Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
109th Tour de France (2.UWT) + Stage 1 (ITT)»Copenhagen›Copenhagen(13km)
Gepost door Clavan
2021. The final GC podium, from left: Jonas Vingegaard (2nd), Tadej Pogacar (1st) & Richard Carapaz (3rd) (Fotoreporter Sirotti)
2022
Voorbeschouwing Parcours Wielerflits
Voorbeschouwing puntenklassement/groene trui Wielerflits
Voorbeschouwing favorieten algemeen klassement Wielerflits
[Touretappe.nl] Le Grand Départ is in het weekend van 1 juli in Denemarken. Eenmaal terug in Frankrijk wacht al snel een variant op Parijs-Roubaix en een finish op La Planche des Belles Filles. De eerste week ziet er sowieso verleidelijk uit met een serie mooie finales. In de tweede week wachten de Alpen - Alpe d'Huez! - en in de slotweek de Pyreneeën.
De 1e etappe van de Ronde van Frankrijk is een vlakke individuele tijdrit in Kopenhagen. Er zitten wat scherpe bochten in het parcours, dus stuurmankunst is een pre. In de 2e etappe fietsen de renners naar Nyborg. De finale vindt plaats op een enorme hangbrug en de wind heeft daar vrij spel. Krijgen we een waaierspektakel, zo vroeg in de race?
Windfinder
Etappe 3 sluit het Deense uitje af met een geheide kans voor de sprinters.
In Frankrijk
Na een ‘rustdag’ vervolgt de Tour op Franse bodem. De 4e etappe finisht na een glooiende race in Calais en als 5e etappe krijgen we een Parijs-Roubaix à la Tour. Op het traject van Lille naar Arenberg krijgen de coureurs elf kasseistroken voor de wielen.
In de 6e etappe koersen de renners door het zuidelijke deel van de Belgische Ardennen. Zware kost met een finale vol korte steile klimmetjes.
Etappe 7 voert van Tomblaine naar La Planche des Belles Filles. Dat betekent bikkelen naar de meet, want de laatste 7 kilometer stijgt met 8,7%. De slotkilometer is bovendien ongeplaveid.
2019. Dylan Teuns heads for the finish.
De dag erop gaat etappe 8 van Dole naar Lausanne. Alwéér een veelbelovende finale, want de een-na-laatste kilometer stijgt met een kleine 10%. In etappe 9 racen de coureurs van Aigle naar skigebied Portes du Soleil. Aankomst boven!
Week 2
Het peloton blijft nog even hangen in de Alpen. De tweede week begint met drie bergraces op rij. De 10e etappe is de eenvoudigste van het drieluik. Het klautergeweld schakelt dan door naar de hoogste versnelling in rit 11. De route voert over de Télégraphe en Galibier om te finishen op de Col du Granon, wat een klim van 11,3 kilometer à 9,2% is op een smal bergweggetje.
Tour 1986. Chozas op de Col Du Granon
Op quatorze juillet keert de ‘oranje berg’ terug in de Ronde van Frankrijk. De 12e etappe start in Briançon en de streep is getrokken in Alpe d’Huez. De beroemde slotklim met de 21 haarspeldbochten stijgt in 13,8 kilometer met een gemiddelde van 8,1%.
Als 13e etappe fietsen de coureurs over heuvelachtig terrein van Bourg d’Oisans naar Saint-Étienne, waarna de 14e etappe arriveert op het vliegveld van Mende. De finish ligt dan 1,7 kilometer na een klim van 3 kilometer à 10,2%.
2010. Rodriquez en Contador op de Côte de la Croix-Neuve oftewel Montée Laurent Jalabert oftewel Mende Aéroport.
De 15e etappe is een overgangsrit van Rodez naar Carcassonne.
Week 3
De slotweek van de Ronde van Frankrijk begint met rit 16, die na twee stevige beklimmingen kort na elkaar eindigt met een afdaling, en vervolgens is het woord aan de volbloed berggeiten. Zo voert de 17e etappe over de Col d’Aspin, Hourquette d’Anzican en Col de Val-Louron-Azet naar een bergop finish in Peyragudes. In de laatste 500 meter stijgt de weg met – au! – 13%.
