Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
105thGiro d'Italia(2.UWT) Stage 14»Santena›Torino(147km)
Gepost door Cecchini
Officieuze start: 13.00 uur
Officiële start: 13.15 uur
Finish: tussen 17.00 en 17.30 uur
Afstand: 147 kilometer
Tijdschema belangrijke passages:
Tussensprint Mon. Fausto Coppi: tussen 15.05 en 15.15 uur
Passage 1 op Superga: tussen 15.20 en 15.35 uur
Passage 1 op Colle della Maddalena: tussen 15.45 en 16.05 uur
Passage 2 op Superga: tussen 16.20 en 16.45 uur
Passage 2 op Colle della Maddalena: tussen 16.45 en 17.10 uur
Tussensprint Parco del Nobile: tussen 16.55 en 17.25 uur
Superga
Algemeen Klassement
1 LÓPEZ Juan Pedro Trek - Segafredo 54:37:23
2 CARAPAZ Richard INEOS Grenadiers 0:12
3 ALMEIDA João UAE Team Emirates
4 HINDLEY Jai BORA - hansgrohe 0:20
5 MARTIN Guillaume Cofidis 0:28
6 LANDA Mikel Bahrain - Victorious 0:29
7 POZZOVIVO Domenico Intermarché - Wanty - Gobert Matériaux 0:54
8 BUCHMANN Emanuel BORA - hansgrohe 1:09
9 BILBAO Pello Bahrain - Victorious 1:22
10VALVERDE Alejandro Movistar Team 1:23
11 ARENSMAN Thymen Team DSM 1:27
12 KELDERMAN Wilco BORA - hansgrohe 2:51
13 NIBALI Vincenzo Astana Qazaqstan Team 3:04
14 HIRT Jan Intermarché - Wanty - Gobert Matériaux 3:09
15HAMILTON Lucas Team BikeExchange - Jayco 3:45
16 CARTHY Hugh EF Education-EasyPost 4:22
17MOLLEMA Bauke Trek - Segafredo 6:35
18 FORTUNATO Lorenzo EOLO-Kometa 6:51
19 OOMEN Sam Jumbo-Visma 7:21
20 SOSA Iván Ramiro Movistar Team 7:39
21 BOUWMAN Koen Jumbo-Visma 9:38
22 CICCONE Giulio Trek - Segafredo 10:12
23 KÄMNA Lennard BORA - hansgrohe 10:44
24 SIVAKOV Pavel INEOS Grenadiers 12:15
25 BUITRAGO Santiago Bahrain - Victorious 12:17
:focal(1623x426:1625x424)/origin-imgresizer.eurosport.com/2022/05/20/3376226-69004788-2560-1440.jpg)
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/05/2022 01:48 door Cecchini.
Taglierini con le nocciole, lintpasta met hazelnoten
Door Volkskok Onno Kleyn
Turijn, de hoofdstad van Piemonte. Je eet er geweldig en soms zelfs adembenemend: de beruchte bagna cauda is een ansjovisdip met veel rauwe knoflook, waarin je grauwe groenten doopt.
Piemonte is beroemd om zijn witte truffels, maar daarop moeten we wachten tot de herfst. Van die truffels wordt altijd gezegd dat ze onder eikenbomen groeien, maar hazelaars zijn net zo geschikt. En laat het daar nu vol mee staan. Hazelnoten zijn een iconisch ingrediënt van de regio en ze duiken overal op. In de gianduia bijvoorbeeld, een nobel mengsel met pure chocola, waar de banketbakkerijen en chocolaterieën in Turijn vol mee liggen. Nutella is daarvan slechts een vage, goedkope echo, gemaakt met vooral suiker, veel plantaardige olie en een snuf cacao – het zou me niet eens verbazen als de gebruikte hazelnoten uit groot-producerend Turkije komen.
De pastaspecialiteit van Piemonte zijn de agnolotti del plin, kleine gevulde pastavormpjes; binnenin kan van alles zitten, mits het fijngemalen vlees is (die uit Calliano bevatten ezel); de elders veel geziene vulling van kaas en groen is hier afwezig. Ze worden vaak gepresenteerd in de braadjus van een groot stuk vlees. Helaas, ik ben te lui om zelf agnolotti te maken. Ik stel voor om iets met hazelnoten te doen.
