Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
105th Giro d'Italia (2.UWT) Stage 10»Pescara›Jesi(196km)
Gepost door Clavan
Jai Hindley (on right) is fastest of the Blockhaus survivors. RCS Sport photo
Stage 10»Pescara›Jesi(196km)
[Touretappe] De eerste Giro-etappe na de tweede rustdag is een race van Pescara naar Jesi. Het parcours door de Marken is biljartvlak in de eerste helft, heuvelachtig in de tweede. De race telt 196 kilometer.
In 2013 was de Giro voor het laatst in Pescara. De stad aan de kust van de Abruzzen fungeerde destijds als aankomstplaats van een totaal verregende etappe, die vroege vluchter Adam Hansen solo won.
2013
Voor Jesi is het minder lang geleden dat er een profpeloton op bezoek was. In 2019 was het stadje eindstation van een rit in de Tirreno-Adriatico. Na een heuvelrit met een vlakke finale toonde Julian Alaphilippe zich sneller dan pure sprinters als Davide Cimolai en Elia Viviani.
2019 T-A
De 10e Giro-etappe volgt een tegengesteld scenario. De eerste helft van de race is namelijk een volstrekte affaire langs de Adriatische kust. Pas als de coureurs in Civitanova Marche het binnenland insturen, wordt het parcours heuvelachtig. Vooral de klimmetjes in Recanati en Filottrano blinken uit met stevige stijgingspercentages.
Na het doorkruisen van Monsano – een dorp op een klim van 4,4 kilometer à 4,2% – dalen de coureurs naar Jesi. Vervolgens loopt de weg in de laatste 1,5 kilometer vals plat op.
De 10e etappe van de Ronde van Italië start om 12.30 uur en de race finisht naar verwachting rond 17.15 uur.
Jesi is uiteraard ook de geboorteplaats van Michelle Scarponi. Scarponi werd uitgeroepen als winnaar van de Giro d'Italia 2011 in 2012 nadat de eigenlijke winnaar, Alberto Contador, uit de uitslag werd geschrapt nadat hij teveel Spaans rundvlees had gegeten. Hier op de foto werd Scarponi nog net verslagen door Bart de Clercq in de 7e etappe van de Giro 2011
GC after stage 9:
GC leader: Juan Pedro Lopez (Trek-Segafredo)
Mountains classification leader: Diego Rosa (EOLO-Kometa)
Points classification leader: Arnaud Démare (Groupama-FDJ)
Best young rider: Juan Pedro Lopez (Trek-Segafredo)
Team classification leader: Bora-hansgrohe
1,482.2 kilometers raced so far at an average speed of 39.142 km/hr
1 Juan Pedro Lopez Trek-Segafredo 37hr 52min 1sec
2 Joao Almeida UAE Team Emirates @ 12sec
3 Romain Bardet Team DSM 0:14
4 Richard Carapaz INEOS Grenadiers 0:15
5 Jai Hindley BORA-hansgrohe 0:20
6 Guillaume Martin Cofidis 0:28
7 Mikel Landa Bahrain Victorious 0:29
8 Domenico Pozzovivo Intermarché-Wanty-Gobert 0:54
9 Emanuel Buchmann BORA-hansgrohe 1:09
10 Pello Bilbao Bahrain Victorious 1:22
11 Alejandro Valverde Movistar 1:23
12 Thymen Arensman Team DSM 1:27
13 Vincenzo Nibali Astana Qazaqstan 3:04
14 Jan Hirt Intermarché-Wanty-Gobert 3:09
15 Lennard Kamna BORA-hansgrohe 3:26
16 Richie Porte INEOS Grenadiers 4:19
17 Hugh Carthy EF Education-EasyPost 4:22
18 Lorenzo Fortunato EOLO-Kometa 5:49
19 Ivan Sosa Movistar 5:53
20 Sam Oomen Jumbo-Visma 7:21
21 Koen Bouwman Jumbo-Visma 9:38
22 Giulio Ciccone Trek-Segafredo 10:12
23 Pavel Sivakov INEOS Grenadiers 10:52
24 Wilco Kelderman BORA-hansgrohe 11:02
25 Simon Yates BikeExchange-Jayco 11:11
27 Mauri Vansevenant Quick-Step Alpha Vinyl 12:50
29 Bauke Mollema Trek-Segafredo 13:46
33 Tom Dumoulin Jumbo-Visma 18:06
Bron: PCS, TE, BRI
Spaken die het begeven vanwege oververhitte schijfremmen, in Keldermans wereld gebeuren die dingen nu eenmaal
Door Peter Winnen
Het is gewoon kut’, zo analyseerde Wilco Kelderman zijn zondag in de Giro. Als zulke woorden uit zijn mond komen, klinken ze nog zachtaardig. Wilco kan niet vloeken. In de intonatie omzwachtelde hij zijn tekst met de typisch Kelderiaanse onschuld: iets meer dan tien minuten aan de broek op de monsterlijke Blockhaus, het was maar een beetje kut, eigenlijk.
