Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
102nd Giro d'Italia Etappe 19
Gepost door rustdag
Treviso › San Martino di Castrozza 151km
12:55-––:–– | km –––,–/–––,– | neutraler Start: Treviso (5,8 km Neutralisation)
13:05-––:–– | km ––0,0/151,0 | scharfer Start: Treviso
14:50-15:04 | km –66,6/–84,4 | Kat. 3: Passo di San Boldo (6,3 km à 6,8%, max. 10,0%)
15:14-15:30 | km –86,6/–64,4 | Sprint: Lentiai
––:––-––:–– | km –91,0/–60,0 | Verpflegung
15:44-16:03 | km 109,1/–41,9 | Sprint: Fonzaso
15:55-16:16 | km 116,5/–34,5 | Kat. 4: Lamon (7,4 km à 3,7%, max. 10,0%)
16:56-17:25 | km 151,0/––0,0 | Kat. 2/Ziel: San Martino di Castrozza (13,6 km à 5,6%, max.
Klassement:
1 1 - CARAPAZ Richard Movistar Team 20 79:44:22
2 2 - NIBALI Vincenzo Bahrain Merida 1:54
3 3 - ROGLIČ Primož Team Jumbo-Visma 2:16
4 4 - LANDA Mikel Movistar Team 3:03
5 5 - MOLLEMA Bauke Trek - Segafredo 5:07
6 6 - LÓPEZ Miguel Ángel Astana Pro Team 6:17
7 7 - MAJKA Rafał BORA - hansgrohe 6:48
8 8 - YATES Simon Mitchelton-Scott 7:13
9 9 - SIVAKOV Pavel Team INEOS 8:21
10 10 - FORMOLO Davide BORA - hansgrohe 8:59
Eurosport: 13:00
Stream [cyfostreams.com] NED
[cycling.today] ENG
Hier gaat de wederopstanding van roglic plaatsvinden 
Roglic gaat iedereen op minuten rijden morgen 
En dat in wat duizenden jaren geleden het domein van de holenbeer was. Grom, Grom
Giro culinario Door Volkskok Onno Kleyn
Treviso - San Martino di Castrozza
Veneto is het land van de raddicchio, bittere rode sla. Wij doen het met andijvie.
Gisteren de Dolomieten uit, vandaag er weer in. Dus daar zijn we weer bij de polenta, de worst, de alpenboter en -kaas. Kool hydraten, eiwitten en vet van de allerrijkste categorie. Ik ga het iets lichter zoeken vandaag. Iéts lichter hè, want we blijven wel bij de primi, het spiervoedende onderdeel van de Italiaanse maaltijd. Het vlakke gedeelte van de Veneto, waar de etappe begint, is bekend om een aantal eetbaarheden, waaronder de radicchio, de bittere rode ‘sla’ die geen sla is. En dat is nu jammer voor ons: het seizoen loopt af in april – het is een herfst- en wintergroente. Onze oer-Hollandse andijvie is echter nog wel verkrijgbaar en hoort bij dezelfde plantensoort. Iets minder bitter, net genoeg om het ook de eventuele bambininaar de zin te maken. Italianen hebben trouwens een markante relatie met bitter, ze beschouwen het als gezond. Dat komt volgens mij door het omdraaien van een idee. Doktersdrankjes en pillen zijn bitter en daarvan word je beter. Ergo: bitter is goed voor je, ook als je niet ziek bent. Nou ja, onze oma’s beweerden ook dat andijvie gezond was, terwijl er toch amper vitaminen en mineralen in zitten.
PASTA E FASOI Bonensoep met pasta en rauwe andijvie, hoofdgerecht voor 4 personen.
200 g gedroogde borlottibonen (of bruine) of 3 blikjes van 400 ml
1 ui, gesnipperd
3 eetl. olijfolie extra vergine, plus nog flink wat voor later
2 tenen knoflook, gekneusd 2 takken rozemarijn 30 g tomatenpuree
200 g tagliatelle
½ struik andijvie
Week de gedroogde bonen een nacht in zeer ruim koud water. Kook ze daarna heel zachtjes gaar in circa 1 uur. Bak de ui glazig in 3 eetlepels olijfolie. Bak de knoflook op het laatst even mee en verwijder de tenen dan. Hak de rozemarijn fijn en voeg toe, samen met de tomatenpuree. Pureer de helft van de bonen en doe bij de uien in de pan, met de hele bonen en het kookvocht. Voeg zo nodig water toe tot het een dik vloeibare soep is en breng goed op smaak met zout en peper. Breng aan de kook. Knijp de nestjes tagliatelle in je vuist kapot en doe in de soep; laat al dente koken. Snij ondertussen de andijvie zeer fijn. Was en laat uitlekken. Doe in elk soepbord wat andijvie en schep de soep erover. Liefhebbers schenken er nog een fraaie straal olijfolie op.