INGREDIËNTEN
Hoofdgerecht voor 4
150 g blanke hazelnoten
1 citroen, liefst biologisch
400 g taglierini (dunne tagliatelle) of tagliatelle
75 g zachte roomboter of goede olijfolie (of hazelnootolie!)
zwarte peper uit de molen
Bereiding
Rooster de hazelnoten even in een droog koekenpannetje tot je iets van verkleuring ziet. Pas vreselijk op, want ze kunnen opeens verbranden. Laat wat afkoelen en maal ze dan met het bakje van de staafmixer fijn.
Boen de citroen grondig onder de warme kraan indien hij niet biologisch is. Droog af en rasp wat van de schil heel dun; de helft van de buitenkant is wel genoeg.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/05/2022 01:49 door Cecchini.
Door Volkskok Onno Kleyn
Turijn, de hoofdstad van Piemonte. Je eet er geweldig en soms zelfs adembenemend: de beruchte bagna cauda is een ansjovisdip met veel rauwe knoflook, waarin je grauwe groenten doopt.
Piemonte is beroemd om zijn witte truffels, maar daarop moeten we wachten tot de herfst. Van die truffels wordt altijd gezegd dat ze onder eikenbomen groeien, maar hazelaars zijn net zo geschikt. En laat het daar nu vol mee staan. Hazelnoten zijn een iconisch ingrediënt van de regio en ze duiken overal op. In de gianduia bijvoorbeeld, een nobel mengsel met pure chocola, waar de banketbakkerijen en chocolaterieën in Turijn vol mee liggen. Nutella is daarvan slechts een vage, goedkope echo, gemaakt met vooral suiker, veel plantaardige olie en een snuf cacao – het zou me niet eens verbazen als de gebruikte hazelnoten uit groot-producerend Turkije komen.
De pastaspecialiteit van Piemonte zijn de agnolotti del plin, kleine gevulde pastavormpjes; binnenin kan van alles zitten, mits het fijngemalen vlees is (die uit Calliano bevatten ezel); de elders veel geziene vulling van kaas en groen is hier afwezig. Ze worden vaak gepresenteerd in de braadjus van een groot stuk vlees. Helaas, ik ben te lui om zelf agnolotti te maken. Ik stel voor om iets met hazelnoten te doen.
INGREDIËNTEN
Hoofdgerecht voor 4
150 g blanke hazelnoten
1 citroen, liefst biologisch
400 g taglierini (dunne tagliatelle) of tagliatelle
75 g zachte roomboter of goede olijfolie (of hazelnootolie!)
zwarte peper uit de molen
Bereiding
Rooster de hazelnoten even in een droog koekenpannetje tot je iets van verkleuring ziet. Pas vreselijk op, want ze kunnen opeens verbranden. Laat wat afkoelen en maal ze dan met het bakje van de staafmixer fijn.
Boen de citroen grondig onder de warme kraan indien hij niet biologisch is. Droog af en rasp wat van de schil heel dun; de helft van de buitenkant is wel genoeg.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/05/2022 01:49 door Cecchini.
Giro-peloton maakt vandaag reis langs gitzwarte sportgeschiedenis van Superga / Uit het Algemeen Dagblad
Etappe veertien van de Giro d’Italia gaat over 147 kilometer van Santena naar Torino. Toch is de meest bijzondere plek halverwege de rit, als de renners de Superga beklimmen. Op die plek vind je namelijk de resten van een van grootste rampen in de sportgeschiedenis.
Voetbalclub Torino FC is heden ten dage al een aantal jaar verzeild geraakt in het middenmootmoeras van de Serie A. Van de topclub van weleer is weinig meer over. Vanaf 1942 werd Torino vijfmaal op rij landskampioen. Die vijfde titel op rij betekende echter geen groot volksfeest, maar een gigantisch litteken op de ziel van de club.
Tot aan 4 mei 1949 ging het Torino voor de wind. Het was de beste club van Italië en had meerdere Italiaanse internationals in de selectie rondlopen. Om de goede wil te tonen, had de club zojuist een benefietwedstrijd gespeeld in Portugal om afscheid te nemen van een speler van Benfica. Na een tussenlanding in Barcelona vloog de selectie van Torino terug naar de thuishaven in Turijn.
