het jongensboek van "Antwanneke "

Tolhoek geeft grote jongens het nakijken


Het mooiste, nee, het meest vertederende moment van de Ronde van Zwitserland: Antwan Tolhoek die aan de voet van de Rettenbachgletsjer in beeld wordt genomen en vrolijk lachend naar de camera zwaait: 'Dag pap, dag mam. Moet je nou eens kijken: ik rijd hier gewoon in de bergtrui!'

Door: Iwan Tol / Volkskrant

'Antwanneke', noemt Roompot-buschauffeur Johan van der Velde hem liefkozend. Tolhoek is 22 jaar oud, al zou je hem dat met de beste wil van de wereld niet geven. 'Hoor ik wel vaker', zegt hij. 'Kom ik de teambus binnen, roepen mijn ploeggenoten: wat moet dat ventje hier joh.'

Maar goed, dat ventje is het wel mooi gelukt om in een deelnemersveld met onder anderen Tejay van Garderen, Peter Sagan, Geraint Thomas en Rui Costa het bergklassement te winnen. Hoe, dat weet hij zelf eigenlijk ook niet. Hij spreekt over superbenen.

Brutaal kiezen voor de aanval

Een groot, doordacht en uitgestippeld plan lag er in elk geval niet aan ten grondslag. 'Op zondag, voor de eerste etappe, zei de ploegleider in de bus tegen een paar jongens: 'Probeer mee te zitten met een ontsnapping, misschien kun je wel punten pakken voor de bergtrui. Nee, mijn naam heeft hij toen niet genoemd.'

Brutaal koos Tolhoek echter voor de aanval. Met succes: zondag en maandag maakte hij deel uit van een groepje vluchters. Haast ongemerkt haalde hij de benodigde punten binnen. Vervolgens was de tactiek even simpel als doeltreffend: op de eerste berg zoveel mogelijk aanvallen, waarna routinier Pieter Weening verderop in de etappe ook nog wel wat bergpunten bijeen kon sprokkelen. Dan gingen ze in elk geval niet naar concurrenten.

Gisteren had Tolhoek geluk: de beklimming van Albulapass werd uit het parcours gehaald. Er lag sneeuw en het was ijskoud bovenop de berg. Voor zover zijn trui nog gevaar liep, was die dreiging nu helemaal geweken.

Zijn vader, oud-prof Patrick, kwam dit weekend ook maar eens een kijkje nemen in Zwitserland. Hij was deze week aan het mountainbiken met een vriend in het Zwarte Woud. Daarna reisde hij door. 'De hotels waren al geboekt', benadrukt hij. 'Want dit was juist een reden om níet te komen. Die poespas hoeft van ons niet zo.'

Wat dan weer niet moet worden opgevat als een gebrek aan trots. 'Wat dacht jij? Natuurlijk ben ik trots.' Tolhoek senior loopt er alleen niet mee te koop. Typisch Zeeuws noemt hij dat; doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Dat adagium geldt ook voor zijn zoon. 'Als-ie straks thuis is, moet hij gewoon weer meehelpen met de afwas.'

Antwan zal het met liefde doen. Al de hele week straalt hij. Zijn interviews na de etappes zijn ontwapenend. De Avondetappe heeft hem al op de korrel als gast tijdens de Tour de France. Tientallen appjes ontving hij van vrienden en bekenden. 'Leuk toch?', zegt hij. 'Dat het niet alleen leuk voor mij is, maar dat ik er ook anderen een plezier mee doe?'

Aandoenlijk tafereel

Maandagmiddag in Rheinfelden vlakbij Duitsland, werd hij voor het eerst gehuldigd in de blauwe trui. Het was een aandoenlijk tafereel: het shirt lubberde om zijn tengere lijf. 'Het zag er niet uit hè?', lacht hij. 'Maar ik durfde er niet over te zeuren. Ik was allang blij dat ik die trui had.'

Het probleem werd snel opgelost: de veel te grote blauwe trui bleek een podiumtrui. Later kreeg hij een maatje s mee, voor in de koers. Die paste veel beter.

Op zondagmiddag in Davos is het al helemaal niet meer raar om Tolhoek met een bos bloemen te zien zwaaien op het erepodium. Hij, Antwanneke uit Yerseke, is in één week tijd een grote meneer geworden.

Over twee jaar kan hij ook meestrijden om de bergtrui in de Tour en Giro, denkt Johan van der Velde. De oud-renner hoopt één ding: 'Laat hij tot die tijd nog even bij ons blijven. In een WorldTourploeg moet hij in dienst voor anderen rijden. Hier kan hij nog rustig twee jaar groeien.'