Treviso - San Martino di Castrozza
Veneto is het land van de raddicchio, bittere rode sla. Wij doen het met andijvie.
Gisteren de Dolomieten uit, vandaag er weer in. Dus daar zijn we weer bij de polenta, de worst, de alpenboter en -kaas. Kool hydraten, eiwitten en vet van de allerrijkste categorie. Ik ga het iets lichter zoeken vandaag. Iéts lichter hè, want we blijven wel bij de primi, het spiervoedende onderdeel van de Italiaanse maaltijd. Het vlakke gedeelte van de Veneto, waar de etappe begint, is bekend om een aantal eetbaarheden, waaronder de radicchio, de bittere rode ‘sla’ die geen sla is. En dat is nu jammer voor ons: het seizoen loopt af in april – het is een herfst- en wintergroente. Onze oer-Hollandse andijvie is echter nog wel verkrijgbaar en hoort bij dezelfde plantensoort. Iets minder bitter, net genoeg om het ook de eventuele bambininaar de zin te maken. Italianen hebben trouwens een markante relatie met bitter, ze beschouwen het als gezond. Dat komt volgens mij door het omdraaien van een idee. Doktersdrankjes en pillen zijn bitter en daarvan word je beter. Ergo: bitter is goed voor je, ook als je niet ziek bent. Nou ja, onze oma’s beweerden ook dat andijvie gezond was, terwijl er toch amper vitaminen en mineralen in zitten.
PASTA E FASOI Bonensoep met pasta en rauwe andijvie, hoofdgerecht voor 4 personen.
200 g gedroogde borlottibonen (of bruine) of 3 blikjes van 400 ml
1 ui, gesnipperd
3 eetl. olijfolie extra vergine, plus nog flink wat voor later
2 tenen knoflook, gekneusd 2 takken rozemarijn 30 g tomatenpuree
200 g tagliatelle
½ struik andijvie
Week de gedroogde bonen een nacht in zeer ruim koud water. Kook ze daarna heel zachtjes gaar in circa 1 uur. Bak de ui glazig in 3 eetlepels olijfolie. Bak de knoflook op het laatst even mee en verwijder de tenen dan. Hak de rozemarijn fijn en voeg toe, samen met de tomatenpuree. Pureer de helft van de bonen en doe bij de uien in de pan, met de hele bonen en het kookvocht. Voeg zo nodig water toe tot het een dik vloeibare soep is en breng goed op smaak met zout en peper. Breng aan de kook. Knijp de nestjes tagliatelle in je vuist kapot en doe in de soep; laat al dente koken. Snij ondertussen de andijvie zeer fijn. Was en laat uitlekken. Doe in elk soepbord wat andijvie en schep de soep erover. Liefhebbers schenken er nog een fraaie straal olijfolie op.
Horsie is back Schreef:
-------------------------------------------------------
> Sjorsoll Schreef:
> --------------------------------------------------
> -----
> > Bijna niets kunnen zien deze Giro ivm werk.
> > Vandaag besloot ik niet te gaan kijken (want
> een
> > sprintetappe), krijg je zo'n slotstuk. Ik heb
> > morgen rond 5 uur pauze, misschien dan nog even
> > het einde meepikken.
>
> Horsie vraagt zich toch af, waarom
> windhondenrennen niet veel populairder zijn dan
> wielerwedstrijden.
> Het leek vanmiddag wel de remake van de AGR en die
> witte Reus was toch in geen veld of
> weg te bekennen.
> Horsie kan zich best ergeren aan renners, die in
> een ontsnapping zo ver zijn gekomen en er dan
> met de pet naar gooien.
> De laatste 2,5 km reden ze 7 km/h gemiddeld
> langzamer dan het peloton. Tel daar de tijd, dat
> ze wakker werden er bij op...
> Of speelt het in-de-koplampen-kijken syndroom hier
> een grote rol?
Horsie is back een slechte Hemelvaart gehad ?
-------------------------------------------------------
> Sjorsoll Schreef:
> --------------------------------------------------
> -----
> > Bijna niets kunnen zien deze Giro ivm werk.
