Dekker zwaar gevallen

De oorlog tussen wandelaars en recreatieve wielrenners bereikt zijn hoogtepunt (of is het dieptepunt)

Voormalig minister Sander Dekker is gisteravond zwaargewond geraakt toen hij in de duinen bij Monster van zijn racefiets viel.

De Telegraaf schrijft dat een ooggetuige heeft gezien dat een wandelaarster Dekker bij de arm pakte en dat hij daardoor ten val kwam. Volgens de wandelaarster reed hij te hard.

De politie bevestigt desgevraagd dat er gisteravond een ongeluk met een fiets is gebeurd in het duingebied bij Monster, maar wil niet zeggen of Dekker daarbij was betrokken.

De VVD, waarvan Dekker lid is, bevestigt wel dat het om de oud-minister gaat. Betrokkenen zeggen dat er geen reden is om aan te nemen dat de wandelaarster een politiek motief had bij haar actie.

Niet in levensgevaar
De 47-jarige oud-minister voor Rechtsbescherming is zwaargewond overgebracht naar het ziekenhuis. Hij zou onder meer ribben, een sleutelbeen en bekken hebben gebroken. Hij verkeert niet in levensgevaar, zeggen ingewijden.

Het ongeluk gebeurde op het Schelpenpad in Monster:

De Monsterlijke wandelaarster zit inmiddels vast.

Je vraagt je dan toch onwillekeurig af hoe een en ander zich nu heeft afgespeeld. Op de NOS-video zie je een brede weg (alleen toegankelijk voor gemotoriseerd verkeer?), waarop het gewonde slachtoffer ligt en goed gescheiden van de brede weg een niet al te breed fietspad of wat dat dan ook voorstelt.

De kogel kwam van links.

De brede weg is een fietspad. Het smalle pad is voor wandelaars.

Precies. Rijden in principe geen auto's daar. Richting zee is het duinop, anders ging ie duinaf en dan haal je een aardige snelheid.

Museeuw Schreef:
-------------------------------------------------------
> De brede weg is een fietspad. Het smalle pad is voor wandelaars.

Dank, dat was mijn idee ook.

Er is daar alle ruimte, maar één toedracht van het ongeval geeft aan, dat er op het fietspad sprake was van tweerichtingsverkeer. Dat vervolgens één van de (twee) wandelenden de duinracers (dalers?) tot rust gemaand zou hebben, waarvan het slachtoffer zodanig zou zijn geschrokken, dat ie drie keer over de kop ging.

Op de eerste dag van mijn racefietsleven ging ik bij een stoplicht ook over de kop. Voor- en achterrem tegelijkertijd inknijpen. Wist ik veel!

Voor tot rust manen wordt men doorgaans niet gearresteerd.

Ho, nou, @Carlos. Ik parafraseer het gelezene op twitter, je weet wel, het meest betrouwbare sociale medium, dat "we" hebben.
Het recht zal zijn beloop hebben en hopelijk herstelt de gewonde voorspoedig.

Oef, ik vreesde (bij deze kop) even voor David. Ik sprak hem maandag nog aan de voet van de Keiberg waar we beiden aandachtig toeschouwer waren bij de Ronde van Limburg tijdens onze respectievelijke trainingsritjes. Zijn volgende koers is het NK.

Hele debatten op Twitter, naar aanleiding hiervan, over het gedrag van wielrenners, of juist van wandelaars en automobilisten. Zonneveld, die voorop gaat in de discussie, kan zich geen rit herinneren dat hij niet werd uitgescholden, zo schrijft hij in een column.

Ik heb heel vaak ritjes waarbij ik niet wordt uitgescholden. 95% van mijn ritjes, misschien wel. Verscheelt dat zo per regio? Worden mensen die 40kpu rijden misschien vaker uitgescholden dan mensen die ruim 30kpu rijden (heel goed mogelijk)? Of is Thijs gewoon niet de netste in het verkeer?

Het valt mij op dat sommige racers verre van netjes zijn in het verkeer. Geldt ook voor sommige wandelaars. Je kent dat wel, van die agressief assertieve groenlinksers. Alsof de weg alleen van hen is. Een beetje sociopathisch gedrag. Groenlinks maakt meer stuk dan je lief is. Straks is de PvdA aan de beurt om gesloopt te worden. De partij van de uilskuikens. Als vogelaar ben je daar wel op je plaats.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 09/06/2022 09:52 door Frederik D..

