Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
101st Giro d'Italia (2.UWT) 5e etappe
Gepost door Cecchini
Stage 5 » Agrigento › Santa Ninfa (Valle del Belice) (153k)
Parcoursinfo Wielerflits
De tweede etappe van het driedaagse verblijf op Sicilië is één van de kortste ritten van deze Giro d’Italia. De rit telt namelijk slechts 153 kilometer. De beginfase is vlak, maar daarna wacht de renners een heuvelachtige finale. De streep is na een stevige klim getrokken in Santa Ninfa, dat nog een onbeschreven blad heeft als aankomstplaats in de Giro. WielerFlits blikt vooruit.
Parcours
De Giro d’Italia blijft nog even op Sicilië, en wel in het westen van het eiland. De vijfde etappe begint namelijk in Agrigento en eindigt na 153 kilometer in Santa Ninfa. Daarmee is deze rit na de twee tijdritten en de slotdag in Rome de kortste van deze Giro. Het startsein wordt om 13:30 gegeven in de stokoude stad Agrigento, die in de zesde eeuw voor Christus werd gesticht door de Grieken onder de naam Akragas. De Romeinen veranderden de naam naar Agrigentum, waarvan de huidige naam weer is afgeleid.
Luc Leblanc werd hier in 1994 wereldkampioen, nadat hij deel uitmaakte van een zeven renners sterke kopgroep met daarbij onder anderen titelverdediger Lance Armstrong. De Fransman reageerde op de slotklim samen met de Italiaan Massimo Ghirotto op een late uitval van de Deen Rolf Sorensen. In de laatste honderden meters reed Leblanc Ghirotto uit het wiel en besliste hij de titelstrijd in zijn voordeel.
Weer en TV
De weersverwachting is dat de etappe start onder zonnige weersomstandigheden met zo’n 21° C. Later op de dag zal de bewolking toenemen en de temperatuur enkele graden zakken, maar met 18° C wordt het niet koud. De wind komt uit noordwestelijke richting en heeft een kracht van drie op de schaal van Beaufort.
Het startsein voor de vijfde etappe wordt gegeven om 13:30. De renners worden tussen 17:03 en 17:25 verwacht in aankomstplaats Santa Ninfa. Eurosport 1 is er al vanaf 13:15 live bij. Wie na de rit er nog geen genoeg van heeft gekregen, hoeft de televisie niet uit te zetten. Aansluitend is er namelijk een verslag van de Vierdaagse van Duinkerke.
Agrigento
Santa Ninfa in 1940
Algemeen Klassement na etappe 4
1 - Dennis Rohan BMC Racing Team 20 14:23:08
2 - Dumoulin Tom Team Sunweb 0:01
3 - Yates Simon Mitchelton-Scott 0:17
4 - Wellens Tim Lotto Fix All 0:19
5 - Bilbao Pello Astana Pro Team 0:25
6 - Schachmann Maximilian Quick-Step Floors 0:28
7 - Pozzovivo Domenico Bahrain Merida Pro Cycling Team ,,
8 - Pinot Thibaut Groupama - FDJ 0:34
9 - Konrad Patrick BORA - hansgrohe 0:35
10 Betancur Carlos Movistar Team
Parcoursinfo Wielerflits
De tweede etappe van het driedaagse verblijf op Sicilië is één van de kortste ritten van deze Giro d’Italia. De rit telt namelijk slechts 153 kilometer. De beginfase is vlak, maar daarna wacht de renners een heuvelachtige finale. De streep is na een stevige klim getrokken in Santa Ninfa, dat nog een onbeschreven blad heeft als aankomstplaats in de Giro. WielerFlits blikt vooruit.
Parcours
De Giro d’Italia blijft nog even op Sicilië, en wel in het westen van het eiland. De vijfde etappe begint namelijk in Agrigento en eindigt na 153 kilometer in Santa Ninfa. Daarmee is deze rit na de twee tijdritten en de slotdag in Rome de kortste van deze Giro. Het startsein wordt om 13:30 gegeven in de stokoude stad Agrigento, die in de zesde eeuw voor Christus werd gesticht door de Grieken onder de naam Akragas. De Romeinen veranderden de naam naar Agrigentum, waarvan de huidige naam weer is afgeleid.
