Amateurs die groeten

Ik laat er nog net niet mijn rit door vergallen, daar vind ik fietsen te leuk voor, maar ik erger mij kapot aan renners die mij niet groeten.
Natuurlijk kan je op een mooie dag als vandaag, wanneer er veel renners op pad zijn, niet iedereen gedag zeggen of een klein knikje geven.
Het gaat vooral om die groepjes renners die mij inhalen.
Ik schrik mij steeds het apezuur.

Ik heb dit seizoen nog niet meegemaakt dat de kopman mij even gedag zegt en de lantaarn mij verteld dat hij of zij de laatste is.
Amateurs

Eens met deze ergernis, voorts, hoe duurder het materiaal, des te lager de kans des groetens.

Het ergste zijn van die mannen van eind 40 met een glimmend kaalgeschoren kop (matchend met hun dikke gladde plofkuiten) onder de duurste Giro-helm, de ogen verscholen achter een dikke Oakley, trainend op een Pinarello Dogma met hoge velgen... Hoogstwaarschijnlijk A- of B-amateur. Ben inmiddels al bijna geneigd om in plaats van te groeten "he, klootzak!" te roepen als ik er zo eentje zie. Kijken wat er gebeurd

Foutloos gespeld, op een accent aigu (hé) en laatste letter na

Geen menig.

Groet

Gefeliciteerd met deze prachtige, bi-polaire verschrijving.

En 'verteld' bij Poupoe keur je wel goed?

Is het apezuur of apenzuur?

Scherp, dat opstel heb ik overgeslagen

Gebeurd. Verteld. Aiaiaiaiai... ernstig, zeer ernstig. Toch maar die inburgeringscursus gaan volgen.

Ik weet niet of ik het verhaal van Poupoe helemaal kan volgen maar ben een groot voorstander van hoffelijkheid in het verkeer. Vooral bij het inhalen van andere weggebruikers tijdig laten weten dat je er aan komt en zo. Ik merk dat het moeilijk is om die hoffelijkheid achter het stuur van een auto vol te houden. Fietsers rijden me dan voornamelijk in de weg... Hier op het forum is helaas het laatste laagje vernis van fatsoen er afgebladderd.

Groet, Luijt

Het is wellicht vloeken in de wielerkerk maar nu ik tegenwoordig als hardloper door het leven ga merk ik dat een 'pardon' bij benadering en 'dank u wel' bij het inhalen van wandelaars op smalle bospaden vrijwel altijd een groet terug en een glimlach oplevert. Op de fiets is een vergelijkbare benadering door de snelheid absoluut lastiger maar zeker niet onmogelijk.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 07/05/2018 09:29 door Erik S..

Okay dan, een dagboekfragment. Gisteren. Met een sukkelgangetje van amper 30km/u reed ik op een roodkleurig fietspad met twee banen. Jawel, tegenwind. Voor me rijdt een heel gezin, je kent ze wel man vrouw kind en nog een, netjes op de rechterbaan. Verder was 't opmerkelijk rustig voor zo'n zonovergoten dag in Rotjeknor. Afijn, ik sta op 't punt, of eigenlijk zit ik, om het viertal over de linkerbaan in te halen, gooit de man pardoes z'n stuur naar links, om linksaf de rijweg over te steken. Hij keek niet om, stak geen hand uit, aan niets kon ik merken dat ie linksaf wilde slaan. Een oerkreet kon ik nog net uiten en gelijktijdig een reflex uitvoeren om een botsing en valpartij te vermijden. Het scheelde een millimeter. Eind goed al goed en moedig voorwaarts? Geen excuses, hoffelijkheid van een hork. Toen ik 't perfecte gezin 30 meter achter me had gelaten begon de man heftig te bellen, om te laten blijken dat ik had moeten bellen en waarschijnlijk in de waan dat ik er geen had. Ik belde nog harder terug.

En zo kan ik nog tientallen voorvallen uit de doeken doen van ronduit onbeschoft gedrag, waarvan een zo erg dat ie met me mee het graf in gaat.