Mijn idee ook toen ik het zag.

Goeddoeme. Heeft jeune premier Thijs Z. toch een trauma overgehouden aan de opmerking van Pa Pinkelman B.
Zelf wordt er wel eens aan me gevraagd of ik de weg kwijt ben. Serieus. Overkomt me op deze highway ook wel eens.

Volgend jaar vier ik het 50-jarig bezit van een racefiets. Wie biedt meer? Uit al die tienduizenden uren op voornamelijk de openbare weg trek ik toch de conclusie, dat ondanks de toename van korte lontjes (ponystaartjes) de grote meerderheid van medeweggebruikers in de loop van die halve eeuw meer oog heeft gekregen (assertiever is, zijn dat dan allemaal groenrechters?) als het gaat om het signaleren van mogelijk leed bij de ander. Vandaar de eerder gemaakte constatering, voortkomende uit mijn onorthodoxe (des Horsies) trainingsopzet.

Disclaimer: Heb wel eens de indruk, dat sommige racers (ook E-bikers) in een waan of is het een waas rondrijden op weg naar het volgende kommetje waan.

Ik heb ook de ervaring dat verreweg de meeste ritten er niets noemenswaardig gebeurt. Nou woon ik ook vlakbij een bos met mooie lange fietspaden, en zit daarna in het buitengebied. Dat is waarschijnlijk anders dan dat je in Amsterdam woont.

Daar gaan we weer.

Ik heb ook zelden problemen op mijn racefiets. Mijn fietsgebied is de Veluwe. Ik heb een bel op de fiets, rij op vlakke stukken tegen de 30 en bijna altijd alleen. De enige ergernis die ik soms heb, dat wandelaars op het fietspad lopen, terwijl er vaak een veel breder zandpad naast ligt.

Typisch dat Zonneveld denkt dat hij uitgescholden wordt om z'n racefiets.

Stel je een trainingsgroep voor met o.a. Tim Hofman, Angela de Jong, Arie Boomsma, Thijs Zonneveld, Tijl Beckand, Maarten van der Weijden en JJ van Gangelen. Helmpjes op!



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 09/06/2022 11:38 door betuweracer.

Deze Sander Dekker staat naast uiteraard zijn corruptie al jaren bekend om zijn 'fietsongelukjes' - loopt om de haverklap met mitella's, spalkjes en zwachtels. Er wordt gefluisterd dat er in Haagse SM kelders regelmatig 'fietsongelukjes' gebeuren.
Wat zijn het toch een nette mensen, he.

Bericht uit 2016; en dit is nog maar het topje van al zijn 'ongelukjes':


"Sander Dekker heeft opnieuw een smak gemaakt met zijn racefiets. De staatssecretaris kwam op vakantie in Spanje zo lelijk ten val dat hij zijn heup heeft gebroken. Het is de derde keer in drie jaar tijd dat hij hard valt en daarbij iets breekt."

[www.ad.nl]

Ach. Daar hebben we de wandelende onderbuik van buiten de maatschappij geraakte mensen weer.

Ik kreeg laatst uit het niets een middelvinger van jong hangtuig op een brommert. Maar dat zal eerder hun eigen verveling geweest zijn. Ook nog recent een steentjesgooier die, vanaf de overkant van de sloot, zonder aanleiding een voltreffer op het bot van mijn enkel wist te produceren...

Verder heb ik eigenlijk weinig tot geen aanvaringen. Mijn enige ergernis betreft mensen die het fietspad 'blokkeren' door met zijn 2en naast elkaar te rijden/wandelen en daarbij de hele weg breedte gebruiken. Ik rem af, heb geen bel, zeg pardon en krijg dan soms nog een (in mijn ogen) dommme 'je moet bellen' opmerking. Meestal hou ik me dan van de stille en rij gewoon verder, in gesprek gaan met dergelijke personen heeft geen nut.