Luc Leblanc werd hier in 1994 wereldkampioen, nadat hij deel uitmaakte van een zeven renners sterke kopgroep met daarbij onder anderen titelverdediger Lance Armstrong. De Fransman reageerde op de slotklim samen met de Italiaan Massimo Ghirotto op een late uitval van de Deen Rolf Sorensen. In de laatste honderden meters reed Leblanc Ghirotto uit het wiel en besliste hij de titelstrijd in zijn voordeel.
Weer en TV
De weersverwachting is dat de etappe start onder zonnige weersomstandigheden met zo’n 21° C. Later op de dag zal de bewolking toenemen en de temperatuur enkele graden zakken, maar met 18° C wordt het niet koud. De wind komt uit noordwestelijke richting en heeft een kracht van drie op de schaal van Beaufort.
Het startsein voor de vijfde etappe wordt gegeven om 13:30. De renners worden tussen 17:03 en 17:25 verwacht in aankomstplaats Santa Ninfa. Eurosport 1 is er al vanaf 13:15 live bij. Wie na de rit er nog geen genoeg van heeft gekregen, hoeft de televisie niet uit te zetten. Aansluitend is er namelijk een verslag van de Vierdaagse van Duinkerke.
Agrigento
Santa Ninfa in 1940
Algemeen Klassement na etappe 4
1 - Dennis Rohan BMC Racing Team 20 14:23:08
2 - Dumoulin Tom Team Sunweb 0:01
3 - Yates Simon Mitchelton-Scott 0:17
4 - Wellens Tim Lotto Fix All 0:19
5 - Bilbao Pello Astana Pro Team 0:25
6 - Schachmann Maximilian Quick-Step Floors 0:28
7 - Pozzovivo Domenico Bahrain Merida Pro Cycling Team ,,
8 - Pinot Thibaut Groupama - FDJ 0:34
9 - Konrad Patrick BORA - hansgrohe 0:35
10 Betancur Carlos Movistar Team
De spijkers van Mussolini
Een passage uit Ons rijke wielerleven en de totalitaire regimes door Stan Bovyn
De wielersport kon eerst niet op de sympathie van de Duce kon rekenen. Mussolini was zelf, hoewel zich ‘amante del tutti gli sport’ noemend, geen fietsliefhebber. In geen enkel propagandablaadje valt hij te zien op een fiets, in tegenstelling tot talloze foto’s met motor, boot, wagen of vliegtuig. Nooit was hij op de opening of de afsluiting van de Giro - terwijl voetbalcompetities vaak door zijn aanwezigheid vereerd werden -. In zijn jeugd, toen nog als jong-socialist, had hij zelfs spijkers gestrooid als protest tegen de Giro, “dat symbool stond voor armoezaaiers en een levensstandaard van het verleden”. Slechts een enkele maal groette hij de karavaan toen die passeerde in Rome op 28 mei 1928
Was het louter zijn persoonlijke voorkeur die naar andere sporten ging, of kon er daarentegen een meer algemene betekenis aan verbonden worden ? Mogelijks het tweede. De wielrennerij was immers al goed gestructureerd voordat het fascisme er haar stempel op kon drukken. Bovendien kon het niet beschouwd worden als ‘fascistisch erg geschikt voor de doeleinden die het regime zich stelt’. Het was een volkse sport in het vuile stof, met protagonisten die geen proper Italiaans praatten, en vaak regionalisering deed bovenkomen ( Girardengo, Binda, Brunero oftewel Piemontese, Lombardische, Toskaanse streekrenner met supportersclan ). Pas in de jaren ’30, met Learco Guerra, werden de renners ‘nationaal’. Guerra had eerst het Zuiden haar held gegeven, maar ingeschakeld als man van het regime – what’s in a name – kreeg hij supporters over het hele land. Met hem kon het fascisme bijkomend wat meer voet aan grond krijgen in het Zuiden.
De mensen kwamen de straat op voor de koers, en meer dan eens werden rust en orde verstoord. Dit botste met de idealen van de fascistische modernisering. Bovendien deed de fiets politiek teveel denken aan de ‘ciclisti rossi’, potentiële tegenstanders van het fascisme. In de jaren twintig gingen stemmen op dat de wielersport zijn tijd gehad had, en snel zou verdwijnen ten voordele van gemechaniseerde sporten, zoals bijvoorbeeld de ‘Mile miglia’- autorally of aëronautische sport, met piloten die door Mussolini de ‘perfezione dell essere nel senso psico-fisico’ genoemd werden.