2017. Peyragudes Aéroport. Is dit de 1e Toer de France met 2 finishes op een vliegveld?
Als 18e etappe staat er een race van Lourdes naar Hautacam op de rol. Via de Col d’Aubisque en Col de Spandelles gaat het naar het skiresort. De klim naar Hautacam is 13,6 kilometer lang en stijgt met een gemiddelde van 7,8%, terwijl de tweede helft van de klim aanmerkelijk steiler is dan de eerste.
2014. Valverde, LtD, Konig? en Mollema op de Hautacam
De 19e etappe is dan weer een vlakke tot glooiende rit, waarna de Tour, net als in 2020 en 2021, als 20e etappe een individuele tijdrit in petto heeft. De streep is dan getrokken in de middeleeuwse stad Rocamadour in de Dordogne.
Vanzelfsprekend eindigt de Tour op de Champs-Élysées in Parijs. De slotetappe start bij de Paris La Défense Arena in de buitenwijk Nanterre.
Stage 1 (ITT)»Copenhagen›Copenhagen(13km)
Startlijst PCS
Woensdag 29 jun
Tour de France – ploegenpresentatie (2.UWT)
Live op Eurosport Player/GCN+ (vanaf 18u30)
Vrijdag 1 juli - De Tour de France begint met een vlakke individuele tijdrit in Kopenhagen. Er zitten een aantal scherpe bochten in het parcours die de vaart temperen. Een parcours voor specialisten die goed kunnen sturen. De route is 13,2 kilometer lang.
Tien jaar geleden was de Grande Partenza van de Giro d’Italia in Denemarken en nu is het tijd voor de grootste wielerrace ter wereld om af te trappen in het Scandinavische land. Het is niet op dezelfde plaats. De Giro begon met een tijdrit in Herning, aan de andere kant van het land. Taylor Phinney pakte de buit voor Geraint Thomas en thuisrijder Alex Rasmussen.
Giro 2012. Taylor Phinney
De route door Kopenhagen is vlak. Hard knallen op de grote plaat is het devies, al kan stuurmanskunst geen kwaad. Wie de scherpe bochten vlot neemt, kan zo seconden winnen. Kasper Asgreen in het bijzonder zal erop gebrand zijn om de eerste gele trui te pakken in zijn thuisland.
De route telt één meetpunt – na 6,6 kilometer.
De eerste renner start om 16.00 uur en de finish van de laatste is naar verwachting rond 19.10 uur.
Terugblikken
Map of the 1907 Tour de France from the July 8, 1907 edition of L'Auto
Philippe Thys climbs the Galibier (Tour 1913).
1926. De beklimming van de col d'Allos
Mario Vicini, in the lead in the Col d'Allos (Tour 1937).
Tour de France 1947
Fausto Coppi during the passage of the 1949 Tour in Italy.
In de Tour van 1950 was het een beetje heet
de Ventoux in de tour van 1951
1959 Tour: Louison Bobet, Raphaël Geminiani, Jacques Anquetil and Roger Rivière.
Tom Simpson in de Tour van 1965
Leo van Vliet in de Tour van 1979 op zoek naar de juiste weg
1981. Hinault en Anderson
1984. Herrera op de Guzet Neige
1986. Zimmerman en LeMond op de Granon
1988. Parra, Delgado en Theunisse op de Alpe d'huez
1991. Delgado en Rooks op de Aubisque
Tourmalet, 1991. The beginning of the end for Greg Lemond
Bo Hamburger wint de 8e etappe in 1994
1996 Tour de France final podium: Richard Virenque (left, in dots), Riis in yellow and Ullrich on the right
Kessler demareert op de Cauberg en laat Gilbert Achter in 2006
Jens Voigt wint voor Pereiro in stage 13 in 2006. Het peloton volgt op 29 min en 57 seconden. Pereiro pakt het geel. Landis staat nu op 1.29 min.
2016. Stage 17. Landis heeft de vorige dag 10.04 min verloren op de winaar Rasmussen en gaat dat vandaag ruimschoots goedmaken
Neem dan gelijk de DOM ook mee dan, zou ik zeggen. 
Starten in het groen op zaterdag zelfs 
Lijkt me dat hij na een negatieve test weer in de auto mag gaan zitten. Of wil je hem voor de hele Tour uitsluiten wegens het niet afleggen van het gehele parcours 
De ploeg zelf zal ook 100% zekerheid willen hebben voordat Zeeman mooi de Tour van zijn eigen kopmannen de nek omdraait.