Het zelf nemen van honden heeft mijn begrip voor sommige hond-fiets situaties doen toe nemen

Vroeguh toen ik nog een wielrennert was en op de openbare weg niet altijd de netste was en we vaak ook met een (grote) groep reden, toen gebeurde er een hoop dingen en zijn we wel een paar keer ontsnapt aan echte doodrijders met korte lontjes in auto's.

Ik vermijd wel bewust de drukke probleem gebieden. Op een mooie zondag(middag) door die duinen bij Monster gaan rijden doe ik niet.

Bejaarden die in het weekend gezellig met zijn 4en 2 aan 2 op een fietspad rijden, liefst met een achteruitkijk spiegel die ze niet gebruiken. Op ene lectrische fiets die eigenlijk te hard voor hen gaat.
En dan zichtbaar zuchten als ze aan de kant moeten omdat ik sneller ga.

Hij radicaliseert wel snel vind ik. Zorgwekkend.
Er zijn gewoon beelden van na het ongeluk, maar Tinuz fantaseert liever over SM-kelders. Tja.

Ja je heup breken in een SM-kelder is waarschijnlijker.

Dat stukje van zonder bel is enorm herkenbaar. Ruim van tevoren roep ik vriendelijk pardon, maar je moet van de autistische (vaak oudere) medemens blijkbaar per se bellen.

Waarom zou je geen bel op je fiets zetten?
Het perfecte en beste communicatiemiddel voor en van de fiets.
Ik heb overigens op mijn MTB ook geen bel, kam ik vanochtend achter, maar ik ben dan ook een true OG.

Groet

Eindhovuh Schreef:
-------------------------------------------------------
> Dat stukje van zonder bel is enorm herkenbaar. Ruim van tevoren roep ik vriendelijk pardon, maar je moet van de autistische (vaak oudere) medemens blijkbaar per se bellen.

De onbekende menselijke stem is nu eenmaal onvriendelijker dan de Pavlov fietsbel, waarde @Eindhovuh. Ik dacht overigens, dat autisme eerder verwijst naar de jongere medemens en dat zulks op oudere leeftijd nog steeds parten kan spelen is ontegenzeggelijk een feit, al kwam Oom Albert toch nog een heel eind met zijn lichtsnelheid.

De baanadepten maken het dan weer heel erg bont. Geen rem en zelfs geen spatbord. Wel weer eenrichtingsverkeer. En als het effe te druk is, dan maar over de reling. Maar ook dat kan verschrikkelijk foutgaan, zoals een aantal jaren geleden bij onze Oosterburen.

De Monster vrouw is weer op vrije voeten, maar de zaak krijgt nog wel een staartje.

In een Haagse SM-kelder?

Ik woon daar in de buurt en fietste die avond ook langs dhr Dekker. Het is daar echt een rotpunt om hard te fietsen.
Hier in de regio is het inderdaad de gewoonte om wielrenners uit te schelden, een middelvingertje naar op te steken en om er naar de tuuteren.
Maar het is ook bijzonder druk op de fietspaden hier. Ik ben een 'nette' wielrenner met bel en ik kom denk op 33% uit. Maar ik geloof best dat semi-profs als Zonneveld boven de 75% zitten. Nu zou ik ook schelden naar T. Zonneveld en S. Dekker. Maar dat heeft niet per se te maken met hun fietsgedrag.

VK: Ten Eerste: Het is vaak dringen op het Schelpenpad.

De rennersplaag zal na dit jaar ten einde zijn, want ze kunnen dan niet meer denken, dat ze Tom Dumoulin zijn.

Disclaimer: Snelle Harrie dan? Shut-up legs.

Het is vaak dringen waar oud-minister Dekker van zijn racefiets viel: ‘Mensen gaan hier nooit opzij’

Door Robert van de Griend en Iva Vennema/ Volkskrant

Het Schelpenpad in Monster.

Het aantal ongelukken met wielrenners is sterk gestegen. Ook op het Schelpenpad in Monster, waar oud-minister Sander Dekker dinsdag hard ten val kwam, ligt het gevaar steeds nadrukkelijker op de loer. ‘Iedereen hier denkt: het pad is van mij.’

