Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
103e Tour de France 15e etappe van Bourg-en-Bresse naar Culoz over 159 km
Gepost door Cecchini
Vertrektijd 12.55 aankomsttijd ongeveer 17.30
Algemeen Klassement na 14 etappes
1 FroomeChristopherTeam Sky2563:46:40
2 MollemaBaukeTrek - Segafredo 1:47
3 YatesAdamORICA-BikeExchange 2:45
4 QuintanaNairoMovistar Team 2:59
5 ValverdeAlejandroMovistar Team 3:17
6 van GarderenTejayBMC Racing Team 3:19
7 BardetRomainAG2R La Mondiale 4:04
8 PorteRichieBMC Racing Team 4:27
9 MartinDanielEtixx - Quick Step 5:03
10 Aru Fabio - Astana op 5.16
Jo Maas winnaar 10e etappe Tour de France 1979 van Roubaix naar Brussel
Jo Maas, ooit 7e in het Eindklassement van de Tour. Nog steeds wordt zo'n plek gezien als een prestatie van een klasbak. Misschien was Jo Maas van origine wel een klasbak, want je wordt niet zomaar 7e in de Tour (weliswaar op 38 minuten van winnaar Bernard Hinault) maar in feite was die winst touretappe en de 7e plek in het eindklassement van diezelfde Tour het enige opmerkelijke. Een dopinggevalletje en het ontbreken van werkelijke wielerpassie deed Jo Maas na 5 jaar profstatus op zijn 29-ste al doen besluiten zijn maatschappelijke carriere voorrang te geven, zoals dat dan altijd zo mooi heet. Veel beeldmateriaal van Jo Maas kon Cecchini niet vinden, zelfs niet één van die winst in 1979 en moest daardoor beroep doen op een actiefoto uit de Tour van 1979 waarin Jo Maas in het wiel van de oppermachtige Hinault omhoog fiets.
Uit "Het is Koers " heb ik het volgende verhaal over Jo Maas kunnen oppikken
Altijd als ik Vastelaovend vier in Venlo, en ik de klassieker Van Eijsde tot de Mookerhei (sjteit idderein te sjpringe!) hoor, dan denk ik aan een renner die ooit een touretappe won en die in zijn debuutjaar zevende werd in het eindklassement van de Tour: Jo Maas. Hij werd geboren in Eijsden. Dat is een van de weinige dingen die ik van hem weet. Een man helemaal uit het zuidelijkste hoekje van Limburg. Meteen bij zijn debuut in 1979 werd hij zevende in de Tour en won een etappe, toen hij reed voor DAF Trucks. Een zevende plaats, dan was je in 1979 de derde Nederlander, achter Zoetemelk en Kuiper. Acht van de 25 etappes werden door Nederlanders gewonnen, waaronder de ploegentijdrit.
Vier jaar na zijn tourdebuut stopte hij plots met wielrennen. Geen wonder dat iedereen hem vergeten is. Jo Maas, ik zie hem nog aan de zijde van Joop Zoetemelk de cols over gaan, ik was acht. Zoetemelk werd weer eens tweede, maar wie was die man? Hij reed voor een heel andere ploeg dan Zoetemelk, wat natuurlijk heibel werd. In april 1981 werd hij betrapt op het gebruik van doping. Hij reed toen voor de grote Raleighformatie. Het verhaal gaat dat zijn vroegtijdige stoppen met fietsen daarmee te maken heeft. Hij walgde van het profpeloton.
Jo Maas, ooit 7e in het Eindklassement van de Tour. Nog steeds wordt zo'n plek gezien als een prestatie van een klasbak. Misschien was Jo Maas van origine wel een klasbak, want je wordt niet zomaar 7e in de Tour (weliswaar op 38 minuten van winnaar Bernard Hinault) maar in feite was die winst touretappe en de 7e plek in het eindklassement van diezelfde Tour het enige opmerkelijke. Een dopinggevalletje en het ontbreken van werkelijke wielerpassie deed Jo Maas na 5 jaar profstatus op zijn 29-ste al doen besluiten zijn maatschappelijke carriere voorrang te geven, zoals dat dan altijd zo mooi heet. Veel beeldmateriaal van Jo Maas kon Cecchini niet vinden, zelfs niet één van die winst in 1979 en moest daardoor beroep doen op een actiefoto uit de Tour van 1979 waarin Jo Maas in het wiel van de oppermachtige Hinault omhoog fiets.