Toen hing hij een warrig verhaal op over de aard van de pech die hem nu weer was overkomen. Er knapte een spaak in zijn wiel, hij moest een paar keer van de fiets tijdens de afdaling naar de voet van Blockhaus, wat ik een magische naam vind voor een col die gewoon een ploert is. ‘Die schijfremmen werden heel heet en mijn spaken klapten gewoon door de druk’. Hij voegde er aan toe dat het een hele steile, supersnelle afdaling was.
Vloeken kan Wilco niet, verhalen vertellen des te beter. Spaken die het begeven onder de opgebouwde hitte van schijfremmen, het lijkt me uitgesloten. Maar in de wereld van Wilco gebeuren die dingen nu eenmaal.
Even, heel even, een paar seconden maar, bracht de televisieregie de achtervolging van Wilco in beeld. Voor hem een leeg koninkrijk; niemand van zijn ploeg wachtte hem op. Bij Bora-hansgrohe hebben ze zoveel (schaduw)kopmannen dat wachten geen optie was. Wie in koers-technisch opzicht op hem had moeten wachten, zat ver achter hem.
Poëtisch om te zien, die paar seconden borstcrawl door een symbolisch niets.
Kelderman is een onverklaarbaar fenomeen. Talent zat, maar op een of andere manier komt hij altijd in de schaduw terecht. Op deze plaats riep ik hem ooit uit tot de kampioen van de revalidatie. Voor sommige coureurs volstaat een palmares om ze in de wielergeschiedenis te plaatsen, Wilco voert met afstand de breukenranglijst aan. Revalideren is zijn vak, beter gezegd, pech is zijn vak.
Op Google zocht ik, voor een algemeen overzicht, naar Wilco’s pechcurve. Het deed me deugd te constateren dat hij ook wel eens viel ‘zonder erg’.
Ik had Kelderman gespeeld bij de bookmakers (voor het eindklassement van de Giro). Ik had me niet uit het veld laten slaan door het feit dat hij een paar weken eerder ter aarde was gestort (Luik-Bastenaken-Luik) en met een hersenschudding in de berm bleef liggen. Wanneer ik bij de bookmakers speel, ben ik meedogenloos in de verwachting.
De eerste Girodagen stemden me hoopvol. Wilco zelf was ook ingenomen met zijn progressie. Die paar dagen in Hongarije etaleerde hij zich als kopman onder de kopmannen van Bora-hansgrohe.
Boven op Blockhaus was het niet allemaal ‘kut’ voor Wilco. Ploegmaat Hindley die grauw zag als as won de etappe. Hindley kan de Giro winnen. Kan. Wilco moet bijbeunen.
‘Nu begint het pas’, sprak hij boven op de col. Het was er kil, mensen droegen gewatteerde jassen. Het klonk alsof hij zichzelf niet snel genoeg kon vergeten.
Door Peter Winnen
Het is gewoon kut’, zo analyseerde Wilco Kelderman zijn zondag in de Giro. Als zulke woorden uit zijn mond komen, klinken ze nog zachtaardig. Wilco kan niet vloeken. In de intonatie omzwachtelde hij zijn tekst met de typisch Kelderiaanse onschuld: iets meer dan tien minuten aan de broek op de monsterlijke Blockhaus, het was maar een beetje kut, eigenlijk.