Hoe hij hier precies ten val kwam, kunnen vooralsnog alleen de krekels vertellen die zich hebben verschanst in het helmgras aan weerszijden van het Schelpenpad. Sommige media wisten meteen te melden dat hij door een vrouwelijke wandelaar bij de arm was gepakt, omdat hij te hard zou hebben gereden. De lokale website Westlanders.nu hield het erop dat hij was geschrokken van een handgebaar van de vrouw om hem vaart te laten minderen. Volgens de NOS was er in elk geval ‘geen reden’ om ‘aan te nemen dat de wandelaarster een politiek motief had bij haar actie’.

Vaststaat dat Sander Dekker, oud-minister voor Rechtsbescherming en fervent amateurwielrenner, dinsdagavond met zijn racefiets een afschuwelijke smak maakte tijdens een rit door de duinen bij Monster. Hij zou zijn ribben, sleutelbeen en bekken hebben gebroken. De vrouw die zijn pad kruiste, wordt door de politie verdacht van het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.

‘Ik fiets hier al sinds mijn 9de en heb nog nooit zo’n ongeluk meegemaakt’, zegt Tom Schouten (58) als hij halverwege het Schelpenpad even halt houdt in zijn felrode wielertenue. Hij runde dertig jaar een racefietsenzaak in Scheveningen, vertelt hij. ‘Als je hier gewoon rekening met elkaar houdt, is er niets aan de hand. Het is een mentaliteitskwestie. Dat speelt in heel Nederland. Iedereen die hier loopt, fietst of wat dan ook, die denkt: het pad is van mij. Als ik hier door de duinen wandel, gaan mensen ook nooit opzij. Ze vinden allemaal: ik doe dit voor mezelf en iedereen moet daarvoor wijken.’

Steeds meer ongelukken
Duidelijk is dat het voorval op het Schelpenpad niet op zichzelf staat. Niet zozeer omdat Dekker al twee keer eerder botbreuken opliep bij een fietstocht, maar omdat er op talloze rustieke plekken in Nederland om de haverklap stevige aanvaringen plaatsvinden tussen fietsers, wandelaars en andere vrijetijdsbeoefenaars over de vraag: van wie is dit pad eigenlijk?

Het aantal ongelukken waarbij wielrenners betrokken zijn, is de laatste tien jaar sterk gestegen. In 2020 belandden er 5.300 op de spoedeisende hulp. Dat was 44 procent meer dan in 2011, blijkt uit cijfers van VeiligheidNL, het kenniscentrum voor letselpreventie.

‘Een manier om de veiligheid te verbeteren is om het fietspad anders in te richten’, zegt Otto van Boggelen, programmamanager bij kennisplatform CROW-Fietsberaad. ‘Maar dat betekent niet dat mensen geen rekening meer hoeven houden met elkaar. Je kunt een voetpad naast een fietspad aanleggen, maar soms gebruiken wandelaars dat niet. Bijvoorbeeld omdat het pad te smal is om naast elkaar te lopen.’ Ook zie je dat weggebruikers het deel van de weg dat voor hen is bedoeld gaan ‘claimen’, waarschuwt Van Boggelen. ‘Ze zeggen dan: ‘Dit is van ons.’ Dat is al helemaal niet bevorderlijk voor de sfeer op het fietspad.’

Discussies
Het vrijetijdsverkeer mag inmiddels worden toegevoegd aan de alsmaar langer wordende lijst van onderwerpen waarover Nederlanders elkaar in de haren vliegen. Maar waar andere gepolariseerde discussies zich langs vrij voorspelbare scheidslijnen voltrekken (wie, bijvoorbeeld, pro-Zwarte Piet is, is doorgaans ook voor een streng vluchtelingenbeleid, gematigde klimaatwetgeving en soepele coronamaatregelen, en tegen een vleestaks, een vuurwerkverbod en het boycotten van Johan Derksen) wordt de slag om het pad onafhankelijk van klasse, gender of kleur uitgevochten.

Als er één constante valt te ontwaren, is het dat de gewraakte racefietsers meestal mannen zijn. Menig krantencolumnist heeft dat al gemarkeerd. Zoals Julien Althuisius het in deze krant verwoordde: ‘De amateurwielrenner is een beetje een lul. Overdreven hard rijden, schreeuwen dat ze erlangs moeten, rakelings inhalen en daarna op een terras speciaalbier drinken. Met helm nog op en de benen wijd, zodat iedereen kan meegenieten van hun balzakken. De amateurwielrenner is een cocktail van overdreven ernst, een gebrek aan zelfspot en misplaatst superioriteitsgevoel, opgediend in een te strak synthetisch tenue.’