> > Vandaag besloot ik niet te gaan kijken (want
> een
> > sprintetappe), krijg je zo'n slotstuk. Ik heb
> > morgen rond 5 uur pauze, misschien dan nog even
> > het einde meepikken.
>
> Horsie vraagt zich toch af, waarom
> windhondenrennen niet veel populairder zijn dan
> wielerwedstrijden.
> Het leek vanmiddag wel de remake van de AGR en die
> witte Reus was toch in geen veld of
> weg te bekennen.
> Horsie kan zich best ergeren aan renners, die in
> een ontsnapping zo ver zijn gekomen en er dan
> met de pet naar gooien.
> De laatste 2,5 km reden ze 7 km/h gemiddeld
> langzamer dan het peloton. Tel daar de tijd, dat
> ze wakker werden er bij op...
> Of speelt het in-de-koplampen-kijken syndroom hier
> een grote rol?
Horsie is back een slechte Hemelvaart gehad ?
Outsider Richard Carapaz heeft eindzege Giro binnen handbereik
Geboren in Ecuador, gekneed in Colombia, gehard in Europa. Nog drie dagen standhouden en Richard Carapaz (26) is winnaar van de Ronde van Italië. Waarom niet? Hij is constant genoeg om drie weken fietsen aan te kunnen.
Door Iwan Tol/ Volkskrant
Bijlages vol werden er in aanloop naar de Giro d’Italia geschreven, maar nergens stond bij de favorieten de naam van de man die met een voorsprong van bijna twee minuten de laatste drie dagen ingaat: Richard Carapaz, 26 jaar en superklimmer van de Spaanse formatie Movistar.
Natuurlijk, hij had vorig jaar in de Giro een rit op zijn naam geschreven, was in het algemeen klassement als vierde geëindigd en mocht de witte trui, als leider van het jongerenklassement, mee naar Ecuador nemen. Maar een serieuze bedreiging voor Tom Dumoulin, Vincenzo Nibali of Primoz Roglic? Dat zou toch niet?
Afgelopen zaterdag kwam Carapaz, op weg naar Courmayeur, aan de leiding, nadat de topfavorieten Roglic en Nibali in de veertiende etappe nadrukkelijk naar elkaar hadden geloerd. Met nog twee bergritten en een tijdrit te gaan, en een voorsprong van 1.54 minuten op Nibali en 2.16 op Roglic is Carapaz topfavoriet voor de eindzege. Maar wie is de man die al een week lang elke dag op het podium in het roze staat te stralen?
Richard Carapaz (vrij vertaald: ‘Gezicht van de Vrede’) is zoon van een veehouder met drie koeien en groeide op in een plaatsje met ongeveer honderd inwoners, met de enigszins misleidende naam La Playa (‘het strand’), aangezien het dorp op 2.980 meter boven zeeniveau ligt.
In zijn vaderland stelt wielrennen niet veel voor, vertelde Carapaz in een interview. ‘In Ecuador staat voetbal op nummer 1, 2 en 3.’ Vandaar dat veel talenten kiezen voor een carrière in buurland Colombia, waar wel een wielercultuur heerst.
Springveertje
Omdat La Playa dicht bij de grens met Colombia ligt, in de provincie Carchi, groeide Carapaz op ‘als een halve Colombiaan’, vertelde Movistar teambaas Eusebio Unzué vorig jaar. Nog altijd woont Carapaz in de buurt van La Playa, samen met zijn jeugdliefde Tania en hun twee kinderen Richard Santiago en Aimy Sofia.
De wielerwereld hoort voor het eerst van Richard Carapaz als hij in 2015 de Ronde van Colombia voor beloften op zijn naam schrijft. Niet veel later gaat op de boerderij van zijn ouders de telefoon. Het is Movistar-baas Unzué. ‘Dag Ricard, Eusebio Unzué hier. Ik bel je omdat je volgend jaar bij mijn ploeg rijdt.’
Net als Egan Bernal, van Sky, combineert Carapaz twee eigenschappen waarmee je ver kunt komen in het wielrennen. Licht als een springveertje aan de ene kant. Een grote motor aan de andere kant. Ze zijn de vaandeldragers van een generatie die het stokje wil overnemen van Nairo Quintana (29) en Rigoberto Uran (32).
In 2017 maakt Carapaz zijn opwachting in de Vuelta. Hij wordt 36ste, maar veel belangrijker: hij zakt in de laatste week niet door het ijs. ‘Veel jonge talenten zijn ambitieus, maar zelden constant’, zegt teambaas Unzué. ‘Richard is de uitzondering.’ Ergens uit die tijd dateert de uitspraak van Carapaz: ‘Als ik één wedstrijd zou mogen noemen die ik graag wil winnen, dan is het de Giro. Liever nog dan de Tour.’