Uit "Het is Koers " heb ik het volgende verhaal over Jo Maas kunnen oppikken
Altijd als ik Vastelaovend vier in Venlo, en ik de klassieker Van Eijsde tot de Mookerhei (sjteit idderein te sjpringe!) hoor, dan denk ik aan een renner die ooit een touretappe won en die in zijn debuutjaar zevende werd in het eindklassement van de Tour: Jo Maas. Hij werd geboren in Eijsden. Dat is een van de weinige dingen die ik van hem weet. Een man helemaal uit het zuidelijkste hoekje van Limburg. Meteen bij zijn debuut in 1979 werd hij zevende in de Tour en won een etappe, toen hij reed voor DAF Trucks. Een zevende plaats, dan was je in 1979 de derde Nederlander, achter Zoetemelk en Kuiper. Acht van de 25 etappes werden door Nederlanders gewonnen, waaronder de ploegentijdrit.
Vier jaar na zijn tourdebuut stopte hij plots met wielrennen. Geen wonder dat iedereen hem vergeten is. Jo Maas, ik zie hem nog aan de zijde van Joop Zoetemelk de cols over gaan, ik was acht. Zoetemelk werd weer eens tweede, maar wie was die man? Hij reed voor een heel andere ploeg dan Zoetemelk, wat natuurlijk heibel werd. In april 1981 werd hij betrapt op het gebruik van doping. Hij reed toen voor de grote Raleighformatie. Het verhaal gaat dat zijn vroegtijdige stoppen met fietsen daarmee te maken heeft. Hij walgde van het profpeloton.
Frederik D. Schreef:
-------------------------------------------------------
> Quintana zal wel iets willen, denk ik, maar of
> het hem lukt? Mollema zal proberen bij Froome te
> blijven en eventueel bij Quintana als deze
> ontsnapt. Zoiets. Waarschijnlijk veel loeren maar
> niets uitvoeren.
Juist, laat Poels maar voor Mollema rijden
gr
-------------------------------------------------------
> Quintana zal wel iets willen, denk ik, maar of
> het hem lukt? Mollema zal proberen bij Froome te
> blijven en eventueel bij Quintana als deze
> ontsnapt. Zoiets. Waarschijnlijk veel loeren maar
> niets uitvoeren.
Juist, laat Poels maar voor Mollema rijden
gr
Een beetje speculeren vooraf is leuk natuurlijk.
De Gendt en Vermote zijn de eerste ontsnappers in ieder geval.
Je zit er flink naast. De kopgroep telt 26 renners en twee Movistars.
Lotto Jumbo valt tegen deze Tour. Groenewegen die in de voorbereiding alleen maar kleine koersjes heeft gereden. Beetje zoals Kenny van Hummel dat een paar jaar geleden ook deed. Hebben we toen in die Tour ook gezien ja, de slechtste klimmer ooit pfff. Op het moment dat het protour niveau is vallen ze door de mand, dit soort type renners, die de makkelijke weg kiezen. Gelieve Groenewegen volgend jaar in de voorbereiding een Parijs Nice en dat soort wedstrijden laten rijden. Hij heeft simpelweg te weinig hardheid helemaal als het bergop gaat. Verder wordt Robert Gesink erg gemist. Kelderman kan het simpelweg niet. Die is tussen de oren niet sterk genoeg. Een klein slippertje was genoeg om helemaal van slag te raken. Feit dat hij vandaag als beoogd kopman voor de Tour al op de eerste de beste klim de grote groep niet kan bijhouden... is natuurlijk niet goed he. Dumoulin groeit deze ronde, maar bij Kelderman is het net de Titanic, wordt alleen maar minder. Als Gesink had meegedaan en zijn niveau had gehaald dan was het allemaal niet zo opgevallen, maar nu.... Ja pffff.
Iedereen heeft het wel over Groenewegen, dat hij zo goed is, maar onze vriend van Sky, vorig jaar bij Trek Danny van Poppel heeft al een pak beter gepresteerd.
De enigste die bij Lotto Jumbo nog kans maakt op een etappe overwinning is Benett, de rest is helemaal kaduuk op, lege benen, verrot, al blij als ze de finish halen.
Het gemis van Gesink van Lotto Jumbo, doodzonde dat hij niet meedoet.
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 17/07/2016 14:16 door Michael B..
Iedereen heeft het wel over Groenewegen, dat hij zo goed is, maar onze vriend van Sky, vorig jaar bij Trek Danny van Poppel heeft al een pak beter gepresteerd.
