Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
103e Tour de France 13e etappe Individuele Tijdrit van Bourg-Saint-Andéol naar Le Caverne-du- Pont d' Arc over 37,5 km
Gepost door Cecchini
Vertrek laatste renner om 16.39 verwachte aankomsttijd laatste renner 17.29
Algemeen Klassement na 12 etappes
1. FROOME Christopher 1 TEAM SKY 57h 11' 33''
2. YATES Adam 209 ORICA-BIKEEXCHANGE 57h 12' 20'' + 00' 47''
3. QUINTANA Nairo 11 MOVISTAR TEAM 57h 12' 27'' + 00' 54''
4. MOLLEMA Bauke 61 TREK - SEGAFREDO 57h 12' 29'' + 00' 56''
5. BARDET Romain 41 AG2R LA MONDIALE 57h 12' 48'' + 01' 15''
6. VALVERDE Alejandro 12 MOVISTAR TEAM 57h 13' 05'' + 01' 32''
7. VAN GARDEREN Tejay 99 BMC RACING TEAM 57h 13' 05'' + 01' 32''
8. ARU Fabio 21 ASTANA PRO TEAM 57h 13' 27'' + 01' 54''
9. MARTIN Daniel 184 ETIXX-QUICK STEP 57h 13' 29'' + 01' 56''
10. RODRIGUEZ OLIVER Joaquin 141 TEAM KATUSHA 57h 13' 44'' + 02' 11''
Froome doet een Gerard Vianen
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/07/2016 23:44 door Cecchini.
Bert Oosterbosch winnaar van 3 touretappes
Op de dag van de grote tijdrit in de Tour kon Cecchini niets anders dan Bertje Oosterbosch te gedenken. In mijn opinie één van de meest talentvolle wielrenners die Nederland ooit gekend heeft, en daarnaast ook één van de stijlvolste renners van het peloton. Wat zat deze jongen prachtig op de fiets.
In 1983 won hij 2 etappes in de Tour waarvan één in een de lange tijdrit over een afstand van 58 km van Chateaubriant naar Nantes. Hij had 45 sec. voorsprong op Daniel Willems (zo'n ander groot talent) en 1 minuut op Julian Gorospe (als je op zoek gaat naat uitslagen in het verleden komen er toch de mooiste namen uit de wielergeschiedenis op je pad).
Bertje had wel een groot talent, maar fysiek en mentaal had hij moeite met de wetten van de topsport. Zijn palmares bleef daarom uiteindelijk toch enigszins beperkt. Alhoewel winst in de Vierdaagse van Duinkerken, de Ster van Besseges, de Ronde van Amerika, de E3 prijs en etappes in de Ronde van Zwitserland en Spanje niet voor velen is weggelegd. Bijna zou ik nog zijn wereldtitel achtervolging op de baan vergeten, waarin hij in de finale de grote Francesco Moser versloeg (3e werd overigens nog zo'n historische naam uit het Nederlandse wielrennen Herman Ponsteen). Als amateur werd Oosterbosch ook nog eens wereldkampioen in de ploegentijdrit over 100 km samen met Guus Biering, Jan van Houwelingen en Bart van Est).
Op mijn speurtocht naar mooie verhalen over Bert Oosterbosch kwam ik een mooi artikel van Bat Jungmann en Marcel van Lieshout tegen, dat een goed beeld schetst van het wielerleven van Oosterbosch die al op vroege leeftijd is overleden.
Een tobber die het peloton liet lijden
Als het alleen aan zijn benen had gelegen, dan was Bert Oosterbosch een groot coureur geworden. Maar zijn hoofd werkte niet mee....
BART JUNGMANN; MARCEL VAN LIESHOUT 22 maart 1997
Bert Oosterbosch leeft voort in de bejaardenwoning van z'n oma, in de eensgezinswoning van z'n oom en in de portemonnee van oud-collega Leo van Vliet. Foto van hem in een regenboogtrui, foto van zijn graf en een bidprentje.Veertig jaar geleden werd Bert Oosterbosch in Eindhoven geboren om uit te groeien tot een begenadigd wielrenner. Oud-ploegleider en vertrouwensman Jan Gisbers: 'Ik heb daarna nooit meer een renner gezien die zo hard kon rijden.'Oud-collega Leo van Vliet: 'Hij had superklasse. Maar de wil om er alles voor te doen, was er niet altijd. Dat is verleidelijk als je zo enorm goed bent. Ik denk dat hij er nog geen 20 procent uit heeft gehaald van wat er in zat.'Acht jaar geleden stierf Bert Oosterbosch om in de herinnering voort te leven als een slachtoffer van doping. Nu ook weer, in de discussie over het gebruik van EPO, duikt zijn naam steevast op.'Laatst hoorde ik zijn naam weer eens door het slijk halen op RTL 4', zegt zijn weduwe Marian Bik. 'Ik denk wel eens: ik zou er iets aan moeten doen. Maar daar zit zoveel geld achter, daar kan ik toch niet tegenop. Ze bekijken het maar. Ze zijn kennelijk niet wijzer.' Bert was een zuinige renner, zegt ze. 'Zuinig op z'n lichaam.''In die tijd van Bert was er niet eens EPO', zegt Jan Gisbers. Het is een pijnlijk onderwerp voor hem. Zijn naam is sinds de intralipid-affaire bij PDM bezoedeld. 'Zelfs de dood van Oosterbosch wordt op mijn naam geschreven, terwijl hij twee jaar bij mij in de ploeg is geweest.''Bert was een manneke met zoveel klasse in huis, die had helemaal niets nodig', zegt zijn oom Geert Oosterbosch. Een collega heeft er wel eens een insinuerende opmerking over gemaakt. 'M'n baas moest tussenbeide komen, anders was ik hem aangevlogen.