Goed om te lezen dat de UCI de regels voor de renners heeft aangepast. Geen hele ploegen meer direct uit koers, maar alleen de negatief geteste renner.
De ploeg zelf zal ook 100% zekerheid willen hebben voordat Zeeman mooi de Tour van zijn eigen kopmannen de nek omdraait.
Goed om te lezen dat de UCI de regels voor de renners heeft aangepast. Geen hele ploegen meer direct uit koers, maar alleen de negatief geteste renner.
Afkicken? Nu al, we zijn nog niet eens begonnen. 
Laat wel lekker de ruimte voor interpretatie van de regels. Stel je voor Pog en Rog out door C19. Vlasov in het geel en dan ook hij C19. Maar dan pakken we dit reglement erbij en... Vlasov glorieert naar Parijs 'Vanachter de groene tafel'. Eigenlijk hebben zij dus een attest voor C19. Brrr.
'Vanachter de groene tafel'. Eigenlijk hebben zij dus een attest voor C19. Brrr.
Ja, ik weet dat ik te zwartgallig was en ik weet dat hij van ver komt, bedoelde eigenlijk te zeggen dat ik er niet veel van verwacht. Maar dat had ik stelliger en korter kunnen opschrijven.
COLUMN BERT WAGENDORP
De Tour de France en de moord op de verbeelding (De Tour als de kalender van een jeugd.)
In De jaren, de roman waarin de Franse schrijfster Annie Ernaux aan de hand van haar herinneringen probeert ‘iets te redden van de tijd waar we nooit meer zullen zijn’ – een autobiografie in flarden, beelden en fragmenten – is de Tour de France een aantal keren het ijkpunt. Ernaux, geboren in 1940, herinnert zich de zomer waarin Robic won (1947), de zomers waarin ‘de uitgeknipte krantenfoto’s van Geminiani, Darrigade en Coppi in een plakboek werden bijgehouden’ (de laatste keer dat Coppi deelnam aan de Ronde van Frankrijk was in 1952) en de zomers van haar middelbareschooltijd in de jaren vijftig: ‘De zomervakantie is een lange periode van verveling, van onbeduidende bezigheden om de dagen te vullen: luisteren naar de aankomst van de Tour de France-etappe, de foto van de winnaar in een speciaal schrift plakken (...).’ De Tour als de kalender van een jeugd.
Ernaux moet heel wat coureurs in haar plakboek hebben geplakt, tot de ontwikkeling die de jonge aspirant-schrijfster doormaakt een tragisch vervolg krijgt en wegbuigt van de Tour: ‘het schuldgevoel dat ze zich buiten de wereld heeft geplaatst, zoals die keer dat de Tour de France en Jacques Anquetil allang waren langsgekomen toen ze wakker werd’.
Onbegrijpelijke onverschilligheid: geboren en getogen in Normandië en dan de Normandische heerser in de Tour de France (voor de eerste keer winnaar in 1957) onopgemerkt voorbij laten fietsen: wat is er aan de hand met Ernaux? Is ze wereldvreemd geworden? Of is haar wereld juist zo gegroeid dat de Tour lijkt te zijn gekrompen?
De Ronde van Frankrijk lijkt daarna uit Ernaux’ bestaan te verdwijnen, de zeges van Anquetil in de jaren zestig komen niet meer aan de orde, noch die van Hinault en Fignon; als Ernaux nog naar sport verwijst, is het naar voetbal.
Zo kan het gaan, maar ook anders. Vanaf het moment dat ik me op de Tour stortte (Lucien Aimar, 1966) zijn de zomers gekoppeld aan beelden uit de koers. Vreemd genoeg komen die beelden niet van de televisie, maar uit de krant. Ik moet ze hebben samengesteld uit wat ik las en ik moet zo lang hebben gekeken naar de foto’s die naast de verhalen stonden dat ze gingen bewegen – in die mysterieuze vorm heb ik ze opgeslagen.
Dat stopt op het moment waarop de beelden juist overvloedig beschikbaar kwamen en de televisie urenlange reportages van de etappes ging uitzenden, uiteindelijk zelfs integrale, van start tot finish. Het worden er te veel om te onthouden en ze raken losgekoppeld van de tijd. De zegereeks van Indurain in de jaren negentig heeft niets nagelaten, hoewel ik er persoonlijk getuige van was; de overwinningen van Armstrong zijn een onontwarbare kluwen geworden en van Contadors en Froomes zeges herinner ik me niets.Ergens in die jaren is de verbeelding vermoord.
