Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
108thGiro d'Italia(2.UWT) Stage 14»Treviso›Nova Gorica(195km)
Gepost door Cecchini
Klassement na etappe 13
1. Isaac del Toro (Mex)
2. Juan Ayuso (Spa) + 0.38
3. Antonio Tiberi (Ita) + 1.18
4. Simon Yates (G
+ 1.20
5. Primoz Roglic (Slo) + 1.35
6. Richard Carapaz (Ecu) + 2.07
7. Giulio Ciccone (Ita) + 2.20
8. Brandon McNulty (VS) + 2.40
9. Egan Bernal (Col) + 2.50
10. Derek Gee (Can) + 2.54
11 Daminiano Caruso (Ita) + 2.55
12. Adam Yates (G
+ 2.57
13. Thymen Arensman (Ned) z.t.
14. Michael Storer (Aus) + 3.37
15 Thomas Pidcock (G
+3.58
Mooi artikel over Wilco Kelderman in de Volkskrant (een aantal passages)
‘Ik ben een gelukkig mens. Daar gaat een wedstrijd winnen helemaal niets aan veranderen’
Het is niet dat hij nooit in de buurt kwam, integendeel. Wilco Kelderman is met grote afstand recordhouder als het gaat om toptienplaatsen in WorldTour-koersen: liefst 159 keer rook hij min of meer aan de dagzege, maar ging een ander er met de eer vandoor.
De renner na hem in dat ‘net-niet-klassement’ is de Italiaan Simone Consonni van Lidl-Trek, met honderd toptienplaatsen minder. Experts menen dat ‘het record’ van Kelderman voor de eeuwigheid is, zo groot is zijn voorsprong.
Wilco Kelderman was zijn tijd vooruit, zou je kunnen zeggen. Zo jong al zo goed dat mensen er steil van achterover sloegen. Ongekende fysieke tests, een stylist, met dat stille bovenlijf en die krachtige pedaalslagen. Gemaakt voor de racefiets.
‘Wilco heeft zelfs ooit eens een massasprint gewonnen’, zegt zijn vriend Lars van der Haar aan de telefoon, met de verbazing in zijn stem. Wanneer precies, dat moet de veldrijder even terugzoeken, maar Van der Haar vergeet het nooit meer. ‘Het was een rit in de Thüringen-Rundfahrt voor beloften. Hij droeg nota bene de gele leiderstrui. Toen ik die uitslag zag, lachte ik me kapot. Wilco, die een massasprint won? Ik vroeg hoe hij dat geflikt had. Hij zei: ik reed gewoon zo hard dat niemand er meer overheen kwam.’
In het licht van bovenstaande is de foto van dat moment, van 18 juni 2011, als een zeldzaam museumstuk: Kelderman in het geel, met gele handschoentjes en dito stuurlint, spreidt zijn handen ten hemel en spert zijn mond wijd open. In zijn gezicht staat het ongeloof gebeiteld. Het zou de laatste keer zijn dat hij juichend over de streep zou komen.
Kelderman is een liefhebber van de koers, van het fietsen in de natuur. ‘Ik hou van de vrijheid, van het avontuur’, zegt hij. Fietsen is wat hij het liefst doet. In dat opzicht is het fijn dat een contractverlenging bij Visma-Lease a Bike slechts een kwestie van tijd is. Bij die ploeg wil hij zijn loopbaan afsluiten.
‘Door dat plezier kan hij het zo lang volhouden op dit niveau’, zegt hoofdcoach Heijboer. ‘Ik heb een zwak voor hem. Want het is een lieve jongen, misschien wel iets te lief. Zijn ego ontbreekt totaal. Hij heeft niet de wil om te winnen die je verwacht bij een topsporter. Bij hem is dat geen drijfveer.
‘Maar natuurlijk gunnen we het hem allemaal dat hij wel een keertje in de spotlights staat. Statistisch gezien moet het toch een keer gaan gebeuren, zou je denken. Dat hij tweede ligt en dat de nummer één in koers dan de verkeerde afslag neemt, of aangereden wordt.’
‘Ik ben een gelukkig mens. Daar gaat een wedstrijd winnen helemaal niets aan veranderen’
Het is niet dat hij nooit in de buurt kwam, integendeel. Wilco Kelderman is met grote afstand recordhouder als het gaat om toptienplaatsen in WorldTour-koersen: liefst 159 keer rook hij min of meer aan de dagzege, maar ging een ander er met de eer vandoor.
De renner na hem in dat ‘net-niet-klassement’ is de Italiaan Simone Consonni van Lidl-Trek, met honderd toptienplaatsen minder. Experts menen dat ‘het record’ van Kelderman voor de eeuwigheid is, zo groot is zijn voorsprong.
Wilco Kelderman was zijn tijd vooruit, zou je kunnen zeggen. Zo jong al zo goed dat mensen er steil van achterover sloegen. Ongekende fysieke tests, een stylist, met dat stille bovenlijf en die krachtige pedaalslagen. Gemaakt voor de racefiets.
‘Wilco heeft zelfs ooit eens een massasprint gewonnen’, zegt zijn vriend Lars van der Haar aan de telefoon, met de verbazing in zijn stem. Wanneer precies, dat moet de veldrijder even terugzoeken, maar Van der Haar vergeet het nooit meer. ‘Het was een rit in de Thüringen-Rundfahrt voor beloften. Hij droeg nota bene de gele leiderstrui. Toen ik die uitslag zag, lachte ik me kapot. Wilco, die een massasprint won? Ik vroeg hoe hij dat geflikt had. Hij zei: ik reed gewoon zo hard dat niemand er meer overheen kwam.’
In het licht van bovenstaande is de foto van dat moment, van 18 juni 2011, als een zeldzaam museumstuk: Kelderman in het geel, met gele handschoentjes en dito stuurlint, spreidt zijn handen ten hemel en spert zijn mond wijd open. In zijn gezicht staat het ongeloof gebeiteld. Het zou de laatste keer zijn dat hij juichend over de streep zou komen.
Kelderman is een liefhebber van de koers, van het fietsen in de natuur. ‘Ik hou van de vrijheid, van het avontuur’, zegt hij. Fietsen is wat hij het liefst doet. In dat opzicht is het fijn dat een contractverlenging bij Visma-Lease a Bike slechts een kwestie van tijd is. Bij die ploeg wil hij zijn loopbaan afsluiten.
‘Door dat plezier kan hij het zo lang volhouden op dit niveau’, zegt hoofdcoach Heijboer. ‘Ik heb een zwak voor hem. Want het is een lieve jongen, misschien wel iets te lief. Zijn ego ontbreekt totaal. Hij heeft niet de wil om te winnen die je verwacht bij een topsporter. Bij hem is dat geen drijfveer.
‘Maar natuurlijk gunnen we het hem allemaal dat hij wel een keertje in de spotlights staat. Statistisch gezien moet het toch een keer gaan gebeuren, zou je denken. Dat hij tweede ligt en dat de nummer één in koers dan de verkeerde afslag neemt, of aangereden wordt.’
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.