Dronken
Niet dat het alleen maar een juichverhaal is, de carrière van Carapaz. In november 2017, het seizoen is dan al bijna ten einde, wordt hij weggestuurd van de Bolivarian Games, een groot Latijns-Amerikaans sportevenement, omdat hij samen met twee teamgenoten in een pizzeria dronken wordt gespot door bestuurders van de bond. Op een persconferentie betuigt Carapaz spijt. ‘We zijn sporters, maar bovenal zijn we mensen die fouten maken en dit is er één van.’
In 2018 maakt hij zijn debuut in de Giro en wordt hij direct vierde. Het is vooral in mentaal opzicht van groot belang, concludeert hij. ‘Ik heb er altijd van gedroomd dat ik dit zou kunnen, maar nu ik het daadwerkelijk heb gedaan, geloof ik nog meer in mezelf.’ Die woorden maakt hij nu waar.
‘De locomotief van Carchi’, zoals zijn bijnaam luidt, mag dan uit een niet traditioneel wielerland komen, het betekent niet dat de inwoners van Ecuador – 14 miljoen in totaal – niet trots zijn op hun landgenoot. Honderden mensen stoven vorige week de straat op, wapperend met rood-blauw-gele vlaggen, toen hij, als eerste Ecuadoraan ooit, de roze trui veroverde. Carapaz heeft wat Roglic ontbeert in het hooggebergte: steun van ploeggenoten. Hij zegevierde al in twee etappes. De eerste was op het Ecuadoraanse equivalent van Moederdag. In zijn jeugd heeft zijn moeder kanker overwonnen. Hij droeg de zege aan haar op.
Nog drie etappes
Met nog drie etappes te gaan beseft Carapaz maar al te goed dat hij niet te vroeg moet juichen. Roglic heeft een betere tijdrit in de benen. Daarom zal het, met op de laatste dag een tijdrit over 17 kilometer in Verona, tot het einde toe spannend blijven of zijn opgebouwde marge genoeg is.
Als dat lukt, zullen de Ecuadoranen opnieuw de straat opgaan voor hun Richard, zal president Moreno hem willen ontvangen, en zal de wielerheld keer op keer herhalen wat hij deze week al vaker heeft gezegd: ‘Het roze is een droom waar ik hard voor gewerkt heb. Het is nauwelijks te geloven. Maar nu zie ik eindelijk resultaat van al dat harde werken.’
Geboren in Ecuador, gekneed in Colombia, gehard in Europa. Nog drie dagen standhouden en Richard Carapaz (26) is winnaar van de Ronde van Italië. Waarom niet? Hij is constant genoeg om drie weken fietsen aan te kunnen.
Door Iwan Tol/ Volkskrant
Bijlages vol werden er in aanloop naar de Giro d’Italia geschreven, maar nergens stond bij de favorieten de naam van de man die met een voorsprong van bijna twee minuten de laatste drie dagen ingaat: Richard Carapaz, 26 jaar en superklimmer van de Spaanse formatie Movistar.
Natuurlijk, hij had vorig jaar in de Giro een rit op zijn naam geschreven, was in het algemeen klassement als vierde geëindigd en mocht de witte trui, als leider van het jongerenklassement, mee naar Ecuador nemen. Maar een serieuze bedreiging voor Tom Dumoulin, Vincenzo Nibali of Primoz Roglic? Dat zou toch niet?
Afgelopen zaterdag kwam Carapaz, op weg naar Courmayeur, aan de leiding, nadat de topfavorieten Roglic en Nibali in de veertiende etappe nadrukkelijk naar elkaar hadden geloerd. Met nog twee bergritten en een tijdrit te gaan, en een voorsprong van 1.54 minuten op Nibali en 2.16 op Roglic is Carapaz topfavoriet voor de eindzege. Maar wie is de man die al een week lang elke dag op het podium in het roze staat te stralen?
Richard Carapaz (vrij vertaald: ‘Gezicht van de Vrede’) is zoon van een veehouder met drie koeien en groeide op in een plaatsje met ongeveer honderd inwoners, met de enigszins misleidende naam La Playa (‘het strand’), aangezien het dorp op 2.980 meter boven zeeniveau ligt.