Onze eigen Oscar Sevilla

Niet interessant, behalve als je de Tolhoekjes persoonlijk kent. Enige interessante is dat de homo van de Gavia wordt genoemd en het Zwarte Woud, daar at Albert Zweifel altijd een schnitzel als ie op weg was naar de jaarmarktcross van blubbergat.

Over twee jaar kan hij ook meestrijden om de bergtrui in de Tour en Giro, denkt Johan van der Velde. De oud-renner hoopt één ding: 'Laat hij tot die tijd nog even bij ons blijven. In een WorldTourploeg moet hij in dienst voor anderen rijden. Hier kan hij nog rustig twee jaar groeien.'

Ben benieuwd of dat uitgaat komen..

Bergtruien zouden niet op deze manier gewonnen moeten kunnen worden. Meezitten bij de vlucht van de dag, op de eerste col als eerste boven komen en er af moeten zodra de echte mannen gaan fietsen.

Wat Antwanneke betreft: blijf nog maar even bij Roompot. Grootste kans om binnen een aantal jaren ook een echte man te worden.

De trui van de strijdlustigste renner in dit geval. Ook een mooie prestatie! Trouwens ook niet slecht op in de laatste etappe, als ik me niet vergis.

Luijt Schreef:
-------------------------------------------------------
> Bergtruien zouden niet op deze manier gewonnen
> moeten kunnen worden. Meezitten bij de vlucht van
> de dag, op de eerste col als eerste boven komen en
> er af moeten zodra de echte mannen gaan fietsen.
>
> Wat Antwanneke betreft: blijf nog maar even bij
> Roompot. Grootste kans om binnen een aantal jaren
> ook een echte man te worden.

Interessant renner die Antwan, durft in ieder geval wel in de aanval te rijden. Het bergklassement geeft niet echt aan wie de beste klimmer is. Wil je het echt wiskundig aanpakken dan zou je moeten gaan voor de gemiddelde snelheid van de beklimmingen. Door deze te gebruiken kan je dan de beste klimmer aanwijzen. Nu krijg je het effect dat er sprake is van een valse bergkoning.

Leuke van wielrennen is dat winnen niet zuiver een kwestie is van de beste te zijn, en het bergklassement (of het puntenklassement) in de Tour is niet anders. Het gaat er bij wielrennen niet alleen om wie het snelste is, maar wie het eerste bij de finish is. Dat is een enorm verschil. Iemand die zich in het zweet werkt om met twintig minuten voorsprong aan een col te kunnen beginnen en uiteindelijk de snelste klimmer net voorblijft verdient de bolletjestrui.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/06/2016 11:00 door Michael B*.

Mee eens wbt die bergklassementen.

Er is wel iets aan te doen en is in beginsel ook nog niet zo moeilijk maar het betekent wel flink rekenwerk. Bijvoorbeeld de regel: vermenigvuldig de punten met de verhouding hoever de top top van de finishlijn ligt.

Stel:
- 50 punten voor eerste plek op 1ste categorie col.
- Etappe 200km.
- Twee 1e categorie cols: na 80km en op de streep (finish bergop).

Dan levert eerste op eerste col: 50 x (80/200) = 20 punten
En eerst op tweede col 50 x (200/200) = 50 punten.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/06/2016 10:47 door Arsimo.

Altijd vervelend om te lezen dit type 'opkomstloftrompetriedels'

Er is zeker wat aan te doen, meer punten op de laatste cols inderdaad.

En die foto erbij maakt t er niet beter op.....

Het meest eerlijke is natuurlijk gewoon alle klimtijden bij elkaar optellen.

Tuurlijk, maar logistiek niet te doen.

En niet zo leuk ook, wat als iemand op de voorlaatste col een kwartier achter ligt maar alles geeft op die ene col en dan net even sneller is dan de toppers vooraan die de eerste helft rustig aan deden maar wel de laatste kilometers voor de top strijd leverden om weg te komen? Moet die ene renner die niemand gezien heeft dan de punten krijgen?



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/06/2016 16:15 door Arsimo.

Grootste probleem hiervan is dat de TV kijker er natuurlijk geen touw aan kan vastknopen, niet live tenminste (tot de techniek zover is dat je alle data van alle renners live op je scherm kan toveren), en daar gaat het toch om.

Dan is zo'n "oneerlijk" punten op de top systeem toch het makkelijkst.

Zoals alles in de topsport moet het ook helemaal niet eerlijk zijn. Het moet op de eerste plaats bijdragen om het voor de (TV)kijker boeiender te maken.

Logistiek niet te doen? Ze dragen toch allemaal een transponder bij zich, dus meetpunten aan het begin en aan het eind van de klim zouden volstaan.

Dat zeg/bedoel ik ook