'Geert Oosterbosch was zelf ook een wielrenner, eentje waar neef Bert vol ontzag naar hem opkeek. Oma: 'Z'n ome Geert, daar was-ie alles mee.'Bert Oosterbosch was acht toen hij begon te fietsen. Maar Eindhoven en omstreken keken er niet van op. Hij was een dikkerdje en allesbehalve een talent. Toch dreigde hi op tienjarige leeftijd al zijn eerste koers te winnen. Dat was in Valkenswaard, waar hij als door een toeval was ontsnapt. Geert: 'Hij moest nog vijftig meter naar de finish toen hij huilend afstapte. Hij dorstte niet verder te gaan.'Bert Oosterbosch was geen jongen die op de voorgrond trad. De wereld hield haar geheimen lang verborgen voor hem. Oma: 'Hij kwam met zijn fiets eens in de hoerenbuurt terecht. Die prostituees hielden hem aan, maar hij wist er niks van. Ga maar naar huis, zeiden ze, je bent nog een moederskindje.
'Oosterbosch' talent als wielrenner kwam pas bij de junioren aan de oppervlakte. Zijn gewicht liep terug. Hij ging serieus voor het wielrennen leven.Toen ze nog samen bij de amateurs reden (neef en oom scheelden maar een paar jaar in leeftijd), had Geert veel profijt van Berts aanwezigheid. 'Als er een groepje weg was, reed hij me er als een bromfiets naar toe.'Het ontzag ging over van neef op oom. 'Ik had tegen hem gezegd: als gij de eerste keer voor me eindigt in een koers, stop ik ermee. Maar dat gebeurde al zo snel dat ik me daar maar niet aan gehouden heb. Ik heb niemand gekend die zo ontiegelijk hard kon rijden als Bert.'Vooral als temporijder kende Bert Oosterbosch zijn gelijke niet. Hij ging als amateur voor de befaamde ploeg Jan van Erp rijden. Jan Gisbers was er ploegleider. 'Gloeiend hard op kop rijden, dat vond-ie prachtig. Anderen laten voelen hoeveel macht hij wel niet had.'Oosterbosch besteeddde veel zorg aan het materiaal. Gisbers: 'Bert was echt verliefd op de fiets. Dat zag je in zijn ogen. Als hij op zijn fiets zat, was hij gelukkig.'Samen met Guus Bierings, Jan van Houwelingen en Bart van Est werd Oosterbosch in 1978 wereldkampioen ploegentijdrit. Gisbers: 'Dat was werkelijk een van de mooiste dingen die ik ooit heb meegemaakt. Die ploeg klopte alle Oostbloklanden'
Het professionele wielrennen lonkte en Bert Oosterbosch bezweek voor de eerste de beste aanbieding. Gisbers: 'Ja, Zeepcentrale. Hele stomme zet van hem. Hebben we via een proces nog ongedaan weten te maken. Ik was bang dat hij te veel in dat circuit van Belgische kermiskoersen terecht zou komen. Da's toch een rotzooi, dealtjes en zo. Niks voor een echte renner als Bert.'De volgende die bij hem aanklopte, was Peter Post. Marian: 'Dat ging via Rini Wagtmans die toen bondscoach was. Post zei: laat hem maar een keer rijden, dan gaan wij met de auto erachter aan. Zo is dat contract er toen gekomen.'Bert en Marian hadden elkaar leren kennen tijdens het WK wielrennen in 1978 in Venezuela. Een jaar later nodigde hij haar als wereldkampioen uit op zijn receptie. 'En zo is het een beetje gaan rollen.' Ze trouwden eind 1979.Bert gaf het tegelzetten eraan om professioneel wielrenner te worden. Marian gaf het wielrennen eraan, want fietsen was niets voor vrouwen. Er kwamen twee kinderen: Nathalie in 1981 en Joyce in 1987.Peter Post raadde het pas getrouwde stel aan om in het Brabantse Oudenbosch te gaan wonen en Posts wil was toen al wet. Marian: 'Bert keek vreselijk tegen Post op.' Oudenbosch was dicht bij de Belgische grens en Leo van Vliet woonde er ook al. Konden ze mooi samen trainen.Van Vliet: 'Oei, je kon pijn lijden, hoor, als je met hem ging trainen. Reed je een viadukt op. Hij in een grote versnelling, terwijl ik veel kleiner reed. Bert bleef gewoon zitten, maar ik moest er wel bij gaan staan.
'In het eerste jaar bij Post werd Oosterbosch in het Olympisch Stadion wereldkampioen achtervolging op de baanfiets van Roy Schuiten. Die was speciaal daarvoor uit het tweewielermuseum van Raleigh in Engeland gehaald. De 22-jarige neo-prof versloeg in de finale Francesco Moser en stal definitief het hart van Post die altijd een voorliefde voor tijdrijders had.Specialist Gerrie Knetemann zag dat met lede ogen aan. Toen Oosterbosch dat jaar in een solo op weg leek naar de overwinning in de Brabantse Pijl, zou Knetemann daarvoor een stokje hebben gestoken. Oosterbosch werd achterhaald en de Belg Daniël Willems won.Marian: 'Kneet was de tijdritspecialist bij Post en opeens kwam Bert daar tussen. Daar had-ie moeite mee. Kneet heeft toen dingen gedaan die niet konden, maar Bert was een zachtgekookt ei. Die liet dat allemaal maar gebeuren. Er is betaald om Bert terug te halen. Hij heeft van Post nog een soort schadevergoeding gekregen.
