wereldkampioen.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.