Door Bert Wagendorp
Wat is sport nog zonder data? Juist: niets, of in elk geval bar weinig. Vroeger keek je wie er goede benen had of helder uit zijn ogen keek, en dat was het wel zo’n beetje wat de data betreft. Hooguit had iemand in een schriftje bijgehouden hoeveel zeges een wielrenner had geboekt – en dat nam je dan mee in voorspellingen die zelden uitkwamen. We hadden toen nog niet in de gaten dat sport draait om data – want die bestonden alleen op de verjaardagskalender.
Zaterdag won Mathieu van der Poel op magnifieke wijze Milaan-Sanremo. Maar dat was niet het enige. Mathieu reed de 3,7 kilometer lange Poggio op in 5 minuten en 40 seconden, ontwikkelde schrikbarende wattages en was zodoende zes seconden sneller dan Jalabert en Fondriest in 1995. Die wedstrijd won hij dus tussendoor ook nog even, zijn gemiddelde snelheid bergop bedroeg een nooit eerder vertoonde 39,1764706 kilometer per uur.
Van der Poel won zaterdag nog veel meer zonder dat we het in de gaten hadden. De koers is één groot dataverzamelevenement, één lange lijst van cijfermatige gegevens; er wordt geen meter gereden zonder dat hij in data wordt gevangen. Van der Poel was zaterdag een betere fietsende datacollectie dan Pogacar en Van Aert.
Dit zijn boeiende ontwikkelingen. De ploegleiderswagen wordt een rijdend datacentrum waarin de gegevens middels AI worden geanalyseerd waarna er onmiddellijk een seintje naar het schermpje van de coureur gaat: 50 gram energiedrank, twee happen van de powerbar en over 131,7 meter met 1300 watt demarreren. ChatGPT is dan allang bezig met een tekst voor het televisie-interview, in vier talen vanwege Eurosport.
Rustig achterover leunen
De data zullen alleen maar preciezer en completer worden. Uiteindelijk zal alles in data zijn te vangen: De uitslag van zaterdag stond van tevoren vast, het bleef alleen nog even gissen vanwege enkele ontbrekende gegevens. Zijn die er binnenkort wel, dan kunnen we rustig achterover leunen, de data liegen niet.
Van der Poel verklaarde zaterdag na afloop dat het allemaal boven verwachting was, maar dat soort ouderwetse romantische uitspraken behoren binnenkort tot het verleden. Niets is straks meer boven verwachting, alles verloopt geheel logisch. Alleen een lekke band of een stuurfout kunnen nog roet in het eten gooien, maar ook daar vinden we wel wat op – dat de uitslag wordt bepaald door toevalligheden is niet langer acceptabel vanwege de ermee gemoeide hoge kosten.
En dan heb je ook nog de leuke data-feitjes, waarmee de journalisten hun commentaren kunnen opfleuren. Van der Poel won de Primavera op de dag af 62 jaar na de zege van zijn opa Raymond Poulidor. Had hij dat geweten, dan had zijn vader Adrie in 1992, precies halverwege, beter zijn best gedaan en gewonnen en zo de 31-jarige zegecyclus van de familie extra cachet gegeven. Maar Adrie van der Poel deed maar wat en delfde het onderspit in het gevecht met het lot. Nu we weten dat het lot niets anders is dan een fataal gebrek aan data, zal niets Sjors van der Poel in 2054 van de overwinning kunnen houden.
De sport wordt minder verrassend, dat wel, maar daar staat tegenover dat we binnenkort van een hoop stress zijn verlost en we al bij de start met de polonaise kunnen beginnen.