'In 1980 mocht Oosterbosch voor het eerst mee naar de Tour de France. Hij bereikte Parijs als 36ste en won één etappe. Jan Raas zei tegen Het Parool: 'Ik vind het mooi voor die rooie. Van mij mocht hij ook eens op dat podium. Die vent heeft zich zo voor de ploeg ingezet. Hij is de eerste die stopt als iemand van ons lek rijdt.'Geert Oosterbosch: 'Er is veel van Bert geprofiteerd. Hij werd als locomotief gebruikt en hij was geen type dat eisen ging stellen.' Marian: 'Bert deed veel knechtenwerk en dat werd zelden beloond. Alleen Raas gunde hem wat.'Gisbers: 'Even het peloton laten lijden, dat vond Bert leuk. Riep iedereen ho en dan ging hij nog even door. Dat was nog nooit vertoond bij de profs. Bertje was een man die nooit verzuurde. Hij kon wel aan het eind van zijn krachten komen, maar hij verzuurde nooit.'Van Vliet: 'Weet je wat het met Bertje was? Hij vond het mooi om aan anderen te laten zien dat hij zo ontzettend hard kon rijden. Dat was voor hem al mooi genoeg. Hij genoot van complimenten. Bert kon je alles vragen. Daardoor was hij in de ploeg vaak de lul. Hij kon natuurlijk mooi op kop rijden. En in een ploegentijdrit ging-ie tekeer joh'Dat brak Oosterbosch ook op in die Tour. In de witte trui van beste jongere leidde hij Raleigh naar de eerste plaats in de ploegentijdrit. Van Vliet: 'Hij reed zo verschrikkelijk hard. Steeds op kop. Maar in de laatste kilometer werd hij gelost, terwijl Bert de beste man in de ploeg was. We hadden ook nog Raas en Knetemann. Die konden er ook een aardige snok aan geven. Dat gebeurde ook, aan het einde. Hup, Bertje er af. Weg witte trui.'Wel de snelste, maar niet de slimste. Gisbers: 'Dat hoorde je vaak over hem, maar het klopt niet helemaal. Hij had een heel goed wielerinstinct. Dat werd wel eens onderschat. Maar ja, Bert was dienstbaar, hè? Op kop rijden voor Raas en Knetemann. Dat was zijn taak.
'In 1981 kwam het onverwacht tot een breuk met Post. Ze kregen ruzie over een bord patat. Marian: 'Bert was een echt frietmonster. Post werd er gek van.'Leo van Vliet had die dag gewonnen en er kwam friet op tafel. Marian: 'Bert begon er meteen van te eten. Post eiste dat hij het zou laten staan.' Van Vliet: 'Bert zei: als dat van tafel gaat, ga ik gelijk naar huis.' Het ene gebeurde niet, het andere wel. Van Vliet: 'Je kon nog zo goed zijn met Post, hij bleef een keiharde man.'Bert Oosterbosch reed de rest van het seizoen als onafhankelijk renner en stapte in 1982 over naar DAF. Het begin van de neergang.Na slechts 419 kilometer in de Tour de France van dat jaar stapte hij huilend af. Oosterbosch zei dat hij ziek was, maar ploegleider Fred de Bruyne geloofde er niets van. 'Met iemand met zo'n instelling kun je in een ploeg niets doen.' Assistent José de Cauwer: 'Altijd is het wat, altijd excuses.' Tourarts Porte onderzocht Oosterbosch en zei: 'Hij is ziek in zijn hoofd.'Van Vliet: 'Ik heb veel met hem op hotelkamers gezeten en we hebben ook een hoop plezier gehad, maar er zat iets onbenaderbaars in die jongen. Bertje was een echte binnenvetter. Hij zat veel aan thuis te denken. Kijk, als je wilt winnen, moet je hoofd leeg zijn. Je moet je verstand op nul kunnen zetten. Knetemann kon dat, Zoetemelk ook, maar Bert kon dat niet.'Oosterbosch kon steeds moeilijker lang van huis zijn. Geert: 'Na twee weken was het op bij hem. Dan kreeg hij heimwee. Moest-ie naar huis. Dat zat hem geestelijk in zijn kop. Ik heb het zelf ook, dus ik weet wat het is. Ze hebben dat nooit goed begrepen.'Marian: 'Hij gooide het altijd op heimwee als het niet meer ging. Het was altijd: kom jij nog? Maar op een gegeven moment had ik het ook wel gezien. Dan ging ik naar huis en een paar dagen later was hij er ook. Dan zei ik: godverdorie, 't is wel je beroep, hoor. Achteraf denk ik: Post had hem harder aan moeten pakken. Bert dacht soms nog zo amateuristisch.
'Zijn loopbaan ging pieken en dalen vertonen. Gisbers: 'Hij kon nog steeds keihard rijden. maar alleen nog maar met zijn benen, niet meer in zijn hoofd.' De druk van het presteren werd een loden last.In dat seizoen bij De Bruyne flikkerde zijn talent nog één keertje op. In de Ronde van Nederland weerstond hij in zijn eentje alle aanvallen van het machtige Raleigh-blok. Oosterbosch eindigde als eerste, de eerste niet-Post-renner die dat lukte sinds 1975.Oosterbosch verdiende er een tweede kans bij Post mee. Hij won daarna nog een paar korte ronden en twee etappes in de Tour, maar Parijs bereikte hij nimmer meer. Geert: 'Post heeft Bert altijd als zijn zoon beschouwd, maar toen Bert geesteljk te kort schoot, is dat gaan wringen. Altijd die pieken en dalen, dat heeft Post geïrriteerd. En Bert vond dat hij te weinig aandacht kreeg.' Marian: 'Post kon toch niet alle aandacht aan Bert besteden?'Oosterbosch ging zich steeds meer afvragen of hij nog wel op de juiste plek zat bij Post. Vanderaerden en Planckaert, de nieuwe kopmannen, waren minder complimenteus dan Raas destijds. Gisbers: 'Post heeft Bert puur in eeen hokje gezet: op kop rijden en verder niks. Je hebt directeuren en arbeiders. Heel soms wordt een arbeider nog wel eens directeur, maar meestal zit de potentie van de directeur er al meteen in. Hij had er het karakter niet voor, terwijl Bert zeker niet zomaar een knechtje was.'Oosterbosch begon in die jaren ook te sukkelen met zijn rechterknie. Daar was hij als junior hard op gevallen en die blessure ging steeds meer opspelen. Het gebruik van de grote versnelling maakte het alleen maar erger.