Senioren op een fiets is nog erger.
Zo had ik een akkefietje met een meneer op leeftijd. Hij reed samen met z'n vrouw op een soortgelijk fietspad zoals jij omschrijft. Mevrouw op het rechtergedeelte, meneer op het linkergedeelte. Al bellend kom ik er aan en rem af om hen niet te laten schrikken en er bij langs te knallen. Inmiddels rij ik stijf achter hen en vraag of hij even aan de kant wil gaan. Geen reactie. Afijn, uiteindelijk ben ik tussen hen doorgegaan, immers daar lag de meeste ruimte. Met hooguit 5 km verschil er tussendoor en met een groet verder gefietst.
Begint meneer mij een potje uit te schelden terwijl ik voor hen wegfiets.
Eventjes in de remmen geknepen en hem in niet te misverstane bewoording aangegeven waar de onderbroken streep op het wegdek voor dient en hem getipt om de plaatselijke gehoorwinkel een bezoekje te brengen. Al kokend weer verder gefietst om te voorkomen dat ik hem de sloot in zou drukken.
Senioren zijn echt het ergste wat je op de fiets kan tegenkomen: horen slecht, reageren bijzonder matig, menen een bepaald voorrecht te hebben en zijn allerminst hoffelijk.

Veel beter kun je met de MTB het bos is, anper tegenwind en zeker geen fietsende bejaarden

Wat een dramatische gebeurtenissen toch op de Nederlandse fietspaden. En wat te denken van toerfietsers, die helemaal door het lint gaan, als ze iemand op de racefiets passeren die het durft te wagen zonder helm te fietsen. Wat een verwensingen die je dan op je bordje krijgt, niet normaal

Na deze bijna bijbelse revelations kan ik niet achter blijven.
Ik aarzel altijd om andere wielrenners in te halen. Zo van, dan zien ze me weer als Streber, kijk hoe hard ik rijd.
Maar normaal rijd ik alleen maar erg hard als de omstandigheden dit ook toelaten en er dus niemand in de weg zit.
Ik krijg echter vaak de alleraardigste (bezorgde) groeten als ik stil sta. Zo van gaat het nog wel buddy?
Sprinten doe je bij voorkeur uitgerust, dus je hebt tijd (een paar minuten maar) nodig om je anaeroob energieniveau te laten herstellen.

Studio Badmuts Schreef:
-------------------------------------------------------
> Senioren op een fiets is nog erger.
> Zo had ik een akkefietje met een meneer op
> leeftijd. Hij reed samen met z'n vrouw op een
> soortgelijk fietspad zoals jij omschrijft. Mevrouw
> op het rechtergedeelte, meneer op het
> linkergedeelte. Al bellend kom ik er aan en rem af
> om hen niet te laten schrikken en er bij langs te
> knallen. Inmiddels rij ik stijf achter hen en
> vraag of hij even aan de kant wil gaan. Geen
> reactie. Afijn, uiteindelijk ben ik tussen hen
> doorgegaan, immers daar lag de meeste ruimte. Met
> hooguit 5 km verschil er tussendoor en met een
> groet verder gefietst.
> Begint meneer mij een potje uit te schelden
> terwijl ik voor hen wegfiets.
> Eventjes in de remmen geknepen en hem in niet te
> misverstane bewoording aangegeven waar de
> onderbroken streep op het wegdek voor dient en hem
> getipt om de plaatselijke gehoorwinkel een
> bezoekje te brengen. Al kokend weer verder
> gefietst om te voorkomen dat ik hem de sloot in
> zou drukken.
> Senioren zijn echt het ergste wat je op de fiets
> kan tegenkomen: horen slecht, reageren bijzonder
> matig, menen een bepaald voorrecht te hebben en
> zijn allerminst hoffelijk.
>
> Veel beter kun je met de MTB het bos is, anper
> tegenwind en zeker geen fietsende bejaarden

Je bent zeker beter af in de bossen qua veiligheid maar ook daar vindt je steeds meer onnozelen die dan graag gaan wandelen op de ATB route en dan boos worden als je met een flinke snelheid langs ze op vliegt.

Scherp

/edit/



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 07/05/2018 21:15 door Hoentie.

Kindertjes, in mijn dichtbevolkte provincie moet ik op een zonnige zondag denk ik - en ik overdrijf niet - volgens jullie een slordige 1200 fietsers groeten op 60 kilometer. Dat gaat Hoentie dus niet doen, Hoentie houdt graag plezier in zijn zondag.

Houd eens op met dat achterlijke narcisme - het leven draait niet om jou. Dat ik je geen gedag zeg heeft NIETS met jou te maken. Sterker nog: ik word gek van die gasten die denken dat we iets delen omdat we allebei toevallig op een racefiets zitten.

Ik ken je niet, laat me gewoon met rust. Gewoon lekker trappen en van je leventje genieten.

Met de vuistregel - rustig aan in bebouwing of daar waar het druk is.
Voluit op rustige weggetjes.
Kom je best wel een eind.

Maar de plicht om te groeten die kende ik nog niet.

Vertel die ene erge toch maar!

Ok, dank je, en hoe reageer je als je zelf wordt ingehaald?