Red de (wieler)sport, laatste toevluchtsoord van het onlogische

Column Bert Wagendorp

Vanmiddag begeef ik mij naar een prima café in het centrum van een klein dorp in de Provence. Daar hangt een grote televisie en daarop ga ik kijken naar fietsers die op weg zijn van Montpellier naar de Mont Ventoux. Zij doen dit in het kader van de Tour de France. Ik kan vandaag de televisiewerkelijkheid afwisselen met de echte: om een uur of vier passeert het peloton het café en kunnen wij de renners toejuichen, waarna zij weer doorfietsen naar het rijk van de tv-realiteit en de Winderige Berg. Die vandaag wel heel erg winderig belooft te worden.


Ik ben een sportromanticus. Ik weet dat ik vanmiddag even deel uitmaak van La Légende du Tour, een legende die teruggaat tot 1903, toen voor het eerst mensen langs de kant van de weg gingen staan om mannen op fietsen te zien passeren die via een lange omweg op weg waren naar Parijs. Ik weet dat ik aan de verliezende hand ben; de romantiek wordt langzaam maar zeker uit de sport gefilterd. Zij is in handen gevallen van analytici, wetenschappers en koele rekenaars, die beweren dat maar één ding ertoe doet: winnen.

Om van sport te kunnen genieten moet je over een flexibele geest beschikken: je dient een volstrekt absurde bezigheid serieus te nemen. Het doet er weinig toe doet wie het hoogst kan springen of het hardst kan fietsen, maar die gedachte moet worden gecounterd met de overtuiging dat er even niets belangrijkers is. De sportliefhebber moet zichzelf voor de gek houden. Zo kan het bestaan tijdelijk een aangename lichtheid verschaffen.

Het wordt weer zwaar wanneer in een studio ernstig kijkende mannen (het zijn meestal mannen) overgaan tot analyse van de sportwedstrijd. Dit is een plaag die bij ons vooral voorkomt in het voetbal. De analist benadert de sport als een buitengewoon serieuze bezigheid, bij hem ontbreekt elk inzicht dat hij zich bezighoudt met vrolijke waanzin en lekkere leegte. De relativering is verdwenen, elk gesprek over voetbal is een bloedserieus college hogere tactiek en systeemanalyse geworden, met computeranimaties.

Die benadering is bezig de hele topsport over te nemen. De wetenschappers en analisten hebben de verborgen logica van sport herkend, als beurshandelaren die met hun algoritmen de ogenschijnlijke chaos in de aandelenkoersen leren doorzien. Controle is het centrale adagium van onze era, we hebben het toeval de oorlog verklaard. Dat is terug te zien in de sport, ooit de speeltuin van het onverwachte.

Het gevolg zagen we tijdens het EK voetbal. Die ooit zo leuke sport wordt voor onze ogen vermoord door de systeemdenkers. Zij hebben de creativiteit uit de sport verdreven: die zorgt maar voor ongewenste verrassingen. Hun gelijk is de zege. Dat de kijker wordt opgezadeld met monsterlijke wedstrijden doet niet terzake. Winnen is de enige waarde geworden - een fatale vergissing.

Dezelfde ontwikkeling zien we in het wielrennen, lang het domein van de anarchie. Ook daar rukt de analyse op. De wetenschap kwam erachter dat het wielrennen behoorlijk programmeerbaar en controleerbaar is. Vooral de ploeg van Chris Froome, Sky, is er goed in. Dat het ten koste gaat van de verrassing en het entertainmentgehalte is ook hier niet van belang. Het gaat om winnen.

Het wordt steeds zeldzamer maar soms, zoals gisteren in de Tour, zie je nog de bizarre inval, de onverwachte wending. Dat is mooi: sport leeft van de verrassing. Zodra het een zakelijk verhaal wordt, kan zij worden opgeheven.

Red de sport, laatste toevluchtsoord van het onlogische.

Heeft Bert na het schrijven van deze column ook nog een vallend sterretje gezien?

Is iedere wielerwind van Bert - ik ben een romanticus - Wagendorp een nieuw topic waard?
'Sport leeft van de verrassing.' Nou, kijk eens aan, we hadden vandaag dankzij het wetenschappelijke Sky (je kunt beter rennen dan stilstaan) al weer een verrassing.

Nee elke uitspraak van Lefevre is een topic waard. Start er zelf eens één, zou ik zeggen

Het zal zeker niet het illegaal plaatsen van een krantenstukje zijn. En een verhandeling over uitspraken van diverse Lefevre's lijkt me hier minder gepast. Maar ik sluit niks uit.

Ik ben het lang niet altijd eens met Wagendorp.
Maar vindt wel dat dit een best lezenswaardig verhaaltje is.
Waarin hij best een punt aanroert dat de moeite waard is.

De kreet "alleen de winst telt" wordt hier op het prikbord ook vaak geventileerd.
Persoonlijk vind ik de manier waarop zeker zo belangrijk.

Ik zie nog altijd liever "mooi verliezen" dan "lelijk winnen".

Niks mis met het topic

Heeft Wagendorp eigenlijk wel naar deze Tour gekeken..?!?

Ik vraag het me ook af, al haalt hij met die laatste zinnen zijn eigen verhaal helemaal onderuit: Froome in de aanval bergaf, Froome in de aanval in een waaieretappe in de laatste 6km, Froome hardlopend zonder fiets op de Ventoux, Froome verliest trui, Froome verliest geen trui, enzovoorts.

Wetenschap bij Sky? "Marginal gains?" Ammehoela; je reinste energieverspilling van een kopman die stijf van de zenuwen staat.

Die derde week van de Tour vorig jaar lijkt er inderdaad behoorlijk ingehakt te hebben bij Froome en Sky. Het ironische is dat ie door zijn huidige tactiek juist af lijkt te stevenen op een nieuwe zwakke derde week.

sijbriskie Schreef:
-------------------------------------------------------
> Die derde week van de Tour vorig jaar lijkt er
> inderdaad behoorlijk ingehakt te hebben bij Froome
> en Sky. Het ironische is dat ie door zijn huidige
> tactiek juist af lijkt te stevenen op een nieuwe
> zwakke derde week.

Heeft Zabriskie, remember, hier een point?

Froome werd vooral berucht door de Mont Ventoux beklimming van 3 jaar geleden, die Vayer en de "zijnen" vooral gebruikten om Froome in diskrediet te brengen.
Het is maar de vraag of Froome sindsdien wel zo heel veel heeft ingeboet. Volgens mij hebben de anderen, waaronder onze eigen Bauke, flink wat vooruitgang geboekt.

idd... een aantal anderen zijn verbetert.
Daarnaast zie je Froome nu nog een tandje kleiner de berg op peddelen, waardoor hij wel heel snel ronddraait maar minder snel vooruitgaat en de anderen toch langer in de buurt blijven / aanklampen.
Ook in die Vuelta waar hij doorbrak en 2e werd, reed hij toch wel iets groter met zijn hoge trapfrequentie.