In 1988, zijn laatste jaar bij de profs, vond hij onderdak bij TVM. In de voorbereiding ging alles goed, maar toen het seizoen echt begon, werd het weer kwakkelen. Hij belandde in de ziektewet en werd afgekeurd voor wielrennen. Oosterbosch wilde weer tegels gaan zetten, maar dat liet zijn knie niet meer toe.Samen met Marian ging hij in de zomer van 1989 naar het NK in Rheden, for sentimental reasons. Toeschouwers klampten hem enthousiast aan en het begon te kriebelen. De fiets kwam weer te voorschijn. Marian: 'Hij had toch het gevoel dat-ie gefaald had.' Enige trainingsuren volstonden voor een zege in de Acht van Bladel. Bert Oosterbosch droomde alweer van een come-back.Op de ochtend van 18 augustus 1989 ging hij met een vriend naar België voor een trainingskoers. Nadat die afgelast bleek, is hij toch maar op de fiets geklommen om nog wat kilometers in de benen te krijgen. In Eindhoven kroop hij weer bij zijn vriend in de auto. Rond middernacht waren ze weer in Lekkerkerk.Marian: 'Midden in de nacht werd ik wakker. Bert lag heel zwaar te ademen en hij liet zomaar z'n plas gaan. Ik ben als een speer naar beneden gerend om de dokter te bellen. Die heeft nog een paar tikken op z'n hart gegeven, maar het hielp niet meer. Hij is onder m'n ogen overleden.'Leo van Vliet was de volgende dag op z'n werk toen hij het nieuws hoorde op de radio. 'Nou, dan moet je wel even gaan zitten. Je gaat je dan toch wel een paar dingen afvragen. Niet in de zin van dopinggebruik hoor, maar het wielrennen is zo zwaar. En Bert was een tobber hè.'Al in de weken voor zijn dood klaagde Oosterbosch over chronische vermoeidheid. Marian had nog tegen hem gezegd: 'Dan ben je lekker bezig, ik zou maar eens wat rust nemen.' Maar verder sloeg ze er geen acht op. 'Je bent allebei jong en hij had wel eens vaker van die problemen gehad. Dat-ie niet dorst te slapen.'Het wrange is dat Oosterbosch een paar dagen voor zijn dood nog was onderzocht door een hartspecialist. Marian: 'Die man zei: je hart is abnormaal groot en normaal gesproken zou ik je afkeuren. Maar het was altijd goed gegaan, dus hij mocht zijn gang gaan als hij maar voorzichtig opbouwde.'Op zich is een groot hart voor een sportman niet verontrustend, eigenlijk is het een logisch gevolg van sportbeoefening. Maar rustig aan, dat kon Bert Oosterbosch niet, ook al had hij kort daarvoor hersenvliesontsteking gehad.Gisbers houdt het op een stoornis in het hartritme. 'Ik denk dat dat er altijd in heeft gezeten en er tenslotte is uitgekomen. Ja, dat kan gebeuren bij wielrennen. Het is immens zwaar en in een aantal opzichten slecht voor het hart.'Marian: 'Toen Bert al dood was, kregen we de rekening nog van die hartspecialist. Zijn moeder was furieus. Ik heb er nog wel over gedacht om contact met die man op te nemen, maar de huisarts zei: je krijgt hem er toch niet mee terug. Achteraf zeg ik: ik had toch wel het naadje van de kous willen weten.'Ze heeft het er tweeëneenhalf jaar heel moeilijk mee gehad en nog steeds droomt ze nog wel eens van hem. In die dromen gaan ze aan het eind altijd uit elkaar.In huis staat sinds kort de Jan van Erp-trofee. Die heeft ze van een kennis gekregen, tot groot plezier van dochter Joyce. 'Helemaal enthousiast dat haar vader die gewonnen had. Ze vraagt nog veel naar hem.
Om de haverklap komen de foto-albums op tafel.'Jan Gisbers heeft in zijn huis nog de vloeren liggen, die Oosterbosch er ooit legde. 'Bert was een hele goede tegelzetter', zegt hij. 'Een Pietje Precies.'Leo van Vliet: 'Weet je, ik vind het leuk om weer eens over Bert te praten. Het heeft me altijd dwars gezeten dat hij na zijn overlijden nooit de juiste erkenning heeft gekregen.'
Op de dag van de grote tijdrit in de Tour kon Cecchini niets anders dan Bertje Oosterbosch te gedenken. In mijn opinie één van de meest talentvolle wielrenners die Nederland ooit gekend heeft, en daarnaast ook één van de stijlvolste renners van het peloton. Wat zat deze jongen prachtig op de fiets.
In 1983 won hij 2 etappes in de Tour waarvan één in een de lange tijdrit over een afstand van 58 km van Chateaubriant naar Nantes. Hij had 45 sec. voorsprong op Daniel Willems (zo'n ander groot talent) en 1 minuut op Julian Gorospe (als je op zoek gaat naat uitslagen in het verleden komen er toch de mooiste namen uit de wielergeschiedenis op je pad).
Bertje had wel een groot talent, maar fysiek en mentaal had hij moeite met de wetten van de topsport. Zijn palmares bleef daarom uiteindelijk toch enigszins beperkt. Alhoewel winst in de Vierdaagse van Duinkerken, de Ster van Besseges, de Ronde van Amerika, de E3 prijs en etappes in de Ronde van Zwitserland en Spanje niet voor velen is weggelegd. Bijna zou ik nog zijn wereldtitel achtervolging op de baan vergeten, waarin hij in de finale de grote Francesco Moser versloeg (3e werd overigens nog zo'n historische naam uit het Nederlandse wielrennen Herman Ponsteen). Als amateur werd Oosterbosch ook nog eens wereldkampioen in de ploegentijdrit over 100 km samen met Guus Biering, Jan van Houwelingen en Bart van Est).