De piloot van het vliegtuig nadert de eindbestemming, maar dat blijkt letterlijker dan gedacht. Het begint langzaamaan wat te regenen en ook windvlagen winnen aan stootkracht. Iets voor vijf uur ‘s middags neemt de verkeerstoren van de luchthaven Turijn-Aeritalia contact op met de piloot om aan te geven dat er barre weersomstandigheden op komst zijn. Flinke regenbuien, harde windstoten, maar bovenal zeer laaghangende wolken.
Het vliegtuig is echter nog maar enkele minuten verwijderd van de landingsbaan, dus de piloot maakt zich weinig zorgen. „Zet de koffie maar vast klaar”, zou zijn reactie volgens de overlevering zijn geweest. De weersituatie wordt daarentegen al snel nijpender. Fikse hoosbuien in combinatie met een enorme mistbank. Het zicht wordt beperkt tot maximaal veertig meter ver.
De piloot draait het toestel richting het westen om de landing in te zetten. Terwijl hij de stuurknuppel opzij beweegt, doemen daar vanuit de mist plotseling de wanden van de Superga op. Nog voordat hij actie kan ondernemen klapt het vliegtuig recht op de ommuring van een basiliek. De gehele achttienkoppige selectie van Torino, twee directeuren, vier stafleden en drie journalisten komen om het leven.
Nadat de verkeerstoren opmerkt dat het vliegtuig nog niet is geland, proberen zij contact op te nemen met de piloot. Vervolgens blijft het oorverdovend stil.
Geen van de 31 inzittenden overleeft de crash. Het ongeluk op de Superga vormt de zwartste bladzijde uit het Italiaanse profvoetbal. Niet alleen is de landskampioen de hele selectie kwijt, maar ook het nationale team ziet meer dan tien internationals om het leven komen. Sindsdien wordt het drama in de basiliek van Superga elk jaar op 4 mei herdacht.
Ook vanuit de Italiaanse clubs komt er een fraai eerbetoon. De overige negentien ploegen besluiten namelijk om Torino uit te roepen tot kampioen van Italië. De speelronde daarop vliegen er boven alle stadions vliegtuigen waaruit bloemen vallen om de selectie van Torino te eren.
Eén basisspeler van Torino ‘ontsnapte aan de malaise’, zo zou een plaatselijk nieuwsmedium later schrijven. Maar in feite zat Sauro Toma er middenin. Door een meniscusblessure was hij niet meegereisd naar Portugal, maar revalideerde hij in Turijn. Toen hij die dag terugkeerde van zijn behandeling bij de club, stonden er plotseling tientallen mensen rondom zijn huis. „Een van hen nam me bij de hand en vertelde wat er was gebeurd”, zei hij later tegen The Independent.
„We haastten ons in tranen de Superga op. Toen we naar boven gingen, stond daar de clubpresident en hij nam me apart en liet me niet verdergaan. Hij wilde niet dat ik de overblijfselen van mijn teamgenoten, mijn vrienden, zou zien.”
Omdat Torino nauwelijks meer spelers overhad, leverden de topclubs voor het daaropvolgende seizoen allemaal een speler af aan Torino. Maar echt top zou Torino nooit meer worden.
De jaarlijkse herdenking van de ramp op 4 mei in de Superga Basiliek. © ANP
Etappe veertien van de Giro d’Italia gaat over 147 kilometer van Santena naar Torino. Toch is de meest bijzondere plek halverwege de rit, als de renners de Superga beklimmen. Op die plek vind je namelijk de resten van een van grootste rampen in de sportgeschiedenis.
Voetbalclub Torino FC is heden ten dage al een aantal jaar verzeild geraakt in het middenmootmoeras van de Serie A. Van de topclub van weleer is weinig meer over. Vanaf 1942 werd Torino vijfmaal op rij landskampioen. Die vijfde titel op rij betekende echter geen groot volksfeest, maar een gigantisch litteken op de ziel van de club.
Tot aan 4 mei 1949 ging het Torino voor de wind. Het was de beste club van Italië en had meerdere Italiaanse internationals in de selectie rondlopen. Om de goede wil te tonen, had de club zojuist een benefietwedstrijd gespeeld in Portugal om afscheid te nemen van een speler van Benfica. Na een tussenlanding in Barcelona vloog de selectie van Torino terug naar de thuishaven in Turijn.
