Wat is er niet leuk/mooi aan deze Giro?

De meesten zullen het er - denk ik toch - wel over eens zijn, dat deze Giro nu al niet bepaald als leuk/mooi de boeken in zal gaan.

Naar aanleiding van deze post van Slimmerd in het laatste Giro etappe topic:

Slimmerd Schreef:
-------------------------------------------------------
> Week 3 voor de deur, kunnen we wakker worden?
> Maar misschien nog belangrijker, zal de
> parkoersbouwer wakker worden en zich eens gaat
> beraden op het bedachte?

Dacht ik dat dit wel eens een mooie aanleiding zou zijn voor een apart topic, want waar ligt het nou aan in deze Giro?

- Aan de renners?
- Aan de parcoursbouwer?
- Aan alle pech van de renners?
- Aan het weer?
- Aan iets anders?
- Aan een combinatie van genoemde redenen?
- Aan niks, ik vind het een prachtige Giro?

Wat vinden jullie?

Heel veel 1 en een beetje 2.

De Jumbo’s met hun getalsmatige overmacht laten niets tot weinig zien. Vorig jaar reden ze met een gedecimeerde ploeg in de Tour iedereen naar de kloten, ze stuurden van Aert en Kuss rustig elke bergetappe mee met de kopgroep van de dag en lieten het aan Benoot en van Hooijdonk over Vingegaard te omringen. Hier rijden ze met 6 of 7 man bij de beste 30 renners achter de Ineos renners aan. Renners zouden toch moeten begrijpen, dat er iets meer geboden moet worden om kijkers aan zich te binden. Nog even en Eurosport gaat alleen nog maar snookeren uitzenden. Ik sla steeds meer uitzendingen over.

Wat mij betreft in de eerste - en nagenoeg enige plaats - vooral de parcoursbouwer(s).

Ik herinner me een tig aantal jaren geleden, dat er ook een aantal Tours waren met meerdere etappes met in het begin behoorlijk klimwerk en vervolgens (te) lang een vrij vlak parcours tot de finish. Daar was toen een hoop kritiek op en nu laten ze dat gelukkig wel na, want zoiets kun je één of maximaal twee keer doen, maar niet zoals in deze Giro maar liefst zes(!) keer.

Overigens, zijn er ook nog andere kritische noten op dit parcours te kraken. Zoals dat eeuwig loodzwaar maken van die derde en laatste week. De gedachte is natuurlijk, dat het dan spannend blijft tot op het laatst voor de eindzege, maar het werkt ook verlammend op het gedrag van de favorieten, die daarom al hun kruit droog houden en het tot dan aan de mindere goden overlaten.
Om over het vaak slechte weer in de bergen van de Giro maar niet te spreken. Ik kan me weinig Giro's van de afgelopen tijd herinneren waarin niet geschrapt werd in Alpenritten, dus een extra motivatie om eens wat meer en eerder echte bergritten in het Italiaanse middengebergte in te plannen.

De renners valt weinig te verwijten vind ik. De klassementsrenners passen zich logischerwijze aan aan het parcours en hun strijdlust wordt extra belemmerd door het feit, dat er heel veel ploeggenoten zijn weggevallen door valpartijen en vooral covid. De overige renners hebben er juist nog enig spektakel van gemaakt, maar het grote publiek wil nou eenmaal zoveel mogelijk strijd zien tussen de grote namen.

Het zojuist genoemde covid brengt mij op nog een (beetje) de laatste schuldige: de Giro-organisatie, namelijk met het te laat aanscherpen van het covid protocol. Dat had waarschijnlijk een hoop uitvallers kunnen doen voorkomen en dus wellicht meer strijd gegeven.

El Chaba samengevat dus: veel 2 en weinig 1.

Kan me hierin vinden, maar blijf benadrukken, dat het karakter van het wielrennen op de weg al een tijdje aan het veranderen is. Het is de grote ronden vooral, maar ook in klassiekers, energiemanagement dat de boventoon voert. Doordat in de loop van deze eeuw de etappe's gemiddeld korter werden (ook sneller, daarmede effectief qua tijd nog korter) werd het bovenal zaak goed op de energie te letten en als het er echt opaan komt zoveel mogelijk effectief te kunnen inzetten. In bijvoorbeeld het vooruitzicht van een 9 urige etappe met hindernissen heeft dat managen van energie niet zo bovenmatig veek zin meer, omdat iedereen ver voor het eind toch helemaal kapot gaat en alleen de laagste energievorm Slow Down kan inzetten. Joop Zoetemelk op de hindernisbaan van de mariniers.

De natuurlijke zwaarte van een grote ronde helemaal uit het lood zetten door een zware derde week, zoals de parkoersbouwers plachten te doen, werkt dan averechts.
On the old days plachten de renner in een grote Ronde 3 tot 5 kg gewicht te verliezen. Tegenwoordig is dit meestal veel beter onder controle, niettemin blijft een grote ronde op het scherpst van de schede een gigantische inspanning van gelukkig ultiem getrainde topsporters. De weight-bearing sport bij uitstek heeft desondanks zijn grenzen.

De laatste 5-10 jaar heeft ASO de Tour juist steeds behoorlijk slim opgebouwd. In de eerste week wel verschillen, maar niet beslissende verschillen. Opbouwen via Mur de Bretagne of La Planche des Belle Filles. Beslissingen het liefst op de laatste vrijdag en zaterdag. Dat lijkt mij ook de opbouw die het beste bestand is tegen allerlei toevalligheden.