Op mijn speurtocht naar mooie verhalen over Bert Oosterbosch kwam ik een mooi artikel van Bat Jungmann en Marcel van Lieshout tegen, dat een goed beeld schetst van het wielerleven van Oosterbosch die al op vroege leeftijd is overleden.
Een tobber die het peloton liet lijden
Als het alleen aan zijn benen had gelegen, dan was Bert Oosterbosch een groot coureur geworden. Maar zijn hoofd werkte niet mee....
BART JUNGMANN; MARCEL VAN LIESHOUT 22 maart 1997
Bert Oosterbosch leeft voort in de bejaardenwoning van z'n oma, in de eensgezinswoning van z'n oom en in de portemonnee van oud-collega Leo van Vliet. Foto van hem in een regenboogtrui, foto van zijn graf en een bidprentje.Veertig jaar geleden werd Bert Oosterbosch in Eindhoven geboren om uit te groeien tot een begenadigd wielrenner. Oud-ploegleider en vertrouwensman Jan Gisbers: 'Ik heb daarna nooit meer een renner gezien die zo hard kon rijden.'Oud-collega Leo van Vliet: 'Hij had superklasse. Maar de wil om er alles voor te doen, was er niet altijd. Dat is verleidelijk als je zo enorm goed bent. Ik denk dat hij er nog geen 20 procent uit heeft gehaald van wat er in zat.'Acht jaar geleden stierf Bert Oosterbosch om in de herinnering voort te leven als een slachtoffer van doping. Nu ook weer, in de discussie over het gebruik van EPO, duikt zijn naam steevast op.'Laatst hoorde ik zijn naam weer eens door het slijk halen op RTL 4', zegt zijn weduwe Marian Bik. 'Ik denk wel eens: ik zou er iets aan moeten doen. Maar daar zit zoveel geld achter, daar kan ik toch niet tegenop. Ze bekijken het maar. Ze zijn kennelijk niet wijzer.' Bert was een zuinige renner, zegt ze. 'Zuinig op z'n lichaam.''In die tijd van Bert was er niet eens EPO', zegt Jan Gisbers. Het is een pijnlijk onderwerp voor hem. Zijn naam is sinds de intralipid-affaire bij PDM bezoedeld. 'Zelfs de dood van Oosterbosch wordt op mijn naam geschreven, terwijl hij twee jaar bij mij in de ploeg is geweest.''Bert was een manneke met zoveel klasse in huis, die had helemaal niets nodig', zegt zijn oom Geert Oosterbosch. Een collega heeft er wel eens een insinuerende opmerking over gemaakt. 'M'n baas moest tussenbeide komen, anders was ik hem aangevlogen.
'Geert Oosterbosch was zelf ook een wielrenner, eentje waar neef Bert vol ontzag naar hem opkeek. Oma: 'Z'n ome Geert, daar was-ie alles mee.'Bert Oosterbosch was acht toen hij begon te fietsen. Maar Eindhoven en omstreken keken er niet van op. Hij was een dikkerdje en allesbehalve een talent. Toch dreigde hi op tienjarige leeftijd al zijn eerste koers te winnen. Dat was in Valkenswaard, waar hij als door een toeval was ontsnapt. Geert: 'Hij moest nog vijftig meter naar de finish toen hij huilend afstapte. Hij dorstte niet verder te gaan.'Bert Oosterbosch was geen jongen die op de voorgrond trad. De wereld hield haar geheimen lang verborgen voor hem. Oma: 'Hij kwam met zijn fiets eens in de hoerenbuurt terecht. Die prostituees hielden hem aan, maar hij wist er niks van. Ga maar naar huis, zeiden ze, je bent nog een moederskindje.
'Oosterbosch' talent als wielrenner kwam pas bij de junioren aan de oppervlakte. Zijn gewicht liep terug. Hij ging serieus voor het wielrennen leven.Toen ze nog samen bij de amateurs reden (neef en oom scheelden maar een paar jaar in leeftijd), had Geert veel profijt van Berts aanwezigheid. 'Als er een groepje weg was, reed hij me er als een bromfiets naar toe.'Het ontzag ging over van neef op oom. 'Ik had tegen hem gezegd: als gij de eerste keer voor me eindigt in een koers, stop ik ermee. Maar dat gebeurde al zo snel dat ik me daar maar niet aan gehouden heb. Ik heb niemand gekend die zo ontiegelijk hard kon rijden als Bert.'Vooral als temporijder kende Bert Oosterbosch zijn gelijke niet. Hij ging als amateur voor de befaamde ploeg Jan van Erp rijden. Jan Gisbers was er ploegleider. 'Gloeiend hard op kop rijden, dat vond-ie prachtig. Anderen laten voelen hoeveel macht hij wel niet had.'Oosterbosch besteeddde veel zorg aan het materiaal. Gisbers: 'Bert was echt verliefd op de fiets. Dat zag je in zijn ogen. Als hij op zijn fiets zat, was hij gelukkig.'Samen met Guus Bierings, Jan van Houwelingen en Bart van Est werd Oosterbosch in 1978 wereldkampioen ploegentijdrit. Gisbers: 'Dat was werkelijk een van de mooiste dingen die ik ooit heb meegemaakt. Die ploeg klopte alle Oostbloklanden'
Het professionele wielrennen lonkte en Bert Oosterbosch bezweek voor de eerste de beste aanbieding. Gisbers: 'Ja, Zeepcentrale. Hele stomme zet van hem. Hebben we via een proces nog ongedaan weten te maken. Ik was bang dat hij te veel in dat circuit van Belgische kermiskoersen terecht zou komen. Da's toch een rotzooi, dealtjes en zo. Niks voor een echte renner als Bert.'De volgende die bij hem aanklopte, was Peter Post. Marian: 'Dat ging via Rini Wagtmans die toen bondscoach was. Post zei: laat hem maar een keer rijden, dan gaan wij met de auto erachter aan. Zo is dat contract er toen gekomen.'Bert en Marian hadden elkaar leren kennen tijdens het WK wielrennen in 1978 in Venezuela. Een jaar later nodigde hij haar als wereldkampioen uit op zijn receptie. 'En zo is het een beetje gaan rollen.' Ze trouwden eind 1979.Bert gaf het tegelzetten eraan om professioneel wielrenner te worden. Marian gaf het wielrennen eraan, want fietsen was niets voor vrouwen. Er kwamen twee kinderen: Nathalie in 1981 en Joyce in 1987.Peter Post raadde het pas getrouwde stel aan om in het Brabantse Oudenbosch te gaan wonen en Posts wil was toen al wet. Marian: 'Bert keek vreselijk tegen Post op.' Oudenbosch was dicht bij de Belgische grens en Leo van Vliet woonde er ook al. Konden ze mooi samen trainen.Van Vliet: 'Oei, je kon pijn lijden, hoor, als je met hem ging trainen. Reed je een viadukt op. Hij in een grote versnelling, terwijl ik veel kleiner reed. Bert bleef gewoon zitten, maar ik moest er wel bij gaan staan.