De piloot van het vliegtuig nadert de eindbestemming, maar dat blijkt letterlijker dan gedacht. Het begint langzaamaan wat te regenen en ook windvlagen winnen aan stootkracht. Iets voor vijf uur ‘s middags neemt de verkeerstoren van de luchthaven Turijn-Aeritalia contact op met de piloot om aan te geven dat er barre weersomstandigheden op komst zijn. Flinke regenbuien, harde windstoten, maar bovenal zeer laaghangende wolken.
Het vliegtuig is echter nog maar enkele minuten verwijderd van de landingsbaan, dus de piloot maakt zich weinig zorgen. „Zet de koffie maar vast klaar”, zou zijn reactie volgens de overlevering zijn geweest. De weersituatie wordt daarentegen al snel nijpender. Fikse hoosbuien in combinatie met een enorme mistbank. Het zicht wordt beperkt tot maximaal veertig meter ver.
De piloot draait het toestel richting het westen om de landing in te zetten. Terwijl hij de stuurknuppel opzij beweegt, doemen daar vanuit de mist plotseling de wanden van de Superga op. Nog voordat hij actie kan ondernemen klapt het vliegtuig recht op de ommuring van een basiliek. De gehele achttienkoppige selectie van Torino, twee directeuren, vier stafleden en drie journalisten komen om het leven.
Nadat de verkeerstoren opmerkt dat het vliegtuig nog niet is geland, proberen zij contact op te nemen met de piloot. Vervolgens blijft het oorverdovend stil.
Geen van de 31 inzittenden overleeft de crash. Het ongeluk op de Superga vormt de zwartste bladzijde uit het Italiaanse profvoetbal. Niet alleen is de landskampioen de hele selectie kwijt, maar ook het nationale team ziet meer dan tien internationals om het leven komen. Sindsdien wordt het drama in de basiliek van Superga elk jaar op 4 mei herdacht.
Ook vanuit de Italiaanse clubs komt er een fraai eerbetoon. De overige negentien ploegen besluiten namelijk om Torino uit te roepen tot kampioen van Italië. De speelronde daarop vliegen er boven alle stadions vliegtuigen waaruit bloemen vallen om de selectie van Torino te eren.
Eén basisspeler van Torino ‘ontsnapte aan de malaise’, zo zou een plaatselijk nieuwsmedium later schrijven. Maar in feite zat Sauro Toma er middenin. Door een meniscusblessure was hij niet meegereisd naar Portugal, maar revalideerde hij in Turijn. Toen hij die dag terugkeerde van zijn behandeling bij de club, stonden er plotseling tientallen mensen rondom zijn huis. „Een van hen nam me bij de hand en vertelde wat er was gebeurd”, zei hij later tegen The Independent.
„We haastten ons in tranen de Superga op. Toen we naar boven gingen, stond daar de clubpresident en hij nam me apart en liet me niet verdergaan. Hij wilde niet dat ik de overblijfselen van mijn teamgenoten, mijn vrienden, zou zien.”
Omdat Torino nauwelijks meer spelers overhad, leverden de topclubs voor het daaropvolgende seizoen allemaal een speler af aan Torino. Maar echt top zou Torino nooit meer worden.
De jaarlijkse herdenking van de ramp op 4 mei in de Superga Basiliek. © ANP
ziet hem gaan in zijn snelpak 
20 secondjes. Eenkhoorn in de reactie met Sepulveda
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/05/2022 13:25 door De zwarte trui.
20 secondjes. Eenkhoorn in de reactie met Sepulveda1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/05/2022 13:25 door De zwarte trui.
Hopelijk scheldt Wilco ze verrot aan tafel vanavond
Tja zag er leuk uit. En nou heb je niks. Laat Wilco dan demareren ipv tempo maken.
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/05/2022 16:26 door De zwarte trui.
Tja zag er leuk uit. En nou heb je niks. Laat Wilco dan demareren ipv tempo maken.
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/05/2022 16:26 door De zwarte trui.
Waarheid als een koe toch Sub (zijn er alleen 12 nu). Hij was aan het pissen toen Bora begon rond te knallen (lees ik ergens)?
Morgen is wel een ritje voor hem, zeker met die niet zo steile slotklim.