In zijn vaderland stelt wielrennen niet veel voor, vertelde Carapaz in een interview. ‘In Ecuador staat voetbal op nummer 1, 2 en 3.’ Vandaar dat veel talenten kiezen voor een carrière in buurland Colombia, waar wel een wielercultuur heerst.
Springveertje
Omdat La Playa dicht bij de grens met Colombia ligt, in de provincie Carchi, groeide Carapaz op ‘als een halve Colombiaan’, vertelde Movistar teambaas Eusebio Unzué vorig jaar. Nog altijd woont Carapaz in de buurt van La Playa, samen met zijn jeugdliefde Tania en hun twee kinderen Richard Santiago en Aimy Sofia.
De wielerwereld hoort voor het eerst van Richard Carapaz als hij in 2015 de Ronde van Colombia voor beloften op zijn naam schrijft. Niet veel later gaat op de boerderij van zijn ouders de telefoon. Het is Movistar-baas Unzué. ‘Dag Ricard, Eusebio Unzué hier. Ik bel je omdat je volgend jaar bij mijn ploeg rijdt.’
Net als Egan Bernal, van Sky, combineert Carapaz twee eigenschappen waarmee je ver kunt komen in het wielrennen. Licht als een springveertje aan de ene kant. Een grote motor aan de andere kant. Ze zijn de vaandeldragers van een generatie die het stokje wil overnemen van Nairo Quintana (29) en Rigoberto Uran (32).
In 2017 maakt Carapaz zijn opwachting in de Vuelta. Hij wordt 36ste, maar veel belangrijker: hij zakt in de laatste week niet door het ijs. ‘Veel jonge talenten zijn ambitieus, maar zelden constant’, zegt teambaas Unzué. ‘Richard is de uitzondering.’ Ergens uit die tijd dateert de uitspraak van Carapaz: ‘Als ik één wedstrijd zou mogen noemen die ik graag wil winnen, dan is het de Giro. Liever nog dan de Tour.’
Dronken
Niet dat het alleen maar een juichverhaal is, de carrière van Carapaz. In november 2017, het seizoen is dan al bijna ten einde, wordt hij weggestuurd van de Bolivarian Games, een groot Latijns-Amerikaans sportevenement, omdat hij samen met twee teamgenoten in een pizzeria dronken wordt gespot door bestuurders van de bond. Op een persconferentie betuigt Carapaz spijt. ‘We zijn sporters, maar bovenal zijn we mensen die fouten maken en dit is er één van.’
In 2018 maakt hij zijn debuut in de Giro en wordt hij direct vierde. Het is vooral in mentaal opzicht van groot belang, concludeert hij. ‘Ik heb er altijd van gedroomd dat ik dit zou kunnen, maar nu ik het daadwerkelijk heb gedaan, geloof ik nog meer in mezelf.’ Die woorden maakt hij nu waar.
‘De locomotief van Carchi’, zoals zijn bijnaam luidt, mag dan uit een niet traditioneel wielerland komen, het betekent niet dat de inwoners van Ecuador – 14 miljoen in totaal – niet trots zijn op hun landgenoot. Honderden mensen stoven vorige week de straat op, wapperend met rood-blauw-gele vlaggen, toen hij, als eerste Ecuadoraan ooit, de roze trui veroverde. Carapaz heeft wat Roglic ontbeert in het hooggebergte: steun van ploeggenoten. Hij zegevierde al in twee etappes. De eerste was op het Ecuadoraanse equivalent van Moederdag. In zijn jeugd heeft zijn moeder kanker overwonnen. Hij droeg de zege aan haar op.
Nog drie etappes
Met nog drie etappes te gaan beseft Carapaz maar al te goed dat hij niet te vroeg moet juichen. Roglic heeft een betere tijdrit in de benen. Daarom zal het, met op de laatste dag een tijdrit over 17 kilometer in Verona, tot het einde toe spannend blijven of zijn opgebouwde marge genoeg is.
Als dat lukt, zullen de Ecuadoranen opnieuw de straat opgaan voor hun Richard, zal president Moreno hem willen ontvangen, en zal de wielerheld keer op keer herhalen wat hij deze week al vaker heeft gezegd: ‘Het roze is een droom waar ik hard voor gewerkt heb. Het is nauwelijks te geloven. Maar nu zie ik eindelijk resultaat van al dat harde werken.’
Waar is Mathieu van der Poel als je hem nodig hebt
Mollema gaat Lopez op 17 minuten rijden zondag in de tijdrit.
Vooruit dan: hij werd elfde!
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.