'In het eerste jaar bij Post werd Oosterbosch in het Olympisch Stadion wereldkampioen achtervolging op de baanfiets van Roy Schuiten. Die was speciaal daarvoor uit het tweewielermuseum van Raleigh in Engeland gehaald. De 22-jarige neo-prof versloeg in de finale Francesco Moser en stal definitief het hart van Post die altijd een voorliefde voor tijdrijders had.Specialist Gerrie Knetemann zag dat met lede ogen aan. Toen Oosterbosch dat jaar in een solo op weg leek naar de overwinning in de Brabantse Pijl, zou Knetemann daarvoor een stokje hebben gestoken. Oosterbosch werd achterhaald en de Belg Daniël Willems won.Marian: 'Kneet was de tijdritspecialist bij Post en opeens kwam Bert daar tussen. Daar had-ie moeite mee. Kneet heeft toen dingen gedaan die niet konden, maar Bert was een zachtgekookt ei. Die liet dat allemaal maar gebeuren. Er is betaald om Bert terug te halen. Hij heeft van Post nog een soort schadevergoeding gekregen.
'In 1980 mocht Oosterbosch voor het eerst mee naar de Tour de France. Hij bereikte Parijs als 36ste en won één etappe. Jan Raas zei tegen Het Parool: 'Ik vind het mooi voor die rooie. Van mij mocht hij ook eens op dat podium. Die vent heeft zich zo voor de ploeg ingezet. Hij is de eerste die stopt als iemand van ons lek rijdt.'Geert Oosterbosch: 'Er is veel van Bert geprofiteerd. Hij werd als locomotief gebruikt en hij was geen type dat eisen ging stellen.' Marian: 'Bert deed veel knechtenwerk en dat werd zelden beloond. Alleen Raas gunde hem wat.'Gisbers: 'Even het peloton laten lijden, dat vond Bert leuk. Riep iedereen ho en dan ging hij nog even door. Dat was nog nooit vertoond bij de profs. Bertje was een man die nooit verzuurde. Hij kon wel aan het eind van zijn krachten komen, maar hij verzuurde nooit.'Van Vliet: 'Weet je wat het met Bertje was? Hij vond het mooi om aan anderen te laten zien dat hij zo ontzettend hard kon rijden. Dat was voor hem al mooi genoeg. Hij genoot van complimenten. Bert kon je alles vragen. Daardoor was hij in de ploeg vaak de lul. Hij kon natuurlijk mooi op kop rijden. En in een ploegentijdrit ging-ie tekeer joh'Dat brak Oosterbosch ook op in die Tour. In de witte trui van beste jongere leidde hij Raleigh naar de eerste plaats in de ploegentijdrit. Van Vliet: 'Hij reed zo verschrikkelijk hard. Steeds op kop. Maar in de laatste kilometer werd hij gelost, terwijl Bert de beste man in de ploeg was. We hadden ook nog Raas en Knetemann. Die konden er ook een aardige snok aan geven. Dat gebeurde ook, aan het einde. Hup, Bertje er af. Weg witte trui.'Wel de snelste, maar niet de slimste. Gisbers: 'Dat hoorde je vaak over hem, maar het klopt niet helemaal. Hij had een heel goed wielerinstinct. Dat werd wel eens onderschat. Maar ja, Bert was dienstbaar, hè? Op kop rijden voor Raas en Knetemann. Dat was zijn taak.
'In 1981 kwam het onverwacht tot een breuk met Post. Ze kregen ruzie over een bord patat. Marian: 'Bert was een echt frietmonster. Post werd er gek van.'Leo van Vliet had die dag gewonnen en er kwam friet op tafel. Marian: 'Bert begon er meteen van te eten. Post eiste dat hij het zou laten staan.' Van Vliet: 'Bert zei: als dat van tafel gaat, ga ik gelijk naar huis.' Het ene gebeurde niet, het andere wel. Van Vliet: 'Je kon nog zo goed zijn met Post, hij bleef een keiharde man.'Bert Oosterbosch reed de rest van het seizoen als onafhankelijk renner en stapte in 1982 over naar DAF. Het begin van de neergang.Na slechts 419 kilometer in de Tour de France van dat jaar stapte hij huilend af. Oosterbosch zei dat hij ziek was, maar ploegleider Fred de Bruyne geloofde er niets van. 'Met iemand met zo'n instelling kun je in een ploeg niets doen.' Assistent José de Cauwer: 'Altijd is het wat, altijd excuses.' Tourarts Porte onderzocht Oosterbosch en zei: 'Hij is ziek in zijn hoofd.'Van Vliet: 'Ik heb veel met hem op hotelkamers gezeten en we hebben ook een hoop plezier gehad, maar er zat iets onbenaderbaars in die jongen. Bertje was een echte binnenvetter. Hij zat veel aan thuis te denken. Kijk, als je wilt winnen, moet je hoofd leeg zijn. Je moet je verstand op nul kunnen zetten. Knetemann kon dat, Zoetemelk ook, maar Bert kon dat niet.'Oosterbosch kon steeds moeilijker lang van huis zijn. Geert: 'Na twee weken was het op bij hem. Dan kreeg hij heimwee. Moest-ie naar huis. Dat zat hem geestelijk in zijn kop. Ik heb het zelf ook, dus ik weet wat het is. Ze hebben dat nooit goed begrepen.'Marian: 'Hij gooide het altijd op heimwee als het niet meer ging. Het was altijd: kom jij nog? Maar op een gegeven moment had ik het ook wel gezien. Dan ging ik naar huis en een paar dagen later was hij er ook. Dan zei ik: godverdorie, 't is wel je beroep, hoor. Achteraf denk ik: Post had hem harder aan moeten pakken. Bert dacht soms nog zo amateuristisch.