De renner daarentegen had niet het statuut van de mooie atleet, maar van het eerder ruwe personage. En tenslotte paste hij niet in het objectief van het regime om de jeugd tot sterke militairen te vormen. Ondermeer groepsdiscipline was in koers, in tegenstelling tot voetbal, al veel minder vereist. Door de leiding van de Scuola centrale della Farnesina’ ( de officiële eliteschool voor fascistische jongeren ) werd wielrennen bijgevolg niet beschouwd als leverancier van de “fysieke en psychische kwaliteiten die aan de krijger worden toegeschreven . Nog in 1929 verscheen in ‘Lo Sport fascista’ , het officiële sportblad van het regime, een artikel over de Giro: “De wielerronde van Italië is een evenement dat geen waardige commentaar kan vinden in ons tijdschrift, en ook , omwille van het professionalisme, ver verwijderd lijkt van de geest van de fascistische sporteducatie”.
Ook het moreel niet verantwoorde spektakelgehalte speelde, naast de niet passende atletische waarde een rol Een uitzondering die toch wat aandacht kreeg in officiële publicaties was Pietro Chiesi, winnaar van Milaan-San Remo, en bovenal zwarthemd. Voor 1934 is echter het aantal wielrenners dat een medaille voor sportverdienste kreeg zeer gering. En wanneer er 25 sportkampioenen gelauwerd werden door Mussolini voor hun atletische waarde is er daar geen renner tussen.
Voorbeelden genoeg dat wielrennen geen stokpaardje was in de fascistische sportpolitiek. Voor de nationale wielerronde, de ‘Giro d’ Italia’ werd de afkeur pragmatisch opzij geschoven etc. etc.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 08/05/2018 22:47 door Cecchini.
Een passage uit Ons rijke wielerleven en de totalitaire regimes door Stan Bovyn
De wielersport kon eerst niet op de sympathie van de Duce kon rekenen. Mussolini was zelf, hoewel zich ‘amante del tutti gli sport’ noemend, geen fietsliefhebber. In geen enkel propagandablaadje valt hij te zien op een fiets, in tegenstelling tot talloze foto’s met motor, boot, wagen of vliegtuig. Nooit was hij op de opening of de afsluiting van de Giro - terwijl voetbalcompetities vaak door zijn aanwezigheid vereerd werden -. In zijn jeugd, toen nog als jong-socialist, had hij zelfs spijkers gestrooid als protest tegen de Giro, “dat symbool stond voor armoezaaiers en een levensstandaard van het verleden”. Slechts een enkele maal groette hij de karavaan toen die passeerde in Rome op 28 mei 1928
Was het louter zijn persoonlijke voorkeur die naar andere sporten ging, of kon er daarentegen een meer algemene betekenis aan verbonden worden ? Mogelijks het tweede. De wielrennerij was immers al goed gestructureerd voordat het fascisme er haar stempel op kon drukken. Bovendien kon het niet beschouwd worden als ‘fascistisch erg geschikt voor de doeleinden die het regime zich stelt’. Het was een volkse sport in het vuile stof, met protagonisten die geen proper Italiaans praatten, en vaak regionalisering deed bovenkomen ( Girardengo, Binda, Brunero oftewel Piemontese, Lombardische, Toskaanse streekrenner met supportersclan ). Pas in de jaren ’30, met Learco Guerra, werden de renners ‘nationaal’. Guerra had eerst het Zuiden haar held gegeven, maar ingeschakeld als man van het regime – what’s in a name – kreeg hij supporters over het hele land. Met hem kon het fascisme bijkomend wat meer voet aan grond krijgen in het Zuiden.
De mensen kwamen de straat op voor de koers, en meer dan eens werden rust en orde verstoord. Dit botste met de idealen van de fascistische modernisering. Bovendien deed de fiets politiek teveel denken aan de ‘ciclisti rossi’, potentiële tegenstanders van het fascisme. In de jaren twintig gingen stemmen op dat de wielersport zijn tijd gehad had, en snel zou verdwijnen ten voordele van gemechaniseerde sporten, zoals bijvoorbeeld de ‘Mile miglia’- autorally of aëronautische sport, met piloten die door Mussolini de ‘perfezione dell essere nel senso psico-fisico’ genoemd werden.