Onvoldoende begrip
Langs het Schelpenpad wandelt een mevrouw met grijs haar en een bril achter een kinderwagen. Ze woont in de buurt, en wil om privacyredenen haar naam niet in de krant. ‘Je kunt het als wielrenner niet gauw goed doen, hoor’, vindt ze. ‘Als je roept of belt, dan zeggen de mensen: je laat ons schrikken. En als je niets zegt, is het ook niet goed.’

Inderdaad is er onvoldoende begrip en wederzijds respect tussen de weggebruikers, meent Ellen Dobbelaar, woordvoerder van de Nederlandse Toerfietsunie NTFU. ‘Er bestaan heel negatieve stereotypen over wielrenners. We zouden allemaal verkeershufters zijn. Ook gaat het alleen maar over mannen in strakke lycrapakjes. Nooit over vrouwen op de fiets.’

Wielrenners hebben vaak te maken met agressie, zegt Dobbelaar, ook als ze zich aan de regels houden. ‘We krijgen helaas regelmatig berichten van wielrenners die worden uitgescholden of afgesneden. Ze worden soms zelfs expres door een automobilist die een groep wielrenners inhaalt, besproeid met ruitenwisservloeistof.’

Campagnes
Tot vijf jaar geleden zag de ANWB vooral fietspadproblemen in de Randstad, maar inmiddels komen meldingen uit het hele land. Om de eigen achterban voor te lichten, voeren verschillende fietsbonden campagne voor meer begrip op het volle fietspad. Zo organiseerde de Nederlandse Toerfietsunie NTFU een pop-up fietscafé, waarin wielrenners en fietsers met elkaar in gesprek gaan over de etiquette op de weg.

Ook op het Schelpenpad is het de laatste tien jaar drukker en drukker geworden, zag Tom Schouten. ‘Vroeger fietste alleen jan met de pet, nu gaat ook de advocaat met zakenrelaties fietsen. In de coronatijd was het hier helemaal niet te doen.’

Zodra mensen zich in de buitenlucht begeven, voelen ze zich ‘de koning van hun omgeving’, zegt Schouten. ‘Iedereen eist de hele tijd zijn recht op en wordt steeds minder tolerant. Veel wielrenners denken dat ze Tom Dumoulin zijn en willen zo snel mogelijk naar de volgende bocht. Tja, dan krijg je ongelukken. Zeker als er andere mensen zijn die zeggen: ik wandel hier en ga niet opzij.’

Vechten met een echtpaar op het Roosendaalse Veld omdat ze vonden dat hun teringhond ook los mag lopen op het fietspad wat langs dat gebied loopt. Aangevallen met de krukken van het wijfje die ik afgepakt heb en met de voeten doormidden gebogen heb en 20 meter heb weggesmeten. Mannetje met het gezicht zand laten vreten. Maar ook eens geduwd door zondagse fietsterroristen en mijn heup erdoor gebroken. Duizenden euro's schadevergoeding en 3 maanden revalideren. Ik kan gelukkig alles nog wel. Maar ik fiets niet graag op de zondagmiddag. Teveel onnozelen op de fiets.

Dank. Mooie foto, maar ik kan net niet lezen wat er op de weg staat gekalkt. Ik schat, pas ook op voor overstekende paarden. Op kangoeroeeiland ziet dat er weer net een tikkie anders uit.

Let op!

voetganger - paard - fietser

-----------> <------------

Tinuz, waarom ben je nou gevaccineerd?

lodjan Schreef:
-------------------------------------------------------
> Let op!
>
> voetganger - paard - fietser
>
> -----------> <------------

Om er dan toch nog serieus op in te gaan. De foto's in de papieren krant en de digitale krant zijn niet identiek.
Dus U bent abuis. U beschrijft alleen drie entiteiten, waarbij het paard ook nog een berijder of berijdster zpu moeten hebben.
M.a.w. U moet wel de symbolen tekenen.

Dat kangoeroeeiland is natuurlijk een knipoog naar de video, waarbij een amateurwielrenner een kangoeroe de weg verspert of andersom.