'Zijn loopbaan ging pieken en dalen vertonen. Gisbers: 'Hij kon nog steeds keihard rijden. maar alleen nog maar met zijn benen, niet meer in zijn hoofd.' De druk van het presteren werd een loden last.In dat seizoen bij De Bruyne flikkerde zijn talent nog één keertje op. In de Ronde van Nederland weerstond hij in zijn eentje alle aanvallen van het machtige Raleigh-blok. Oosterbosch eindigde als eerste, de eerste niet-Post-renner die dat lukte sinds 1975.Oosterbosch verdiende er een tweede kans bij Post mee. Hij won daarna nog een paar korte ronden en twee etappes in de Tour, maar Parijs bereikte hij nimmer meer. Geert: 'Post heeft Bert altijd als zijn zoon beschouwd, maar toen Bert geesteljk te kort schoot, is dat gaan wringen. Altijd die pieken en dalen, dat heeft Post geïrriteerd. En Bert vond dat hij te weinig aandacht kreeg.' Marian: 'Post kon toch niet alle aandacht aan Bert besteden?'Oosterbosch ging zich steeds meer afvragen of hij nog wel op de juiste plek zat bij Post. Vanderaerden en Planckaert, de nieuwe kopmannen, waren minder complimenteus dan Raas destijds. Gisbers: 'Post heeft Bert puur in eeen hokje gezet: op kop rijden en verder niks. Je hebt directeuren en arbeiders. Heel soms wordt een arbeider nog wel eens directeur, maar meestal zit de potentie van de directeur er al meteen in. Hij had er het karakter niet voor, terwijl Bert zeker niet zomaar een knechtje was.'Oosterbosch begon in die jaren ook te sukkelen met zijn rechterknie. Daar was hij als junior hard op gevallen en die blessure ging steeds meer opspelen. Het gebruik van de grote versnelling maakte het alleen maar erger.
In 1988, zijn laatste jaar bij de profs, vond hij onderdak bij TVM. In de voorbereiding ging alles goed, maar toen het seizoen echt begon, werd het weer kwakkelen. Hij belandde in de ziektewet en werd afgekeurd voor wielrennen. Oosterbosch wilde weer tegels gaan zetten, maar dat liet zijn knie niet meer toe.Samen met Marian ging hij in de zomer van 1989 naar het NK in Rheden, for sentimental reasons. Toeschouwers klampten hem enthousiast aan en het begon te kriebelen. De fiets kwam weer te voorschijn. Marian: 'Hij had toch het gevoel dat-ie gefaald had.' Enige trainingsuren volstonden voor een zege in de Acht van Bladel. Bert Oosterbosch droomde alweer van een come-back.Op de ochtend van 18 augustus 1989 ging hij met een vriend naar België voor een trainingskoers. Nadat die afgelast bleek, is hij toch maar op de fiets geklommen om nog wat kilometers in de benen te krijgen. In Eindhoven kroop hij weer bij zijn vriend in de auto. Rond middernacht waren ze weer in Lekkerkerk.Marian: 'Midden in de nacht werd ik wakker. Bert lag heel zwaar te ademen en hij liet zomaar z'n plas gaan. Ik ben als een speer naar beneden gerend om de dokter te bellen. Die heeft nog een paar tikken op z'n hart gegeven, maar het hielp niet meer. Hij is onder m'n ogen overleden.'Leo van Vliet was de volgende dag op z'n werk toen hij het nieuws hoorde op de radio. 'Nou, dan moet je wel even gaan zitten. Je gaat je dan toch wel een paar dingen afvragen. Niet in de zin van dopinggebruik hoor, maar het wielrennen is zo zwaar. En Bert was een tobber hè.'Al in de weken voor zijn dood klaagde Oosterbosch over chronische vermoeidheid. Marian had nog tegen hem gezegd: 'Dan ben je lekker bezig, ik zou maar eens wat rust nemen.' Maar verder sloeg ze er geen acht op. 'Je bent allebei jong en hij had wel eens vaker van die problemen gehad. Dat-ie niet dorst te slapen.'Het wrange is dat Oosterbosch een paar dagen voor zijn dood nog was onderzocht door een hartspecialist. Marian: 'Die man zei: je hart is abnormaal groot en normaal gesproken zou ik je afkeuren. Maar het was altijd goed gegaan, dus hij mocht zijn gang gaan als hij maar voorzichtig opbouwde.'Op zich is een groot hart voor een sportman niet verontrustend, eigenlijk is het een logisch gevolg van sportbeoefening. Maar rustig aan, dat kon Bert Oosterbosch niet, ook al had hij kort daarvoor hersenvliesontsteking gehad.Gisbers houdt het op een stoornis in het hartritme. 'Ik denk dat dat er altijd in heeft gezeten en er tenslotte is uitgekomen. Ja, dat kan gebeuren bij wielrennen. Het is immens zwaar en in een aantal opzichten slecht voor het hart.'Marian: 'Toen Bert al dood was, kregen we de rekening nog van die hartspecialist. Zijn moeder was furieus. Ik heb er nog wel over gedacht om contact met die man op te nemen, maar de huisarts zei: je krijgt hem er toch niet mee terug. Achteraf zeg ik: ik had toch wel het naadje van de kous willen weten.'Ze heeft het er tweeëneenhalf jaar heel moeilijk mee gehad en nog steeds droomt ze nog wel eens van hem. In die dromen gaan ze aan het eind altijd uit elkaar.In huis staat sinds kort de Jan van Erp-trofee. Die heeft ze van een kennis gekregen, tot groot plezier van dochter Joyce. 'Helemaal enthousiast dat haar vader die gewonnen had. Ze vraagt nog veel naar hem.