Evenepoel laat een vacuum achter. Iedereen keek naar hem. De pech is, dat er na zijn wegvallen twee uitgesproken dominante machtsblokken zijn. Zij hebben de ervaring om een Grote Ronde te controleren en ze zien geen noodzaak om aan te vallen. Dat giet de status quo in beton. Als een voetbalfinale die te lang 0-0 blijft. Ze zien dan vooral nog de nadelen van risico's. De zware slotweek werkt daardoor extra verlammend op de aanvalslust.

De organisatie heeft de kaarten zelf zo geschud. Maar ze heeft ook wel de pech dat door de combinatie van het wegvallen van Evenepoel, de weggevallen bergen, de zware slotweek en Ineos/Jumbo die er een Koude Oorlog van maken, tezamen precies leidt tot die 0-0 stand.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 22/05/2023 21:59 door Andere Peter.

Door de nuttige bijdrage van @AP kwam ik toch ook weer terecht bij die legendarische 0-0 voetbalwedstrijd, waarop de commentatort maar zijn mond hield.

Tis zo'n discussie waarbij ik naar Maxim Hartman verlang ....
Verder eens met AP
Gr

Mand!

Alles wat niet mooi/leuk is aan deze Giro ligt aan Sander, Bobby en Jip(?).
Verder vind ik het wel te pruimen. Hup Bauke!

Helemaal mee eens, hoor. Ik bedoelde juist de jaren daar voor en die kritiek destijds hebben ze zich echt wel aangetrokken, zoals dus is gebleken.

Maar wat stel jij dan voor als verbetering?
Persoonlijk zou ik het bijvoorbeeld wel leuk vinden om eens een behoorlijk zware eerste week te bouwen en pas in de laatste week nog twee beslissingsmomenten met een zware bergrit en een flinke heuvelachtige tijdrit (of zo).
Maar dat zal natuurlijk nooit gebeuren..

El Chaba Schreef:
-------------------------------------------------------
> Maar wat stel jij dan voor als verbetering?
> Persoonlijk zou ik het bijvoorbeeld wel leuk
> vinden om eens een behoorlijk zware eerste week te
> bouwen en pas in de laatste week nog twee
> beslissingsmomenten met een zware bergrit en een
> flinke heuvelachtige tijdrit (of zo).
> Maar dat zal natuurlijk nooit gebeuren..

Proloog of een niet te lange tijdrit. Aantal vlakke etappe's tot het eerste deel van bergetappe's, onderbroken door overgangsetappe's, dan het tweede (meestal beslissend) deel van bergetappe's. Afgerond met tijdrit en vlakke etappe's. In wezen wel het TDF model.

Korter

Wil ook de ploegleiders nog toevoegen aan de lijst. Teams als Jumbo en Ineos zijn als het om rondes gaat de catenaccio ploegen van het wielrennen. Afwachten, op zeker spelen, als we de overwinning op de laatste dag in de laatste paar honderd meter pakken is het goed genoeg.

Er is sowieso erg weinig creativiteit onder ploegleiders in het WT peloton, Eindeloos dezelfde tactieken, vrijwel nooit iets anders. Gelukkig hebben we renners als Pogacar en Van der Poel die de saaiheid doorbreken. Maar die rijden dan weer niet hier.

Andere Peter Schreef:
-------------------------------------------------------
> Evenepoel laat een vacuum achter. Iedereen keek
> naar hem. De pech is, dat er na zijn wegvallen
> twee uitgesproken dominante machtsblokken zijn.
> Zij hebben de ervaring om een Grote Ronde te
> controleren en ze zien geen noodzaak om aan te
> vallen. Dat giet de status quo in beton. Als een
> voetbalfinale die te lang 0-0 blijft. Ze zien dan
> vooral nog de nadelen van risico's. De zware
> slotweek werkt daardoor extra verlammend op de
> aanvalslust.

Verliesaversie heet dat.

De renners maken de koers.

Eens
Gr

Renners worden steeds afwachtender in grote rondes. De wetenschap regeert en blijkbaar worden grote rondes vaak gewonnen door wie in loop van die drie weken het minste watts heeft ingeleverd. Dus gaat het om krachten sparen. Dat wordt alleen extreem maar versterkt als de parcoursbouwers de nadruk op week drie leggen, zoals nu.

Ik wil wel eens zien wat er gebeurt als je begint met een tijdrit van 40 kilometer op zaterdag en daarna een echte flinke bergrit op zondag. Volgens mij krijg je dan een veel leukere spanningsboog. Renners moeten drie weken lang goed zijn, wat moeilijker is. En ik ben er niet bang voor dat iemand na dat weekend al vijf minuten voor staat en alles beslist is. Kan bijna niet in het huidige wielrennen.

Daarna nog wat pittige ritten en vervolgens eind week één en in week twee vooral sprintetappes en overgangsetappes. In week drie moet dan blijken of de renners die in het begin goed waren, dat nog steeds zijn.

Voorts ben ik voorstander van flinke bonificaties, zodat klassementsrenners meer voor de etappes gaan strijden.

Dat gezegd hebbende: de Giro heeft veel pech met het uitvallen van Evenepoel. En we zijn extreem verwend geraakt de laatste vijf tot tien jaar. Er waren veel saaiere grote rondes.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 23/05/2023 20:32 door Meneer 60%.

Dit ja.

De regen en tegenwind, valpartij van Roglic, Sivakov en Thomas, covid, dit helpt zeker niet mee. Maar als je de 2e belangrijkste etappes achter elkaar zet op het einde van de ronde, dan vraag je om krachten sparen.
Maar Almeida had zeker wel eerder kunnen testen, hoeveel last iedereen had van de valpartijen.