De renner daarentegen had niet het statuut van de mooie atleet, maar van het eerder ruwe personage. En tenslotte paste hij niet in het objectief van het regime om de jeugd tot sterke militairen te vormen. Ondermeer groepsdiscipline was in koers, in tegenstelling tot voetbal, al veel minder vereist. Door de leiding van de Scuola centrale della Farnesina’ ( de officiële eliteschool voor fascistische jongeren ) werd wielrennen bijgevolg niet beschouwd als leverancier van de “fysieke en psychische kwaliteiten die aan de krijger worden toegeschreven . Nog in 1929 verscheen in ‘Lo Sport fascista’ , het officiële sportblad van het regime, een artikel over de Giro: “De wielerronde van Italië is een evenement dat geen waardige commentaar kan vinden in ons tijdschrift, en ook , omwille van het professionalisme, ver verwijderd lijkt van de geest van de fascistische sporteducatie”.
Ook het moreel niet verantwoorde spektakelgehalte speelde, naast de niet passende atletische waarde een rol Een uitzondering die toch wat aandacht kreeg in officiële publicaties was Pietro Chiesi, winnaar van Milaan-San Remo, en bovenal zwarthemd. Voor 1934 is echter het aantal wielrenners dat een medaille voor sportverdienste kreeg zeer gering. En wanneer er 25 sportkampioenen gelauwerd werden door Mussolini voor hun atletische waarde is er daar geen renner tussen.
Voorbeelden genoeg dat wielrennen geen stokpaardje was in de fascistische sportpolitiek. Voor de nationale wielerronde, de ‘Giro d’ Italia’ werd de afkeur pragmatisch opzij geschoven etc. etc.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 08/05/2018 22:47 door Cecchini.
Sjorsoll Schreef:
-------------------------------------------------------
> Deze vind ik tot
> nu toe de mooiste
.. huge question marks .. nog altijd niet verdwenen.
En wat zeggen de Yankees altijd: It ain't over until the @@@ lady has sung.
-------------------------------------------------------
> Deze vind ik tot
> nu toe de mooiste
.. huge question marks .. nog altijd niet verdwenen.
En wat zeggen de Yankees altijd: It ain't over until the @@@ lady has sung.
Klinkt inderdaad bijzonder laf. Durft niet eens cortisonen en astmamedicatie te gebruiken met een TUE... Stel dat het hele peloton dat deed... 
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 09/05/2018 14:38 door Man zonder hamer.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 09/05/2018 14:38 door Man zonder hamer.
Het profieltje dat er toe doet is natuurlijk deze. De sprint zelf is min of meer vlak, het stuk ervoor waarschijnlijk niet lastig genoeg voor de sprinkhanen om genoeg afstand te nemen. Op het oog heeft het type Stybar/Sanchez hier dus meer kans dan het type Woods/Yates. Maar het is ook spek voor de bek voor de mannen die goed uit een klein groepje kunnen sprinten dus. Zeg maar Battaglin/Ulissi (maar Ulissi is zo te zien niet in hoogvorm). Dennis en Pinot kunnen dit natuurlijk ook.
Haha, naja dubbel geluk gun ik van harte. Ik denk dan weer Katusha doet een Vacansoleil/Roompotje, lekker met twee man sprinten in plaats van in dienst van elkaar 
Slimmerd Schreef:
-------------------------------------------------------
> Haha, naja dubbel geluk gun ik van harte. Ik denk
> dan weer Katusha doet een Vacansoleil/Roompotje,
> lekker met twee man sprinten in plaats van in
> dienst van elkaar
Daarvoor moet ik de laatste kilometers eigenlijk nog 's terugkijken, Slimmerd...
Het zou mij niet verbazen als Maurits juist in dienst reed...maar nogmaals...terugkijken dus
gr
-------------------------------------------------------
> Haha, naja dubbel geluk gun ik van harte. Ik denk
> dan weer Katusha doet een Vacansoleil/Roompotje,
> lekker met twee man sprinten in plaats van in
> dienst van elkaar
Daarvoor moet ik de laatste kilometers eigenlijk nog 's terugkijken, Slimmerd...
Het zou mij niet verbazen als Maurits juist in dienst reed...maar nogmaals...terugkijken dus
gr
Battaglin is toch wel een van mijn favoriete renners. Waarom? Geen idee.
Overigens grappig dat Jeroen Vanbelleghem tijdens een uitzending bijna letterlijk de voorbeschouwing van wielerflits de revue laat passeren. Wordt wel steeds beter onze Jeroen
Overigens grappig dat Jeroen Vanbelleghem tijdens een uitzending bijna letterlijk de voorbeschouwing van wielerflits de revue laat passeren. Wordt wel steeds beter onze Jeroen
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.