Om de haverklap komen de foto-albums op tafel.'Jan Gisbers heeft in zijn huis nog de vloeren liggen, die Oosterbosch er ooit legde. 'Bert was een hele goede tegelzetter', zegt hij. 'Een Pietje Precies.'Leo van Vliet: 'Weet je, ik vind het leuk om weer eens over Bert te praten. Het heeft me altijd dwars gezeten dat hij na zijn overlijden nooit de juiste erkenning heeft gekregen.'
Jammer van de 3 minuten wachttijd tussen de toppers, bij 1 minuut had Mollema een grote kans gehad om Bardet in te halen
Hele jaar rijdt Tony Martin al een pak minder, lijkt erop dat de magie van het verborgen motortje, +/- 60 watt voordeel in het achterwiel nu echt ten einde is
Ion Izaguirre 4e aan de finish op 31s
Op het tweede punt nu T. Martin op 41' achterstand op Sicard.
Sicard, die plots van een 19e naar een 1e plek zou zijn gegaan in 10'41 over deel 2.
En Sicard staat als 13e aan de finish op 2'17
Deel 2:
Sicard 10:41
Cummings 11:05
Oliveira 12:00
Coppel 11:58
Dennis 11:50
T. Martin 11:56
I. Izaguirre 12:15
Boasson Hagen 12:28
Kortom erg realistich lijkt het niet van Sicard.
En ook Cummings lijkt erg snel.
Weet niet hoe serieus deze tweede tijdmeting moet worden genomen.. vanochtend natuurlijk al een aantal die uberhaupt niet werden geregistreerd.
Intussen T. Martin 4e op punt 3 op 27s
En belangrijker: Tom Dumoulin is van start!
6 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/07/2016 14:51 door Abraham Olano.
Op het tweede punt nu T. Martin op 41' achterstand op Sicard.
Sicard, die plots van een 19e naar een 1e plek zou zijn gegaan in 10'41 over deel 2.
En Sicard staat als 13e aan de finish op 2'17
Deel 2:
Sicard 10:41
Cummings 11:05
Oliveira 12:00
Coppel 11:58
Dennis 11:50
T. Martin 11:56
I. Izaguirre 12:15
Boasson Hagen 12:28
Kortom erg realistich lijkt het niet van Sicard.
En ook Cummings lijkt erg snel.
Weet niet hoe serieus deze tweede tijdmeting moet worden genomen.. vanochtend natuurlijk al een aantal die uberhaupt niet werden geregistreerd.
Intussen T. Martin 4e op punt 3 op 27s
En belangrijker: Tom Dumoulin is van start!
6 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/07/2016 14:51 door Abraham Olano.
Eerste tussenmeting is Dumoulin 10 seconde sneller dan de huidige nummer 2. Dumoulin ligt op schema
Dumoulin verpulverd IEDEREEN
Dat wordt etappe no.2 die hij binnenhaald
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/07/2016 15:42 door Michael B*.
Dat wordt etappe no.2 die hij binnenhaald
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/07/2016 15:42 door Michael B*.
De regio is trouwens geweldig met de Ardèche,, was een van de mooiste en leukste vakantie met me ouders. Dat jullie dat even weten 
rustdag Schreef:
-------------------------------------------------------
> De regio is trouwens geweldig met de Ardèche,,
> was een van de mooiste en leukste vakantie met me
> ouders. Dat jullie dat even weten
Toffe locatie inderdaad.
-------------------------------------------------------
> De regio is trouwens geweldig met de Ardèche,,
> was een van de mooiste en leukste vakantie met me
> ouders. Dat jullie dat even weten
Toffe locatie inderdaad.
De Gorges de Verdon zijn mooier. Ik heb daar ook een mooie vakantie gehad. En daar gefietst. Ik voelde me zeer klein in de grootse natuur. Maar de Ardeche is even mooi, hoor.
Ik heb daar ook een mooie vakantie gehad. En daar gefietst. Ik voelde me zeer klein in de grootse natuur. Maar de Ardeche is even mooi, hoor.
ja bij het 3de tussen punt had ik moeten toevoegen
Dumoulin o o o o o blaast iedereen weg!
Aangezien Froome in zo'n beetje iedere ronde wel een klapper tegen het asfalt maakt, kunnen we nu wel zeggen dat Mollema de grootste uitdager wordt voor Froome. Wellicht dat Froome nog een paar mindere dagen gaat krijgen in de alpen zal het eindelijk sinds jaaaaren zijn dat er een nederlander de gele trui gaat pakken. Quintana heeft niet meer het motortje zoals die vorig jaar had
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/07/2016 17:24 door Michael B*.
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/07/2016 17:24 door Michael B*.
Laat het maar lekker waaien in Zwitserland (kan dat ?), dan rijdt Fabian wel ff met Bauke 2 minuutjes weg van het peloton.
), dan rijdt Fabian wel ff met Bauke 2 minuutjes weg van het peloton.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/07/2016 18:46 door Andere Peter.
Chapeau
het is best wel grappig hoe voor de Tour Dumoulin al door diversen hier werd neergehaald, en nu door diezelfden de hemel word ingeprezen. knap staaltje van echte supporters
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/07/2016 14:35 door cyclingfreakske.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/07/2016 14:35 door cyclingfreakske.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.