Om beelden onwisbaar in je brein te etsen, moet je lang naar foto’s hebben gestaard, ze hebben uitgeknipt en in een plakboek hebben geplakt. Het mogen er niet te veel zijn, één beeld per Tour is al voldoende, schaarste geeft het geheugen ruimte. Je moet verhalen zo intens hebben gelezen, dat ze werkelijkheid zijn geworden. Je moet Theo Koomen op de radio hebben gehoord, vermengd met het geklapper van een zeil.
Zo kun je net als Annie Ernaux de sfeer van zomers van lang geleden terugroepen, dankzij de Tour. De Rondes van recenter datum zijn allang in een grijze mist verdwenen.
De Tour van 2022 gaat vrijdag van start in Kopenhagen. Even zullen de beelden beklijven – voor ze in een diep zwart gat verdwijnen.
De Tour de France en de moord op de verbeelding (De Tour als de kalender van een jeugd.)
In De jaren, de roman waarin de Franse schrijfster Annie Ernaux aan de hand van haar herinneringen probeert ‘iets te redden van de tijd waar we nooit meer zullen zijn’ – een autobiografie in flarden, beelden en fragmenten – is de Tour de France een aantal keren het ijkpunt. Ernaux, geboren in 1940, herinnert zich de zomer waarin Robic won (1947), de zomers waarin ‘de uitgeknipte krantenfoto’s van Geminiani, Darrigade en Coppi in een plakboek werden bijgehouden’ (de laatste keer dat Coppi deelnam aan de Ronde van Frankrijk was in 1952) en de zomers van haar middelbareschooltijd in de jaren vijftig: ‘De zomervakantie is een lange periode van verveling, van onbeduidende bezigheden om de dagen te vullen: luisteren naar de aankomst van de Tour de France-etappe, de foto van de winnaar in een speciaal schrift plakken (...).’ De Tour als de kalender van een jeugd.
Ernaux moet heel wat coureurs in haar plakboek hebben geplakt, tot de ontwikkeling die de jonge aspirant-schrijfster doormaakt een tragisch vervolg krijgt en wegbuigt van de Tour: ‘het schuldgevoel dat ze zich buiten de wereld heeft geplaatst, zoals die keer dat de Tour de France en Jacques Anquetil allang waren langsgekomen toen ze wakker werd’.
Onbegrijpelijke onverschilligheid: geboren en getogen in Normandië en dan de Normandische heerser in de Tour de France (voor de eerste keer winnaar in 1957) onopgemerkt voorbij laten fietsen: wat is er aan de hand met Ernaux? Is ze wereldvreemd geworden? Of is haar wereld juist zo gegroeid dat de Tour lijkt te zijn gekrompen?
De Ronde van Frankrijk lijkt daarna uit Ernaux’ bestaan te verdwijnen, de zeges van Anquetil in de jaren zestig komen niet meer aan de orde, noch die van Hinault en Fignon; als Ernaux nog naar sport verwijst, is het naar voetbal.
Zo kan het gaan, maar ook anders. Vanaf het moment dat ik me op de Tour stortte (Lucien Aimar, 1966) zijn de zomers gekoppeld aan beelden uit de koers. Vreemd genoeg komen die beelden niet van de televisie, maar uit de krant. Ik moet ze hebben samengesteld uit wat ik las en ik moet zo lang hebben gekeken naar de foto’s die naast de verhalen stonden dat ze gingen bewegen – in die mysterieuze vorm heb ik ze opgeslagen.
Dat stopt op het moment waarop de beelden juist overvloedig beschikbaar kwamen en de televisie urenlange reportages van de etappes ging uitzenden, uiteindelijk zelfs integrale, van start tot finish. Het worden er te veel om te onthouden en ze raken losgekoppeld van de tijd. De zegereeks van Indurain in de jaren negentig heeft niets nagelaten, hoewel ik er persoonlijk getuige van was; de overwinningen van Armstrong zijn een onontwarbare kluwen geworden en van Contadors en Froomes zeges herinner ik me niets.Ergens in die jaren is de verbeelding vermoord.
