Het besmeurde sponsorgeld (UAE en anderen)

Het oog viel me deze week, op een ingezonden brief (zie hieronder) van een lezer, deze brief had ook de aandacht van Bert Wagendorp, waar ik een aantal quotes citeer

Eigen gewin
De vergeten oorlog in Soedan is op dit moment een van de grootste humanitaire rampen ter wereld. De Verenigde Arabische Emiraten zijn door hun militaire steun aan rebellenbeweging RSF in hoge mate verantwoordelijk voor een ongekende menselijke tragedie. Zij doen dit voor eigen gewin, onder meer om toegang te krijgen tot de grote goudvoorraden van Soedan. Ondertussen zijn (bedrijven gelieerd aan) diezelfde Emiraten de sponsor van wielerploeg UAE. Door de steenrijke oliesjeiks van de Emiraten is de ploeg gepromoveerd tot 's werelds rijkste en sterkste. Kopman Tadej Pogacar verdient inmiddels een fortuin en weet zich omringd door superknechten.

Werd over de misstanden rondom het WK voetbal in Qatar nog gesproken in de media, in de wielrennerij blijft het oorverdovend stil over deze moreel verwerpelijke situatie. Geen haan die er afgelopen zomer naar kraaide dat de oliesjeiks naast Pogacar stonden te shinen tijdens de huldiging van de winnaar van de Tour de France. Ik roep de wielerwereld op de discussie aan te gaan over de grenzen van acceptabele sponsoring. Sport kan en mag gruwelijke misstanden nooit legitimeren.

Marc van Oeteren

Quotes Bert W. in de Volkskrant van gisteren.

Marc van Oeteren komt uit het Limburgse geboortedorp van de ex-wielerprof Roy Curvers en van de fietsende neven Frans Maassen en Bart Brentjens: we moeten hem dus serieus nemen. In zijn ‘ingezonden brief’ – zo heten die dingen nog altijd – in de Volkskrant kaartte hij donderdag het morele gehalte van de wielersport aan. Niet met gespeculeer over doping, gelukkig. Van Oeteren vindt dat de wielerwereld de discussie moet aangaan over ‘de grenzen van acceptabele sponsoring’.

Aanleiding is de sterkste wielerformatie ter wereld, Team UAE van Tadej Pogacar, die wordt gefinancierd door de Verenigde Arabische Emiraten. De Emiraten worden ervan beschuldigd behalve wielrenners ook de terreurzaaiende rebellen van de RSF in Soedan te sponsoren. Die worden mede-verantwoordelijk gehouden voor de duizenden slachtoffers van de wrede burgeroorlog in dat land – de Emiraten ontkennen overigens hardnekkig elke betrokkenheid bij die humanitaire ramp.

Dat maakt de oproep van Van Oeteren niet overbodig. Het klopt dat in het wielrennen zelden vragen worden gesteld bij de herkomst van het sponsorgeld – de enige grote bron van inkomsten die de sport kent. Geïnteresseerde partijen zijn schaars, het wielrennen kan daarom niet al te kieskeurig zijn en de zak met geld eerst even langs de morele meetlat leggen. In Nederland dankte bordeel Sauna Diana zijn bekendheid aan een wielerploeg. Zelfs drugsbaas Pablo Escobar sponsorde op een gegeven moment zijn eigen wielerteam.

In Trouw had Thomas Sijtsma donderdag een verhaal over het WK wielrennen op de weg, dat in september zal worden verreden in Rwanda. Vermoedelijk wordt dat evenement het meest krasse staaltje sportswashing dat het wielrennen tot dusver heeft meegemaakt, of het moest het WK van 1995 in Colombia zijn.

Het WK past in het streven van de Rwandese dictator Paul Kagame om van zijn land de parel van Afrika te maken. Volgens rapporten van Human Rights Watch, Amnesty International en de VN worden in Rwanda op grote schaal mensenrechten geschonden. Tegenstanders van Kagame verdwijnen spoorloos van de aardbodem en er wordt gemarteld en gemoord. De oplossing volgens de marketingexperts die Kagame ongetwijfeld heeft ingeschakeld: wielrennen, op termijn een GP Formule I en – Kagames droom – wedstrijden in de Amerikaanse basketbalcompetitie NBA. Met Sport als de grote verhuller. Visit Rwanda!

Sport is nu eenmaal nogal hoerig aangelegd. Voor geld gaat elke moraal in de uitverkoop. Bestuurders schudden enthousiast de hand van dictators en verklaren dat het allemaal heel goed is voor de mondialisering van hun sport als er ook eens in Afrika wordt gefietst. Sporters zijn sowieso niet geïnteresseerd in waar ze hun beroep uitoefenen, als er moet worden gespurt op de killing fields, dan spurten ze op de killing fields.

De conclusies van deze week:
Marc van Oeteren heeft weer eens gelijk.
Het sportpubliek is even amoreel als de sport zelf.
De Giro is begonnen (hoera!)

Ah jij leest de Volkskrant, dat verklaart veel.

Ik schat jou zo in als een hardcore Franquist.

Wel iets te links naar mijn zin hoor.

Eens met deze brief. En opvallend, er is nog geen demonstratie geweest.

Goede nuance idd. Moet aandacht voor zijn

Groet

Ik vraag me wel af hoe "succesvol" dat sportwashing eigenlijk is. Ik kan me nl. niet aan de indruk onttrekken dat discutabele sponsoren of toernooi-organiseerde landen juist extra in de spotlights komen te staan en dat er daardoor ineens (mondiaal) aandacht is voor misstanden. Meest bekende voorbeeld daarvan is wellicht het WK voetbal in dictatoriaal Argentinie. Opeens nam de wereld kennis van de gruwelen van Videla cs. en kwam het land feitelijk in een isolement. Vermoedelijk was dat nou juist niet de achterliggende gedachte van het Argentijns organiserend comite. En de OS in Beijing leidde ook tot veel meer aandacht voor de haperende mensenrechten in China.