Toen hing hij een warrig verhaal op over de aard van de pech die hem nu weer was overkomen. Er knapte een spaak in zijn wiel, hij moest een paar keer van de fiets tijdens de afdaling naar de voet van Blockhaus, wat ik een magische naam vind voor een col die gewoon een ploert is. ‘Die schijfremmen werden heel heet en mijn spaken klapten gewoon door de druk’. Hij voegde er aan toe dat het een hele steile, supersnelle afdaling was.
Vloeken kan Wilco niet, verhalen vertellen des te beter. Spaken die het begeven onder de opgebouwde hitte van schijfremmen, het lijkt me uitgesloten. Maar in de wereld van Wilco gebeuren die dingen nu eenmaal.
Even, heel even, een paar seconden maar, bracht de televisieregie de achtervolging van Wilco in beeld. Voor hem een leeg koninkrijk; niemand van zijn ploeg wachtte hem op. Bij Bora-hansgrohe hebben ze zoveel (schaduw)kopmannen dat wachten geen optie was. Wie in koers-technisch opzicht op hem had moeten wachten, zat ver achter hem.
Poëtisch om te zien, die paar seconden borstcrawl door een symbolisch niets.
Kelderman is een onverklaarbaar fenomeen. Talent zat, maar op een of andere manier komt hij altijd in de schaduw terecht. Op deze plaats riep ik hem ooit uit tot de kampioen van de revalidatie. Voor sommige coureurs volstaat een palmares om ze in de wielergeschiedenis te plaatsen, Wilco voert met afstand de breukenranglijst aan. Revalideren is zijn vak, beter gezegd, pech is zijn vak.
Op Google zocht ik, voor een algemeen overzicht, naar Wilco’s pechcurve. Het deed me deugd te constateren dat hij ook wel eens viel ‘zonder erg’.
Ik had Kelderman gespeeld bij de bookmakers (voor het eindklassement van de Giro). Ik had me niet uit het veld laten slaan door het feit dat hij een paar weken eerder ter aarde was gestort (Luik-Bastenaken-Luik) en met een hersenschudding in de berm bleef liggen. Wanneer ik bij de bookmakers speel, ben ik meedogenloos in de verwachting.
De eerste Girodagen stemden me hoopvol. Wilco zelf was ook ingenomen met zijn progressie. Die paar dagen in Hongarije etaleerde hij zich als kopman onder de kopmannen van Bora-hansgrohe.
Boven op Blockhaus was het niet allemaal ‘kut’ voor Wilco. Ploegmaat Hindley die grauw zag als as won de etappe. Hindley kan de Giro winnen. Kan. Wilco moet bijbeunen.
‘Nu begint het pas’, sprak hij boven op de col. Het was er kil, mensen droegen gewatteerde jassen. Het klonk alsof hij zichzelf niet snel genoeg kon vergeten.
Luijt Schreef:
-------------------------------------------------------
> Ik was benieuwd naar Winnen's visie op Kelderman.
> Die ontbreekt helaas in dit stukje.
Kelderman is een onverklaarbaar fenomeen, las Horsie, heel erg bekend met een onverklaarbaar fenomeen te wezen.
-------------------------------------------------------
> Ik was benieuwd naar Winnen's visie op Kelderman.
> Die ontbreekt helaas in dit stukje.
Kelderman is een onverklaarbaar fenomeen, las Horsie, heel erg bekend met een onverklaarbaar fenomeen te wezen.
-
Astana heeft speciale bidons, vandaag.
(Verschillende formaten foto, khad ze kunnen bijknippen, maar fuck it, heb geen eeuwen de tijd).
Astana heeft speciale bidons, vandaag.
(Verschillende formaten foto, khad ze kunnen bijknippen, maar fuck it, heb geen eeuwen de tijd).
Ok, ik heb niet verder gekeken. Mooi gebaar dan van Poel. 
Nou, zoals je weet is dit een discussieforum, dus dan gebeurt dat nog wel eens.. 
Ik zou zeggen, neem er nog eentje, jonguh, want dat lijkt me wel nodig voor jou! 
Uitstekende analyse, lodjan!
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.