Om beelden onwisbaar in je brein te etsen, moet je lang naar foto’s hebben gestaard, ze hebben uitgeknipt en in een plakboek hebben geplakt. Het mogen er niet te veel zijn, één beeld per Tour is al voldoende, schaarste geeft het geheugen ruimte. Je moet verhalen zo intens hebben gelezen, dat ze werkelijkheid zijn geworden. Je moet Theo Koomen op de radio hebben gehoord, vermengd met het geklapper van een zeil.
Zo kun je net als Annie Ernaux de sfeer van zomers van lang geleden terugroepen, dankzij de Tour. De Rondes van recenter datum zijn allang in een grijze mist verdwenen.
De Tour van 2022 gaat vrijdag van start in Kopenhagen. Even zullen de beelden beklijven – voor ze in een diep zwart gat verdwijnen.
Je bedoelt: niet als een aanstellerige vedette degene op het podium uitkafferen alsof het onbeschaamd pantoffeldiertje is dat ongemachtigd in jouw koninkrijk treed?
Haha Vlasov! Heeft zijn badmuts opgezet.
Antwoord: "nee" hij gaat er bij liggen.
Cruciaal lijkt me hier de betekenis van de deeltijden te zijn, twee qua afstand gelijke helften, waarvan de tweede helft uiteraard met een vliegende start.
De top 4 gaat dus van 8-1; 5-3; 13-2 en 7-5 qua ranking per deeltijd, allen onder "redelijke" omstandigheden.
De "oorspronkelijke" koplopers van der Poel, Roglic en Mollema in willekeurige volgorde van 3-9; 4-15 en 2-18.
Dylan Teuns die aan het eind pal achter Mollema zou eindigen ging van 22-6.
Nobody's zouden veel later in de wedstijd in de tweede helft praktisch net zo hard rijden als Primosz Roglic. Laatstgenoemde had zeker een hongerklop.
Voordeeltje band, pacing, windsterkte, prima het zal allemaal wel. Maar, zoals elke kleuter al kan weten, dat de meeste voorsprong valt te behalen krijgt als de ander stil staat (100%), waren er hier vergelijkenderwijs dus ook situaties, die een faire vergelijking op dit niveau onmogelijk maakten.
Dit is ook sport. Als een schaatssprinter valt, mag hij later overschaatsen. In het wielrennen uiteraard een no-brainer.
Toen Roglic Alaphilippe op de lijn piepelde zeiden we ook niet, dat de sprint overnieuw moest.
En gisteren Elisa Marianne op de lijn.
I didn't move uit 2003 ist lange her.
De top 4 gaat dus van 8-1; 5-3; 13-2 en 7-5 qua ranking per deeltijd, allen onder "redelijke" omstandigheden.
De "oorspronkelijke" koplopers van der Poel, Roglic en Mollema in willekeurige volgorde van 3-9; 4-15 en 2-18.
Dylan Teuns die aan het eind pal achter Mollema zou eindigen ging van 22-6.
Nobody's zouden veel later in de wedstijd in de tweede helft praktisch net zo hard rijden als Primosz Roglic. Laatstgenoemde had zeker een hongerklop.
Voordeeltje band, pacing, windsterkte, prima het zal allemaal wel. Maar, zoals elke kleuter al kan weten, dat de meeste voorsprong valt te behalen krijgt als de ander stil staat (100%), waren er hier vergelijkenderwijs dus ook situaties, die een faire vergelijking op dit niveau onmogelijk maakten.
Dit is ook sport. Als een schaatssprinter valt, mag hij later overschaatsen. In het wielrennen uiteraard een no-brainer.
Toen Roglic Alaphilippe op de lijn piepelde zeiden we ook niet, dat de sprint overnieuw moest.
En gisteren Elisa Marianne op de lijn.
I didn't move uit 2003 ist lange her.
Luijt Schreef:
-------------------------------------------------------
> Dat is fijn nieuws, ga 't melden bij het eerstvolgende trainingskamp: als er een sprinter valt, mag er worden over gereden! Ik wist dat niet.
Zag vrijdagavond Hennie Huisman nog op tv. Bent U dan Bulletje? U hebt immers de rode zakdoek van Yves op.
-------------------------------------------------------
> Dat is fijn nieuws, ga 't melden bij het eerstvolgende trainingskamp: als er een sprinter valt, mag er worden over gereden! Ik wist dat niet.
Zag vrijdagavond Hennie Huisman nog op tv. Bent U dan Bulletje? U hebt immers de rode zakdoek van Yves op.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.