De enigste die bij Lotto Jumbo nog kans maakt op een etappe overwinning is Benett, de rest is helemaal kaduuk op, lege benen, verrot, al blij als ze de finish halen.
Het gemis van Gesink van Lotto Jumbo, doodzonde dat hij niet meedoet.
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 17/07/2016 14:16 door Michael B..
Leuk voor Pantano 
Clement nog weer wat bijgebeund voor van Garderen leek het
Regen of niet: Pantano vindt een manier om door te gaan
Tourcolumn Lidewey van Noord
Na de etappe naar Andorra Arcalis dook op internet een filmpje op van een renner die met een blauwe paraplu in zijn linkerhand naar de finish fietste. Het was koud op de bergtop en de hagelstenen die uit de lucht vielen waren bijkans groter dan Nairo Quintana. De blauwe paraplu werd vastgehouden door een Colombiaanse renner met een bleek gezicht en een holle blik. Het was Jarlinson Pantano
De paraplu was hem niet zomaar aangereikt, Pantano had hem met een toeschouwer geruild tegen zijn handschoentjes. Was het nodig geweest, dan had hij vermoedelijk nog veel meer geboden. Een bidon, zijn broek, zijn fiets desnoods.
Een renner die met een paraplu een col van buitencategorie opfietst, eigenlijk kon het alleen maar een Colombiaan zijn. En niet alleen omdat je aardig moet kunnen klimmen om met één hand aan je stuur omhoog te rijden. Ook omdat Colombianen het niet zo op regen hebben, ontdekte ik toen ik lesgaf op een basisschool in het tropische noorden van Colombia. Op een ochtend kwam ik aan in het lokaal en trof daar slechts één leerling. 'Waar zijn de anderen?' vroeg ik hem. 'Die komen niet vandaag,' was het antwoord. Hij wees naar buiten. 'Het regent.'
Het was daar een bekend gegeven dat je van regen ziek werd, dus dat je dan maar beter binnen kon blijven.
Na afloop van de etappe naar Arcalis plaatste Pantano een foto van zichzelf met de paraplu op Twitter. 'Ze zeggen hier dat een Colombiaan nooit strandt,' schreef hij erbij. Regen of niet: Pantano vindt een manier om door te gaan.
Het bleek de waarheid. Met zijn zege in de bergrit naar Culoz verdiende hij zijn handschoentjes dubbel en dwars terug.
Tourcolumn Lidewey van Noord
Na de etappe naar Andorra Arcalis dook op internet een filmpje op van een renner die met een blauwe paraplu in zijn linkerhand naar de finish fietste. Het was koud op de bergtop en de hagelstenen die uit de lucht vielen waren bijkans groter dan Nairo Quintana. De blauwe paraplu werd vastgehouden door een Colombiaanse renner met een bleek gezicht en een holle blik. Het was Jarlinson Pantano
De paraplu was hem niet zomaar aangereikt, Pantano had hem met een toeschouwer geruild tegen zijn handschoentjes. Was het nodig geweest, dan had hij vermoedelijk nog veel meer geboden. Een bidon, zijn broek, zijn fiets desnoods.
Een renner die met een paraplu een col van buitencategorie opfietst, eigenlijk kon het alleen maar een Colombiaan zijn. En niet alleen omdat je aardig moet kunnen klimmen om met één hand aan je stuur omhoog te rijden. Ook omdat Colombianen het niet zo op regen hebben, ontdekte ik toen ik lesgaf op een basisschool in het tropische noorden van Colombia. Op een ochtend kwam ik aan in het lokaal en trof daar slechts één leerling. 'Waar zijn de anderen?' vroeg ik hem. 'Die komen niet vandaag,' was het antwoord. Hij wees naar buiten. 'Het regent.'
Het was daar een bekend gegeven dat je van regen ziek werd, dus dat je dan maar beter binnen kon blijven.
Na afloop van de etappe naar Arcalis plaatste Pantano een foto van zichzelf met de paraplu op Twitter. 'Ze zeggen hier dat een Colombiaan nooit strandt,' schreef hij erbij. Regen of niet: Pantano vindt een manier om door te gaan.
Het bleek de waarheid. Met zijn zege in de bergrit naar Culoz verdiende hij zijn handschoentjes dubbel en dwars terug.
Prachtig verhaal, Cecchini. Thnx voor het delen 
Mooi toch, deze toeschouwers heb je ook.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.