(zijn er alleen 12 nu). Hij was aan het pissen toen Bora begon rond te knallen (lees ik ergens)?
Morgen is wel een ritje voor hem, zeker met die niet zo steile slotklim.
Hilarisch dit soort geesten.
Iemand rijdt al jaren niet op het niveau van de jaren ervoor. Maar het ligt aan de vaccinatie. Die de top 5 van vandaag wss ook gehad heeft.
Iemand rijdt al jaren niet op het niveau van de jaren ervoor. Maar het ligt aan de vaccinatie. Die de top 5 van vandaag wss ook gehad heeft.
Maar gelukkig, daar is het complotgeloof. De wereld wordt verengd tot zwart en wit en wit en zwart worden omgedraaid. Maar even tussen ons, Tinuz, ben je nooit bang van je platte wereld af te vallen? Natuurlijk, de wereld is een bol. Maar da's wetenschap waar je zo teuge bent. Wees consistent, verwerp alle wetenschap of omarm alle wetenschap. Dat halfslachtige gedoe is niets. Vergeet niet voor het slapen gaan de kaboutertjes onder je bed te begieteren. Uit betrouwbare bron, namelijk de dikke duim van een psychiatrische patiënt, heb ik vernomen dat kaboutertjes opfleuren als ze begieterd worden. 
Bora et labora.
Een rit op het bbq rooster in plaats van rijden voor een snee brood uit het broodrooster. De winnaar legde in nauwelijks 224 minuten dus 147 km af met 3167 hoogtemeters met een gemiddelde snelheid van 39,422 km/h. En van in de buik van het peloton meerijden was maar weinig sprake. Dus het energiedepot nagenoeg leeg, maar gelukkig was daar dan de verlossende afdaling, waar de hartfrequenties flink konden slinken. Met vetverbranding kun je dagen achtereen rijden, maar een Giro of TDF etappe op het scherp van de snede is daarmee niet te doen. Het wordt dan een continue hongerklop.
Mathieu van der Poel zal geconstateerd hebben, dat met zijn imposante wielerlijf, ook al is het op een achterstand van zo'n 40 minuten, het desondanks erg bikkelen was. NP 323 Watt. Gemiddelde hartslag weer naar de 138 bpm.
De Mart zei altijd, dat de karavaan verder trekt. Maar moeten we nu al een requiem voor de wielerloopbaan van Tom Dumoulin uitspreken? Thijs Zonneveld probeerde nog in het hoofd van Tom Dumoulin te kijken, maar kwam niet verder (nou ja) dan tot de constatering, dat het aantal oplevingen niet in verhouding stond tot het aantal dieptepunten. In alle relativiteit haast ik mezelf eraan toe te voegen.
Thijs gaf ook nog een pluim voor de parkoersbouwer(s). Dat was wel eens anders.
Een rit op het bbq rooster in plaats van rijden voor een snee brood uit het broodrooster. De winnaar legde in nauwelijks 224 minuten dus 147 km af met 3167 hoogtemeters met een gemiddelde snelheid van 39,422 km/h. En van in de buik van het peloton meerijden was maar weinig sprake. Dus het energiedepot nagenoeg leeg, maar gelukkig was daar dan de verlossende afdaling, waar de hartfrequenties flink konden slinken. Met vetverbranding kun je dagen achtereen rijden, maar een Giro of TDF etappe op het scherp van de snede is daarmee niet te doen. Het wordt dan een continue hongerklop.
Mathieu van der Poel zal geconstateerd hebben, dat met zijn imposante wielerlijf, ook al is het op een achterstand van zo'n 40 minuten, het desondanks erg bikkelen was. NP 323 Watt. Gemiddelde hartslag weer naar de 138 bpm.
De Mart zei altijd, dat de karavaan verder trekt. Maar moeten we nu al een requiem voor de wielerloopbaan van Tom Dumoulin uitspreken? Thijs Zonneveld probeerde nog in het hoofd van Tom Dumoulin te kijken, maar kwam niet verder (nou ja) dan tot de constatering, dat het aantal oplevingen niet in verhouding stond tot het aantal dieptepunten. In alle relativiteit haast ik mezelf eraan toe te voegen.
Thijs gaf ook nog een pluim voor de parkoersbouwer(s). Dat was wel eens anders.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.